Վերնագիրն էր «Ապագա հեղափոխության ուրվականը», իսկ նյութում ընդամենը նախկին տարբեր վերլուծությունների յուրատիպ սինթեզՎիշապ-ի խոսքերից
Այո, անպայման:
Ոչ, չեմ կարծում:
Ինձ ի՞նչ, չի հետաքրքրում:
Վերնագիրն էր «Ապագա հեղափոխության ուրվականը», իսկ նյութում ընդամենը նախկին տարբեր վերլուծությունների յուրատիպ սինթեզ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ես կարծում եմ ոչ: Եվ ավելի լավ որ ոչ: Քանի որ Հայաստանի համար այդքան կարևոր չէ թե մի թագավորին որը կփոխարինի: Մեզ անհրաժեշտ է կայուն կառավարման պետական համակարգ, ինչպես ՌԴ-ում ասում են <ստաբիլնի վեռտիկալ վլաստի>: Քանի որ մեզ անհրաժեշտ է կայուն տնտեսական , սոցիալական զարգացում: Այն էլ այս խառը աշխարհում, ուր գայլերը ատամները սրած սպասում են թե ով կթուլանա , որ իրենց պահանջները ներկայացնեն:
Մի քաղաքագետ ժամանակին ասել է, «Երբ ժողովուրդը չի հավանում իշխանությանը, ապա իշխանությունը պետք է փնտրի նոր իշխանությունը։»
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Հոպար, կարգին վերլուծություն էր, բայց ոչ մի նոր բան չկար: Մի քիչ ավելի կազմակերված գրված էր այն, ինչի մասին բոլորս էլ շատ լավ գիտենք:
Ու ապեր, ես քո էտ բերած ցուցակին, կավելացնեի նաև մնացած ժողովրդին՝ բոլորիս - թաղապետերը, գյուղապետերը, մարզպետերը, այլ պետերը, դիրեկտորները, վարիչները, շեֆերը, միջին ու մանր չինովնիկները, պետական համակարգի բոլոր աշխատողները, օլիգարխնրեի բազարներում առևտուր անողները, դրանց տաքսի սերվիզներում աշխատողները, տաքսի սերվիզներից օգտվողները, խանութների վաճառողները, էտ խանութներից առևտուր անողները, սաղս, ալամ Հայոց աշխարհը, ներառյալ կաթողիկոսը իր բոլոր թեմերով, եպիսկոպոսներով, քահանաներով ու սարկավագներով, մեր հարևան շենքի լիֆտյոռը ու իմ վարսավիրը - անդեմ կերպարներ ենք, աննպատակ, բայց ճղճիմ կյանքում ոչինչ չփոխելու բութ համառությամբ: Հանճարեղ միտք էր, էս միտքդ, Վիշապ հոպար:
Հա, նոր բան չկար, բայց դե եղածը օյաղ մարդու աչքերով նկարագրելն էլ է հիմա հավագյուտ երևույթ: Ցավում եմ, որ այնպիսի ճշմարտանման վերլուծություն, որը հագեցնում է էսօր-էգուցվա իշխանափոխության, դեռ չեմ հանդիպել, թե չէ Ակումբի քաղաքականության բաժինը կցնծացնեինք
Ես ուզում եմ բան փոխել, բայց չգիտեմ ոնց: Օրինակ ո՞նց անենք, մեր պրեզիդենտի, կառավարության աշխատողների ու պատգամավորների աշխատավարձը մի քիչ բարձրանա... շատ չէ, ամիսը հինգից տաս հազար դոլար:Ու ապեր, ես քո էտ բերած ցուցակին, կավելացնեի նաև մնացած ժողովրդին՝ բոլորիս - թաղապետերը, գյուղապետերը, մարզպետերը, այլ պետերը, դիրեկտորները, վարիչները, շեֆերը, միջին ու մանր չինովնիկները, պետական համակարգի բոլոր աշխատողները, օլիգարխնրեի բազարներում առևտուր անողները, դրանց տաքսի սերվիզներում աշխատողները, տաքսի սերվիզներից օգտվողները, խանութների վաճառողները, էտ խանութներից առևտուր անողները, սաղս, ալամ Հայոց աշխարհը, ներառյալ կաթողիկոսը իր բոլոր թեմերով, եպիսկոպոսներով, քահանաներով ու սարկավագներով, մեր հարևան շենքի լիֆտյոռը ու իմ վարսավիրը - անդեմ կերպարներ ենք, աննպատակ, բայց ճղճիմ կյանքում ոչինչ չփոխելու բութ համառությամբ: Հանճարեղ միտք էր, էս միտքդ, Վիշապ հոպար:
Si vis pacem, para bellum
Ես էլ եմ կարծում որ ոչ, քանի որ դրա համար յս պահին նախադրյալներ չկան:
Նայած թե այդ փոխարինողն ով է: Եթե նույն արժեքների կրողն է, ինչ նախորդը, ապա ոչ մի բան էլ չի փոխվի` մնալով վատ:
Դե հենա լավ էլ կայուն համակարգա էլի: 10 տարուց ավելա չի փոխվում: Դրանից առաջ էլ փոխվեցին դեմքերը, բայց ըստ էության ոչ համակարգը Էլ ինչ ենք ուզում: Բայց մի վատ բան կա: Հաստատված ստաբիլնի վեռտիկալը կայուն տնտեսական զարգացման հերն անիծումա: Ու ասում ես լավա, որ չի փոխվի
Էդ համակարգը կայուն լինելով հանդերձ հանդիսանում է հենց այն թույլ օղակը, որի պատճառով էլ շարունակաբար բավարարվում են գայլերի պահանջները` իհարկե Հայաստանի հաշվին:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
ՀԿ բացի - «Հանուն Հայոց վերնախավի սոցիալական ու իրավական պաշտպանության»: Կարաս ձեռի հետ նաև բնապահպանական խնդիրներով զբաղվես - արոտավայրերի բարելավումը վատ գործ չի, մանր ու խոշոր եղջերավորները մաքուր խոտ կարածեն: Ֆոնդ բացի, աշխատավարձիցդ փախանցում արա ամեն ամիս պատգամավորների ու արոտավայրերի ֆոնդին: Հեռուստամարաթոն կազմակերպի ու հանգանակություն հավաքի դեպուտատների համար: Որ երկրում էլ մեր դեպուտատների նկարները ցույց տաս մարաթոնի ժամանակ, մարդիկ կհավատան, որ ծանր հոգեկան հիվանդների կամ ռադիոակտիվ ճառագայթումից տուժածների համար ես փող հավաքում:
Ապեր, Հայաստանում ՀԿ–ները ինչու հարց էլ ե՞ն լուծում, ես գիտեի դեկորացիայի համար են, դե որ երկիրը հարուստ գաղափարական դաշտ ունենա։ Չէ, ուզում եմ՝ օրինական, պետական բյուջեյից ստացվող իրենց աշխատավարձները ահագին բարձրանան։ Ես համոզված եմ, որ էդ դեպքում ընդհանուր առմամբ իրենց գոյությունը մնացածի վրա հաստատ ավելի էժան կնստի։
Si vis pacem, para bellum
Ապեր մի հատ կայք ես սարքում որտեղ տեղադրված կլինի հարցում " Արդյոք կողմ եք որ դեպուտատնների աշխատավարձը բարձրանա մինչև ...": Հետո արդյունքնները կեղծում ես: Օրինակ ներկայացնում ես, որ մի 500000 մարդ գիշերը չի քնում որ մեր ազգային երեսփոխանները այդքան ցածր աշխատավարձ են ստանում: Հետո մի նամակ ես գրում Հովիկ Աբրահամյանին, որ երկրի քաղաքացինների մի մեծ զանգված, հղում կատարելով կայքի արդյունքններին, խիստ մտահոգված է իրենց աշխատավարձերով: Ու առաջարկի որ փոփխություն մտցնեն: Իրենք դա ամբիոնից կներկայանեն որպես հասարակական պահանջ համ իրենց աշխատավարձերը կբարձրանա համ էլ ցույց կտան որ Հայաստնում ժողովուրդը լիքը հարցա լուծում...Դու էլ մեծ ներդրում կունենաս երկրում ժողովրդավարության կայացման հարցում
Դե հենա լավ էլ կայուն համակարգա էլի: 10 տարուց ավելա չի փոխվում: Դրանից առաջ էլ փոխվեցին դեմքերը, բայց ըստ էության ոչ համակարգը Էլ ինչ ենք ուզում: Բայց մի վատ բան կա: Հաստատված ստաբիլնի վեռտիկալը կայուն տնտեսական զարգացման հերն անիծումա: Ու ասում ես լավա, որ չի փոխվի
Ես չեմ շեշտում , որ ձևավորված համակարգը իդեալական մի բանա, բայց և այնպես նախընտրում եմ այս վիճակը, որը հնարավոր է, որ ժամանակի ընթացքում ստաբիլ մնալով կարող է ինքն ուղղել տնտեսությունը արգելակող սահմանափակումները, սակայն այստեղ դուք պետք է նշեք կոնկրետ, որ խնդւրը ի նկատի ունեք: Իսկ անընդհատ շարունակվելիք թագավորատեղյան կռիվները, այնուամենայնիվ, էլ ավելի կխորացնեն տնտեսական խնդիրները: Ես ինքս կողմ եմ կառավարման պառլամենտական ձևին կամ ուժեղ նախագահական համակարգին:
Ես չեմ շեշտում , որ ձևավորված համակարգը իդեալական մի բանա, բայց և այնպես նախընտրում եմ այս վիճակը, որը հնարավոր է, որ ժամանակի ընթացքում ստաբիլ մնալով կարող է ինքն ուղղել տնտեսությունը արգելակող սահմանափակումները, սակայն այստեղ դուք պետք է նշեք կոնկրետ, որ խնդւրը ի նկատի ունեք: Իսկ անընդհատ շարունակվելիք թագավորատեղյան կռիվները, այնուամենայնիվ, էլ ավելի կխորացնեն տնտեսական խնդիրները: Ես ինքս կողմ եմ կառավարման պառլամենտական ձևին կամ ուժեղ նախագահական համակարգին:
Մարքսի փիլիսոփայական դիալեկտիկան կամ դիլակետիկական փլիսոփայությունը, տոշնի չեմ հիշում, կարծեմ սենց մի միտք էր արտահայտում «քանակական փոփոխություններն ի վերջո հանգեցնում են որակական փոփոխության»: Հիմա, Ադրիանո ջան, մենք քանակի վրա ենք աշխատում…
Մեֆ, մեզ ու՞մ նկատի ունես, ինձ ու քե՞զ, հասարակ ժողովդրի՞ն, բանվոր-գյուղացիությա՞նը, արվեստագետ-մտավորականների՞ն, թե՞ առհասարակ հայ ազգին: Գուցե Հայաստանի Հանրապետության չեղած քաղաքացիական հասարակությա՞նը: Հասկանու՞մ ես, հասարակությունն ինքը բազմաշերտ է իր մտավոր, ֆինանսական կարողություններով, իր ունեցած ինֆորմացիայով, մտածելակերպով, գրագիտության աստիճանով, աշխարհայացքով, հիմա բոլորին մեղավոր համարելը ինձ թվում է այդքան էլ արդյունավետ մոտեցում չի:
Մեֆ, ազնիվ խոսք չեմ հասկանում: Ժողովուրդը այդ ինչպե՞ս է ինքն իրեն ներշնչում ու հաջողության գարանտ ինքն իրեն ներկայացնում: Եթե առաջնորդ չկա, ապա մեծամասնությունը միայն բողոքելու է, բայց չի պատկերացնելու, թե ինչպես է լուծելու իր խնդիրները, դրա համար փորձելու է լուծել այնպես, ինչպես հիմա են լուծում՝ մարդա իր համար, իսկ պետությունը կապ չունի, պետությունը միայն հարկեր հավաքելու համար է:ու՞մ գնանք բողոքենք, ստորագրություն հավաքենք որ մեզ էլ չխաբել… ապեր ասում ես ժողովուրդն առնվազն պետք ա վստահ լինի որ մի լավ բանի կհասնի, համաձայն եմ, բայց որտեղից էդ վստահությունը ներշնչեն(ք) ու ով, սովորաբար ժողովուրդն ինքն է լինում ներշնչանք ու "հաջողության գարանտ"… Տղես գիրքը կորցրել էր դպրոցում, ասեցի "գող ու ավազակ են, կգամ կխոսեմ դասատուի հետ" ու գնացի… մի քանի օր հետո եկավ ասեց հիմա էլ բնագիտության գիրքն են գողացել, ասի "գյադա՛… կգնաս որտեղից կուզես գիրքդ կճարես… դու ես մեղավոր… ինչու՞ են մենակ քեզնից գողանում"… իրական դեպք ա…
Մեֆ, կարճ կկապեմ: Ժողովուրդը ինքնուրույն ու ինքնաբուխ ոչինչ չի կարող անել բացի բողոքելուց: Հիմիկվա դրությամբ բողոքելու համապատասխան ձև էլ չի կարող ինքնուրույն ընտրել, քանի որ թե տարակարծությունն է շատ, թե շահերն են տարբեր, թե պատկերացումներն են տարբեր, գումարած ռադիկալ բողոքի բոլոր ձևերն էլ ճնշվում են ուժով: Իսկ բողոքելու բացի, ելք, ճանապարհ ժողովրդին կարող են ցույց տալ միայն առաջնորդները, և ժողովուրդը կգնա այն առաջնորդի հետևից, որը կկարողանա հաջողակ թվացող ու ճշմարտանման ծրագիր կամ ճանապարհ ցույց տալ ժողովդրին հասկանալի լեզվով ու վստահություն ներշնչել: Հենց այդ ծրագրի շուրջ էլ կմիավորվի ժողովուրդը: Իսկ առանց որևէ ծրագրի ու առաջնորդի ամբոխը լինելու է անկազմակերպ, տարամիտված, բազմաբևեռ, ապակողմնորոշված ու մոլորված, ոնց որ հիմա է: Ժողովդրի մեղավորությունը միայն այն է, որ ժողովուրդը լիդերներ քիչ է ծնում, կամ գրեթե չի ծնում, որովհետև մեր ժողովուրդը վաղուց կորցրել է իր դեմքն ու հպարտությունը: Սա հետադարձ կապերով փակվող ցիկլ է, Մեֆ, ճոճանակի մարող տատանումներ, վերածվել ենք Սոդոմ-Գոմորի, մի ազնիվ մարդ չի մնացել, որ անձնական ճղճիմ շահերի մակարդակից վեր լինի ու առաջնորդի ժողովրդին, մենակ թասիբից զուրկ սերժանտներ ու ռոբոտներ են…Ապեր, լոզունգն աշխատում է բոլոր հասարակարգերում… տառացիորեն բոլոր…որովհետև բոլոր հասարակարգերում էլ ժողովուրդը ֆակտոր է, լինի ստրկատիրական, բռնապետական թե դեմոկրատական ու պատմության մեջ միշտ էլ ժողովրդի կարծիքի հետ հաշվի են նստել… փարավոններն ու թագավորները միշտ էլ ուզեցել են իմանալ թե ինչ է մտածում ժողովուրդն իր մասին ու միշտ էլ աշխատել են այս կամ այն չափով գոհացնել… նրանք հասկացել են որ երկրի հիմքը դա ժողովուրդն է ու ինչպիսի ժողովուրդ որ ունեցար էդպիսին էլ երկիրդ ու քո ուժը կլինի…
Համաձայն եմ, մեր ժողովրդի ողնաշարը կոտրված է, բայց ո՞վ է սարքելու-բուժելու… Լևոնը՞… Գանդին էլ գա չի կարա… հա, Լևոնը սխալներ գործեց, էս ընտրությունների ժամանակ էլ ու նրանից հետո էլ, բայց դա չի կարող ողնաշար ջարդել: Բոլոր քաղաքական գործիչներն էլ սխալներ գործել են ու պիտի գործեն, բայց դա կատաստրոֆիկ չի կարող լինել… մեր ժողովրդի ողնաշարը 600 տարի է ջարդած է, սա է պրոբլեմը ու փոխանակ ման գանք թե ով է ջարդել որ մեղքը վրան գցենք ավելի լավ է մտածենք ոնց բուժենք… հա Վիշապ ջան, ճիշտ ես ասում ու դու ճշգրիտ նկարագրեցիր վիճակն ու տրամադրությունը , բայց խաբված զգալն ու խռովելը ելք չի (քեզ ինկատի չունեմ, ալյ ժողովրդին)… ես բոլորովին էլ ՀԱԿ-ի քարոզչությունը չեմ անում ու ոչ էլ ասում եմ անվերապահորեն որևէ ուժի պետք է վստահել… ուղղակի ժողովուրդն այնքան ակտիվ ու անհանդուրժող պետք է լինի որ նրան խաբելը լինի արկածախնդրություն, լինի դա իշխանություն թե ընդդիմություն… էդ վախն ու հարգանքը պետք է վաստակել… եթե չեն վախենում ու հարգում, ուրեմն չենք վաստակել
Վիշ-ապեր, ֆրանսիացիները 200 տարի առաջ մի բան էին սարքում որի մոդելը պատմության մեջ չկար ու դրա համար դա նրանցից 200 տարի պահանջվեց… մենք այսօր մի բան ենք ուզում անել որն արդեն 200 տարի է արված է ստուգված է ու աշխատում է, ինչու՞ պիտի 200 տարի քաշի… բայց մնացած բոլոր գրածներիդ հետ համաձայն եմ…
Ապեր իմ ասածն էն ա որ սա մենակ ժողովուրդը կարա ուղղի ուրիշ ոչ ոք… ով էլ որ անի առանց ժողովրդի ու ինչքան էլ բարի նպատակներով անի, մեկ ա, պերեվառոտ ա լինելու ու վերջն էլի նույնը… էսի ես 100% եմ ասում
…և հենց այս կերպ էլ պետք է արվի 10-րդ ընտրատարածքում
Si vis pacem, para bellum
Ախ ախպերներ, էս ժողովուրդը մեղք ա, սկզբից քցում են քաքի մեջ, հետո երկաաաար պահում են մեջը, որ ջանը սովորի, հետո գալիս ասում են, եկել եմ ձեզ քաքից հանեմ, հույս են տալիս, հետո էլ ասում են, չէ, քաքից հելները քո պրոբլեմն ա, ոնց ուզում ես դուրս արի, եթե չես կարում դուրս գաս, ուրեմն արժանի ես դրան, համ էլ մեկա արդեն սովորել ես, որ դուրս էլ չգաս, բան չի լինի:
Մարդիկ ընդդիմություն են դառնում, առաջնորդ են դառնում, պայքար են ձևավորում, ծիպա, ռազմավարություն ու մարտավարություն են քարոզում, ու հետո ասում են, էտ մեր գործը չի, ժողովրդի գործն ա: Ի՞նչ եք ուզում էս ժողովրդից, հանգիստ թողեք, կամ հելեք ս.....ր եղեք գնացեք: Մեր ինչին ա պետք լսել առավոտից իրիկուն թե ինչքան հետույքային ա մեր վիճկաը, մենք առանց քարոզի էլ գիտենք, որ ավելի հետույքային չի լինում:
ոչ, չի լինի իշխանափոխություն: Գոնե այնպիսին, ինչպիսին ցանկանում է որ լինի մեզանից շատերը:
Հայաստանում իշխում է կլանը-թայֆան: Այն բավականաչափ կուռ է ու ունի սկզբունքներ ու հիերարխիա: Այն արատավոր մեթոդիկան, որը կիրառվում էր մինչ այժմ Հայաստանում ՝ ինչն է այսպես կոչված "սահմանադրական պայքար" կոչվող ինքնախաբերությունը, կամ ժողովրդին ֆռացնելը, դատապարտված է Հայաստանի պես հասարակարգ ունեցող երկրներում: Ժամանակին՝ Լենինը, Պլեխանովը … և նրանց պես խոշորագույն մտածողները եկել էին այն եզրակացության, որ եթե այսպիսի հասարակարգում ուզում ես հասնել իշխանափոխության ապա միակ ձևը ՝ զինված պայքարն է:
Հայկական ընդիմադիր էլիտան դրան պատրաստ չէ, մի շարք պատճառներով, որոնցից հիմնականը՝ վախկոտությունն է, իրենց արած թալանի ձեռը գերի լինելը ու վերջին հաշվով մորթապաշտությունը:
Այսպիսիվ , իշխանափոխության համար չկան ոչ մի կադրևային բազա:
Իսկ պալատական հեղաշրջումները ՝ դրանք իշխանափոխույթնա հետ ոչ մի առընչություն չունեն, քանի որ համակարգային ոչ մի փոփոխության դրանք չեն բերել ու չեն էլ բերի: Նայի պալատական հեղաշրջման ընթացքում Լևոնին քցելը ու Վազգեն- ապա Քոչի գալը: Ոչ մի համակարգային փոփոխություն չեղավ, այլ ավելի շատ զարգացվեց Լևրոնի օրոք ստեղծված ու ներդրված հանցավոր-հակաժողովրդական համակարգը:
Այնպես որ՝ սպասենք /միգուցե մի 100 տարի՞՞՞/ ավելի լավ ժամանակների:
Վերջին խմբագրող՝ dvgray: 10.11.2009, 08:22:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ