7 պատճառ, թե ինչու խաղերը կարող են քեզ դարձնել գերմարդկային արարած

[Շինարար]

Թեմայի սկզբում տեղադրված 7 կետերը կարդալով չկարողացա ծիծաղս զսպեմ: Ուղակի զարմանում եմ թե մարդ ինչպիսի երևակայություն պիտի ունենա որ կարողանա նման սուտ մտքեր շարադրի, մալադեց EA Games-ի մասնագետներին:
Հայկօ ջան դու նշում ես թե խաղերը զարգացնում են տրամաբանությունը, շուտ կողմնորոշվելու ունակությունը, խաղերի միջոցով իմանում ես պատմական փաստեր, խաղերի անուններ ես նշում թե տեսեք ես խաղերը ինչքան բան են սովորացնում...
1. Տրամաբանություն և շուտ կողմնորոշվելու ունակություն զարգացնելու համար գոյություն ունի մի հիանալի խաղ` որի անունն է ՇԱԽՄԱՏ
2. Պատմական փաստեր իմանալու համար հարկավոր չի ինչ որ խաղեր խաղալ, այլ պետք է պարզապես որոշ ժամանակ դրամադրել համապատասխան գրքեր կամ հոդվածները կարդալուն, ու համոզված եմ որ այդ ժամանակը մի քանի անգամ ավելի քիչ կլինի քան խաղ խաղալունը
3. Հետաքրքիր փաստեր էլ կարելի է իմանալ բազմաթիվ ամսագրերից
4. Նաև պետք չի մոռանալ որ խաղեր խաղացողների 90%-ը չի խաղում որպեսի ինչ որ բան իմանա, այլ պարզապես խաղում է կամ հաճույքի համար կամ էլ արդեն կախման մեջ է խաղերից

Դեմ չեմ որ խաղերը որոշ բաներ զարգացնում են մարդու մեջ, բայց նույն խաղերի հետևանքով մարդ այնքան վնաս է կրում որ օգուտները չնչին բաներ են վնասի համեմատ: Օրինակ խաղը մարդու մեջ առաջացնում է ագրեսիվություն, կախում խաղերից ...: Հիշեք թե գերմանիայում քանի դեպք է եղել երբ երեխան խաղի ազդեցության տակ սպանել է ընտանիքի անդամներին, համադասարանցիներին...
Էլ չեմ խոսում են փաստի մասին որ գեյմերների 80%-ը վիրտուալ աշխարհից դուրս չեն կարողանում իրենց դրսևորել, դժվարությամբ են շփվում իրենց տարիքի մարդկանց հետ...


Օգուտ 20% - 80% ՎՆԱՍ

Մին-Մակ ջան, քո գրառման՝ իմ կողմից բոլդ արված հատվածների մասին, էս թեմայի առաջին գրառումը կարդալով՝ արդեն իսկ պետք է հասկանալի լիներ, որ գրառում կատարողը ունի տրամաբանություն և շուտ կողմնորոշվելու ունակություն, ժամանակ տրամադրում է գրքեր, հոդվածները և ամսագրեր կարդալուն…
համով-հոտով գրառում ա գրել… հիմա էն տոկոսների մասին, նույն շատ կարդացող մարդիկ էլ հաճախ առօրյա շփման խնդիրներ են ունենում, բայց դա պարտադիր չի… Իսկ էդ սպանությունների հետ կապված՝ ասեմ, որ խելագար մարդասպաններ էլ կան, որ շատ են կարդում, կան էլ որ կյանքում գիրք չեն կարդացել, համակարգիչն էլ չգիտեն ինչ ա, էդ ամենը շատ հարաբերական ա…

[_DEATH_]

Խաղերը մարզում են տեսնելու և նկատելու ունակությունը

Ես փոքր ժամանակ շատ էի խաղում, առավոտվանից գիշեր դենդի էի խաղում, հետո Սեգա, կարճատես եմ դարձել դենդիի տանկերի շնորհիվ: Նկարում ճիշտ հակառակն ա: Դրա պատճառով էլ հիմա չեմ խաղում: Չնայած միտքը սխալ ա նկարում արտահայտված, գեյմեր/ոչ գեյմեր նույն բանն են տեսնում, ուղակի ուշադրության հարցն ա, որ յանի գեյմերը որոշ բաներ նկատում ա, իսկ ոչ գեյմերը չի նկատում: Չնայած դրան ոչ մի լուրջ ապացույց չկա դեռ:
Իսկ էն EA Games որ գրել էի, մոտ 1-2 շաբաթ առաջ լուրերի մեջ էր հայտնվել, որ գեյմեռները բանակում շատ ավելի լավ են ծառայում նկատելու ունակության շնորհիվ: Մեկին գիտեմ, բառիս բուն իմաստով օրը 14 ժամ խաղում ա, բանակ տանեն մի օր չի ձգի:

[Rhayader]

1. Տրամաբանություն և շուտ կողմնորոշվելու ունակություն զարգացնելու համար գոյություն ունի մի հիանալի խաղ` որի անունն է ՇԱԽՄԱՏ

Բոոոոո՜րինգ

4. Նաև պետք չի մոռանալ որ խաղեր խաղացողների 90%-ը չի խաղում որպեսի ինչ որ բան իմանա, այլ պարզապես խաղում է կամ հաճույքի համար կամ էլ արդեն կախման մեջ է խաղերից

Կաշմառ կակոյ))) իհարկե, ոչ մեկն էլ չի խաղում նոր բան իմանալու համար: Գեղարվեստական գրքեր էլ չենք կարդում այդ նպատակով: Դա, կարելի է ասել, հաճելի կողմնակի էֆեկտ է: Բայց համակարգչային խաղերից կախման մեջ գտնվող մարդը միշտ էլ բան կգտներ, որից կախման մեջ հայտնվեր, եթե խաղեր չլինեին: Կազինո, օրինակ: Բայց ես չգիտեմ ոչ մեկին, ով Վորլդ Ոֆ Վորքրաֆթ խաղալուց առաջացած պարտքերից տունը ծախի:
Այո, խաղերը կարող են ուժեղ ԿԱՊՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆ առաջացնել. այն մարդիկ, ովքեր իրենց կյանքից դժգոհ են, ստանում են իրականությունից փախչելու ալտերնատիվա. նոր կյանք, նոր մարմին: Կարող են հերոս լինել ու փրկել աշխարհը: Կարող են աշխարհի ութերորդ հրաշալիքը կառուցել: Կարող են մեծ պետության իշխան դառնալ: Բայց համակարգիչն անջատում ես, վերադառնում ես աշխարհ: Մարդու ամբիցիաների անբավարարվածությունը միանշանակ բերում է ագրեսսիայի: Համոզված եմ՝ նույնիսկ Հիտլերը կարող էր ավելի լավ մարդ լինել, եթե օրը մի քանի ժամ Էյջ Օֆ Իմփայրս խաղար:

Օրինակ խաղը մարդու մեջ առաջացնում է ագրեսիվություն, կախում խաղերից ...: Հիշեք թե գերմանիայում քանի դեպք է եղել երբ երեխան խաղի ազդեցության տակ սպանել է ընտանիքի անդամներին, համադասարանցիներին...

Ագրեսսիա առաջացնում են հասարակական ու ընտանեկան բազմաթիվ ֆակտորներ: Իսկ մեղադրում են կինոն, գրքերը, խաղերը, երաժշտությունը... Միանգամից հիշում են, որ այդ երեխան այս խաղն էր խաղում կամ այն խաղը: Բայց գրեթե բոլոր երեխաներն են խաղեր խաղում: Գրեթե ցանկացած երեխայի դիսկադարանում, անկախ նրանից, մարդ կսպանի թե ոչ, կարելի է գտնել գրեթե նույն խաղերը: Ու ոչ մեկի մտքով չի անցնում մեղադրել ընտանիքը, դաստիարակությունը, առնետների վանդակ հիշեցնող դպրոցը, հայաթի բլատնոյ Գագոյին, ում «ջահելն» է սպանողը, որը նրան սովորեցնում էր. «ազիզ, քեզ որ մեկը (կամայական հայհոյանք) ասի, հերդ էլ ըլնի, հորս արև, դանակը հանի կոխի սիրտը: Չհելնե՞նք (քաղաքավարի ասած՝ լևի), մի քիչ էլ պլան կա մոտս, հետո կուռենք: Թազա մաշնես տեսե՞լ ես»:

Էլ չեմ խոսում են փաստի մասին որ գեյմերների 80%-ը վիրտուալ աշխարհից դուրս չեն կարողանում իրենց դրսևորել, դժվարությամբ են շփվում իրենց տարիքի մարդկանց հետ...

Ասեմ քեզ, որ երեխաների ու երիտասարդների մոտ 70 տոկոսը ինչ-որ չափով գեյմեր է: Ոչ գեյմերների հետ ես էլ եմ դժվարությամբ շփվում. նրանք սովորաբար հետաքրքրություններից զուրկ մարդիկ են:
Ինչքան են մարդիկ սիրում խոսել մի բանից, որից ոչ մի պատկերացում չունեն: Այս գրառումը «Հեմինգուեյ մի կարդա, ձկնորսական հանրագիտարան կարդա» շարքից էր:

[Rhayader]

Խաղերը մարզում են տեսնելու և նկատելու ունակությունը

Ես փոքր ժամանակ շատ էի խաղում, առավոտվանից գիշեր դենդի էի խաղում, հետո Սեգա, կարճատես եմ դարձել դենդիի տանկերի շնորհիվ:

Ես էլ 90-ականներին մոմի ու ֆանարիկի լույսի տակ գիրք կարդալով եմ աչքերս փչացրել: Ոչ մի վայրկյան չեմ ափսոսացել:

[Հայկօ]

Չէ, ես էս թեման հաստատ տեղափոխելու եմ «Զվարճալի»: _DEATH_ ջան, հոդվածում ինչ որ գրված է, ամբողջովին սուտ է. իրականում Տիտանիկն էլ է «Fallout»-ի տուփին բախվելուց ծակվել, Քենեդին էլ է դարձել պզուկոտ դեռահաս գեյմերի ջոյստիկի հարվածի զոհը, Ֆրեդի Մերկուրին էլ adult-only խաղից է սպիդ վարակվել:

Իսկ համակարգչային խաղերը տեսողությանը վնաս չեն, ամենայն պատասխանատվությամբ վստահեցնում եմ: Մեծ փորձ ունեմ երկու բնագավառներում էլ: Պարզապես հարկավոր է ճիշտ ռեժիմով նստել մոնիտորի առջև (ժամը մեկ՝ գոնե մի տասը րոպե ընդմիջում, աչքերի մարզանք) ու մոնիտորի վրա էլ փող չխնայել:

[Լեո]

Խաղերը լավ բան են Նրանք մխիթարող հատկություն ունեն, հատկապես երբ վիրտուալ Ռեալը հաղթում է վիրտուալ Բարսելոնային

[_DEATH_]

Կարող են հերոս լինել ու փրկել աշխարհը: Կարող են աշխարհի ութերորդ հրաշալիքը կառուցել: Կարող են մեծ պետության իշխան դառնալ: Բայց համակարգիչն անջատում ես, վերադառնում ես աշխարհ:

Ոչ միշտ ես վերադառնում

Ես մի քանի տարի առաջ շատ էի խաղում, GTA VC 5 ժամ խաղալուց հետո դուրս էի եկել, մեկ էլ անկախ ինձնից վազեցի փողոցում, ուզում էի մի հատ մաշնի դուռ բացեի, լավ ա հետս մարդ կար:

[Հայկօ]

Ոչ միշտ ես վերադառնում

Ես մի քանի տարի առաջ շատ էի խաղում, GTA VC 5 ժամ խաղալուց հետո դուրս էի եկել, մեկ էլ անկախ ինձնից վազեցի փողոցում, ուզում էի մի հատ մաշնի դուռ բացեի, լավ ա հետս մարդ կար:

Դզեց :

Ջահել ժամանակ, երբ դեռ Splinter Cell էի խաղում (առաջինը), ցերեկային լամպերին նայելիս երբեմն մտածում էի, թե սրանցից ո՞ր մեկը կրակոցից կջարդվի, իսկ ո՞ր մեկն է զրահապատ : Ավելի հետաքրքիր օրինակ բերեմ, որ միայն ինձ մոտ չի, որ նկատել եմ. Fallout III-ին սիրահարվածությանս ժամանակ ես (ու ոչ միայն ես. փոքրիկ սոցհարցում եմ անցկացրել) ափսոսում էի կոկա-կոլայի մետաղե կափարիչները գցել (խաղում դրանք փոխարինում են դրամին):

Բայց միշտ վերադարձել եմ իրականության գիրկը, ամենայն անկեղծությամբ եմ ասում: Համակարգչային խաղերն իմ իրականության անբաժան մասն են :

[_DEATH_]

Չէ, ես էս թեման հաստատ տեղափոխելու եմ «Զվարճալի»: _DEATH_ ջան, հոդվածում ինչ որ գրված է, ամբողջովին սուտ է. իրականում Տիտանիկն էլ է «Fallout»-ի տուփին բախվելուց ծակվել, Քենեդին էլ է դարձել պզուկոտ դեռահաս գեյմերի ջոյստիկի հարվածի զոհը, Ֆրեդի Մերկուրին էլ adult-only խաղից է սպիդ վարակվել:

Իսկ համակարգչային խաղերը տեսողությանը վնաս չեն, ամենայն պատասխանատվությամբ վստահեցնում եմ: Մեծ փորձ ունեմ երկու բնագավառներում էլ: Պարզապես հարկավոր է ճիշտ ռեժիմով նստել մոնիտորի առջև (ժամը մեկ՝ գոնե մի տասը րոպե ընդմիջում, աչքերի մարզանք) ու մոնիտորի վրա էլ փող չխնայել:

Հայկօ ջան բայց ես չեմ ասում սուտ ա, ուղակի նկարի նենց տպավորություն ա, որ ոչ գեյմերը կարճատես ա, իսկ գեյմեր դառնալով ուղղվել ա տեսողությունը, իսկ միտքը լրիվ ուրիշ բան ա գրված: Ասում եմ հնարավոր ա տենց բան, ուղղակի մինչև ասելը, նախ պետք ա հետազոտություններ անել ու համոզվել որ իսկապես տենց բան կա:

[min-mak]

Չեմ վիճում, դուք հաղթեցիք

[Rhayader]

Հայկօ ջան բայց ես չեմ ասում սուտ ա, ուղակի նկարի նենց տպավորություն ա, որ ոչ գեյմերը կարճատես ա, իսկ գեյմեր դառնալով ուղղվել ա տեսողությունը, իսկ միտքը լրիվ ուրիշ բան ա գրված: Ասում եմ հնարավոր ա տենց բան, ուղղակի մինչև ասելը, նախ պետք ա հետազոտություններ անել ու համոզվել որ իսկապես տենց բան կա:

Նկարը ցույց ա տալիս, որ ոչ գեյմերի ուշադրությունը միանգամից գնում ա պալմայի վրա (դե, պալմա չտեսած չտես ազգ ենք), իսկ գեյմերը միանգամից ֆիքսում ա թշնամիներին, թշնամիների քանակը, տեսակը, զինվածությունը, ջարդվող ու պայթող օբյեկտները, թաքնվելու ու սնայպերների տեղակայման կետերը, իր ու թշնամու նահանջի հնարավոր ուղիները, նռնակների պայթելուց կտորների ռիկոշետի հավանականությունը, փամփուշտի շարժման կորագիծն ու էլի մի քանի տասնյակ բաներ:

[Rhayader]

Չեմ վիճում, դուք հաղթեցիք

Երանի Ցոլակն ու Ջեկ Թոմսոնն էլ տենց հեշտ համոզվեին:

[Հայկօ]

Երանի Ցոլակն ու Ջեկ Թոմսոնն էլ տենց հեշտ համոզվեին:

Ջեկ Թոմսոնին հարկավոր ա Ուվե Բոլլով ծեծելով սպանել :

[_DEATH_]

Նկարը ցույց ա տալիս, որ ոչ գեյմերի ուշադրությունը միանգամից գնում ա պալմայի վրա (դե, պալմա չտեսած չտես ազգ ենք), իսկ գեյմերը միանգամից ֆիքսում ա թշնամիներին, թշնամիների քանակը, տեսակը, զինվածությունը, ջարդվող ու պայթող օբյեկտները, թաքնվելու ու սնայպերների տեղակայման կետերը, իր ու թշնամու նահանջի հնարավոր ուղիները, նռնակների պայթելուց կտորների ռիկոշետի հավանականությունը, փամփուշտի շարժման կորագիծն ու էլի մի քանի տասնյակ բաներ:

Rhayader ջան, իսկ էտ ուղղությամբ ինչ որ հետազոտություններ արվել են, թե ուղակի ենթադրություններ են: Ինձ էսքան ժամանակ էտ ա հետաքրքրում: Որովհետև իմ ճանացած մոլի խաղացողները զենք բռնել էլ չեն կարա:

[Rhayader]

Rhayader ջան, իսկ էտ ուղղությամբ ինչ որ հետազոտություններ արվել են, թե ուղակի ենթադրություններ են: Ինձ էսքան ժամանակ էտ ա հետաքրքրում: Որովհետև իմ ճանացած մոլի խաղացողները զենք բռնել էլ չեն կարա:

Դու է՞լ ես նրանցից, որ EA Games-ի հայտարարությունը լուրջ են ընդունել թեթև տար) սրանք մարտական սիմուլյացիաներ կամ ուսուցողական ծրագրեր չեն: Ընդամենը խաղեր: Խաղերի նկատմամբ նման պահանջ դնելն անգամ հիմարություն է (թեչէ կարո՞ղ ա բանակում հետդ մոտ քսան տեսակի զենք տանես, գռանատամյոտից էլ պիստալետի նման կրակես)