Մենք էլ ենք է-ով խոսում։
Ես ինքս իմ համերկրացիների հետ միայն մեր բարբառով եմ խոսում, մարդկանց հետ, ում առանձնահատուկ եմ հարգում, գրականով եմ խոսում, բնականաբար՝ է-ով, խոսակցականում նաև ա-ովեմ խոսում (երևանցիների կամ իրենց այդպիսին երևակայողներ հետ), իսկ գրավոր խոսքում, եթե ուրիշի ուղղակի խոսք չեմ մեջբերում, միանշանակ է-ն եմ օգտագործում։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Ես գիտեի երեւանցին դա Երեւանում բնակվող մարդն ա: Բայց «երեւանցի» ու «այդպիսին» բառերի միմյանց հետ օգտագործումից պարզվում ա, որ դա, փաստորեն, մարդու հատկանիշ ա (ընդ որում կասկածելի որակի հատկանիշ), ու դեռ որոշ մարդիկ էլ իրենց երեւակայում են այդպիսին:Նաիրուհի-ի խոսքերից
()
Գիտեմ, օֆֆտոպ էր, կներեք…
AniwaR (27.12.2009)
Հիմա, եթե ես ա-ով եմ խոսում, ուզում եմ ինձ երևանաբնակ կամ երևանցի պատկերացնե՞լ : Կամ ուզում եմ ինձ երևակայել, թե իբր երևանցի՞ եմ: Աստծո սիրուն, ես խոսելու եմ ա-ով ու ես ոչ երևանցի եմ, ոչ էլ ինձ էդպիսին պատկերացնող մարդ, իսկ եթե դուք Ձեր կյանքում մի քանի անգամ այդպիսի դեպք նկատել եք, դա չի նշանակում, որ մասնավոր դեպքը պետք է ընդհանրացնեք:
Վերջին խմբագրող՝ Դատարկություն: 27.12.2009, 13:38:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ