Հայ Հեղափոխական Դաշնակցություն

[Լեռնցի]

Կներես, բայց ես այն տեսակետի կրողը չեմ, որ մենք, իբր, բանավիճել ենք: Մեր կարճ զրույցը ես բանավեճ չեմ համարում

Ինչ վերաբերվում է «հիմար թագավորին», ապա սխալդ գալիս է հենց այստեղից, որովհետև թագավորդ բոլորովին էլ հիմար չէ, այլ որոշակի սառը հաշվարկներով: Խնդիրն այն է, որ ինչպես ասել եմ այս թեմայի նախորդ գրառումներիցս մեկում ու ֆորումում այլուր ասվել է բազմիցս, ինքն ունի լեգիտիմության մեծ խնդիր ու աշխարհի ձեռքին դարձել է մարիոնետկա: Նրան ինչպես ուզում են օգտագործում են, սպառնալով հակառակ դեպքում այս կամ այն պատիժներով: Սպառնում են խիստ նկատել քաղբանտարկյալների գոյությունը, նրա խաղամոլային համբավը, չընտրված լինելը, ֆինանսավորումների կտրելը ու լիքը ուրիշ բաներ: Այս պայմաններում ինքը պատրաստ է իր «անձեռնմխելիությունը» պահպանելու համար ցանկացած զիջումների, այդ թվում ազգային ու այդ թվում կանգնում է ցեղասպանության վրա միզողների կողքին, դողդողացող ձեռքերով իջացնում շալվարը, բայց բավական կտրուկ ու շիտակ տաք հեղուկի հոսք է իջեցնում մեր պատմության այդ տխուր էջերի վրա:

Միաժամանակ ինքը ուզում է կոզրեր շահել:
Մասնավորապես իրեն փոքր-ին ավելի թանկ ծախել: Աշխարհին ցույց տալ, որ իր երկրում նման որոշումը կայացնելը բարդ է, բայց ինքը գնում է այդ դժվարին քայլին՝ բոսերին գոհացնելու համար: Ահա սրա համար են պարոն Սերժ Սարգսյանին պետք իր ձեռնասուն կուսակցության կազմակերպած բողոքի ակցիաներն ընդդեմ Էդուարդ Նալբանդյանի: Սրանով ինքը երկու նապաստակ է խփում մի զարկով. մեկն ասեցի, բոսերի աչքին ցույց է տալիս թե ինքն ինչ դժվարությամբ է նրանց ասած արել, թող ուրեմն շոյեն իր գլուխը, մյուս կողմից երկրում շեղում է ուշադրությունն իր վրայից, քավության նոխազ սարքում Նալբանդյանին: Պատահական չի, որ արմատական ընդդիմության միավորվելու կոչից հետո, որը նաև այս հայ-թուրքական հարաբերությունների դեմ պիտի լիներ, իսկ ուզածին հասնելու համար պետք էր ողջ ընդդիմադիր դաշտի համախմբումն ու ՆԱԽԱԳԱՀԻ, այն է ոչ լեգիտիմի, այն է այս ամեն ճարտարապետի հրաժարականը պահանջելը, որով համայն աշխարհին ցույց կտայինք, որ չենք հանդուրժելու իրենց խաղերը, չենք թույլատրելու միզել ցեղասպանության վրա, ահա այդ կոչից հետո ձեռնասուն կուսակցության այս շեղիչ գործողություններով զբաղվելը խիստ սպասելի ու հասկանալի, բայց հակազգային խաղ է: Ցավում եմ, որ կուսակցության մի շարք շարքային ազնիվ անդամներ ու ազնիվ համախոհներ չեն հասկանում, թե կուսակցության առաջնորդները ինչպես են իրենց շեղում բուն գործառույթից, ինչպես են նրանց զգացմունքներն ու քայլերն ուղղորդում սխալ ուղղությամբ:

Մինչդեռ նախագահի հրաժարականը ժողոդրդի պահանջով կլիներ երկրի դիրքի բարձրացման ուղղված քայլ: Ցույց կտար, որ մեր ժողովուրդը չի ընդունում այդ նախապայմանները, հնարավորություն կտար ձևավորել լեգիտիմ իշխանություն, որի գլխին ով ուզում է կանգներ, ով ուզում է ընտրվեր, լիներ Տեր-Պետրոսյանը թե Վահան Հովհաննիսյանն, օրինակ, կկարողանար խոսել ժողովրդի անունից ու այդ բոլոր միջազգային ատյաններում ասեր. «Ոչ պարոնայք, իմ ժողովուրդը ինձ ընտրել է, որպեսզի ես այս փաստաթղթին՝ այս տեսքով, ոչ ասեմ»:

թող լինի զրույց...
Չուկ, նենց ես խոսում, ոնց որ քուչի բազարի մասին խոսես Էնքան պրիմիտիվ ա Դաշնակների նման քայլի բացատրությունը... որ ուղղակի զարմանում եմ... դա գալիս է նրանից, որ դու իսկապես չես ճանաչում Դաշնակցություն ասվածը և ոչ միայն չես ճանաչում, այլ չես էլ հասկանում: Ինչևէ... մնա քո դիտակումներին, մեկ ա մի օր հիասթափվելու ես... էս օրը վկա:

Փոքրիկ շտկում մտցնեմ:
Գինոսյանն հիշեցի ով է, հրաշալի արվեստագետ է: Բայց քաղաքական գործերում նրա խոսքը չեմ կարևորում: Մտավորական չեմ համարում, որովհետև իմ չափանիշներով մտավորականը նաև ժողովրդի կողքին կանգնող պիտի լինի, ինչը Գինոսյանը չի արել:

Ես հասկացա, երեևի նկատի ունես, որ չի մասնակցել ԼՏՊ-ի գործերին: Հա կամ երեևի չի գոռացել Լևոն Նախագահ, Սերժիկ Հեռացիր ... Էդ ժամանակ ես կարդավել եմ իր համապատասխան հոդվածները... բայց ասեմ իմանաս... ու ուշադիր կարդա...
Գագիկ Գինոսյանը ժողովուրդի կողքին էր Արցախյան պատերազմի ժամանակ, նա Մահապարտների ջոկատի զինվորներից էր:
Գագիկ Գինոսյանը ժողովուրդի կողքին էր պատերազմից հետո, երբ նախագահը ԼՏՊ-ն էր, նա սկսեց ուսումնասիրել հայ ազգային պարը, որն արդեն իր մայրամուտն է ապրում, և այժմ նրա տիտականակ աշխատանքի շնորհիվ, կարելի է հուսալ, որ կփրկվի հայ ազգային պարը:
Գագիկ Գինոսյանը ժողովուրդի կողքին էր, նաև ԼՏՊ-ից հետո, (երբ վերջինս վայելում էր իր կուտակածը) և ստեղծեց Կարին ազգագարական համությը և շարունակեց իր սկսած գործը:

Սամվել Կարապետյանի աշխատանքը համարում եմ խիստ կարևոր, նրան համարում եմ պրոֆեսիոնալ: Բայց նույն պատճառներով մտավորական չեմ համարու:

Սամվել Կարապետյանն էլ չի գոռացել Լևոն նախագահ: Ժողովուրդի կողքին է ավելին, քան դու կարծում ես... Ողբալի է քո մոտեցումը... Հաստատ իմացիր, նա չի մասնակցել միտինգներին, նա չի ցանկացել իշխանափոխություն, որովհետև ԼՏՊ ավելի գորշ գայլ է , քան ՍՍ-ն: Իսկ տա արդեն ուրիշ հարթության զրույց է... որ քո խելքի բանը չէ...

Արմեն Այվազյանը ևս պրոֆեսիոնալ է, բայց իմ մոտ միշտ ասոցացվել է կամակատարի հետ, գուցե և սխալվում եմ:

Այո նա զրված է մտավորական կոչվելուց, քանզի չի մասնակցել ԼՏՊ-ի միտինգներին...
Հիմա պարզ ա , որ էս պահին ազգիս մասին մտահոգված կարկառուն դեմքերը մի սովորոական մտավորականի էլ չեն արժանացվոււմ... դա արդեն ապացուցում Ձեր մոտեցումների սխալ լինելը...