Դէ ի՞նչ. ամեն դեպքում շնորհակալություն անկեղծության.և իր տեսակի մեջ՝ խոստովանության համար։Interdenominational-ի խոսքերից
Դէ ի՞նչ. ամեն դեպքում շնորհակալություն անկեղծության.և իր տեսակի մեջ՝ խոստովանության համար։
Մհեր 78, դու <<Հիսուս Քրիստոսին հավատացողների եկեղեցու>> անդամ ե՞ս:
Դու իրոք հավատում ե՞ս, որ մարդը կարող է հարություն առնել:
Թող գոյություն ունեցած լինի, ես հենց դրան էլ հակված եմ, բայց նա աստծու որդի չէ, մարգարե է, քարոզիչ է, ուսմունքի հիմնադիր... մի՞թե սա բավական չէ, անպայման պիտի աստծո որդի կոչվես, որ խոսքդ նշանակություն ունենա՞:
Բայց ինչու՞ առանց Քրիստոսի: Հենց նրա անունով էլ կոչվում է գաղափարախոսությունը: Այդքան արծարծվում է նժդեհականություն եզրույթը, մի՞թե Նժդեհին հռչակել են աստծո որդի:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Լուրջ բաներ ես ասում և շատ հուսադրող եկեղեցի ունենք ,հավատամք ունենք, կիսատ պռատ կրոն էլ ունենք բայց կառուցել չգիտենք:[B]
Դա իմ կարծիքն էր…ու նաև՝ շատ սքեմավորների թաքուն կարծիքը: Ինքներդ հասկացաք, որ՝ «nomina sunt odiosa»
Բարին ընդ Ձեզ:
Գուցե պետությունը կառուցվի և մեկ հրաշքով օրերից մի օր մեր եկեղեցին իր խոսքը կասի և կհռչակի Հայ Հավատամքի և Էության եկեղեցի և եռադեմությունից կանցնի մի դեմության :
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Աստղ.կարծեմ կարծիքներ հնչեցին որ.կարևոր չէ Քրիստոսի մարմնավոր եղելությունը.ես էլ ասում եմ որ դա առանցքայինն է։եթե Քրիստոս իրական կերպար չլիներ. Կտակարանը որևէ արժեք չեր ունենա ։
Արծիվ (21.09.2009)
Մեղապարտ ջան, ինչու՞ ես իզուր վիրավորում: Անկեղծ ասած, ես Քո հարցը չեմ հասկանում:
Ով ինչ անի, իրան կանի:
Այո:
Ով ինչ անի, իրան կանի:
«Եթե Տերը չշինե տունը` զուր են աշխատում նրա շինողները: Եթե Տերը չպահպանե քաղաքը` զուր է անքուն լինում պահապանը»: Սաղ.127:1; Թեև Դու աստվածաշնչային Աստծո խոսքերը Քեզ համար հեղինակություն չես ընդունում, բայց լավ իմացիր, եթե Աստված չպահեր մեր ազգն ու մեր տունը, ապա մենք վաղուց երկրի վրա չէինք էլ հիշվի: Ու հազարավոր հոգևորականներ էլ, որ չարչարվեին ու պայքարեին, առանց մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ոչինչ էլ չէին կարող անել: Եւ այսօր որ մենք կանք, միանշանակ սա Աստծո շնորհքն է:Թույլ տվեք հրապարակայնորեն բլից-հարցում անել՝ թեմայի քրիստոնյա մասնակիցներից ով - կոնկրետ ո՞ր թվականին է «դարձի եկել»: /Ցանկալի է նշել հոգևոր համայնքը/
Առաջինը պատասխանեմ ես՝ 1993 թ. - Հայ Առաքելական Եկեղեցի: Եվ ավելացնեմ ՝ տարիների ընթացքում «գործի բերումով», /կամ «հավատքի բերումով»/ լավ ծանոթ եմ վերը նշված եկեղեցու հավատամքին, օրինակարգին, ծիսակարգին, դրույթներին, Աստվածաշնչի գրեթե բոլոր արևելահայերեն թարգմանություններին… բացի դրանից՝ ծանոթ եմ ավետարանչական, մկրտական և այլ հարանվանությամբ հոգևոր համայնքներին…բացի դրանից՝ NLTC լիդերական խմբից եմ /էի/…բացի դրանից «Աստվածաշնչյան Լիգայի» անդամ /էի/…բացի դրանից՝ «Եղբայրակցության» անդամ /էի/…և այլն:
Մեծամտանու՞մ եմ:
Ամենևին…ուղղակի ես անցել եմ այս ամենը: Ուղղակի «ներսից» ԾԱՆՈԹ ԵՄ քրիստոնեություն կոչվածին: Ուղղակի…ինձ ապշեցնում է իրենց քրիստոնյա անվանողների ինքնանպատակ համառությունը՝ Քրիստոս անվանյալ անձի մարդեղենության կամ աստվածայնության վերաբերյալ բարձրագոչ հատարարությունները, և պարզաբանումների տոնը, համոզվածությունը…
Խնդրում եմ ինձ ճիշտ հասկացեք, հարգելիներ՝ գուցե կա՞ մի բան որ ինձ առ այսօր ըստ էության հայտնի չի
Այո, պատվի են արժանի 1700 ամյա քրիստոնեության հենասյուն-հոգևորականները, բայց ոչ երբեք՝ Քրիստոս…ակնածանքով խոնարհվում եմ ազգապահպան, ինքնանվեր ու արդեն պատմություն դարձած ճերմակամորուս այրերի իրոք որ անգնահատելի վաստակի առաջ, բայց ոչ երբեք՝ Քրիստոսի…
Հարգելիներս, մեր ՀԱՅ ՊԱՊԵՐՆ են մեզ հասցրել ԱՅՍ հայերենը, և ոչ ՀՐԵԱ ՔՐԻՍՏՈՍԸ, ինչի՞ մասին է խոսքը…քրիստոնեությունը որպես յուրովի կենցաղավարություն ու կացութաձև /և միայն/ Հայաստանում ընդունելով- մի շփոթեք քրիստոսամոլության հետ:
Եւ Դու էլ հող լինելով, Աստծո վախը կորցրած, անարգում ես Քո Արարչին` հավիտենական Աստծուն ու մեծարում ես մահկանացու հոգևորականներին, որոնք առանց Աստծո ոչ մի բան են: Հիմա թող Քեզ հայտնի լինի, որ Աստված ոչ միայն սիրող է, այլ նաև Դատավոր է...
Ով ինչ անի, իրան կանի:
Աչպարար կամ շրջիկ փիլիսոփա
А я КОТ, который гуляет сам по себе...
Մարդուկներ...թարգե՛ք իմ հաշվին ինքնահաստատվելը...
Պատ. Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը
Սխալվում ես Հիսուսը Աստծո Որդի էԱչպարար կամ շրջիկ փիլիսոփա
Վերջին խմբագրող՝ "Կարեն": 21.09.2009, 16:10:
Կարապետ (23.09.2009)
Պատ. Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը
!!! Սխալվում ես Հիսուսը Աստծո Որդի է !!!
__________________________________________________
Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի
Վերջին խմբագրող՝ Կարապետ: 21.09.2009, 16:31:
Հարդ (21.09.2009)
Մհեր 78: Շնորհակալ եմ բուռն զգացմունքային արձագանքի համար /ինչը և կանխատեսելի էր/: Սակայն հասցեատիրոջ հարցում մի փոքր սխալվել եք: Ձեր ոգեշունչ ճառը բարձր կգնահատվեր բերանբաց նորահավատների, կամ բարեպաշտ տատիկների շրջանակում, և ընդամենը…
Իսկ Դուք, հարգելիս, զլացաք իմ հարցին /հարցմանը/ պատասխանել՝
Ես` այն տարիներին տակավին պատանի, կանգնած էի Հայաստանում քրիստոնեության վերածնման ակունքներում, ականապեսն էի «հավատքի զարմանահրաշ վերածննդին», ունեի հիանալի կիրթ ուղեցույց-վարդապետներ, ավագ «եղբայրներ», ինչպիսիք են՝ Համլետը, Աշոտը, Ֆրունզը, Աբրահամը և այլն: Հիշու՞մ եք 90-ականների սկզբներին Եղիսաբեթ քրոջ այցը Հայաստան - դա մեծ ցնցում էր, ո՜չ, դա հոգևոր երկրաշարժ էր, դրանից ամեն ինչ սկսվեց նորեն… ես ականատեսն էի…իսկ դու՞ք: Հիշու՞մ եք «երեցների» օրհնման հոգեցունց պահը կաթողիկոսարանու՞մ - դա Հայաստանում քրիստոնեության պատմության մի ուշագրավ էջ էր, դա յուրօրինակ «ինդուլգենցիա» էր՝ «գնացեք և ավետեք» ոգով…ես ականատեսն էի, իսկ Դու՞ք…թեմայի քրիստոնյա մասնակիցներից ով - կոնկրետ ո՞ր թվականին է «դարձի եկել»:
Այս Ձեր մեջբերումը ըստ կարիքի կօգտագործեք գիմնազիստ-հավատացյալների աղոթաժողովում՝ ուժեղ տպավորություն կգործեք…Հիմա թող Քեզ հայտնի լինի, որ Աստված ոչ միայն սիրող է, այլ նաև Դատավոր է...
Չեմ ուզում թեկուզև անուղղակի ձևով վիրավորել Ձեզ, սակայն, ըստ երևույթին «ուղեղի լվացման» հզոր դասընթացը Ձեր կողքով չի անցել…
Հ.Գ. Քրիստոսին մեծարելու փոխարեն, նույն հաջողությամբ կարելի է «մեջտեղ բերել» Սասունցի Դավիթ անձին…դրանից ոչ ոք չի տուժի, գուցե և ընդհակառակը՝ մի քիչ ռեյտինգ կապահովեք հայ դիցաբանությանը
Շնորհակալ եմ…
_Հրաչ_ (21.09.2009)
Պատ. Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը
իսկ ինչու՞ է հարցումն արդեն փակված
Հարդ (21.09.2009)
Բավականին հետաքրքիր էս մտածում կծավալվես մի քիչ և ավելի խորը ինձ համար շատ հետաքրքիր է քո մոտեցումը:Մհեր 78: Շնորհակալ եմ բուռն զգացմունքային արձագանքի համար /ինչը և կանխատեսելի էր/: Սակայն հասցեատիրոջ հարցում մի փոքր սխալվել եք: Ձեր ոգեշունչ ճառը բարձր կգնահատվեր բերանբաց նորահավատների, կամ բարեպաշտ տատիկների շրջանակում, և ընդամենը…
Իսկ Դուք, հարգելիս, զլացաք իմ հարցին /հարցմանը/ պատասխանել՝
Ես` այն տարիներին տակավին պատանի, կանգնած էի Հայաստանում քրիստոնեության վերածնման ակունքներում, ականապեսն էի «հավատքի զարմանահրաշ վերածննդին», ունեի հիանալի կիրթ ուղեցույց-վարդապետներ, ավագ «եղբայրներ», ինչպիսիք են՝ Համլետը, Աշոտը, Ֆրունզը, Աբրահամը և այլն: Հիշու՞մ եք 90-ականների սկզբներին Եղիսաբեթ քրոջ այցը Հայաստան - դա մեծ ցնցում էր, ո՜չ, դա հոգևոր երկրաշարժ էր, դրանից ամեն ինչ սկսվեց նորեն… ես ականատեսն էի…իսկ դու՞ք: Հիշու՞մ եք «երեցների» օրհնման հոգեցունց պահը կաթողիկոսարանու՞մ - դա Հայաստանում քրիստոնեության պատմության մի ուշագրավ էջ էր, դա յուրօրինակ «ինդուլգենցիա» էր՝ «գնացեք և ավետեք» ոգով…ես ականատեսն էի, իսկ Դու՞ք…
Այս Ձեր մեջբերումը ըստ կարիքի կօգտագործեք գիմնազիստ-հավատացյալների աղոթաժողովում՝ ուժեղ տպավորություն կգործեք…
Չեմ ուզում թեկուզև անուղղակի ձևով վիրավորել Ձեզ, սակայն, ըստ երևույթին «ուղեղի լվացման» հզոր դասընթացը Ձեր կողքով չի անցել…
Հ.Գ. Քրիստոսին մեծարելու փոխարեն, նույն հաջողությամբ կարելի է «մեջտեղ բերել» Սասունցի Դավիթ անձին…դրանից ոչ ոք չի տուժի, գուցե և ընդհակառակը՝ մի քիչ ռեյտինգ կապահովեք հայ դիցաբանությանը
Շնորհակալ եմ…
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Մեղապարտ: Շնորհակալ եմ Ձեր արձագանքի համար: Առանց հուսախաբ անելու ասեմ, որ դասախոսություններ շարադրելու ոչ հակում և ոչ էլ ունակություն ունեմ…
Ուղղակի տվյալ թեմայում իմ հայտնվելը տրամաբանական եմ համարում այն առումով, որ ուղղակիորեն առնչվելով տվյալ կրոնի ուսուցման, դավանաբանական և այլ հարցերի, ժամանակի ընթացքում մոտիկից ծանոթանալով տվյալ կրոնի վարդապետությանն ու հավատամքին, չկարողացա շրջանցել որոշ անկնառու «ստորջրյա խութեր», ի տարբերություն այն ժպտերես «եղբայրակիցների», որոնք դիվանագիտորեն խուսանավելով քրիստոնեության պղտոր ջրերում՝ տաքուկ հանգրվան ու երաշխավորված «крыша» (այլ կերպ չես անվանի) են ձեռք բերել - ի դեմս ՀԱՎԱՏՔԻ:
Ինքնաներշնչման արվեստին չտիրապետելով, չկամեցա կեղծել թե ինձ, թե այն բազմաթիվ նվիրյալներին, որոնք ջերմորեն փարված կրոնին, աստվածաշնչյան պիրզմայի միջով են նայում «էս անցավոր աշխարհին»: Լռելյան մի կողմ քաշվելը նախընտրեցի երկակի կյանքով ապրելուց…չկա Տեր, չկա Տիրոջ հոտ, գոյություն ունի բավականին լավ կազմակերպված ու կայացած կառուցվածքով համակարգ՝ ԿՐՈՆԸ…որտեղ հիերարխիայի ամենաներքևի աստիճաններին կանգնած ենք ես ու մնացյալները…իսկ ամենավերևներում…ո՜չ, Աստված չէ
Չերկարացնելու համար կուզենայի մի կարևոր գործոն մատնանշել՝ շարքային հավատացյալը համաձայն չէ որոշ դրույթների հետ, սակայն…համաձայն է, որ իրեն համաձայնեցնեն - /ճիշտ մոտեցում և այլն/ ահա թե ինչումն է բանը, սա կրոնի հոգեբանության բանալիային «դասերից» մեկն է:
Այսքանը
Կտրուկ ջան, իսկ ես էլ ասում եմ, որ հենց հակված եմ նրան, որ Հիսուսը գոյություն է ունեցել, չէ՞ որ ես նրան մարդ եմ համարում:
Մհեր, փաստորեն Աստված մեր տունը ավերում էր, որ այն պահպաներ, մեզ կոտորում էր, որ մենք գոյություն ունենայինք...
Չգիտեմ՝ որերորդ անգամ եմ ասում, բայց մենք կանք, որովհետև ի զարմանս ինձ և շատերի՝ մեկ-մեկ մեր ազգը համախմբվում էր ու փյունիկի նման հառնում մոխիրներից:
Որտեղի՞ց այսպիսի ինֆորմացիա
Երկուսիդ ասածից էլ ստացվում է, որ բացի Հիսուսից Աստված այլ որդի էլ ուներ:
Վերջին խմբագրող՝ Ambrosine: 21.09.2009, 19:49:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ