ԵՄ-ն գլոբալիզացիայի մոդել չէ: Այն Եվրոպայի քաղաքական յուրօրինակ ինտեգրման մոդել է: Այն գերազանցապես թույլ կապերով ստեղծված մի քաղաքական օրգանիզմ է որը իր քաղաքական, կամ տնտեսական կենսունակության իրական, մրցունակ ապացույցներ դեռ չի ցուցադրել:Տրիբուն-ի խոսքերից
Գլոբալիզացիան և ինտեգրացիան սկզբունքորեն տարբեր բաներ են: Ինտեգրացիան իր մեջ հիմնականում քաղաքական Էլեմենտներ է պարունակում: Եթե ինտեգրվող երկրները չցանկանան, չեն ինտեգրվի, կամ չեն թողնի, որ մի ուրիշը մտնի իրենց շարքերը, /որը հենց հիմա ԵՄ քաղաքականությունն է/:
Գլոբալիզացիան դա կուլտուրական, ֆինանսական, տնտեսական, ինֆորմացիոն ծավալում է, որը կտրում անցնում է քաղաքական արգելքներն ու սահմաններն առանց որևէ մեկին հարցնելու: Էդ Հայաստանում ահագնացող թուրքական մուղամի տարածվելը մի կողմից մեր կուլտուրական տհասության, մյուս կողմից էլ գլոբալիզացիայի արդյունք է:
Պատմականորեն գլոբալիզացիայի մեջ կարելի նկատել 2 փուլ: Առաջին փուլում արևմուտքը ակտիվորեն տարածում էր իր կուլտուրական, հասարակական արժեհամակարգերը և կենսաձևերը, հիմնականում քաղաքական և տնտեսական նկատառումներով:
Վերջին 15-20 տարում միաբևեռ աշխարհի կազմակերպումից հետո, երբ Չինաստաննը ու այլ զարգացող մեծ պետություներ մտան խաղի մեջ, պատկերը փոխվեց- տնտեսական էլեմենտը սկսեց գերագշռել: Սկսվեց 2-րդ փուլը, որի հետագան պարզ չի:
Հիմա գլոբալիզացիայի կողմնակից են մնացել արագ զարգացող, արտահանող, դեմոգրաֆիկ առումով հզոր, պռոտեկցիոնիստական կարծր սկզբունքներով շարժվող պետությունները և զարգացած երկրների շահույթի հետևից ընկած տնտեսական վերնախավը:
Ներկա պահին գլոբալիզացիան մտնում է քաղաքական հակասությունների փուլ և պարզ չի թե դրանից ինչ կմնա:
Իսկ հայերիս համար, ամեն մի մեծ գլոբալ պրոցես էլ, որը եթե ինչ որ առումով կստվերի մեր լոկալ կամ գլոբալ դեֆեկտները, պետք է որ ձեռնտու լինի: Չնայած հիմա հայ կամ Հայաստան ասելով ինչ պետք է հասկանալ, ես չգիտեմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ