Անիծվածները

**Lion** · 04.12.2008, 13:57

Բարև Ձեզ.

Հավանաբար բոլորդ էլ նայել եք 90-ականների սկզբին ստեղծված "Անիծվածներ" ֆիլմը, որը պատմում է բանտային կյանքի մասին: Ինչ կարծիք ունեք այս ֆիլմի մասին?

Ըստ իս սա հայկական ամենամռայլ ու բացասական էներգիա սփռող ֆիլմն է: Միանգամից ուզում եմ ասել, որ խոսքերս ուղղված չեն գողական աշխարհի կամ գողական օրենքների դեմ - դա առանձին թեմա և և բացի այդ հենց այդ աշխարն է, որ ֆիլմում մեր առջև հառնում է այդ թվում և իր դրական կողմերով...

Խոսքս հենց ֆիլմի մասին է, նրա գեղարվեստական կողմի;

Այս կինոն տարածում է բազում բացասական հույզեր` վախ, անորոշություն, զզվանք և այլն: Ըստ իս կինոարվեստը, հատկապես մասսայական կինոարվեստը, չպետք է այդպիսին լինի: Սակայն մեր "Արմենակոբ"-ը համառորեն չի ուզում հաշվի նստել այդ հանգամանքի հետ և հանգիստ խղճով ցերեկային ժամին ցուցադրում է մի ֆիլմ, որի ընթացքում բավականին նատուրալ նկարած կադրերով մասնավորապես բռնի սեռական գործողություններ են իրականացնում տղամարդու նկատմամբ կամ բռնաբարում են մի աղջկա, որին եղբայրը տարվել է թղթախաղում...

Ես շատ անգամ եմ նայել այդ ֆիլմը, բայց այդ "շատ անգամ"-ը այնուհանդերձ մինչև այժմ էլ ինձ չի պաշտպանում այդ կինոյի բացասական հույզերից:

Եվ այս կոնտեքստում էլ հարցս - արժե այդ ֆիլմը մշտական և մասսայական ցուցադրման?

**Լեո** · 04.12.2008, 14:14

Իրոք ֆիմը մռայլ է և ծանր զգացողություններ է առաջացնում: Բայց ըստ իս ֆիմլը բավականին հաջող է նկարահանված: Իրական կյանքն առավելագույն ճշտությամբ է արտացոլում (90-ականների Հայաստանը): Ոչ թե ներկայիս սերյալների նման: Գաղութի մասին ֆիլմ են նկարում, բայց քեզ թվում է դա գաղութ չէ, հանգստյան տուն է:

Ինձ ավելի շատ դուր է գալիս ֆիլմի 2-րդ սերիան, որտեղ իրոք զգացվում է երկրաշարժի պատճառած ցավն ու ողբերգությունը:

**Lion** · 04.12.2008, 14:18

2-րդ սերիայի մասին հենց նոր իմացա

Իսկ ներկայիս սերիալները առանձին թեմա են...

Ասածս այն է, որ պետք չէ բացասական հույզեր ցրել... Տես, ընտանիքիդ հետ նստած ես, հայրդ, մայրդ... մեկ էլ այդ ֆիլմն է սկսվում: Դե գիտեք էլի ոնց է լինում: Ծնողներդ միանամից ասում են. "Վայ, Հայկական կինո է, թող նայենք..." Ու հիմա ոնց դու ծնողներիդ ասես, որ դա համենայն դեպս այդ սաստավով նայելու բան չէ, քանի որ այնտեղ տղամարդ են բռնաբարում... Ուղիղ ասես, չի լինի համ էլ անհարմար է, նամյոկ անես, կարողա չհասկանաս, թողնես գնաս- պիտի նստեն ու ճնշվեն այդ տեսարաններից, վատ զգան, նողկանք ապրեն, տրամները ընկնի...

Դա դեռ մեծերը - բա որ երեխաները նայեն? Չնայած այս պահը հեշտ է, քանի որ երեխային կարող ես համոզել, շեղել ու ալիքը շուռ տալ...