Չափածո զրույց [2006-2008]

[Ariadna]

Ա՜խ, այս ի՜նչ անուշ անուշ զեփյուռ էր՝ անցավ
Հեռու ափերից ինձ համբույր բերեց,
Համբույրդ տվեց, անհետ չքացավ,
Ու նորից դառը թախիծն ինձ տիրեց:

Քամու բերածը քամին կտանի,
Էս խոսքերս են որ քեզ հանգիստ չեն տալիս.
Վայելիր պահը, երբեք մի տխրի,
Միշտ պահով ապրի ու առաջ նայիր:
Քամու բերածը՝ քամին կտանի,
Սրտիդ ուզածը՝ սիրտդ կճարի

[Lion]

Ա՜խ, այս ի՜նչ անուշ անուշ զեփյուռ էր՝ անցավ
Հեռու ափերից ինձ համբույր բերեց,
Համբույրդ տվեց, անհետ չքացավ,
Ու նորից դառը թախիծն ինձ տիրեց:

Իսկ Գավրիլայի մեր, կյանքը փրկվեց,
Թեև հերոսի... հոգին մռայլվեց
"Տարան աղջկան, տարան մսուրից",
Տխուր մտածեց ու այսպես գրեց...

[Morpheus_NS]

Քամու բերածը քամին կտանի,
Էս խոսքերս են որ քեզ հանգիստ չեն տալիս.
Վայելիր պահը, երբեք մի տխրի,
Միշտ պահով ապրի ու առաջ նայիր:
Քամու բերածը՝ քամին կտանի,
Սրտիդ ուզածը՝ սիրտդ կճարի

Քո փոստատարը չար էր ու տգետ,
Համբույրդ բերեց, բայց տարավ իր հետ,
Ինձնից քեզ խնդրանք՝ ինչ էլ պատահի,
Քամուն համբույրդ դու մի՛ վստահիր:

[Morpheus_NS]

Իսկ Գավրիլայի մեր, կյանքը փրկվեց,
Թեև հերոսի... հոգին մռայլվեց
"Տարան աղջկան, տարան մսուրից",
Տխուր մտածեց ու այսպես գրեց...

Է՜հ Լիոն եղբայր, չես փոխվի մեկ է,
Քո այդ Գավրոշով կանես նադաել,
Ավելի լավ է հայացքս թեքեմ,
Էդ սրիկային չեմ կարող տանել:

[*e}|{uka*]

Է՜հ Լիոն եղբայր, չես փոխվի մեկ է,
Քո այդ Գավրոշով կանես նադաել,
Ավելի լավ է հայացքս թեքեմ,
Էդ սրիկային չեմ կարող տանել:

Դառնանում է հոգին ակամա.
Ու պահը թվում է անհաս,
Իսկ Գավրոշան չկա ու չկա,
Չնայած կեսն է երկուսանց :

[Morpheus_NS]

Դառնանում է հոգին ակամա.
Ու պահը թվում է անհաս,
Իսկ Գավրոշան չկա ու չկա,
Չնայած կեսն է երկուսանց :

Տաքությունս բարձրացավ,
Գուցե գժվեմ ես դաժե,
Դե Լիոնին հասկացանք,
Բայց Յոժ, դու է՞լ տուդա ժե:

[*e}|{uka*]

Տաքությունս բարձրացավ,
Գուցե գժվեմ ես դաժե,
Դե Լիոնին հասկացանք,
Բայց Յոժ, դու է՞լ տուդա ժե:

Ուշացած գնացքի նման,
Գուցե թե մի փոքր անհանգիստ:
Պատասխանս հասնում է կայարան,
Կներե՛ս, քննադա՛տ իմ խիստ :

[Morpheus_NS]

Ուշացած գնացքի նման,
Գուցե թե մի փոքր անհանգիստ:
Պատասխանս հասնում է կայարան,
Կներե՛ս, քննադա՛տ իմ խիստ :

Քո ասածից բան հասկացա՞ր,
Ի՞նչ պատասխան, ի՞նչ գնացք,
Միգուցե դա շտապելուց է,
Գուցե ունես կիսատ լվացք:

[*e}|{uka*]

Քո ասածից բան հասկացա՞ր,
Ի՞նչ պատասխան, ի՞նչ գնացք,
Միգուցե դա շտապելուց է,
Գուցե ունես կիսատ լվացք:

Երբ կարդում եմ տողերդ,
Ես իմ քունն եմ մոռանում,
Եվ թվում է՝հիմա՛ էլ
Օրորոցդ եմ օրորում :
մուսաս եկելա , ես թռա...

[Morpheus_NS]

Երբ կարդում եմ տողերդ,
Ես իմ քունն եմ մոռանում,
Եվ թվում է՝հիմա՛ էլ
Օրորոցդ եմ օրորում :
մուսաս եկելա , ես թռա...

Տողերս դեռ չես կարդացել,
Սա պարզապես խաղ է մի:
Երկից հաճույք դեռ չես ստացել,
Փոքրիկ-փոքրիկ իմ ոզնի:

[Morpheus_NS]

Ու կորավ Ոզնին խավարում անտակ,
Էլ չենք կարդալու տողերը նրա,
Հանգչի՜ր դու խաղաղ շիրմաքարի տակ,
Հողը թող թեթեւ լինի քեզ վրա:

Ներող, չդիմացա, ակամայից ծնվեցին տողերը

[comet]

Հանգչի՜ր դու խաղաղ շիրմաքարի տակ,
Հողը թող թեթեւ լինի քեզ վրա:

Թող որ պապանձվի լեզուդ, անզգամ,
Կծակի նա քեզ փշերով իր բյուր,
Մի բարի օրհնանք, մի ջերմ, անուշ խոսք,
չէ մի

Հողը թող թեթեւ լինի քեզ վրա

Հուսով եմ չես նեղանա

[Ariadna]

Քո փոստատարը չար էր ու տգետ,
Համբույրդ բերեց, բայց տարավ իր հետ,
Ինձնից քեզ խնդրանք՝ ինչ էլ պատահի,
Քամուն համբույրդ դու մի՛ վստահիր:

Ախ այդ չար քամին, խաբեբա քամին,
խնդրեցի նրան, ում բախտը բերի,
Ով առաջինը իր ճամփեն կտրի,
Հենց նրան էլ տա, քաղցր համբույրն իմ,
ու երբեք–երբեք, էլ հետ չվերցնի....
Բայց դե ինչ արած, խանդում է քամին,
Սիրում է նա ինձ դեռ վաղ տարիքից,
Հետևում է ինձ նա կրնկակոխ...

...Բայց լավ դաս էր սա, էլ չի կրկնվի,
Քամուն էլ երբեք ես մոտ չեմ թողնի

[Morpheus_NS]

Թող որ պապանձվի լեզուդ, անզգամ,
Կծակի նա քեզ փշերով իր բյուր,
Մի բարի օրհնանք, մի ջերմ, անուշ խոսք,
չէ մի


Հուսով եմ չես նեղանա

Չեմ նեղանա, եղի՛ր անհոգ,
Դու էլ կգնաս ուղիով նրա, /Յոժիկի ուղիով էլի/
Հողին կհանձնենք առոք ու փառոք...
Հողը թող թեթեւ լինի քեզ վրա:

Հ.Գ. Հուսով եմ դու էլ չես նեղանա

[Morpheus_NS]

Ախ այդ չար քամին, խաբեբա քամին,
խնդրեցի նրան, ում բախտը բերի,
Ով առաջինը իր ճամփեն կտրի,
Հենց նրան էլ տա, քաղցր համբույրն իմ,
ու երբեք–երբեք, էլ հետ չվերցնի....
Բայց դե ինչ արած, խանդում է քամին,
Սիրում է նա ինձ դեռ վաղ տարիքից,
Հետևում է ինձ նա կրնկակոխ...

...Բայց լավ դաս էր սա, էլ չի կրկնվի,
Քամուն էլ երբեք ես մոտ չեմ թողնի

Համբույրն իմը չէ՞ր,
Այլ պատական մի անծանո՞թի,
Է՜հ դա ինչ քիչ էր,
Անչափ նեղացա քեզնից, անհոգի՛: