Տաուռելի բանաստեղծությունները (Դուք ինձ չգիտեք. . . . )

[Taurel. . . .]

Չնայած չեմ հասցրել լրիվ ստեղծագործություններդ կարդալ, ափսոս ժամանակս քիչ է, բայց մեծ ցանկություն առաջացավ լրիվ կարդալու:
Շատ հավանեցի, ուղղակի հոյակապ են, ես հանում եմ իմ «գլխարկը» քո առաջ…

Շատ շնորհակալ եմ բարձր գնահատականի և խորհուրդների համար

Ավելացվել է 9 րոպե անց

Բանաստեղծությունը միայն միտք չէ, Հեգելի "Լոգիկան" բանաստեղծություն չէ, բանաստեղծությունը բառային երաժշտության վերածված միտքն է

էտ դեպքում, կամ իմ գրածները բանաստեղծություն չեն , կամ էլ իմ բՔնքուշ մի հնչյուն, անաստեղծությունների մեղեդին սահուն չէ ..............

...........
Քնքուշ մի հնչյուն, թեթև մի թռչուն,
Գալարվեց ձեռքում խենթ սիրահարի,
Փաթաթվեց նրա երկար մատներին,
Կամացուկ սահեց ստեղնաշարերին,
Մի սուր ճիչ հանեց, հետո կոտրվեց,
ՈՒ թափվեց կրկին. . .
Համբուրեց մեղմիկ նրա մատները,
Գլորվեց ընկավ ալիքի թևին. . .
Մեկ խոսեց հանդարտ, մեկ զարնվեց ափին. . .

Taurel

[Ուլուանա]

Քնքուշ մի հնչյուն, թեթև մի թռչուն,
Գալարվեց ձեռքում խենթ սիրահարի,
Փաթաթվեց նրա երկար մատներին,
Կամացուկ սահեց ստեղնաշարերին,
Մի սուր ճիչ հանեց, հետո կոտրվեց,
ՈՒ թափվեց կրկին. . .
Համբուրեց մեղմիկ նրա մատները,
Գլորվեց ընկավ ալիքի թևին. . .
Մեկ խոսեց հանդարտ, մեկ զարնվեց ափին. . . Taurel

Թեթևասահ էր, հավես կարդացվեց։ Բայց է մասը փոխի.

Կամացուկ սահեց ստեղնաշարերին...

Դժվար է պատկերացնել, որ ինչ–որ բան սահում–անցնում է մի քանի ստեղնաշարների վրայով, ինձ թվում է՝ մի ստեղնաշարն էլ բավական է , իսկ ավելի ճիշտ կլինի՝ ստեղների վրայով, ուղղակի այդ դեպքում որոշ բաներ պիտի փոխվեն, քանի որ վանկերի քանակը պակասում է։

[Մելիք]

Մի տեսակ լուռ են դարձել օրերս...

Ընտիր էր, ու ոչ մի փոխելու բան էլ չկա, անկախ բոլոր խորհուրդներից:

[Taurel. . . .]

Ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի ինձ, որ նվիրեմ քեզ,
Փաստորեն ստացվեց, որ քեզ խաբեցի,
Այս անգամ նորից փայլուն խաղացի,
Բայց դու մի շտապիր, ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի և քեզ ինձ համար,
Եվ այն աշխարհը, որում ապրեցինք,
Ես հորինեցի ամեն վայրկյանը,
Եվ այն լուսինը, որին երդվեցինք,

Ու քեզ գուրուրող այն խենթ ձեռքերը,
Զուր ես կարոտում, ես հորինեցի,
Մեր բաժանումն ու միացումն ել
Ճակատագիր չէր, ես հորինեցի. . . .

Այն համբույրներն էլ ես հորինեցի,
Նույնիսկ չգիտեմ, գուցե ձանձրույթից,
Վերջապես վերջն էլ ես հորինեցի,
Երբ հորինելու ոչինչ չմնաց. . . .

Գիտեմ, կհարցնես, թե ինչի՞ համար,
Այս պատասխանը ես չեմ հորինում,
Ես քո միջոցով ջնջել փորձեցի
Հին հորինածը, որ չի մոռացվում:

Անցյալի ցավը ջնջել փորձեցի,
Բայս ստացվեց, որ քեզ ցավ հորինեցի
Ինքս մնալով իմ հին ցավի հետ,
Որ հորինվել էր ինձ համար գուցե. . . .

[Kita]

Հաճախ եմ այդ երևույթին հանդիպում նույնիսկ մեր առօրեայում և ցավոք մեզնից շատերը մինչ վերջ էլ այդպես հորինված աշխարհում ապրում են
Շատ լավն էր

[Ուլուանա]

Հիանալի էր, Taurel: Համենայնդեպս, ինձ շատ դուր եկավ։
Ուղղակի չեմ ուզում երկար–բարակ գովասանքի խոսքեր ասել, որովհետև զգացածս չեմ կարող լիարժեք կերպով արտահայտել էս պահին։ Բայց իրոք շատ հավանեցի։

Դու կարողանում ես տրամադրություն ստեղծել։

[Սերխիո]

Շատ լավն էր
տպավորությունը այնպես է ,թե սա չի գրել 18 տարեկանը ,կարծես գրագողություն լինի որևէ մի բանաստեղծից, բայց սա ընդունիր որպես գովեստ

[Philosopher]

Ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի ինձ, որ նվիրեմ քեզ,
Փաստորեն ստացվեց, որ քեզ խաբեցի,
Այս անգամ նորից փայլուն խաղացի,
Բայց դու մի շտապիր, ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի և քեզ ինձ համար,
Եվ այն աշխարհը, որում ապրեցինք,
Ես հորինեցի ամեն վայրկյանը,
Եվ այն լուսինը, որին երդվեցինք,

Ու քեզ գուրուրող այն խենթ ձեռքերը,
Զուր ես կարոտում, ես հորինեցի,
Մեր բաժանումն ու միացումն ել
Ճակատագիր չէր, ես հորինեցի. . . .

Այն համբույրներն էլ ես հորինեցի,
Նույնիսկ չգիտեմ, գուցե ձանձրույթից,
Վերջապես վերջն էլ ես հորինեցի,
Երբ հորինելու ոչինչ չմնաց. . . .

Գիտեմ, կհարցնես, թե ինչի՞ համար,
Այս պատասխանը ես չեմ հորինում,
Ես քո միջոցով ջնջել փորձեցի
Հին հորինածը, որ չի մոռացվում:

Անցյալի ցավը ջնջել փորձեցի,
Բայս ստացվեց, որ քեզ ցավ հորինեցի
Ինքս մնալով իմ հին ցավի հետ,
Որ հորինվել էր ինձ համար գուցե. . . .

Լավ էր, հմտանում ես

[Script]

Ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի ինձ, որ նվիրեմ քեզ,
Փաստորեն ստացվեց, որ քեզ խաբեցի,
Այս անգամ նորից փայլուն խաղացի,
Բայց դու մի շտապիր, ես հորինեցի. . . .

Ես հորինեցի և քեզ ինձ համար,
Եվ այն աշխարհը, որում ապրեցինք,
Ես հորինեցի ամեն վայրկյանը,
Եվ այն լուսինը, որին երդվեցինք,

Ու քեզ գուրուրող այն խենթ ձեռքերը,
Զուր ես կարոտում, ես հորինեցի,
Մեր բաժանումն ու միացումն ել
Ճակատագիր չէր, ես հորինեցի. . . .

Այն համբույրներն էլ ես հորինեցի,
Նույնիսկ չգիտեմ, գուցե ձանձրույթից,
Վերջապես վերջն էլ ես հորինեցի,
Երբ հորինելու ոչինչ չմնաց. . . .

Գիտեմ, կհարցնես, թե ինչի՞ համար,
Այս պատասխանը ես չեմ հորինում,
Ես քո միջոցով ջնջել փորձեցի
Հին հորինածը, որ չի մոռացվում:

Անցյալի ցավը ջնջել փորձեցի,
Բայս ստացվեց, որ քեզ ցավ հորինեցի
Ինքս մնալով իմ հին ցավի հետ,
Որ հորինվել էր ինձ համար գուցե. . . .

Շատ իրական էր ամեն մի տողդ, ԲՌԱՎՈ

[Taurel. . . .]

Բոլորից շնորհակալ եմ.......................

Հիանալի էր, Taurel: Համենայնդեպս, ինձ շատ դուր եկավ։
Ուղղակի չեմ ուզում երկար–բարակ գովասանքի խոսքեր ասել, որովհետև զգացածս չեմ կարող լիարժեք կերպով արտահայտել էս պահին։ Բայց իրոք շատ հավանեցի։

Դու կարողանում ես տրամադրություն ստեղծել։

Փորձեմ մի ուրիշ տրամադրություն ստեղծել Ուլուանա ջան..............




Անցանկապատ այգիները

Գիտեմ փոքրիկս, որ դու փորձեցիր
Մեր սիրո այգին միշտ ծաղկուն պահել,
Գիտեմ, թե որքան արցունք ես քամել,
Մեր քամոտ այգու ճաքճքած հողին:

Թե կասկածների ուրվականներին
Ինչպես չես թողել, որ քանդեն այգին,
Որ քո կանացի քնքուշ ձեռքերով,
Խանդոտ փշերն ես դու քաղել ցավով:

Չքնաղ հուշեր ես ցանել գիշերով,
Անձրևների ես սպասել օրերով,
Որ ճարահատված գալիք ձմռանիռ,
Ցանկապատներն ես դու այգու քանդել,
Որ գոնե փախչի նա կործանումից. . . . . .

Ներիր սիրելիս, որ ես չօգնեցի
Քանդել մեր այգու ցանկապատները,
Ու քամիներին իզուր մի կանչիր,
Միևնույնն է վերջավոր են
Անցանկապատ այգիները. . . . .

[Մանոն]

Հրաշալի էր, իրական…

Ես հորինեցի. . . .

Ես քո միջոցով ջնջել փորձեցի
Հին հորինածը, որ չի մոռացվում:

...Իսկ չմոռացվող հինը հորինված չի լինում, այն ապրված է լինում
Անցանկապատ այգիները տխուր էր, սեփական սխալների գիտակցումով համեմված; Բայց դա է կյանքը....Ապրես, լավ ես գրում;

[Philosopher]

Բոլորից շնորհակալ եմ.......................



Փորձեմ մի ուրիշ տրամադրություն ստեղծել Ուլուանա ջան..............




Անցանկապատ այգիները

Գիտեմ փոքրիկս, որ դու փորձեցիր
Մեր սիրո այգին միշտ ծաղկուն պահել,
Գիտեմ, թե որքան արցունք ես քամել,
Մեր քամոտ այգու ճաքճքած հողին:

Թե կասկածների ուրվականներին
Ինչպես չես թողել, որ քանդեն այգին,
Որ քո կանացի քնքուշ ձեռքերով,
Խանդոտ փշերն ես դու քաղել ցավով:

Չքնաղ հուշեր ես ցանել գիշերով,
Անձրևների ես սպասել օրերով,
Որ ճարահատված գալիք ձմռանիռ,
Ցանկապատներն ես դու այգու քանդել,
Որ գոնե փախչի նա կործանումից. . . . . .

Ներիր սիրելիս, որ ես չօգնեցի
Քանդել մեր այգու ցանկապատները,
Ու քամիներին իզուր մի կանչիր,
Միևնույնն է վերջավոր են
Անցանկապատ այգիները. . . . .

Առաջ գնա, ամեն հաջորդ աստիճանի անցնելիս` ամրապնդիր այն քո մեջ, որ նորից նախորդ աստիճանին չկանգնես

[Tig]

«Ես հորինեցի…», շատ լավնա, իմ մեջ կարոտ արթնացրեց…

[Taurel. . . .]

Շնորհակալ եմ , բոլորիցդ

[Taurel. . . .]

Քանի՞ անգամ. . .

Ես չգիտեմ քանի անգամ պարտվեցի,
Երբ մրցում էի իմ սրտի հետ,
Այդքան անգամ մոլորվեցի,
Հորինելով նոր արահետ. . .

Քանի անգամ քեզ մոր եկա,
Ու վախեցա դուռդ թակել,
Այդքան անգամ քո տան ճամփին,
Կուչ եմ եկել ու լուռ թախծել. . .

Քանի անգամ հեռացրեցի,
Քեզ իմ սրտի քո անկյունից,
Այդքան անգամ նորից գտա,
Ու ետ բերի մոռացումից. . .

Քանիսներով ես գերվեցի,
Ու հեգնեցի հմայքը քո,
Այդքաններին զուր տանջեցի,
Ու սիրեցի առանց սիրո. . .

Քանի անգամ ես լռեցի,
Որ սիրում եմ միայն մեկին,
Այդքան անգամ շռայլեցի,
Այդ բառերը հազարներին…

Հիմա եկել եմ , որ հարցնեմ,
Քանի՞ անգան քեզ մոռանամ,
Որ էլ չհիշեմ. . . . . .