Ցավոք չկարողացա վերջացնել
Ես էլ Աստղի հետ եմ համաձայն: Միաժամանակ նշում եմ, որ պակաս էթիկայի կանոնի խախտում չէ հետո «Հետևից խոսելը»:
Հ.գ. եթե ես որևէ տեղ ինչ-որ մեկի առաջ դուռ եմ բացում, ապա դա չեմ անում շնորհակալություն լսելու, նրա երախտապարտության արժանանալու համար, այլ անում եմ, որովհետև այդպես ճիշտ եմ համարում: Եթե ես մերժվում եմ, ես մոռանում եմ «միջադեպի» մասին:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ճիշտ է, այդպես շատ գեղեցիկ է
:
Մի դեպք էլ պատմեմ, մի անգամ երթուղայինից իջնում էի, մի հատ էլ աղջիկ էր իջնում, ես իջա, ինքը սպասում էր մանրը վերցներ, ես սպասեցի, մինչև ինքն իջավ ու դուռը փակեցի: Ասեց մերսի, գնաց, ես էլ հետևից գնացի, նույն ճանապարհով էինք գնում, էլի, մեկ էլ տեսնեմ, էս աղջիկը հետ նայեց, քայլերը արագացրեց ու գնաց: Մտածեց, թե իր հետևից էի գնում:
Բայց չի նշանակում, որ ես հաջորդ անգամ նույն ձևի չվարվեցի, ու այդ աղջկան սկսեցի մեղադրել: Մի խոսքով, դու պիտի թելադրես սենց բաները, մի քանի անգամ տենց անես, որ ձևավորվի էդ էթիկան:
Ոչ թե որ ասես էդ աղջիկն արժանի չի, կամ չկա ուրեմն էդքան:
Лучше Гор могут быть только Горы.
Կաթիլ (07.09.2009)
Ես ընդամենը էթիկայի կանոն մեջբերեցի, aerosmith-ի նկարագրած դեպքի համար: Դա տարրական նորմ է, ինչը ամեն տեղ էլ տարածված է, աղջկա պահվածքը ես չհասկացա... այսինքն՝ հասկացա, բայց ուրիշ առումովԲայց դա չի նշանակում, որ այդ աղջիկը արժանի չէր, որ ինչ-որ մեկը դուռը բացեր իր համար: Եթե ձեռք մեկնողները կարմիր գրքում չլինեին, այսպիսի միջադեպեր չէին գրանցվի:
Էնքան էլ վիճում եք, թե էս կամ էն աղջիկը արժանի չէ՝ իրեն ձեռք մեկնելու համար, կարծես ամբողջ օրը ձեռք մեկնելով եք զբաղված: Ոչ մի տղա էլ չի զիջում իր տեղը տրանսպորտում, աղջիկները ավելի պատրաստակամ են: Ու ոչ թե մտածում են՝ աղջիկը փնչացնելու է, այլ ուղղակի չեն ուզում տեղներից վեր կենալ, դուռ բացել, հարգալից լինել... աղջիկներն էլ սովոր են հայ տղաների բռի, կոպիտ վերաբերմունքին, ու շատ հաճախ տարօրինակ է թվում այս կամ այն քայլը: Հետո էլ շրջապատից է շատ բան կախված:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Amourchik (31.08.2009)
Astgh ջան - հիմի ոնց ասեմ?? - կանացի սկիզբ էլի, այն նկատելի, կիսանկատելի և աննկատ հատկանիշների ամբողջությունը, որը թույլ է տալիս ասել, կարծես վեցերորդ զգայարանով զգալ - դիմացինդ կին է, կին է - նախ և առաջ ոչ թե ֆիզիոլոգիական, այլ հոգեկան իմաստով
Համաձայն չեմ, քանի որ ես չանձնավորեցի և որևէ կոնկրետ անուն չտվեցի: Մենք խոսում ենք երևույթի մասին և սրանով ոչ-ոքի արժանապատվությունը չտուժեց: Քո առաջարկած տարբերակի դեպքում ցանկացած քննարկում ուղղակի կլինի անհնար...
Ես էլ Աստղի հետ եմ համաձայն: Միաժամանակ նշում եմ, որ պակաս էթիկայի կանոնի խախտում չէ հետո «Հետևից խոսելը»:
Պատլերացրու ես էլ չեմ նստում և օրերով այդ մասին հիշում; Ուղղակի մեջս որոշ ժամանակ տպվում է, որ կար նման մի անդաստիարակ աղջիկՀ.գ. եթե ես որևէ տեղ ինչ-որ մեկի առաջ դուռ եմ բացում, ապա դա չեմ անում շնորհակալություն լսելու, նրա երախտապարտության արժանանալու համար, այլ անում եմ, որովհետև այդպես ճիշտ եմ համարում: Եթե ես մերժվում եմ, ես մոռանում եմ «միջադեպի» մասին:
Մարկիզ ջան
Անձամբ ես ոչ թզբեհ եմ կրում, էլ չասեմ` օգտագործում, ոչ էլ չոլկես է երկարԱյնպես որ համաձայնիր, որ բոլորին պետք չէ չափել մի արշինով: Ընդ որում, եթե տղան այնքան դաստիարակություն ունի, որ նման քայլ է անում - քիչ հավանական է, որ նա քո ասած թզբեհաչոլկավորներից լինի...
Ուրվական ջան, քո ասած ձևով ես էլ եմ շատ անգամ վարվել, հատկապես գազելների դռների դեպքում` սրանք անհամեմատ ծանր են ու դժվար են տեղաշարժվում: Բայց անձամբ ես մարդկության գեղեցիկ կեսին դաստիարակելու խնդիր չունեմ - թող մինչև ինձ հանդիպելը բարի լինեն, դաստիարակված լինեն![]()
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Մի երկու խոսք էլ իմ կողմից։
1. Այն որ հղիներին (մասնավորապես Վերային հղի ժամանակ) տեղ չզիջեցին ավտոբուսում, փաստ է։
2. Ասեմ, երբ ես սկզբունքորեն չեմ զիջում տատիկներին ու այլ "զիջելու թեկնածուներին"։
Արմավիր գնացող գազելները շարժվում են Կիլիկայի ավտոկայանից, լրիվ լցված։ Բայց հենց հասնում ենք Արգավանդի խաչմերուկ, այնտեղ հավաքվել են այն մարդիկ, որոնք ափսոսում են 100դ տան, հասնեն ավտոկայան, որովհետև "տարիքով մարդ եմ, մեկը տեղը կզիջի"։ Նման մարդկանց երբեք չեմ զիջել, չեմ էլ պարտաստվում։ Փաստարկը, թե 100դ չունեն, քանզի 1) այդ պահին ում էլ ասեն, 100դ պակասում է, կտա 2) Եթե գազելի վարորդին ասեն 100դր պակասում է, նա բան չի ասի (կամ էլ մեյը նրա փոխարեն կտա)։
Հ․Գ․
Վերջերս սկսել եմ վատ տրամադրվել նաև ստորգետնյա անցումի վրայով անցնողների նկատմամբ, ու եթե նա ինձ հետ նստի նույն մեքենան, նույնպես չեմ զիջի (անկախ տարիքից, սեռից ու ֆիզիլոգիական այլ վիճակներից)։ Ես հաստատ նրանից քիչ եմ մտածում իր առողջության մասին։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
One_Way_Ticket (31.08.2009)
Amourchik (31.08.2009)
Երբ որ մեկը բանկոմատից փող է հանում, պետք չէ կանգնել էնքան մոտ, որ էդ մարդը ծոծրակին զգա շնչառությունը:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Ես քեզ հասկացաԵս ընդամենը էթիկայի կանոն մեջբերեցի, aerosmith-ի նկարագրած դեպքի համար: Դա տարրական նորմ է, ինչը ամեն տեղ էլ տարածված է, աղջկա պահվածքը ես չհասկացա... այսինքն՝ հասկացա, բայց ուրիշ առումով
Իսկ եթե աղջիկներն էլ չլոմկեին մարդուն, ոնց-որ լոմկել են aerosmith-ին - ձեռք մեկնողները ավելի կշատանային: Գիտես ես չեմ կարող նման օրինակներ բերել...?Բայց դա չի նշանակում, որ այդ աղջիկը արժանի չէր, որ ինչ-որ մեկը դուռը բացեր իր համար: Եթե ձեռք մեկնողները կարմիր գրքում չլինեին, այսպիսի միջադեպեր չէին գրանցվի:
Ես ինձ համար եմ պատասխանատու - եթե առիթ է լինում` անպայման: Ուզում եք հավատացեք, ուզում եք` ոչ:Էնքան էլ վիճում եք, թե էս կամ էն աղջիկը արժանի չէ՝ իրեն ձեռք մեկնելու համար, կարծես ամբողջ օրը ձեռք մեկնելով եք զբաղված:
Ես դեպքերի 98 տոկոսում զիջում եմ...Ոչ մի տղա էլ չի զիջում իր տեղը տրանսպորտում, աղջիկները ավելի պատրաստակամ են:
Ավելի շուտ սովոր չեն, իրենց ոչ-ոք չի ասել, որ դա էթիկայի տարրական կանոն է:աղջիկներն էլ սովոր են հայ տղաների բռի, կոպիտ վերաբերմունքին,
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Лучше Гор могут быть только Горы.
Մի խոսքով, դու պիտի թելադրես սենց բաները, մի քանի անգամ տենց անես, որ ձևավորվի էդ էթիկան:
Վստահ եմ, որ վերևոմ ասածդ խոսքերը կարող եմ կյանքի կոչել: Կդաստիարակվեն թե չէ, դա արդեն ուրիշ հարց է: Ողղակի ես խնդիր չեմ տեսնում այդ խոսքերումդ արտահայտված միտքը կյանքի կոչել... Ամեն մարդ ինքն է իր տերը:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Մի հանգամանք երթուղայինում տեղ զիջելու մասին: Ինչպես գիտենք, մեր երթուղային ՌԱՖ-ների սրահները շատ ցածր են ու նեղլիկ, ու ինձ նման (186 սմ հասակ) ուղևորի համար համարյա անհնար է ոտքի վրա երթևեկել, մանավանդ եթե ճանապարհը մի փոքր երկար է: Այս դեպքում զիջել նստարանը նշանակում է իջնել երթուղայինից (այլ տարբերակ չի մնում): Ուրե՞մն ինչ է մնում անել: Ամեն անգամ տուն հասնելու համար մի քանի անգամ ինջնե՞լ ու բարձրանա՞լ տրանսպորտ: Թե՞ չզիգել ու արժանանալ «հիմիկվա անշնորհք ջահելություն» պիտակին:
Հիմա կասեք ՌԱՖ-ներ քաղաքում քիչ են մնացել ու կարելի է ավտոբուսից օգտվել: Համաձայն եմ: Բայց ամեն դեպքում կան որոշակի երթուղիներ, որոնցից ես ռեգուլյար օգտվում եմ ու որոնք բաղկացած են միայն չարաբաստիկ ՌԱՖ-ներից:
Խնդրում եմ ասեք՝ ինչպե՞ս վարվել այս դեպքում:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ