ես + մեր կուրսը` 13 հոգիմիասին ուրախ կլինի, հաստատ
![]()
ես + մեր կուրսը` 13 հոգիմիասին ուրախ կլինի, հաստատ
![]()
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Ոչի՞նչ որ էս գրառմանդ առձագանքներն էլ չեմ կարդում, քո պատասխանն էլ էդ արձագանքներին: Իմ համար ամեն ինչ պարզ ա:
Դե լսի հիմա ես խորապես թքած ունեմ պետության ու հայրենիքի սահմնման վրա: Ինձ դա չի կշտացնում: Դու մի բան հասկացի ես իմ երեխուն վաղը չեմ դնելու բացատրեմ որ մեզ պետությունն ա սոված պահում, իսկ հայրենիքի համար պետք ա կյանքդ տաս: Իմ համար տենց վիրտուալ հասկացություն չկա «հայրենիք»: Ի՞նչ հայրենիք սա պետություն ա ոչ մի հայրենիք գոյություն չունի: Այլապես Ամերիկան ոչ ոքի հայրենիքն էլ չէ, բայց ամեն ամերիկացի հպարտ է զգում, որ ամերիկացի է, ու դա պետության շնորքն է, ոչ թէ հայրենիքի: Էդ հայրենիք հասկացությունը աղանդի պես մի բան ա: Փոքրուց սերմանում են մեջներս, որ հետո մեզ գզզելուց ասեն դա պետությունն ա, իսկ որ պետք լինի գնալ մեռնել՝ հայրենիքի համար ա: Հալա ինձ տարբերությունը բացատրի: Մենակ չասես դա իմ ընտանիքն ա , ծնողներս ... ես դա գիտեմ, պետությունդ հենց իրանց ա առաջինը աչքաթող արել:
էսպես չի մնա
Դրան կողմ մի քանի հանգամանք կա.
-նախերդ պատերազմի փորձը, ադրբեջանցիք հարձակում էին սկսում ձմռանը, քանի որ այդ ժամանակ վառելանյութի ներկրումը երկիր բազմապատկվում է - ոչ միայն ռազմական տեխնիկայի համար, այլև բնակչության ջեռուցման ծախսերն են մեծ ու պատերազմ վարելը շատ դժվար է
-ԱՄՆ նախագահական ընտրություններում Օբամայի կամ նույնիսկ եթե ՄակԿեյնի հաղթանակից հետո, առնըվազն կես տարի կտևի, միչև ԱՄՆ նոր իշխանությունները սկսեն զբաղվել արտաքին աշխարհի հարցերով ու այդ ժամանակը էլի համարա է ագրեսորի համար, խիստ դատապարտումներից խուսափելու համար
-ներառյլա ֆինանսական կրիզիսը, որ ամբողջ աշխարհում մարդկանց մոռացնել է տվել հոգսերը իրենց անձնական տնից, երկրից դուրս
Բացի դրանից Բաքվին հիմա վերջին հնարավորությունն է ընձեռված ռազմական լուծում փորձել, քանի դեռ Վրաստանի գործողությունները լուրջ դեռ չեն դատապարտվել, ապսոսում են Սահակաշվիլիին, բայց հենց փոխարինող գտնվի, գցելու են քացու տակ պատերազմ հրահրելու համար։ Նման դիվանագիտական ծեխը ԱՅԼևՍ անհընար կգդարձնի խուսափել սանկցիաներից եթե պատերազմ ես հրահրում։ Իկս եթե արդեն հրահրած լինես պատերազմ մինչև այդ սկզբունքների ստեծցումը, հետադարձ ամսափվով այդքան էլ չեն ծեծի...
Կրկնվեմ, եթե ադրբեջանը իսկապես ցանկություն ունի պատերազմ սկսելու, ապա դա կլինի այս ձմեռ կամ երբեք...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Հայրենիքը պաշտպանում են մեկ նպատակով, որ հետագայում կարողանան ասել, սա իմ երկիրն է, ես եմ որոշում այստեղի նիստ ու կացը։
Այն որ շատ ազատամարտիկներ տխուր տնտեսական վիճակում են, արվում է նպատակադրված, նրանցում ընդվզման ջիղը ջարդելու համար ու նրանց փոխարեն նիստ ու կացը որոշելու համար։
Մեծամասամբ հասել են նրան, որ ազատամարտիկները իրենց հայրենիքի պաշտպանության մասին ամաչում են խոսեն, քանի որ ընդհանրապես դոգմա է մտցվել, թե չարժի դրա մասին խոսել, խոսելու համար չենք հայրենիք պաշտպանել։ Բայց իրականում լռությունից օգտվում են հաբռգիստները, որոնք իրենց մասին ասելիք չունեն ու հնարավորություն չունեն խոսելու ժամանակ իրենց 5 կոպեկը ավելացնել, քանի որ մյուսները իրենց «ներդրած» ռուբլենիրից են պատմելու ու արժեվորվելու են։
Ասվածը այն տեսակետից նայեք, որ ոչ թե պիտի հարց տրվի, բա դու ինչ էս արել, կամ ինչ էս անելու, ԱՅԼ պիտի խրախուսվի փառաբանվի, ֆիլմ նկարվի, գովերգվի, պարտգեվատրվի ԱՆՈՂԸ։
Մեզ մոտ արգելվել է ՊԱՐԳԵՎԱՏՐՈՒՄԸ, օրինակ ամեն տարի բոլոր 2րդ համաշհարհային պատերազմի մասնակիցներին մեդալ, նվեր կամ խրախուսական էր ուղարվում պետությունից։ Որ Հայաստանում ամեն տարի գովերգում ու շնորհակալական նամակ ուղարկվի բոլոր մասնակիցներին - չեմ լսել։ Քանի որ հետագայում հաստավիզ հաբռգիստները իրենց վատ կարող ա զգային, որ իրենք նույնիսկ մեկ գովասանագիր չունեն ՀՀ ի զինանշանով։
Եթե կարճ կապեմ - մի փնտրեք փնովանքի հիմքեր նախատելու նրանց, ով չի գնացել ու չի ցանկանա պաշտպանել իր հայրենիքը, պետք է օգտագործել ամեն հնարավորություն ՇՆՈՐՀԱԼԱՈՒԹՅՈՒՆ հայտնելու նրանց, ով դա անում է։ Նման դեպքում հայրենիքը պաշտպանելու ցանկություն ունեցողներ կշատանան և ոչ թե փնովանքի ու անարգանքի ահից կգնան մարտի դաշտ։
Վերջին խմբագրող՝ voter: 03.11.2008, 18:48:
Դե դրա համար էլ պնդում եմ, որ ԵԹԵ ԻՐԱԿԱՆ են Ադրբեջանի ռազմատենչ հայտարարությունները, ապա այս ձմեռ կամ երբեք։
Իսկ, որ իրական չեն, դա ակընհայտ է ու հաստատված միջազգային տարբեր փորձագիտական խմբերի կողմից, որոնք բոլորովին հայերին հաճոյանալու համար չեն հաշվետվություններ գրում ադրբեջանի կոռուպցիայի ու բանակի աննախանձ որակի մասին, հակառակը դա գնահատական է իրենց ծախսած գումարների, գնացել պարզել են ուր են կորում նավթադոլլարները, ադրբեջան երկիրն կառուցվում է, ամրապնդվում - ոչ, տեսել են, որ անհույս գողացվում է ամբողջ բյուդջեն ու ոչ մի լծակ անգամ չկա պարզելու ռազմական «գովերգված» ծախսերն գոնե իրական են, թե միայն պրոպագանդա է։
Գնելու առումով, հայերի ամեն ունեցվածքի վրա իհարկե կա ՎԱՃԱՌՎՈՒՄ Է ցուցանակ, բայց հողերի վրա նման ցուցանակ կախողին կկախեն։
Այնպես, որ գնել չվաճառվող ապրանքը անհընար է, առավել ևս, որ ադրբեջանցիներից և ՈՉ ՈՔ մինչ այժմ հայերից ունեցվածք գնելու ցանկություն չի արտահայտել, միայն անվճար գողանան, ձեռքներիցս փախցնեն - փող տալ հաստատ չեն ցանկանա - դա ավելի անհավանական է, քան ադրբեջանական բանակի հաղթանակը...
էսպես չի մնա
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ընկեր ջան, հենց ամբողջ խնդիրն էլ էն ա, որ դու առաջին հերթին կշտանալու մասին ես մտածում: Ու դրանից էլ առաջանում են քո բոլոր մնացած պրոբլեմները: Քանի դեռ կշտացած չես, քո համար հայրենիք, ազգ ու նման <<վիրտուալ բաներ>> գոյություն չունեն: Բայց ես, անկեղծ հույս եմ տածում ու ցանկանում եմ, որ դու միշտ կուշտ լինես: Չեմ ուզում քեզ երկար բարակ բաներ բացատրեմ: Քո դիագնոզը գիտեմ ու հետևաբար, քո հետ վիճելը անիմաստ ա: Ու ես գրառում եմ կատարում, ոչ թե քեզ ինչ-որ բան ապացուցելու համար, այլ նրա համար, որ գոնե քո նմանները չշատանան:
Վերջում միայն մի բան ասեմ: Եթե էդքան մտահոգված ես, որ մի օր կարողա երեխայիդ ստիպված լինես բացատրել, թե ինչու են ինչ-որ մարդիկ սոված ու ինչու է աշխարհը էսքան անարդար, իմացիր, որ երեխադ մինչև պետություն, նախագահ, իշխանություն, անշարժ գույքի շուկա ու մնացած նման գաղափարներին ծանոթանալը ու դրանց մասին լսելը, դեռևս օրորոցից <<Արի իմ սոխակ>> ա լսելու ու մի օր կարող ա գա ու քեզ հարցնի. <<Պապ, ինչի մասին ա էս երգը?>> մտածիր, թե ինչ պիտի պատասխանես, որ որդիդ քեզնից գոհ մնա:
Հ. Գ.
Այնտեղ, որտեղ ինձ չեք համզգա,
Այնտեղ, որտեղ ինձ չեք համաձայնի,
Չշտապեք, խնդրեմ, իսկույն անվանել,
Ուղեղի քաղհան, կամ մտքի բորբոս,
Մտածեք նաև ձեր որդու մասին,
Խոսում եմ նաև նրա անունից,
Դուք գնալու եք, իսկ նա, գալու է...
Պ. Սևակ
Արիացի- Կխնդրեյի քեզ Սևակի խոսքերը որպես գաղափարական հիմք չբերել, այդ ժամանակվանից ի վեր շատ տարիներ են անցել ու շատ գաղափարներ են փոխվել և ներկային մտածելակերպին չի համապատասխանում:
Կռիվ-կռիվ եք խաղու՞մ…![]()
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ