Գուշակություն

[Եկվոր]

Բեկու՞մ

Էլ սենտիմենտալ չեմ ուզում լինել,
Ուզում եմ փոխել լացս ծիծաղի,
Չեմ ուզում բախտս իզուր այպանել,
Ուրիշի հոգսից լացել դառնաղի:

Դուրս գամ սարերը, թռչնաբուն վառեմ,
Զատկին միս ուտեմ, թքեմ ջրհորում,
Դատավորներին խաբեմ՝ կաշառեմ,
Բարիք չգործեմ երբեք իմ օրում:

Բոլորի մեղքը ես ինքս գործեմ,
Ու խուսափելով դատից, ատյանից,
Քավումն աշխարհի փուչ գլխին բարդեմ
Ու դարձյալ դժգոհ մնամ աշխարհից…

Չեմ ուզում լինել էլ լալկան ու թույլ,
Չեմ ուզում ապրել առաջվա նման…
…………………………………………
Միայն, խնդրում եմ, նկարդ ինձ տւր,
Որ ես համբուրեմ գիշերները այն:

[Եկվոր]

Մի խելոք գանձ էի ես փոքրիկ,
Մի փոքրիկ գանձ էի ես խելոք
Հեռավոր օրերում այն գողտրիկ,
Երբ փոքրիկ էի ես ու խելոք:

Չկային հոգսեր ու հառաչանք,
Եվ կյանքը մահվան դող չեր հուշում,
Ճամփեքով աշխարհի իմ հրաշք
Մրջյունը ծղոտ էր քաշքշում:

Գտնում էր այգաբացն ինձ արթուն,
Մեր կովն ինձ հորթուկ էր նվիրում,
Թթենուց թութ ու լույս էր կաթում
Աշխարհիս լուսեղեն օրերում:

Իր այգուց հայրս լոր էր բերում,
Կեռաս էր բերում ինձ նա փնջով,
Մայրիկս նոր լավաշ էր բուրում,
Ու ոչ ոք դժբախտ չէր ոչնչով:

Գաղտնիք չէր, թե ում եմ ես սիրում,
Գաղտնիք չէր՝ ումնից եմ վախենում…
Մեծերը մարդ էին արարում,
Գաղտնիք չէր՝ ինչպես է դա լինում:

Իմ հոգին՝ ճռվողուն ու դալար,
Ձյուներից, ամպերից էր գալիս,
Ես ոչինչ չունեի միալար,
Ես ոչինչ չունեի տաղտկալի:

Ո՜նց անցավ երազն այն իրական,
Ո՜ւր անցան և խելք, և փոքրություն…
Ախ, որդիս, հրաշքն իմ մանկական
Գեթ քո մեջ թող գտնի կրկնություն:

Եվ այսօր, բարձունքում իմ ունայն
Ապրում եմ միայն քեզ մաղթելով,
Որ ապրես բյուր անգամ օրերն այն,
Երբ փոքրիկ էի ես ու խելոք

[Եկվոր]

Ես՝տարօրինակ,
Տգեղ,
Տղամարդ,
Ես՝ հեքիաթային այլանդակություն քո փայլի դիմաց,
Քո քայլի դիմաց՝ ես մի ամբողջ վազք,
Դու՝ աստվածություն,
Դու՝ համակ հրաշք,
Միամիտ զարմանք՝ ծնված անպատեհ սիրո խոստումից,
Դու՝ արև, դու կյանք,
Դու՝ պերճ թագուհի ողջ մակդիրների,
Գտնողի կարկաչ, կորցնողի հառա՜չ…
Դու՝ իմ հառաչա՜նք…
Թույլ տուր՝ նետել ինձ քո ոտքերի մոտ
Եվ հուզված շնչիդ մոտիկությունից՝
Քեզանով լցնել իմ էությունը:
Թույլ տուր՝ տեսնել քեզ իմ երազներում
Եվ լոկ այդքանով վարձահատուցված՝
Կյանքս խոստանալ հայացքիդ դիմաց…
Եվ ուրախանալ
Այդքան ձեռնտու գործարքի համար…
Ես քեզ սիրում եմ:
Չգիտեմ, երե՞կ, թե մի դար առաջ,
Նկատեցի քեզ իմ ճանապարհին,
Չգիտեմ, մի օ՞ր, թե մի ամբողջ դար
Դեգերում եմ ես քո ճանապարհին…
Դու այդ չգիտես,
Չես տեսել երբեք ինձ, չես ճանաչում,
Քո աստվածային անհասությունից
Չեմ երևում ես՝
Պիղծ մահկանացուս,
Որ ցանկանում եմ հողոտ շուրթերով
Աջդ համբուրել,
Ես, որ սրբապիղծ անպատկառությամբ
Սիրում եմ սրբիդ…
Ներիր ինձ, սեր իմ…
Ներիր ինձ, տեր իմ…
Ես քեզ սիրում եմ:
Ինձ էլ, այս սերն ել դու ես արարել,
Ուրեմն նաև սովորեցրու՝
Ինչպե՞ս ապրեմ ես քեզանից հեռու,
Ինչպե՞ս ծիծաղեմ, ժպտամ… առանց քեզ:
Սովորեցրու և կամ (մեղա՜ քեզ)
Սիրիր ինձ, տեր իմ…
Ներիր ինձ, սեր իմ:

[Գալաթեա]

Ինչ-որ մի անհավատ
Գոչում է անընդհատ.
-Վերածնունդ չկա՜…
Եվ մի թզուկ աստղ,
Նստած տիեզերքի թափանցիկ պռնկին՝
Ժամանակն է չափում պտղունց-պտղունց
Եվ չափածը ցանում
Ամբողջ տիեզերքում…
Իսկ տիեզերքն անխելք
Ըմպել է ցանկանում հյութը ժամանակի,
Որ պահերից քամվում
Եվ կուտակվում է մեծ ու անհատակ փոսում,
Որ անցյալ է կոչվում.
Արբենալ է ուզում՝
Ինչպես գինուց:
Դե, չգիտի խեղճը, որ պահերի գինին
Խաղողի գինի չէ.
Այն չի արբեցնում,
Ծերացնում է լոկ…
-Լսու՞մ ես, տիեզերք,
Մարդավարի ապրիր,
Վերածնունդ չկա՜:

Ես՝տարօրինակ,
Տգեղ,
Տղամարդ,
Ես՝ հեքիաթային այլանդակություն քո փայլի դիմաց,
Քո քայլի դիմաց՝ ես մի ամբողջ վազք,
Դու՝ աստվածություն,
Դու՝ համակ հրաշք,
Միամիտ զարմանք՝ ծնված անպատեհ սիրո խոստումից,
Դու՝ արև, դու կյանք,
Դու՝ պերճ թագուհի ողջ մակդիրների,
Գտնողի կարկաչ, կորցնողի հառա՜չ…
Դու՝ իմ հառաչա՜նք…
Թույլ տուր՝ նետել ինձ քո ոտքերի մոտ
Եվ հուզված շնչիդ մոտիկությունից՝
Քեզանով լցնել իմ էությունը:
Թույլ տուր՝ տեսնել քեզ իմ երազներում
Եվ լոկ այդքանով վարձահատուցված՝
Կյանքս խոստանալ հայացքիդ դիմաց…
Եվ ուրախանալ
Այդքան ձեռնտու գործարքի համար…
Ես քեզ սիրում եմ:
Չգիտեմ, երե՞կ, թե մի դար առաջ,
Նկատեցի քեզ իմ ճանապարհին,
Չգիտեմ, մի օ՞ր, թե մի ամբողջ դար
Դեգերում եմ ես քո ճանապարհին…
Դու այդ չգիտես,
Չես տեսել երբեք ինձ, չես ճանաչում,
Քո աստվածային անհասությունից
Չեմ երևում ես՝
Պիղծ մահկանացուս,
Որ ցանկանում եմ հողոտ շուրթերով
Աջդ համբուրել,
Ես, որ սրբապիղծ անպատկառությամբ
Սիրում եմ սրբիդ…
Ներիր ինձ, սեր իմ…
Ներիր ինձ, տեր իմ…
Ես քեզ սիրում եմ:
Ինձ էլ, այս սերն ել դու ես արարել,
Ուրեմն նաև սովորեցրու՝
Ինչպե՞ս ապրեմ ես քեզանից հեռու,
Ինչպե՞ս ծիծաղեմ, ժպտամ… առանց քեզ:
Սովորեցրու և կամ (մեղա՜ քեզ)
Սիրիր ինձ, տեր իմ…
Ներիր ինձ, սեր իմ:

Չէի կարդացել առաջ գրածներդ, Եկվոր..
Երևի պատճառն էն ա, որ պոեզիա կարդալ չեմ սիրում:

Բառերի հետ խաղդ շատ գեղեցիկ է: Հիանալի տիրապետում ես լեզվին ու ռիթմի զգացում ունես: Սևերյանինին հիշեցի մի քանի անգամ Պատկերների վարպետությունը նրան հիշեցրեց:

Նկարածդ սերը մոտ է իդեալականին ու այդ իսկ պատճառով երբեմն չի համոզում իմ պես պրագմատիկ ու չոր մարդուն "Չափից դուրս լավն է` իրական լինելու համար" շարքից
Ամենաշատը դուրս եկան մեջբերած գործերը:

Կսպասեմ նոր գործերիդ:

[Եկվոր]

Բառերի հետ խաղդ շատ գեղեցիկ է: Հիանալի տիրապետում ես լեզվին ու ռիթմի զգացում ունես: Սևերյանինին հիշեցի մի քանի անգամ Պատկերների վարպետությունը նրան հիշեցրեց:

Հուսախաբ արեցիր ինձ, Գալաթեա, հույս ունեի քեզանից փնովք լսել, արդարամիտ փնովք, շնորհք ունեցողի համար այն ավելի լավը դառնալու գլխավոր երաշխիքն է
Գուցե կասկածնե՞ր ունես իմ շնորհալիության վերաբերյալ

Նկարածդ սերը մոտ է իդեալականին ու այդ իսկ պատճառով երբեմն չի համոզում իմ պես պրագմատիկ ու չոր մարդուն "Չափից դուրս լավն է` իրական լինելու համար" շարքից

Իմ իմացած (միակ) սերը իդեալականն է. քո նկատի ունեցածների համար մարդիկ հազար ու մի անուն են հնարել: Չեմ թվարկում

Ամենաշատը դուրս եկան մեջբերած գործերը:

Իսկ դու բոլո՞րը կարդացիր…

Կսպասեմ նոր գործերիդ

Դեռ շատ գործեր կլինեն…( Я так ду'маю )

[Գալաթեա]

Եկվոր ջան, ես պատրաստվել էի փնովել, էն էն իիինչ ձևի
Բայց դե չկար փնովելու, ինչ անեմ? Վատ գրեիր` փնովեի:

Շնորհալիությանդ վրա չեմ կասկածում, Եկ: Քեզ տրված է, 100 տոկոս:

Չափից դուրս իդեալականի պահով...ուղղակի բռնելու տեղ չգտա ուրիշ Իրականում, շատ գեղեցիկ է նկարագրածդ սերը ու իրական:

Կարդացել եմ բոլոր գործերդ, անխտիր: Մեջբերվածները պարզապես մի քիչ այլ շնչով էին գրված: Ուրիշ էին: Մյուսները լուսավոր ժպիտ առաջացրի, իսկ այդ երկուսը մտածել տվեցին:

Դե մի թույլ գործ դիր մի քիչ փնթփնթամ

[Եկվոր]

Դե մի թույլ գործ դիր մի քիչ փնթփնթամ

Մի արձակ գործ ունեմ դրած HERBUS( ՀԱՄԸ ) վերնագրով, մի քիչ ծավալուն է ու սովորաբար քչերին է դուր գալիս, չնայած ես սիրում եմ. երևի տողատակերում ինձ համար լրացուցիչ բաներ եմ գրել…
Գուցե դա՞ կբավարարի քո «արյունարբու պահանջմունքները»

[Եկվոր]

Ճանաչու՞մ ես ինձ…
Եկել եմ նորից ու առաջվա պես
Քեզ քեզնից խլել-տանել եմ ուզում,
Դու չես ցանկանում ու առաջվա պես
Դալուկ ճպիտով փախչում ես, մերժում…
Ճանաչում ես ինձ:

Հավատու՞մ ես ինձ…
Մոռանում ես, որ սիրտս ու իղձերս
Շատ-շատերին եմ մատուցել հեռվում,
Ու չես կործանում, չես կոտրում սերս,
Այլ խուսափում ես, հառաչում, լռում…
Հավատում ես ինձ:

Նախանձու՞մ ես ինձ…
Գիտես, կարող եմ աշխարհին նայել
Գունավոր, հրաշք ապակու միջով,
Կարող եմ լինել սառցասիրտ ջահել,
Կամ ծերուկ՝ կրակ, սիրավառ սրտով…
Նախանձում ես ինձ:

Եվ սիրու՞մ ես ինձ…
Կարոտում ես ինձ քնած թե արթուն,
Ցանկանում ես միշտ իմ կողքին լինել,
Ուզում ես՝ վտանգ չտեսնեմ կյանքում.
Որովհետև մեր անցյալն ես հիշել
Եվ… խղճում ես ինձ:

[Եկվոր]

Շատ տարիներ անց մենք հանդիպեցինք,
Ժպտացինք իրար օտար ժպիտով,
Իրար առօրյա հարցեր տվեցինք,
Ապա… անցածին անցանք կարոտով:

Դու իմ մանկիկին կոնֆետ տվեցիր՝
Այն կոնֆետներից, որ սիրում եի,
Իսկ ես մանչուկիս «թաքուն» հուշեցի՝
-Ի՞նչ պետք է ասել մորաքույրներին:

(Մորաքու՜յր… մինչդեռ տարիներ առաջ
Ցանկանում էիր մայրիկը լինել
Իմ բոլոր-բոլոր ոսկեհեր մանկանց…
Ու ասում էիր՝ քեզ նման լինեն:

Մենք կարող էինք խոսել ժամերով,
Ոչ ոք և ոչինչ մեզ չէր բաժանի…
Հետո նա՛ եկավ փայլուն, ժպտալով,
Եվ դու շլացար այդ կեղծ արևից):

Ես ընտանիքիդ մասին հարցրեցի,
Դու լուռ կախեցիր գլուխդ սիրուն,
Ես լուռ հասկացա և լուռ շրջվեցի
Առանց քեզ նույնիսկ հրաժեշտ տալու:

[Գալաթեա]

Եկ, ինչու՞ հրաժեշտ չտվեցիր:

[Եկվոր]

Եկ, ինչու՞ հրաժեշտ չտվեցիր:

Ես կարող եմ ասել.
«Ի՞նչ բառերով, Լիլիթ, ցտեսությու՞ն… մինչ նոր հանդիպու՞մ… առա՞յժմ…»
Բայց չեմ ասում:

Ես կարող եմ ասել.
«Առանց այն էլ ես իմ գործելիք մեղքերի հախից հազիվ էի գալիս…»
Բայց չեմ ասում:

Ես կարող եմ ասել.
«Հրաժեշտը կարճատև մահապատիժ է…»
Բայց չեմ ասում:

Ես ասում եմ.
« Կանադայից հրավեր էի ստացել աշխատանքի…»

[Գալաթեա]

Ես կարող եմ ասել.
«Ի՞նչ բառերով, Լիլիթ, ցտեսությու՞ն… մինչ նոր հանդիպու՞մ… առա՞յժմ…»
Բայց չեմ ասում:

Ես կարող եմ ասել.
«Առանց այն էլ ես իմ գործելիք մեղքերի հախից հազիվ էի գալիս…»
Բայց չեմ ասում:

Ես կարող եմ ասել.
«Հրաժեշտը կարճատև մահապատիժ է…»
Բայց չեմ ասում:

Ես ասում եմ.
« Կանադայից հրավեր էի ստացել աշխատանքի…»

Եկ, հրաժեշտը կարճատև մահապատիժ է: Ներումը` մեծություն:

[Եկվոր]

Եկ, հրաժեշտը կարճատև մահապատիժ է: Ներումը` մեծություն:

Ես կասեի՝ Քրիստոսություն…
Մի՞թե մահկանացուների մեջ կան մարդիկ, որ ներել գիտեն…

[Գալաթեա]

Ես կասեի՝ Քրիստոսություն…
Մի՞թե մահկանացուների մեջ կան մարդիկ, որ ներել գիտեն…

Եկ, ներելու կարողությունը քրիստոնեության հետ կապելը, կարծում եմ, սխալ է:
Ներելը` մարդկային է: Պարզապես դա շատ հարմար է եղել կիրառել քրիստոնեության մեջ` դարձնելով այն ուսմունքի հիմնարար ասպեկտը: Ակնառու դարձնելու համար այդ գաղափարախոսություն մարդկային լինելը:
Ներելը դժվար է: Գրեթե անհնարին: Ու հենց դրա համար էլ` մեծություն է:

[Եկվոր]

Եկ, ներելու կարողությունը քրիստոնեության հետ կապելը, կարծում եմ, սխալ է:

Իհարկե, Լիլիթ, հենց այդ պատճառով էլ ես գրել եմ Քրիստոսություն, ոչ թե քրիստոնեություն: Եվ ընդհանրապես, որևէ մեկը կարո՞ղ է ասել, Քրիստոսը քրիստոնյա՞ էր:

Ներելը` մարդկային է:

Մարդ-կենդանի՞, թե մարդ-բանական…

Ներելը դժվար է: Գրեթե անհնարին:

Ահռելի ճիգ գործադրեցի, որ գրեթե -ն չջնջեմ