Մենք հաճախ օգտագործում ենք նաև <<խղճի ազատություն>> հասկացությունը: Այն նշանակում է մարդու իրավունք` ունենալու անկախ ներքին հոգևոր կյանք և համոզմունքներ: Զուտ բարոյագիտական տեսանկյունից <<խղճի ազատություն>> արտահայտությունն անիմաստ է, քանի որ խղճի մեջ ազատության իմաստն արդեն իսկ ներառված է:
Համեմատեք <<պարտք>>, <<խիղճ>>, <<ամոթ>> հասկացությունները: