ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՍԵՐՈՒՆԴԸ
Ես մեկն էի այն փոքրիկներից,
Որ պատերազմի սերուդ է կոչվում...
Եվ ռումբերի տակ, մահվան բռի մեջ
Կյանքի էրազն էր նոր-նոր բողբոջում:
Նրանք,որ ընկան դաշտերում մարտի,
Սիրում էին կյանքը մեզնից ոչ պակաս,
Մեկը երազն էր փայփայու սրտի,
Մյուսն իր մանկան դայլայլը կակազ:
Իր տունն էր ուզում զինվորը տարեց,
Որ իր աճյունը ի՛ր հողում թաղվի,
Եվ այն զինվորը որ խոելագարվեց,
Չէ՛ր ուզում աշխարհն արյամբ թաթախվի:
Իսկ ռումբերի տակ,մահվան բռի մեջ
Կյանքի երազն էր նոր-նոր բողբոջում:
Թատերաբեմում պատերազմների
Ամեն երազ չէ, որ կյանք է դառնում,
ամեն ասուպ չէ, որ լույս է տալիս....
Ինչպիսի՜ ոճիր....
Թող ոչ մի սեունդ աշխարհում երբեք
Էլ պատերազմի սերունդ չկոչվի....
Մեջբերել
Էջանիշներ