թող սխալ չհնչի, բայց կռվի դաշտում հերոս լինելը հեշտ ա, գիտես թշնամին որտեղ ա… թե չէ սրանց վախկոտությունը ո՞նց կարաս բացատրես… պատերազմից չեն վախում, բայց Սերժից ու Քոչարյանից տակները քաքում ե՞ն… թե՞ իրանք էլ են հելել ժողովրդին գռփելու… իրանք միգուցե հերոս էին 18 տարի առաջ, բայց ոչ հիմա
Չես կարա ասես կոնկրետ ինչիա վրայա հրճվումChuk-ի խոսքերից
Միգուցե հենց Մանվելի?
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
իսկ Գագիկ Ջհանգիրյանը, կամ Խաչատուր Սուքիրասյանը… /և այլն այս շարքից/ էտքան կան՞պետք չի էլի էժանացնել...
18 տարի առաջ էլ հերոս չեն եղել: Կռվին մասնակցելն ու հերոսությունը տարբեր բաներ են: Մինչև հիմա դրանցից որևէ մեկի հերոսության կոնկրետ որևէ հավաստի դրվագ նկարագրված չի:
Թալանի, մարդակերության դրվագներ ինչքան ուզես:
Էլմոյի հիշատակած դրա ախպերը-ճանճը 93-ից սկսած Էջմիածնում ու շրջանում էլեկտրականության գործերի շեֆն էր: Բացարձակ տեռոր էր /է/ տիրում: Իրա հասցեին ձեն հանողին ԲՏ-եքի թիմով հարձակվում մահամերձ էին սարքում: Մի քանի հոգու թույնել է: Բազմաթիվ մարդիկ ինվալիդ են դարձել միայն ճանճի ձեռքով:
Առհասարակ ծայրահեղ տականք, սրիկա, ճիվաղ եղբայրների ինստիտուտի առկայությունը Հայաստանում զարմանալի ֆենոմեն է: Սկսվեց դեռ 91-ից, գնալով թափ է առնում, պակասելու փոխարեն:
Ի միջի այլոց, թե նագլիությամբ, թե տափակությամբ ու մնացած որակներով անչափ նման է իր կնքահորը- Վազգենին:
Իսկ նախագահությունում նստածների մասին խոսելն իսկ ավելորդ է: Էդ կոհորտան արդեն մի 15 տարի է խոդ է տված, նույն կոդլն է ու չեմ կարծում թե ինքը մեջների վատագույնն է:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 19.02.2010, 03:58:
Վազգ ջան էդ քո պատմածները ես էլ գիտեմ՝ միքիչ ավել, միքիչ պակաս, տարբերությունն էական չի: Բայց էն, ինչ Մանվելն ա արել կամ անում, էդ նույնը էլի մարդիկ են անում, միքիչ ավել, միքիչ պակաս, էդ էլ էական չի, ուղղակի Մանվելը բացահայտ ա անում, նրանք միքիչ փորձում են շուստրիավարի անեն, չերևա, բայց չի ստացվում, էլի մի տեղից դուրս ա գալիս:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Պատասխանի հիմնական մասը գրել եմ լոքի թեմայում, ապերԻմ գրառումի՞ց, Տրիբուն ձյա, թե՞ քո «համոզմունքներից»
Էն ժամանակ գնում էր որոշակի պրոցես: Ու ժողովուրդը պիտի ուրախանար պետական կառույցի ամեն մի բարձրաստիճանի շարժմանը միանալուց, առավել ևս՝ Երկապահի նախագահի միանալուց, մանավանդ եթե կային մարդիկ, ովքեր երկրապահի հետ հույսեր էին կապում: Ու էդ ողջույնները ու գոռոցները անձերին չէին նվիրված, այլ էդ ընթացքին, էդ հույսի կատարման տեսլականին:
Առավել ևս ուժային ու գրոհի ճանապարհով հեղափոխության մասին խոսողները իրավունք չունեն էդ գոռոցների համար մեղադրեն ժողովրդին կամ ցույցերի կազմակերպիչներին, որովհետև իրենց ուզած ճանապարհը ռեալանալու հնարավորություն ուներ միայն էդ ձևով:
Այլ հարց, թե ինչի կբերեր դա:
Իմ կարծիքով՝ կատաստրոֆայի:
Ու դրա համար ես ուրախ եմ, որ էն ժամանակ հեղափոխություն չեղավ: Հազար ափսոս 10 զոհերը, դա էն ամենասարսափելին ա, որի մասին մտածելն անգամ կատաղեցնում է: Բայց եթե էն ժամանակ էս ձևով (իրականու՝ ձեր ուզած ձևով) հեղափոխություն լիներ, գրոհ լիներ, ապա Աստված գիտի, թե հիմա ինչ վիճակում էինք լինելու:
Դրա համար լավ է, որ էսպես է ընթանում, որ զտվել են, որ մեկը Մանվելը, մեկը Շիրխանյանը ու էլի ուրիշները զտվել են մեզնից:
Երկար ժամանակը նաև զտման ու ժողովրդի աչքերի բացման համար էր:
Ափսոս որ ոմանք աչքերը բացելով էլի մեղավոր են փնտրում՝ փոխանակ դաս քաղեն:
Կրկնում եմ, այն ժամանակ «Մանվել» գոռալը ճիշտ էր:
Մնացած մասով էլ մի հատ հարց տամ: Տեսականորեն հնարավոր համարու՞մ ես, որ ինչ-որ պահի էլ կարող ա պետք լինի, որ հրապարակում ամբողջ ժողովորդով գոռանք Քոչարյան-Քոչարյան, կամ Սերժ-Սերժ: Կամ ասենք, էտ պաշտոնյաներից Նիկոյանը ԱԺ-ց դուրս գա, ասի միանում եմ ընդդիմությանը, ու գոռանք սաղս Նիկոյան-Նիկոյան: Որտե՞ղ ա էտ սահմանաը, որով որոշվում ա պետքականն ու անպետքը, կամ հարմար ու ոչ հարմար պահերը/ժամանակը: Եթե տենց պետք էր, որ պիտի Մանվել Մանվել գոռալով իշխանափոխություն անեին, ինչի՞ չարեիցն: Եթե պատրաստ չէին արյունահեղության, ուրեմն ինչիների՞ն էր պետք Մանվելը, ու Մանվել գոռացնելը:մի հատ վերդարձի մանկություն ու սկսի վերանայել բազային արժեքային համակարքդ: Կարճ ասած, աշխատիր պատասխանել ամենապարզ մանկական հարցին - «что хорошо а что плохо ?»:
Օրինակ, Մանվել - это хорошо, или плохо ? Անկախ այն բանից, ինքը մեզ պետք էր այն ժամանակ, թե պետք չէր:
Ընկեր, ու էս հարցերը առաջանում են իմ մոտ, իսկ դու ուզում ես որ շարքային քաղաքացին, որը սրտանց ուզում ա տե՞ր կանգնի իր հայրենիքին, ու իր ձեռքն առնի իշխանությունը, ու կառուցի քաղաքացիական հասարակություն՝ ՀԺ երկու տարի առաջվա ու երեկվա համարները կարդալով, ու հավատ ՀԱԿ-ին կամ իրա առաջնորդին: Երկու տարի առաջ միտինգ գնացողը, ու Մանվել գոռացողը էսօր Երկրապահի համագումարի ականատեսն ա լինում, ինչի պիտի մարդիկ հավատան ու փորձեն հասկանալ, որ «էն ժամանակ ուրիշ էր, հիմա ուրիշ ա»: Հո ապուշ չե՞ն: Ի՞նչն ա փոխվել էն ժամանակի ու էս ժամանակի մեջ: Մադրիդյան սկզբունքնե՞րն են առաջ քաշվել: Մադրիդյան սկզբունքները տենց ռադիկալ փոխե՞լ են Մանվելի սոցիալական ընդունելիության աստիճանը:
Ապեր, դու մուտիտի զոհ ես, ու բոլոր միջոցներով չես ուզում դրան հավատալ, ու փորձ ես անում ինքդ քո համար բացատրություններ գտնել:
Askalaf (25.02.2010)
Հարցը Չուկի ես գրել, բայց կլինի մի բան էլ ես ասեմ?
Չէ, Դի՛վ, չկան
Մուտիտ ես անում:
Ծով ջան, դու էլ ես մուտիտ անում: Ով Մանվեր գոռում, պիցա էին տալիս, ով բարձր էր գոռում ` երկու կտոր էին տալիս, ով երկու անգամ բարձր էր գոռում` համ էլ չայ էին տալիս;պետք չի էլի էժանացնել...
Բայց հլը բան չէի ասել տնաշեն
Բայց դե ճիշտ ես ասում ես միշտ մուտիտ եմ անում:
Տրիբուն (19.02.2010)
Լավ ասա, ապեր: Մենակ հերթական հոդվածը դեմ չտաս, թե չէ հոդվածակոխ կանեմ:Բայց հլը բան չէի ասել տնաշեն
Բայց դե ճիշտ ես ասում ես միշտ մուտիտ եմ անում:
Գիծը ապեր երբեք անձերով չի քաշվում: Գիծը վերջանում ա ընդեղ որտեղ ազգային շահը: Եթե, օրինակ իմանամ որ Քոչարյանը գալու ա ու Ղարաբաղը Հայաստանին ա մնալու կգոռամ Քոչարյան: Ուզում եմ ասեմ, երկրի բարգավաճման և ժողովրդավարցման համար ցանկացածի հետ էլ կարելի ա դաշնակցել...Բայց դե պարզա որ ԿԳԲ-ի հետ չես կարա դաշնակցես ԿԳԲ-ն քանդելու համար:
Ապեր երբ Լևոնը վերադառնում էր ես պակաս վատ չէի մտածում իրա մասին այն ժամանակ, քան հիմա Քոչարյանի մասին: Ու դու էլ մի ասա թե չես գնա, մանավանդ որ ասել ես որ դոդի հետևից նաղդ գնացող ես...
Ապեր, ազգային շահն էլ են անձերը թելադրում: Գիծը միշտ, Ռամ, միշտ, քաշում են անձերը: Ոնց ա ստացվել, որ Ղաարաբաղն ա դառել ազգային շահ ու Ջավախքը չի դառել ? Կամ ասենք Նախիջևանը: Կամ ինչի Ղարաբաղը ավելի մեծ ազգային շահ, քան ասենք տնտեսության մոնոպոլացումը: Մեկը կապացուցի, որ Ղարաբաղը եթե տանք թուրքերը մեզ կուտեն ու երկիրը կկորցնենք, մյուսն էլ կապացուցի, որ եթե տնտեսության մոնոպոլացումը սենց շարունակվի, արտագաղթը էնքան կմեծանա, որ վաղը պահելու բան չի մնա, ու էլի երկիրը կկորցնենք: Նենց որ ապեր, էն որ Ղարաբաղն ա միակ ու ամենալուրջ ազգային շահը լուրջ կաթոց ա մեր ուղեղներին: Ոչ մեկը չի ասում որ դա կարևոր չի, շաաաաաաաատ կարևոր ա: Բայց դրան արհեստականորեն տվել են ՈՐՈՇԻՉ դեր, ու դու դրան հավատում ես: Ու էտ էն են անձերը թելադրել, քանի որ դա ապացուցելու համար, դու Լևոնի ելույթներն ես մեջբերում:
Էսօր լրացավ կեղծված ընտրությունների 2 տարին ու ՀԱԿ երիտասարդ ակտիվիստները բնականաբար փողոցում էին:
Երթը մեկնարկվեց ժամը 4-ին, Կորյունի ՀԱԿ շտաբի մոտից, ապա մտավ Աբովյան փողոց:
Երիտասարդներն անցան փողոց ու փողոցով շարունակեցին իրենց երթը:
Սայաթ-Նովայի մոտակայքում ոստիկաններն ու կարմիր բերետավորները նրանց փորձեցին բրդել մայթ:
ՀԱԿ ակտիվիստները տակ չմնացին: Ծեծկռտուք առաջացավ: Վստահաբար ասում եմ, որ այսօր Աբովյանի փողոցում Հայաստանի հպարտ, չխոնարվող քաղաքացին էր:
Ոստիկանական ուժերը գնալով ավելանում էին:
ՀԱԿ ակտիվիստները որպես բողոքի նշան նստեցին փողոցի մեջտեղում՝ փակելով երթևեկությունը:
Ապա նոր ծեծկռտուք սկսվեց:
Կան տուժածներն, երիտասարդ ակտիվիստներից մեկին տեղափոխեցին հիվանդանոց:
Կան ձերբակալվածներ:
ՀԱԿ ակտիվիստներն անկոտրում էին ու երթը շարունակեցին:
Երթն անցավ Աբովյան փողոցով, մտավ հրապարակ, Ամիրյան փողոց, Մաշտոց, ապա նորից Կորյուն փողոց:
Երթին ուղեկցում էին բազմաքանակ ոստիկաններն ու բազում ոստիկանական մեքենաները:
Կորյունի վրա ՀԱԿ ակտիվիստներին էին սպասում կարմիր բերետավորները, ովքեր միանգամից հարձակվեցին ու գրկելով «փախցրին», ձերբակալեցին շարքի առջևից գնացող երիտասարդներին:
Երևի թե բողոքի ակցիան կշարունակվի ոստիկանության մոտ, թեև դեռ հաստատ չի:
Առայժմ այսքանը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ