Ահագին էլ շատ ընկերներ ունեմ` մեկը-մեկից լավը, բայց էս ինչ-որ ռուս ձյաձիկ ա ասում:
Արա դե էս ինքնահոսի թողած
զիբիլները չեմ սիրում էլի, հո զոռով չի: Հա, էս իմ զիբիլ անվանվածին
խելոք մարդիկ ճշմարտություն են անվանում: Ես էդ ձեր ճիշտերի դեմ ունեմ իմ սխալը, բայց իմ սխալը ուրիշի ճշտի վրայով չի թռնում, թիկունքից չի գալիս ու էն բանից չի անում, չի խանդում, չի պարտադրում ուրիշներին, սուտ չի ասում, ձևեր չի թափում, զոհ չի խաղում, կեղծ սիրալրիության տակ չի ճռթճռթում ու էլի ահագին բաներ չի կարում անի: Ենթադրություններ չի անում, հետո էդ հրամցնի որպես մաքուր ճշմարտություն, չի խեղդում իրա գոյությամբ` դե գոնե ինձ

ու հուսով եմ էլի ինչ-որ մեկի: Իրա համար, իրա աջը քաշած ապրումա:
/Եթե խանգարի, դու միայն ակնարկի
/ Հետո, շատ հետո, երբ էդ իմ սխալը կավարտվի ու կգա հերթական ճիշտը, կբացատրեմ, թե ինչիա ինքը տենց ուժեղ սխալ:
Միշտ էլ մեր չգործած մեղքերն ավելի ծանր են մեր վրա նստում, քան գործածները: Գուցե, էդ ժամանակ ինքն արդեն ակտուալ չլինի, բայց ես կփորձեմ բացատրել լա՞վ : Все пройдет, пройдет и это
Հ.Գ. Դլյա տեխ կտո բիլ վ տանկե, էս գրառումը դեպրեսված չի

Էջանիշներ