Քաղաքական լրահոս

[Տրիբուն]

Իմ գրառումի՞ց, Տրիբուն ձյա, թե՞ քո «համոզմունքներից»
Էն ժամանակ գնում էր որոշակի պրոցես: Ու ժողովուրդը պիտի ուրախանար պետական կառույցի ամեն մի բարձրաստիճանի շարժմանը միանալուց, առավել ևս՝ Երկապահի նախագահի միանալուց, մանավանդ եթե կային մարդիկ, ովքեր երկրապահի հետ հույսեր էին կապում: Ու էդ ողջույնները ու գոռոցները անձերին չէին նվիրված, այլ էդ ընթացքին, էդ հույսի կատարման տեսլականին:

Առավել ևս ուժային ու գրոհի ճանապարհով հեղափոխության մասին խոսողները իրավունք չունեն էդ գոռոցների համար մեղադրեն ժողովրդին կամ ցույցերի կազմակերպիչներին, որովհետև իրենց ուզած ճանապարհը ռեալանալու հնարավորություն ուներ միայն էդ ձևով:

Այլ հարց, թե ինչի կբերեր դա:
Իմ կարծիքով՝ կատաստրոֆայի:
Ու դրա համար ես ուրախ եմ, որ էն ժամանակ հեղափոխություն չեղավ: Հազար ափսոս 10 զոհերը, դա էն ամենասարսափելին ա, որի մասին մտածելն անգամ կատաղեցնում է: Բայց եթե էն ժամանակ էս ձևով (իրականու՝ ձեր ուզած ձևով) հեղափոխություն լիներ, գրոհ լիներ, ապա Աստված գիտի, թե հիմա ինչ վիճակում էինք լինելու:

Դրա համար լավ է, որ էսպես է ընթանում, որ զտվել են, որ մեկը Մանվելը, մեկը Շիրխանյանը ու էլի ուրիշները զտվել են մեզնից:
Երկար ժամանակը նաև զտման ու ժողովրդի աչքերի բացման համար էր:
Ափսոս որ ոմանք աչքերը բացելով էլի մեղավոր են փնտրում՝ փոխանակ դաս քաղեն:

Կրկնում եմ, այն ժամանակ «Մանվել» գոռալը ճիշտ էր:

Պատասխանի հիմնական մասը գրել եմ լոքի թեմայում, ապեր

մի հատ վերդարձի մանկություն ու սկսի վերանայել բազային արժեքային համակարքդ: Կարճ ասած, աշխատիր պատասխանել ամենապարզ մանկական հարցին - «что хорошо а что плохо ?»:

Օրինակ, Մանվել - это хорошо, или плохо ? Անկախ այն բանից, ինքը մեզ պետք էր այն ժամանակ, թե պետք չէր:

Մնացած մասով էլ մի հատ հարց տամ: Տեսականորեն հնարավոր համարու՞մ ես, որ ինչ-որ պահի էլ կարող ա պետք լինի, որ հրապարակում ամբողջ ժողովորդով գոռանք Քոչարյան-Քոչարյան, կամ Սերժ-Սերժ: Կամ ասենք, էտ պաշտոնյաներից Նիկոյանը ԱԺ-ց դուրս գա, ասի միանում եմ ընդդիմությանը, ու գոռանք սաղս Նիկոյան-Նիկոյան: Որտե՞ղ ա էտ սահմանաը, որով որոշվում ա պետքականն ու անպետքը, կամ հարմար ու ոչ հարմար պահերը/ժամանակը: Եթե տենց պետք էր, որ պիտի Մանվել Մանվել գոռալով իշխանափոխություն անեին, ինչի՞ չարեիցն: Եթե պատրաստ չէին արյունահեղության, ուրեմն ինչիների՞ն էր պետք Մանվելը, ու Մանվել գոռացնելը:
Ընկեր, ու էս հարցերը առաջանում են իմ մոտ, իսկ դու ուզում ես որ շարքային քաղաքացին, որը սրտանց ուզում ա տե՞ր կանգնի իր հայրենիքին, ու իր ձեռքն առնի իշխանությունը, ու կառուցի քաղաքացիական հասարակություն՝ ՀԺ երկու տարի առաջվա ու երեկվա համարները կարդալով, ու հավատ ՀԱԿ-ին կամ իրա առաջնորդին: Երկու տարի առաջ միտինգ գնացողը, ու Մանվել գոռացողը էսօր Երկրապահի համագումարի ականատեսն ա լինում, ինչի պիտի մարդիկ հավատան ու փորձեն հասկանալ, որ «էն ժամանակ ուրիշ էր, հիմա ուրիշ ա»: Հո ապուշ չե՞ն: Ի՞նչն ա փոխվել էն ժամանակի ու էս ժամանակի մեջ: Մադրիդյան սկզբունքնե՞րն են առաջ քաշվել: Մադրիդյան սկզբունքները տենց ռադիկալ փոխե՞լ են Մանվելի սոցիալական ընդունելիության աստիճանը:

Ապեր, դու մուտիտի զոհ ես, ու բոլոր միջոցներով չես ուզում դրան հավատալ, ու փորձ ես անում ինքդ քո համար բացատրություններ գտնել: