Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործիչը

[Norton]

Վազգ, քեզ ոչ մեկ չի ասում ասենք հանրահավաք գնա, բայց սենց իրականությունից կտրված վերլուծություններ անելն էլ մի բան չի:

[Kuk]

Ժող ամեն մեկը ինչ որ բան անելիս պետք է հաշվարկի ինչ ա կորցնելու ու ինչ շահելու, Վազգենի դեպքում դրանք անհամատեղելի են, իրա մաքս շահումը կլինի ժողովրդավարություն ու էտ տիպի բաներ, այսինքն ոչ մի նյութական մոտիկ ապագայում, իսկ կորցնում ա աշխատանքը ենթադրենք, իսկ քանի որ էտ մարդը ընտանիքի միակ կերակրողն ա, պարզ է ու հասկանալի որ ոչ մի դեպքում չի գնա ռիսկի, եթե նույնիսկ ռեալ շանս ունենա որ իր ռիսկը արդյունք ա տալու, Վազգենի նման մարդիկ շատ են:

Էն երկրները, որ էսօր օրենք ունեն, ժողովուրդն ա երկրի տերը, որ աշխատանք կա, որ ժողովուրդը սոված չի, գործազուրկ չի, տնտեսությւոն կա, մենաշնորհներով չեն սնանկացնում փոքր ու միջին բիզնեսը, որ շարքային քաղաքացին կարողանում ա փոքր ու միջին բիզնեսով վաստակի և այլն.. էս երկրներն անցել են էս ճանապարհով, դիմել են էդ ռիսկին, որ դարձել են պետություն: սիկ մենք դա չենք ուզում անել, մենք սենց գոյատևում ենք, հենց պահը գալիս ա, որ էլ հնարավոր չի գոյատևել, գնում ենք էդ երկրներում ենք ապրում՝ ոռանալով հայրենիքում ապրելու մասին, կամ էլ տնից մեկն ա գնում, աշխատում փող ա ուղարկում, որ ընտանիքը ապրի, մեկ էլ Վազգենի ասած էն լավ գործիչ տիգրան սարգսյանի թեթև ձեռքն իր տիրոջ հրամանը կատարելով՝ դրամի ինքնարժեքը բարձրացնում ա ու էդ դրսից եկացող փողերի կեսն իրանով ա անում: Այս սենց էդ ռիսկին չգնալու համար փախնում ենք հայրենիքից, հետո երբ լավ կդատարկվվի տարածքը մեզ նման վախկոտներից, ռիսկով ժողովուրդներն իրանցով կանեն տարածքը, ու սա էլ կսարքեն նորմալ պետություն: Վախկոտ ենք, բայց իրանց խանգարում ենք դա հիմա անելու համար, որտև ինչքան էլ վախկոտ լինենք, մի բան կա մեջներս, որ եթե գան մեր տները վառելու, փախնելու տեղ չունենանք, որտև ընտանիք կա հետներս, դանակը հասնում ա ոսկոռին, տեղներիցս շարժվելու ենք, ստիպված կռիվ ենք տալու, էդ արդեն խոչընդոտ ա:
Փաստորեն էդ նորմալ պետությունների ժողովուրդները հիմար են, որ ռիսկի են գնացել ու հեղափոխություն են արել, պետություն են դարձել, մենք էլ շուստրի ենք, գնում իրանց սարքած պետության տարածքում ապրում ենք, օգտվում ենք բարիքներից:

[Երվանդ]

Ու ստացվում ա փակ շղթա, որպեսզի ընդիմությունը շանս ունենա արդյունքի հասնելու՝ պետք ա մարդկանց ինչ որ զանգված, ինչքան մեծ էնքան լավ, որպեսզի էտ մարդիկ հավաքվեն պետք ա ռեալ ծրագիր, բայց սենց ասելը հեշտ ա, մեկը ես չեմ պատկերացնում հիմա ինչ պիտի առաջարկի ընդիմությունը որ մարդիկ էլի սկսեն շատանալ, իսկ որ առաջ սխալներ եղել են էտ փաստ ա, եթե սխալներ չլինեին հիմա սենց տխուր վիճակ չէր լինի, մի գուցե և արվել ա մաքսիմալը ու շանս չուներ ընդիմությունը, չեմ կարծում:

[Chuk]

Եթե Լևոնը կոնկրետ, խելքին մոտիկ ու ինձ մատչելի բան ասի, իրան էլ կներենմ: «Ինձ»-ը Մուրմուշի ասած տիպաժն ա:
Դուրս ա գալիս մեծամասամբ քաղաքականությունից ու «վերին գախափարներից» ոչինչ չհասկացող ժողովրդի առաջ ելույթ ունենալու ու լոլո ա կարդում: Ռեալ թող ասի ի՞նչ ա պետք անել ու ե՞րբ կսկսենք լավ ապրել: Ու էնպես պետք ա ասի, որ իմ կարճ ուղեղը մտնի, որովհետև ես իրա վերլուծություններից բան էլ չեմ հասկանում:
Հասաակ գեղացի մարդ եմ, եկել եմ միտինգ, որ ինչ-որ բան անեմ, բոլորի համար լավ լինի:
Ժողովրդին էդ ա պետք:

Քուանշ: էդ «քո»-ի տիպաժը մշտապես լռող տիպաժն ա:

Վազգ, ասում եմ հստակ. էսօր ՀԱԿ-ը միակ ուժն ա, որն իր մեջ ներառում ա մոտ 20000 քաղաքացիական հասունություն ունեցող, սկզբունքային ու գաղափարական քաղաքացիների ու սա էն շարժիչ ուժն ա, որը կարող է պատեհ պահին փոփոխությունների բերել:

Եթե մյուսներին հնարավոր լիներ ռազմավարությունը հասկացնել, հրաշալի կլիներ, բայց մեծ հաշվով սարսափելի չի, որ դու չես հասկանում, Վիշապը ընդվզում ու էդ միտքն իրեն մոտ չի թողնում: Նորմալ ա: Կարևորը որ ՀԱԿ-ն իրա ակտիվ կորիզով կա ու պատեհ պահին ամեն ինչ կանի:

[Elmo]

Վազգ, քեզ ոչ մեկ չի ասում ասենք հանրահավաք գնա, բայց սենց իրականությունից կտրված վերլուծություններ անելն էլ մի բան չի:

Ես էլ ոչ մեկին չեմ ասում մի գնացեք հանրահավաք: Ես իմ տեսակետն եմ ներկայացնում:

[Երվանդ]

Էն երկրները, որ էսօր օրենք ունեն, ժողովուրդն ա երկրի տերը, որ աշխատանք կա, որ ժողովուրդը սոված չի, գործազուրկ չի, տնտեսությւոն կա, մենաշնորհներով չեն սնանկացնում փոքր ու միջին բիզնեսը, որ շարքային քաղաքացին կարողանում ա փոքր ու միջին բիզնեսով վաստակի և այլն.. էս երկրներն անցել են էս ճանապարհով, դիմել են էդ ռիսկին, որ դարձել են պետություն: սիկ մենք դա չենք ուզում անել, մենք սենց գոյատևում ենք, հենց պահը գալիս ա, որ էլ հնարավոր չի գոյատևել, գնում ենք էդ երկրներում ենք ապրում՝ ոռանալով հայրենիքում ապրելու մասին, կամ էլ տնից մեկն ա գնում, աշխատում փող ա ուղարկում, որ ընտանիքը ապրի, մեկ էլ Վազգենի ասած էն լավ գործիչ տիգրան սարգսյանի թեթև ձեռքն իր տիրոջ հրամանը կատարելով՝ դրամի ինքնարժեքը բարձրացնում ա ու էդ դրսից եկացող փողերի կեսն իրանով ա անում: Այս սենց էդ ռիսկին չգնալու համար փախնում ենք հայրենիքից, հետո երբ լավ կդատարկվվի տարածքը մեզ նման վախկոտներից, ռիսկով ժողովուրդներն իրանցով կանեն տարածքը, ու սա էլ կսարքեն նորմալ պետություն: Վախկոտ ենք, բայց իրանց խանգարում ենք դա հիմա անելու համար, որտև ինչքան էլ վախկոտ լինենք, մի բան կա մեջներս, որ եթե գան մեր տները վառելու, փախնելու տեղ չունենանք, որտև ընտանիք կա հետներս, դանակը հասնում ա ոսկոռին, տեղներիցս շարժվելու ենք, ստիպված կռիվ ենք տալու, էդ արդեն խոչընդոտ ա:
Փաստորեն էդ նորմալ պետությունների ժողովուրդները հիմար են, որ ռիսկի են գնացել ու հեղափոխություն են արել, պետություն են դարձել, մենք էլ շուստրի ենք, գնում իրանց սարքած պետության տարածքում ապրում ենք, օգտվում ենք բարիքներից:

Ինչ ա նշանակում ռիսկի են գնացել Արթ? ժողովուրդը հո մի մարդ չի որ ռիսկի գնա կամ չգնա, պետք ա ծրագիր նենց ծրագիր որ էտ ժողովրդի մասնիկին , այսինքն մարդուն՝ դրդի ռիսկի գնալ, մեր ժողովուրդը որ ուրիշներից լավն ա ու ոչ էլ վատը:

[Elmo]

Փաստորեն էդ նորմալ պետությունների ժողովուրդները հիմար են, որ ռիսկի են գնացել ու հեղափոխություն են արել, պետություն են դարձել, մենք էլ շուստրի ենք, գնում իրանց սարքած պետության տարածքում ապրում ենք, օգտվում ենք բարիքներից:

Ապեր հեղափոխությունները միշտ տեղի են ունեցեծ ծայր աստիճան աղքատության ֆոնի վրա: Երբ մարդը էլ բան չունի կորցնելու: Քանի ժողովրդի մի մեծ մաս դեռ կորցնելու բան ունի, ոչ մի հեղափոխություն չի լինի:

[Chuk]

Ու ստացվում ա փակ շղթա, որպեսզի ընդիմությունը շանս ունենա արդյունքի հասնելու՝ պետք ա մարդկանց ինչ որ զանգված, ինչքան մեծ էնքան լավ, որպեսզի էտ մարդիկ հավաքվեն պետք ա ռեալ ծրագիր, բայց սենց ասելը հեշտ ա, մեկը ես չեմ պատկերացնում հիմա ինչ պիտի առաջարկի ընդիմությունը որ մարդիկ էլի սկսեն շատանալ, իսկ որ առաջ սխալներ եղել են էտ փաստ ա, եթե սխալներ չլինեին հիմա սենց տխուր վիճակ չէր լինի, մի գուցե և արվել ա մաքսիմալը ու շանս չուներ ընդիմությունը, չեմ կարծում:

Մեջբերում եմ ամսի 11-ի քաղխորհրդի նիստում Տեր-Պետրոսյանի ասածը (արտատպելով ՀԺ-ից), թեև գիտեմ, որ բազում չհամաձայնվողներ կլինեն.

Ես չեմ ասում, թե մինչև այս մենք ամեն ինչ ճիշտ ենք արել, և չեմ էլ ասում, որ սրանից հետո ենք ամեն ինչ ճիշտ անելու: Բայց պահանջում եմ ընդունել, որ հիմնականում մենք ճիշտ ենք գործել:

[Երվանդ]

Քուանշ: էդ «քո»-ի տիպաժը մշտապես լռող տիպաժն ա:

Վազգ, ասում եմ հստակ. էսօր ՀԱԿ-ը միակ ուժն ա, որն իր մեջ ներառում ա մոտ 20000 քաղաքացիական հասունություն ունեցող, սկզբունքային ու գաղափարական քաղաքացիների ու սա էն շարժիչ ուժն ա, որը կարող է պատեհ պահին փոփոխությունների բերել:

Եթե մյուսներին հնարավոր լիներ ռազմավարությունը հասկացնել, հրաշալի կլիներ, բայց մեծ հաշվով սարսափելի չի, որ դու չես հասկանում, Վիշապը ընդվզում ու էդ միտքն իրեն մոտ չի թողնում: Նորմալ ա: Կարևորը որ ՀԱԿ-ն իրա ակտիվ կորիզով կա ու պատեհ պահին ամեն ինչ կանի:

Չուկ կիսվի էլի , ասենք մի հատ տենց պատեհ պահ նկարագրի ու էտ 20000-անոց ակտիվի գործողությունները

[Chuk]

Չուկ կիսվի էլի , ասենք մի հատ տենց պատեհ պահ նկարագրի ու էտ 20000-անոց ակտիվի գործողությունները

Եր, կիսվելու բան չկա, հստակ ասվել ա ՀԱԿ-ի կողմից, էնքան պարզ, որ ավելի պարզ ասել չի լինի: Եթե էս պահին ակտիվ գործողությունների անցնենք, մեզ կջարդեն,ուղղակի, ու էդ 20000-անոց ուժը կգնա պատմության գիրկը: Իսկ փաստաթղթերի վավերացումից հետո իրավիճակի փոփոխություն ենք ունենալու:

Շատերը կարող են ոգևորվել. «ՈՒրեմն թույլատրու՞մ եք, որ ազգակործան որոշումներն իրականացնեն»: Ասեմ, հա՛, թույլատրում ենք: Ավելի ճիշտ արդեն վաղուց ենք թույլատրել՝ ձեր հետ միասին, ավելին, հիմնական թույլատրողը դուք եք եղել (Եր, էս քեզ չի ուղղված, այլ էն մարդկանց, որ գիտեմ, կընդդիմանան՝ Արիացի, Լեռնցի, ՈՒրիշցի և այլն): Էս պահին էդ գործընթացը կասեցնելու ոչ մի տարբերակ չկա: Իսկ էդ գործընթացից հետո մենք գործելու տեղ կարող ենք ունենալ:

[Kuk]

Ինչ ա նշանակում ռիսկի են գնացել Արթ? ժողովուրդը հո մի մարդ չի որ ռիսկի գնա կամ չգնա, պետք ա ծրագիր նենց ծրագիր որ էտ ժողովրդի մասնիկին , այսինքն մարդուն՝ դրդի ռիսկի գնալ, մեր ժողովուրդը որ ուրիշներից լավն ա ու ոչ էլ վատը:

Եր, իմ ասածն էն ա, որ միշտ ռիսկից խուսափելով ոչ մի բանի չենք հասնի, եթե նույնիսկ ծրագիր լինի: Հիմա ասենք թե ծրագիր կա, ինչ-որ մի լիդեր ասում ա՝ եկեք գնանք նախագահականը գրավենք, հեռուստաաշտարակը գրավենք, կառավարության շենքը գրավենք, էսա ծրագիրը, իշխանափոխություն կանենք, մենաշնորհները կվերացնենք, անիմաստ բարձր հարկերը կվերացնենք, ապօրինի ձևով սեփականացրած կառույցները կգանձենք կսարքենք գործարաններ, մարդիկ կաշխատեն, ամեն ինչ էսպես կարգի կբերենք, էս դեպքում էլի էդ ռիսկը պետք ա, որ մարդիկ գնան դա անեն, էդ հո մի հոգին չի կարա գա նախագահականը գրավի, նստի էդ փոփոխություններն անի, երկիրը կարգի բերի, դրա համար ռեսուրս ա չէ՞ պետք, էդ ռեսուրսն էլ ժողովուրդն ա, բայց եթե էդ ժողովուրդի մի մասը չի ուզում ռիսկի գնալ, որտև ինքը սոված չի, իսկ էն մասը, որ ուզում ա ռիսկի գնալ, էդ ծրաիրն րականացնելու համար բավարար ռեսուրս չի, ուրեմն սենց էլ պետքա մնա: Ուրեմն չի հասունացել էդ պահը: Գալիս ենք էլի նրան, որ էս ժողովրդին էս ա հասնում:

[Երվանդ]

Մեջբերում եմ ամսի 11-ի քաղխորհրդի նիստում Տեր-Պետրոսյանի ասածը (արտատպելով ՀԺ-ից), թեև գիտեմ, որ բազում չհամաձայնվողներ կլինեն.

Եթե տենց ա եթե հիմնականում ճիշտ են գործել ուրեմն ամբողջ հարցը ժողովրդի մեջ ա, այսինքն կամ մարդկանց մեծամասնությունն ա ստրկամիտ կամ էլ պահը չէր հասունացել հլը, քանի որ գոնե էս պահի դրությումբ իշխանափոխություն երկրում տեղի չի ունեցել, ոնց ուզում ես մտածի կա երկու տարբերակ՝ մենք ենք մեղավոր, լիդերները ամեն ինչ ճիշտ են արել, մեղավոր են լիդերները: Առաջին տարբերակի դեպքում էլ կա լիդերների մեղքը, քանի որ ռեալ չեն հաշվարկել մեր տրամադրությունները, այսինքն եթե ես կազմակերպում եմ մի բան օրինակ ակումբատնակի պահը ու չի իրականանում քանի որ մարդիկ որոնք ասել էին որ կմասնակցեն փող չեն տալիս(անկախ նրանից չունեն թե չեն ուզում), մեղավոր եմ առաջին հերթին ես որ ռեալ չեմ հաշվարկել էտ պահը:

[Kuk]

Եթե տենց ա եթե հիմնականում ճիշտ են գործել ուրեմն ամբողջ հարցը ժողովրդի մեջ ա, այսինքն կամ մարդկանց մեծամասնությունն ա ստրկամիտ կամ էլ պահը չէր հասունացել հլը, քանի որ գոնե էս պահի դրությումբ իշխանափոխություն երկրում տեղի չի ունեցել, ոնց ուզում ես մտածի կա երկու տարբերակ՝ մենք ենք մեղավոր, լիդերները ամեն ինչ ճիշտ են արել, մեղավոր են լիդերները: Առաջին տարբերակի դեպքում էլ կա լիդերների մեղքը, քանի որ ռեալ չեն հաշվարկել մեր տրամադրությունները, այսինքն եթե ես կազմակերպում եմ մի բան օրինակ ակումբատնակի պահը ու չի իրականանում քանի որ մարդիկ որոնք ասել էին որ կմասնակցեն փող չեն տալիս(անկախ նրանից չունեն թե չեն ուզում), մեղավոր եմ առաջին հերթին ես որ ռեալ չեմ հաշվարկել էտ պահը:

Ժողովուրդը երբեք մեղավոր չի լինում:

[Chuk]

Եթե տենց ա եթե հիմնականում ճիշտ են գործել ուրեմն ամբողջ հարցը ժողովրդի մեջ ա, այսինքն կամ մարդկանց մեծամասնությունն ա ստրկամիտ կամ էլ պահը չէր հասունացել հլը, քանի որ գոնե էս պահի դրությումբ իշխանափոխություն երկրում տեղի չի ունեցել, ոնց ուզում ես մտածի կա երկու տարբերակ՝ մենք ենք մեղավոր, լիդերները ամեն ինչ ճիշտ են արել, մեղավոր են լիդերները: Առաջին տարբերակի դեպքում էլ կա լիդերների մեղքը, քանի որ ռեալ չեն հաշվարկել մեր տրամադրությունները, այսինքն եթե ես կազմակերպում եմ մի բան օրինակ ակումբատնակի պահը ու չի իրականանում քանի որ մարդիկ որոնք ասել էին որ կմասնակցեն փող չեն տալիս(անկախ նրանից չունեն թե չեն ուզում), մեղավոր եմ առաջին հերթին ես որ ռեալ չեմ հաշվարկել էտ պահը:

Եր, ճիշտ գործել չի նշանակում, որ պետք ա արդեն հաղթանակը ձեռքիդ լիներ: Այ էս անբեկանելի ճշմարտությունից պետք է ելնես: Բնական ա, որ ինչքան էլ ճիշտ գործես, դիմացինդ էլ քնած չի ու իրավիճակներ են փոխվում: Ու թե ինչի էսօր դեռ հաղթանակին չենք հասել, երկար քննարկման թեմա ա:

[Երվանդ]

Եր, իմ ասածն էն ա, որ միշտ ռիսկից խուսափելով ոչ մի բանի չենք հասնի, եթե նույնիսկ ծրագիր լինի: Հիմա ասենք թե ծրագիր կա, ինչ-որ մի լիդեր ասում ա՝ եկեք գնանք նախագահականը գրավենք, հեռուստաաշտարակը գրավենք, կառավարության շենքը գրավենք, էսա ծրագիրը, իշխանափոխություն կանենք, մենաշնորհները կվերացնենք, անիմաստ բարձր հարկերը կվերացնենք, ապօրինի ձևով սեփականացրած կառույցները կգանձենք կսարքենք գործարաններ, մարդիկ կաշխատեն, ամեն ինչ էսպես կարգի կբերենք, էս դեպքում էլի էդ ռիսկը պետք ա, որ մարդիկ գնան դա անեն, էդ հո մի հոգին չի կարա գա նախագահականը գրավի, նստի էդ փոփոխություններն անի, երկիրը կարգի բերի, դրա համար ռեսուրս ա չէ՞ պետք, էդ ռեսուրսն էլ ժողովուրդն ա, բայց եթե էդ ժողովուրդի մի մասը չի ուզում ռիսկի գնալ, որտև ինքը սոված չի, իսկ էն մասը, որ ուզում ա ռիսկի գնալ, էդ ծրաիրն րականացնելու համար բավարար ռեսուրս չի, ուրեմն սենց էլ պետքա մնա: Ուրեմն չի հասունացել էդ պահը: Գալիս ենք էլի նրան, որ էս ժողովրդին էս ա հասնում:

Չէ մի հոգին իհարկե չի կարա, բայց պարտադիր էլ չի որ ամբողջ ժողովուրդը ոտքի կանգնի, հեղափոխությունների 99 տոկոսը եթե ոչ 100-ը իրականցվել են ոչ ամբողջ ժողովրդի մասնակցությամբ, ոչ մի երկիր չի եղել որ ողջ ժողովուրդը ոտքի կանգնի, միշտ էլ լիքը մարդիկ չեն մասնակցի, նույնիսկ ամենալավ ծրագրի դեպքում, բայց ամբողջ տաղանդը հենց նրանում ա որ կարանաս համեմատաբար ակտիվներին հավաքես ու թիմ ձևավորես, դրա համար ռեալ ծրագիր ա պետք, ու շարունակական գործողություններ գոնե: