Թույլ տվեք հրապարակայնորեն բլից-հարցում անել՝ թեմայի քրիստոնյա մասնակիցներից ով - կոնկրետ ո՞ր թվականին է «դարձի եկել»: /Ցանկալի է նշել հոգևոր համայնքը/
Առաջինը պատասխանեմ ես՝ 1993 թ. - Հայ Առաքելական Եկեղեցի: Եվ ավելացնեմ ՝ տարիների ընթացքում «գործի բերումով», /կամ «հավատքի բերումով»/ լավ ծանոթ եմ վերը նշված եկեղեցու հավատամքին, օրինակարգին, ծիսակարգին, դրույթներին, Աստվածաշնչի գրեթե բոլոր արևելահայերեն թարգմանություններին… բացի դրանից՝ ծանոթ եմ ավետարանչական, մկրտական և այլ հարանվանությամբ հոգևոր համայնքներին…բացի դրանից՝ NLTC լիդերական խմբից եմ /էի/…բացի դրանից «Աստվածաշնչյան Լիգայի» անդամ /էի/…բացի դրանից՝ «Եղբայրակցության» անդամ /էի/…և այլն:
Մեծամտանու՞մ եմ:
Ամենևին…ուղղակի ես անցել եմ այս ամենը: Ուղղակի «ներսից» ԾԱՆՈԹ ԵՄ քրիստոնեություն կոչվածին: Ուղղակի…ինձ ապշեցնում է իրենց քրիստոնյա անվանողների ինքնանպատակ համառությունը՝ Քրիստոս անվանյալ անձի մարդեղենության կամ աստվածայնության վերաբերյալ բարձրագոչ հատարարությունները, և պարզաբանումների տոնը, համոզվածությունը…
Խնդրում եմ ինձ ճիշտ հասկացեք, հարգելիներ՝ գուցե կա՞ մի բան որ ինձ առ այսօր ըստ էության հայտնի չի

Ի՞նչ պիտի հաստատեք կամ ապացուցեք… Աստվածաշնչից ճարպկորեն մեջբերումներ անելու փոխարեն ինքներդ ՄՏԱԾԵՔ:
Այո, պատվի են արժանի 1700 ամյա քրիստոնեության հենասյուն-հոգևորականները, բայց ոչ երբեք՝ Քրիստոս…ակնածանքով խոնարհվում եմ ազգապահպան, ինքնանվեր ու արդեն պատմություն դարձած ճերմակամորուս այրերի իրոք որ անգնահատելի վաստակի առաջ, բայց ոչ երբեք՝ Քրիստոսի…
Հարգելիներս, մեր ՀԱՅ ՊԱՊԵՐՆ են մեզ հասցրել ԱՅՍ հայերենը, և ոչ ՀՐԵԱ ՔՐԻՍՏՈՍԸ, ինչի՞ մասին է խոսքը…քրիստոնեությունը որպես յուրովի կենցաղավարություն ու կացութաձև /և միայն/ Հայաստանում ընդունելով- մի շփոթեք քրիստոսամոլության հետ:
Էջանիշներ