Տաուռելի բանաստեղծությունները (Դուք ինձ չգիտեք. . . . )

[lili-4]

Ապրես, լավ ես գրել:Ես հաճույքով եմ կարդում քո գրածները, նույնիսկ դրանք դարձրել եմ իմ սեփականությունը, իմ մոտ գրի եմ առել: Ես հաճույքով եմ կարդում այն սեղծագործությունները, որոնք ոչ թե պարզապես ճանաչված գրողի գործեր են, այլ նրանք, որոնց մեջ կա հույզ, զգացմունք, մի խոսքով, ասելիք… Քո ստեղծագործություններում մի քիչ թախիծն է իշխում, բայց ես դա չեմ համարում լալկանություն: Սա այն զգացումն է, որ բնորոշ է քո տարիքի յուրաքանչյուր անհատի:Դու կարողացել ես գեղեցիկ ձևով դրանք դուրս հանել քո հոգու խորքից ու մատուցել մեզ: Ամենակրևորը,որ դու ոչ թե մոլորված, դեգերումների մեջ խարխափող ես, այլ դրա լուծումը գտած անձ: Դրա վկայությունը այս բանաստեղծությունը, որը մեջ եմ բերում:

Թողեք ապրեմ

Կամ թողեք ապրեմ, կամ իմ տեղն ապրեք,
Թող որ ինքնուրույն իմ կյանքը վարեմ,
Կամ ինձ ազատեք, կամ հավերժ կապեք,
Թող որ երբեմն նաև սխալվեմ. . . .
ԵՎ գուցե սխալից դասեր չքաղեմ,
Բայց դուք ձեր ճիշտը բուկս մի’ խցկեք,
Մի՞ թե չեք տեսնում, որ խեղդում է ինձ,
Դուք իմ փոխարեն ոտքի մի’ կանգնեք,
Այդ ձեր ճանաչած մեծերի առաջ,
Ու իմ փոխարեն երբեք մի չոքեք,
Նույն ձեր հորինած կուռքերի առաջ,
Թողեք, որ ինքս մեծեր ճանաչեմ,
Թող որ ինքնուրուն կուռքեր հորինեմ:
Դուք ինձ մի’ ասեք ում դեմքին ժպտամ,
Գուցե նրա մեջ ինձ դուշման գտնեմ,
Ու մի պարտադրեք, թե ում անտեսեմ,
Գուցե քշվածում հարազատ գտնեմ. . . .
Որը ինձ ոչինչ չի պարտադրելու,
Կամ իմ տեղն ապրեք, կամ թողեք ապրեմ,
Որ այս աշխարհում ես իմը թողնեմ. . . .


Ես սա ավելի շատ եմ հավանել, քանի որ քո խոսքերում կա վճռականություն, կա ես-ի արժեվորում: Դու գտել ես քո ես-ը: Ապրես, շարունակիր…

Հ.Գ. Սա ոչ միայն քեզ,այլ բոլոր ստեղծագործողներին. Ես իմ կարծիքը ուշ եմ գրում, ոչ թե նրա համար, որ չեմ կարդում, չէ, սա իմ ամենասիրած բաժինն է, այլ պարզապես ցանկանում եմ ավելի լավ ծանոթանալ, հասկանալ ձեզ`ձեր ստեղծագործություններով, նոր արտահայտել իմ կարծիքը: Ես պարզապես հպարտ եմ, որ նման երիտասարդություն ունենք: Հետո էլ ասում են, հպարտ ե՞ս, ու հայ ես: Էն էլ ո՜նց եմ հպարտ…

[Taurel. . . .]

Ապրես, լավ ես գրել:Ես հաճույքով եմ կարդում քո գրածները, նույնիսկ դրանք դարձրել եմ իմ սեփականությունը, իմ մոտ գրի եմ առել: Ես հաճույքով եմ կարդում այն սեղծագործությունները, որոնք ոչ թե պարզապես ճանաչված գրողի գործեր են, այլ նրանք, որոնց մեջ կա հույզ, զգացմունք, մի խոսքով, ասելիք… Քո ստեղծագործություններում մի քիչ թախիծն է իշխում, բայց ես դա չեմ համարում լալկանություն: Սա այն զգացումն է, որ բնորոշ է քո տարիքի յուրաքանչյուր անհատի:Դու կարողացել ես գեղեցիկ ձևով դրանք դուրս հանել քո հոգու խորքից ու մատուցել մեզ: Ամենակրևորը,որ դու ոչ թե մոլորված, դեգերումների մեջ խարխափող ես, այլ դրա լուծումը գտած անձ: Դրա վկայությունը այս բանաստեղծությունը, որը մեջ եմ բերում:

Թողեք ապրեմ




Ես սա ավելի շատ եմ հավանել, քանի որ քո խոսքերում կա վճռականություն, կա ես-ի արժեվորում: Դու գտել ես քո ես-ը: Ապրես, շարունակիր…

Հ.Գ. Սա ոչ միայն քեզ,այլ բոլոր ստեղծագործողներին. Ես իմ կարծիքը ուշ եմ գրում, ոչ թե նրա համար, որ չեմ կարդում, չէ, սա իմ ամենասիրած բաժինն է, այլ պարզապես ցանկանում եմ ավելի լավ ծանոթանալ, հասկանալ ձեզ`ձեր ստեղծագործություններով, նոր արտահայտել իմ կարծիքը: Ես պարզապես հպարտ եմ, որ նման երիտասարդություն ունենք: Հետո էլ ասում են, հպարտ ե՞ս, ու հայ ես: Էն էլ ո՜նց եմ հպարտ…

Վայ......... Շատ շնորհակալ եմ լավ խոսքերի համար, ուրախ եմ , որ հավանել , ու գնահատել էք: Անչափ հաճելի և ոգևորիչ խոսքեր էին....................

[Aksel]

Թողեք ապրեմ

Կամ թողեք ապրեմ, կամ իմ տեղն ապրեք,
Թող որ ինքնուրույն իմ կյանքը վարեմ,
Կամ ինձ ազատեք, կամ հավերժ կապեք,
Թող որ երբեմն նաև սխալվեմ. . . .
ԵՎ գուցե սխալից դասեր չքաղեմ,
Բայց դուք ձեր ճիշտը բուկս մի’ խցկեք,
Մի՞ թե չեք տեսնում, որ խեղդում է ինձ,
Դուք իմ փոխարեն ոտքի մի’ կանգնեք,
Այդ ձեր ճանաչած մեծերի առաջ,
Ու իմ փոխարեն երբեք մի չոքեք,
Նույն ձեր հորինած կուռքերի առաջ,
Թողեք, որ ինքս մեծեր ճանաչեմ,
Թող որ ինքնուրուն կուռքեր հորինեմ:
Դուք ինձ մի’ ասեք ում դեմքին ժպտամ,
Գուցե նրա մեջ ինձ դուշման գտնեմ,
Ու մի պարտադրեք, թե ում անտեսեմ,
Գուցե քշվածում հարազատ գտնեմ. . . .
Որը ինձ ոչինչ չի պարտադրելու,
Կամ իմ տեղն ապրեք, կամ թողեք ապրեմ,
Որ այս աշխարհում ես իմը թողնեմ. . . .

Կասեի նոր միտք է, քանզի շատ հին է, ամենաքիչը Սոկրատի հասակին, բայց ամենա անտեղի տուժված միտքն է, կարելի է ասել բոլոր ժամանակների գոյության կռվի թեմա է, որ արդի հնչում է շատ կարևոր ու գրավիչ: Բայց այս միտքը շատ զգույշ վերաբերմունք է պահանջում, եթե չասեմ, որ ամեն ինչ հարաբերական է, որ կարծես արդեն համոզիչ չի հնչում, կասեմ որ ամենահետաքրքիրը կյանքում կարող էս իմանալ միայն մարդուց, ասինքն մեկ ուրիշից, որպես օրենք հասակով մեծերից, բայց ամենագլխավորը, իհարկ է պետք է փնտրես քո մեջ, դրանում դու ճիշտ էս և համատձակ

Կամ ինձ ազատեք, կամ հավերժ կապեք

- կարծում եմ հավերժ բառը տեղուն չե

[Taurel. . . .]

Վերադարձա. . . . .


Ու դու էլ չկաս. . . .

Այնքան վաղուց իմ կյանքում ոչինչ չկար,
Ու հիմա հազիվ հայտնվել ես դու,
Որ իմաստավորես այս դատարկությունը,
Ու դու էլ չկաս. . . .
Ինչպես որ չկա մտքիցս թռած պատկերդ լուսե,
Ինչպես ես չկամ քեզ համար գուցե,
Ինչպես ես չկամ նաև ինձ համար. . . .
Եվ քո խոսքերն այն մետաքսե,
Չկան արդեն սրտիս համար. . . .
Եվ քո ժպիտը չքնաղ ,
Սիրտ է դարձել լացիս համար,
Ու իմ սերը լուռ ու խոնարհ,
Կա ու չկա գիշերում անմար. . . .

[lili-4]

Ապրես, որ էլի ստեղծագործում ես, մեզ էլ հաղորդակից դարձնում քո գործերին, բայց …, Միտքը լավն է, բայց որպես բանաստեղծություն շտկման կարիք է զգում: Հուսով եմ, չես նեղանա, այլ մի քիչ կաշխատես, կգաս քո հին ոճին…

[Taurel. . . .]

Չէ ինչ նեղանալ Լիլի ջան . . . . . . . Ընդհակառակը շնորհակալ եմ . . . . . Նկատողությունները ավելի են դուրս գալիս , ու ավելի օգտակար են..................... Իհարկե կարելի է ուղղումներ անել , բայց որոշ տողեր սկզբունքային են ու չեմ փոխի, ինչքան էլ որ համահունչ չլինեն.................................... Կոնկրետ ՈՒ ԴՈՒ Էլ ՉԿԱՍ բանաստեղծությունը գրվել էր որպես SMS մի աղջկա, հետո որոշեցի արտագրել մոտս , վոպես հուշ .................................





Հանկարծ հոգեվիճակ

Մեռելային հնչյուն ծորաց
Կոշտ ջութակի Թքոտ բերնից,
Ու լիզելով ննջող հոգիս,
Ինձ արթնացրեց խորը քնից. . . .

Ես նայեցի իմ անցյալին,
Բյուր հուշերի գերեզմանոց,
Այդ ջութակի նվվոցի տակ,
Իմ հուշ դարձած սերն էիր թաղում:

Ես շրջվեցի դեպի ներկան ,
Խենթ մտքերի մի գժանոց. . . .
Ուր ես չկամ, դատարկություն:

Ու փորձեցի տեսնել հետոն,
Հույսով լցված մի լռություն,
Անիմաստություն. . . . . .
Լավ է լինելու. . . . . Ու լավ է հիմա. . . .

[lili-4]

Այ սա ուրիշ
Իսկ գուցե վերնագիրը փոխե՞ս, հոգեվիճակին ուրիշ անուն տա՞ս

[rainbow]

Առանձնահատուկ ոճ ունես ու շատ գեղեցիկ արտահայտվել գիտես,
քեզ լավագույնն եմ մաղթում

[Taurel. . . .]

Այ սա ուրիշ
Իսկ գուցե վերնագիրը փոխե՞ս, հոգեվիճակին ուրիշ անուն տա՞ս

Լավ նկատեցիր, իրոք վերնագրի վրա վստահ չեմ, իրականում այն արտահայտում է այն ինչ զգացել եմ, բայց կարծում եմ դժվար է հասկացվում................ Պարզապես չեմ կարողանում ուրիշ բան գտնել, որ համ հասկացվի, համ ինձ բավարարի.....................Գուցե դու ինչ որ առաջարկ ունենաս .............................

RAINBOW-Շնորհակալ եմ լավ խոսքերի համար

[Angelina]

Իսկ ես կարծում եմ, որ վերնագիրը փոխելու կարիք ամենևին չկա: Ամեն ինչ շատ հոյակապ է ստացվել, ուղղակի գերազանց է, ապրես: Սպասում եմ նոր ստեղծագործությանդ, անհամբեր…

[Taurel. . . .]

Իսկ ես կարծում եմ, որ վերնագիրը փոխելու կարիք ամենևին չկա: Ամեն ինչ շատ հոյակապ է ստացվել, ուղղակի գերազանց է, ապրես: Սպասում եմ նոր ստեղծագործությանդ, անհամբեր…

Շնորհակալ եմ Angelina ջան....................... էս մեկը գնահատիր..................................


Երբ նորից. . . .

Երբ նորից կլինի աշուն,
Դու տխուր կքայլես փողոցով,
Երբ կիջնի ալեկոծ իրիկուն,
Կամացուկ ես կանցնեմ քո մտքով:

Երբ հասնես թևաթափ մեր այգուն ,
Թևածի մի տագնապ քո հոգում,
Այդ նորից ես եմ քեզ երազում ,
Իմ անքուն ու տխուր գիշերում:

Կկանգնես քեզ ծանոթ ծառի տակ,
Կտխրես, կխորհես անցածից,
Ու հանկարծ քեզ կզգաս դու մենակ,
Քեզ ծանոթ , հարազատ ծառի տակ:

Կանձրևեն տերևները ծառից,
Կգրկեն քո մարմինը քամոտ,
Դու թաքուն կհիշես նորից ինձ,
Կուզենաս նորից գալ դու ինձ մոտ:

Ու հանկարծ քո սրտի խորքերից ,
Կլսես իմ ձայնը ծանոթ . . . .
Ախ ինչու՞ հեռացանք իրարից. . . .
Կփակվեն քո աչքերն արցունքոտ. . . .

[Selene]

Երբ նորից. . . .

Լավն էր շատ Տխրեցնող էր…

[Ուլուանա]

Էս վերջինը լավն էր։ մի տեսակ տերյանական էր։ Բայց մշակելու տեղ կա, կարելի է ավելի լավը դարձնել։

[Taurel. . . .]

Բոլորից շնորհակալ եմ.......................




Ճարահատություն. . . .

Եկ իրար հետ սեղան նստենք,
Ու հոշոտենք մենք մեր սերը,
Եկ իրար հետ ճամփա գնանք ,
Ու եկ անցնենք մեր հույսերը,

Թող որ սառենք մենք կես ճամփին,
Մեր ճառագած սառնությունից,
Ու եկ վառենք երազները. . . .
Թող տաքացնեն մեզ անցյալից:

Թող որ արբենք ափսոսոնքից,
Արցունք խմենք այս երեկո,
Մեր անցյալին նայենք հեռվրց,
Ու խենթանանք այս երեկո. . . .

Եկ կառք կոչենք հիմար կյանքը,
Ու սլանանք դեպի դժողք. . . .
Թող ճռճռա մաշված կառքը,
Բախտի Ճամփին այս քարքարոտ:
................................................................

[lili-4]

Գեղեցիկ ու տխուր......ինչպես միշտ....