Ժող, հանգիստ, բոլորդ հանգիստ
Եղել ա էն, ինչը սպասելի ու կանխատեսելի էր: Եղել ա էն, ինչի մասին գիտեինք, բայց ՊԵՏՔ Ա լիներ: Հա՛, հարված ա, ուժեղ, բայց հաղթահարելի: Գնալու ենք մինչև վերջ, ժողովուրդ ջան, էն հպարտ ու համարձակ քաղաքացու հետ, ովքեր երեկ իրենց ձայնը իրենց կամքով եկել ու տվել են ՀԱԿ-ին (ոչ թե ավտոբուսներով, ոչ թե լցոնումներով, կարուսելներով, փողով, չամիչով, վախով ու չգիտեմ ինչով, այլ ազատության ձգտումով):
Հիստերիկայի մեջ ընկնելու բան չկա:
Հուսահատվելու բան չկա:
Երկար ու համառ պայքարի սովորական հանգրվան, բայց ժողովրդիս ցավը տանեմ, ինքն էսօր լինելու ա Մատենադարանի մոտ: Ուրեմն բոլորս այնտեղ:
Մենք հաղթել ենք: Դա տեսնելու համար պետք ա ուղղակի նայել լևոնանտյացների հիստերիկ ուրախությունը: Ոչ թե հաղթանակի բերկրանքը, որովհետև այսօր հաղթանակ գրանցած որևէ քաղաքացի չկա, այլ հենց հիստերիկ բերկրանքը, կուրացած իրենց հիվանդագին երևակայության բերկրանքը:
Իսկ մենք դեռ ունենք պայքար, որն այո, կարող է շատ երկար լինի, բայց որի վերջում մեզ գրանցված հաղթանակի բերկրանքն է սպասվում: Ուրեմն կհանդիպենք Մատենադրանի մոտ՝ այսօր
Դուխներդ տեղը, ժպիտներն երեսներիդ, համարձակ ու հպարտ քաղաքացին ընկճվելու իրավունք չունի: Զայրանալ՝ այո՛, կատաղել՝ այո՛, տխրել՝ այո՛: Բայց երբեք ոչ ընկճվել: Դա թույլերի համար է: Դա պարտվողների համար է, այլ ոչ թե մեր
Մեջբերել
Էջանիշներ