Տաուռել դու քո վոճում անկրկնելի ես ....![]()
Լավն եր ...![]()
Տաուռել դու քո վոճում անկրկնելի ես ....![]()
Լավն եր ...![]()
Վերջին պար
Արցունքներիս հոգիները,
Անձրև են հուշերիս մաղում,
Իմ խենթ մտքի կծկումները,
Սիրուս տաճարն են ավերում:
Իմ վախեցած, թույլ ձեռքերը
Քնքուշ քո մեջքն են գուրգուրում,
Վերջին պարի լուռ գիտակցումը,
Մտքիս դռներն է խուլ թակում:
Կասկածիս հմտացած հովերը,
Խղճիս իրանն են մեղմ ճոճում,
Մեղեդու հեռացող քայլերը ,
Սրտիս հատակն են տրորում:
Երբ հեռացնում եմ իմ ձեռքերը,
Հոգուս զանգերն են ղողանջում,
Իմ թուլացած, ծալված ծնկները
Քո տաք հետքերն են համբուրում:
© 2017 ՏՎԻԳԵՐՆ - ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՃԳՆԱԺԱՄ
Որ անտուն հոգին երազներ ունի, դու գիտեիր վաղուց.....
Կաթիլ (05.11.2009)
«Վերջին պարը» լավն էր… Մի տեսակ թախծոտ մեղեդայնություն ուներ… Սիրուն էր:
Իսկ «Աշնան երեկո»-ի մեջ «քո»-երն ու «իմ»-երը կարծես խորդուբորդեր առաջացնեն, չեմ կարողանում սահուն կարդալ:
![]()
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
հետաքրքիր բանաստեղծություն էր, շատ էին մակդիրներն ու համեմատությունները,Taurel. . . .-ի խոսքերից
մի հարց կարելի՞ է, ի՞նչ բանաստեղծություններ ես կարդում, մի քանի մարդկանց ոճ եմ նկատում, ուղղակի ուզում եմ իմանալ, թե ով է ավելի շատ![]()
բայց խնդրում եմ, չնեղանաս, դա երբեք չի կարող կոչվել գրագողություն, ուղղակի ցանկացած մարդ էլ գտնում է մեկին, ով մտածում է իր նման…
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Մերսի Կոմ ջանCom-ի խոսքերից
Ավելացվել է 4 րոպե անց
Մերսի լավ խոսքերի համար ու խորհուրդների համար,CactuSoul-ի խոսքերից
![]()
![]()
, իսկ
«Աշնան երեկո»ն ես քո համար կերգեմ Անի ջան
Ավելացվել է 9 րոպե անց
Չեմ նեղանում, ընդհակառակը՝ շնորհակալ եմ որ կարդացիր ու կարծիքդ հայտնեցիրKoroleva-ի խոսքերից
![]()
![]()
![]()
Ամենից շատ կարդում եմ Տերյան, Սևակ, ու Շեքսպիրի սոնետների համար խելքս գնումա..........![]()
Վերջին խմբագրող՝ Taurel. . . .: 16.02.2007, 16:57: Պատճառ: Գրառման ավելացում։
© 2017 ՏՎԻԳԵՐՆ - ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՃԳՆԱԺԱՄ
Որ անտուն հոգին երազներ ունի, դու գիտեիր վաղուց.....
Հարազատներ
Այսքան տարի իմ կողքին,
Այսքան տարի իմ կողքին,
ՈՒ հանկարծ չկաք. . . .
Այսքան դժվար ձեզ գտա,
ՈՒ հանկարծ փախաք. . . .
Իմ հարազատնե’ր, ինչի±ն տրվեցիք,
Ո±վ ձեր շուրթերից ժպիտը ջնջեց,
ԵՎ դավաճանի կոչում շնորհեց,
Ո±վ ձեր ուղեղը որդի պես կերավ,
ՈՒ մթությունը բթությամբ լցրեց. . .
Դե պատասխանի’ր իմ լավ բարեկամ,
Այն ո±վ քեզ խլեց քո տառապանքից,
Այդ ո±վ քեզ դարձրեց դատարկ ու անխիղճ:
Քե’զ, որ բացեցի հոգիս քո առաջ,
Ու ընկեր դարձա ես քո ցավերին,
Հիմա կանգնել ես սառը իմ առաջ,
Ու հարվածում ես սրտիս վերքերին:
Դու’, որ հասկացա թախիծդ անհուն,
Ու արտասվեցի ողջ գիշեր քեզ հետ,
Հիմա դարձել ես մութ դատարկություն,
Ու ծիծաղում ես իմ լացի վրա:
Քեզ վստահեցի գաղտնիքս անգին,
ՈՒ հավատացի աչքերիդ անկեղծ,
Ու±մ հետ ես հիմա դու սեղան նստում,
Ու բարձրաձայնում գաղտնիքը իմ խեղճ:
Այն, որ ձեզ համար խիղճս եմ զոհել`
Ընդդիմանալով բյուր արդարների,
Այն, որ ձեզ համար բերանս կապել,
Ու դիմացել եմ հայհոյանքների. . .
ՈՒ ձեր ցավերից խենթացած մտքով,
Ես կշտամբել եմ ողջ գիշեր աստծուն,
Եվ ձեր լալագին խոսքերից հետո,
Խելագարի պես աղերսել նրան. . .
Այն, որ դարձել եմ հիմա անաստված,
Դա էլ ուշացած այն գիտակցումից,
Որ հիմա զգում եմ ինձ դավաճանված,
ՈՒ խենթանում եմ ես այդ մտքերից:
Ձեզ վստահեցի ամեն-ամեն ինչ,
Վերացա ինձնից ու տրվեցի ձեզ,
Հարազատներս, փախչում եք կարծես,
Դե բարով գնաք, ներում եմ ես ձեզ. . . . .
............................................................................
© 2017 ՏՎԻԳԵՐՆ - ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՃԳՆԱԺԱՄ
Որ անտուն հոգին երազներ ունի, դու գիտեիր վաղուց.....
Sambitbaba (10.02.2011), Կաթիլ (05.11.2009)
Լավն էր... Լավն էր ու տխուր: Ցավալի իրականությունԻմ հետ շատ անգամ է այդպես եղել: Շատ հոգեհարազատ է:
© 2017 ՏՎԻԳԵՐՆ - ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՃԳՆԱԺԱՄ
Որ անտուն հոգին երազներ ունի, դու գիտեիր վաղուց.....
«Հարազատները» շա՜տ եմ սիրում… Հատկապես վերջը:
Տիկ ջան, գիտես, չէ՞, էստեղ մարդիկ կան, որ սպասում են «Ինձ ներեք մի քիչ…»-ին…
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Բանաստեղծական տեխնիկայի, նաև որոշ տեղերում բառերի ճիշտ ընտրության հետ կապված խնդիրներ ունես, բայց այն գաղափարները, որոնք ցանկանում ես փոխանցել, իսկապես, տեղ են հասնում, ինչը նշանակում է, որ նաև այդ խնդիրները կլուծվեն։ "Հարազատներ" գործիդ մի քանի տներում բավականին լուրջ գտնումներ կան, օրինակ,
Այս տողերը հիանալի են արտահայտում միայնակ, լքված ու իր այդ լքվածության մեջ սեփական անհատականության նորանոր շերտեր բացահայտող ու դրացով հարստացող մարդու հոգեբանությունը։ Լավ է։
Մերսի![]()
![]()
![]()
Կարծում եմ խոսքը ֆիզիկական միայնությունը մասին չեր...............
Իսկ ի՞նչ է նշանակում «գտնումներ».............
Ավելացվել է 8 րոպե անց
Դե որ սպասում են..........................
Ինձ ներեք մի քիչ
Ինձ ներիր իմ սեր. . .
Որ ես անզոր եմ ինձ քեզնից խլել:
Ինձ ներեք հույզեր. . .
Որ ես չեմ կարող ձեզ կրկին տրվել,
Ինձ ներեք հուշեր. . .
Որ ես չեմ ուզում ձեր գիրկը ընկնել,
Ներեք ինձ հույսեր. . .
Որ աշխատում եմ ձեզ ինձնից ջնջել:
Ինձ ներեք մարդիկ մեծամտության,
ԵՎ ձեր խոսքերը հեգնելու համար,
Ինձ ներեք մարդիկ իմ տառապանքի,
ՈՒ ձեզ հետ կիսած ցավերիս համար:
Իմ հոգու թաքուն խորության դիմաց,
Ինձ այսքան թեթև մատուցման համար,
Ձեր մեծահոգի բարության դիմաց,
Իմ այս անտարբեր պահվածքի համար:
Ինձ ներեք մի քիչ, որ չդիմացա ,
Երբ հարվածում էիք ընկած թշնամուն:
Ինձ ներեք նաև, որ ընդդիմացա,
Երբ հալածում էիք թշվառին անտուն:
Ինձ ներեք նաև խաբկանքիս համար,
Ինձ ներեք մի քիչ իմ անկեղծության,
ՈՒ ձեզ իմ առաջ անկեղծ տեսնելու
Այն անբնական սպասումի համար. . .
Ինձ ներեք մի քիչ իմ անմեղության,
ԵՎ իմ գիտակցված սխալների համար. .
Ինձ ներեք մի քիչ, այն բանի համար,
Որ մեկ է արդեն ներում եք, թե չէ. . . . .
Վերջին խմբագրող՝ Taurel. . . .: 20.02.2007, 16:35: Պատճառ: Գռարման ավելացում
© 2017 ՏՎԻԳԵՐՆ - ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՃԳՆԱԺԱՄ
Որ անտուն հոգին երազներ ունի, դու գիտեիր վաղուց.....
Sambitbaba (10.02.2011), Կաթիլ (05.11.2009), Ֆոտոն (16.06.2010)
Իհարկե, ոչ, ու հատկապես ֆիզիկական միայնության մասին չէ, քանի որ առավել հաճախ հենց ֆիզիկական ոչ–միայնության մեջ է մարդու առաջ կանգնում հոգեկան միայնությունը։
Ի նկատի ունեմ այն խոհա–փիլիսոփայական ընդհանրացումները, մտքերը, որոնք կարծես ծնվում են բանաստեղծության ստեղծման պահին և հենց այդ պահին են գտնում իրենց արտահայտման ձևը։
Լավն էր, ապրես։ Հատկապես վերջին տողերը.Ինձ ներեք մի քիչ![]()
Ի դեպ, էդ տողերին արդեն ծանոթ էի.Ինձ ներեք մի քիչ, այն բանի համար,
Որ մեկ է արդեն ներում եք, թե չէ. . . . .մի անգամ CactuSoul-ն իր մի ստեղծագործության վերջում մեջբերել էր՝ նշելով, որ իր ընկերներից մեկի բանաստեղծությունից է վերցրել, քանի որ իր ստեղծագործությանը համահունչ էին։
![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Տեսա՞ր, Տիկ, բա որ ասում էի՝ սպասում ե՞ն:
Իսկ ես կարծիքս, ըստ իս, արդեն հայտնել եմ հենց նրանով, որ այս բանաստեղծությունից ոգեշնչվելով՝ գրել եմ իմ «Ներե՛ք ինձ, մարդի՛կ…»-ը…
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
TAURELI ջան, ուղղակի չեմ կարողանում նկարագրել քո հոգու գեղեցկությունը...![]()
Գրականությունը մարդու հոգին ավելի ու ավելի գեղեցիկ է դարձնում![]()
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ