dvgray-ի, Բարեկամի և ivy-ի համատեղ պատմվածքը

[Երկնային]

լավն եք…

[Annushka]

օրիգինալ էր հատկապես ժպտակները.. սմայլիկներով....

[ivy]

օրիգինալ էր հատկապես ժպտակները.. սմայլիկներով....

Գելիս մտքովս չեմ էլ անցկացրել, որ «ժպտակ» բառը դա սմայլիկից բացի ուրիշ ձև կընալվի։ Լուրջ, ընդամենը սմայլիկները նկատի ունեի, որոնք շատ էին պատմվածքի մեջ... Բայց դե որ տենց եք ուզում, թող տենց լինի։

[Ռուֆուս]

Շատ լավն էր.....

Իմ մոտ էլ էր ժպտակը ասոցիացվել պահպանակի հետ, մտածում էի, որ Այվիի հերթական հումորներից էր....

[Վարպետ]

Փաստորեն միակ մարդը ես էի, որ ժպտակը սմայլիկ էի հասկացել, այ փչացածներ?

[impression]

ես էլ էի սմայլիկ հասկացել

[Chuk]

Ժպտակներ... ->

Շատ թեթև էր ու լավ էր կարդացվում: Սկզբից սիրահարվեցի Նաուհուն, հետո հիասթափվեցի, իսկ երրորդ մասում դարձա անտարբեր նրա նկատմամբ

Շնորհակալություն

[Ռուֆուս]

Ինչի, դուք էլ սեր անելուց առաջ պարտադիր սմայլիկ եք դնում, նոր սկսում?

[Artgeo]

Ուզում էի կարծիք հայտնել, էն էլ... Կցիտեմ պատմվածքից

– Ինչ հիմար պատմություն ստացվեց...

[Ուլուանա]

Պատմվածքի սկիզբն ահագին մառազմատիկ էր, ցաքուցրիվ շարադրանքով (իսկական դիվիգրեյական ոճով ), ու պիտի խոստովանեմ, որ սկիզբը կարդալով՝ արդեն սկսեցի խղճալ պատմվածքի «հետնորդներին»... թե ոնց պիտի տակից դուրս գան, էլի։ Բարեկամը, Դիվիի ոճն ընդհանուր առմամբ պահպանելով հանդերձ, ավելի դիպուկ ու տպավորիչ շարադրանքով շարունակեց։ Ճիշտ է, Դիվիի հատվածի վերջին մասի համար Բարեկամը, իմ կարծիքով, մի քիչ կռուտիտային լուծում տվեց, բայց դե այլ կերպ երևի չէր էլ կարող լինել։ ivy-ն էլ, էլի ընդհանուր ոճը հնարավորինս պահպանեց, բայց էլի բավական հաջող։ Բայց դե, այնուամենայնիվ, չեմ կարող չհամաձայնել այս մտքին.

–Ինչ հիմար պատմություն ստացվեց։

Զուտ որպես պատմություն՝ իմ համեստ կարծիքով, ո՛չ սկիզբն էր մի բան, ո՛չ էլ վերջը։ Դե, սկիզբը հաշվի առնելով, վերջը չէր էլ կարող ավելի լավը լինել։

Մի բան էլ... ուզում եք ինձ անտեղի բծախնդիր համարեք, ուզում եք՝ ոչ, բայց Դիվիին մի դիտողություն պիտի անեմ. գոնե ստեղծագործություններ գրելիս հաստատ արժե գրառումն ուղարկելուց առաջ գոնե մի անգամ կարդալ գրածդ, որպեսզի տեքստում տառասխալների ու վրիպակների առատությունից ընթերցողի աչքերը չբռնաբարվեն։

[impression]

իսկ ես զայրացած եմ
Դիվ, Բարեկամ ու Այվ, էդ դուք ո՞վ դարձաք, որ Նաի ու Նաուհու տեղը որոշեք՝ ի վերջո ՄԻ ԲԱՆ եղավ էդ բնակարանում, թե ոչ: Հարամչիներ:

[Բարեկամ]

Ես էլ կարծիք գրեմ

Ուրեմն դիվիական ոճի առումով, ուրիշ բան չէի էլ սպասում
դրա համար էլ, ի դեպ, մտա թիմի մեջ

Իմ մասի հետ կապված, ճիշտն ասած իմ մասը տենց չէի ուզում ավարտել : Բայց ժամանակ չկար, ու թողեցի էն մասում, ուր հասել էի:
Իսկ ուզում էի ավարտել այսպես.
եթե նկատեցիք, Նաուհին ուրախանում ա, որ Նան վերջին հարկում ա ապրում, իսկ դա պատահական չէր շատ գլուխ չտանեմ, ուզում էի, որ Նաուհին իրականում լիներ space agent, ու Նաին փախցնեին տանեին այլմոլորակայինները…
ու տեղ կսկսվեր այվիի մասը, որը հենց այվիի կատարմամբ շատ հետաքրքիր էր լինելու

[Բարեկամ]

Ժպտակներ... ->
Սկզբից սիրահարվեցի Նաուհուն, հետո հիասթափվեցի, իսկ երրորդ մասում դարձա անտարբեր նրա նկատմամբ

փաստորեն ճիշտ պատմվածք էր

[dvgray]

Շնորհակալ եմ բոլոր գրվածքների հեղինակներից:
Բարեկամի էտյուդը հիասքանչ էր: Հիանալի: Աֆոյնայի մեծ, դարակազմիկ հոտը զգացի :
…
ivy - ի հետ մի քիչ չէր լինելու: Ես դա զգում էր : Մի երկու տեղ ինձ ընկերական ապտակեց / / ու այդքանը, մնացածում գրում էր, ու դրան զուգահեռ արտահայտում իր բողոքը… Հիշու՞մ եք Բելմոնդոյի այն ֆիլմը, երբ նա գիրք էր գրում Ջեյմս Բոնդի մասին : Շատ նմանացրի :
մի խոսքով էսթետի բողոքը, որը սխալմամբ ընկերոջը բան է խոսք տվել ու հետո ստիպված է եղել զբաղվել իր չսիրած գործով, մոմենտի տակ, ընկերոջ խաթեր, որ խոսք է տվել
Մեռսի
…
Շնորհակալ եմ նրանց, ովքեր իմ գրածը որպես ստեղծագործություն չեն ընկալել: Էս էտպեսին չեմ : Արվեստում ես ընդամենը սպառող եմ` User : Սա ընդամենն խաղարկություն է, որտեղ ֆուտբոլասերն ու ֆուտբոլիստը միասին ֆուտբոլ են խաղում… ու դրանով նախ ավելի մոտենում ու ջերմանում: Լինում ա չէ՞ որ երբ կողքիտ լավ ֆուտբոլիստ կա, ու դու էլ համարյա թե խաղալ չգիտես, կարող ես ինչ անպատասխանատու բան ասես ՝ անես, համարելով որ ֆուտբոլիստը դրությունը մեկ ա կփրկի
…
Ուլուանա, ես հարգում եմ քո կարծիքը, և միշտ ուշադրությամբ լսում /երբեմն նաև կատարում /: Ես չեմ ստեղծագործել. որովհետև ստեղծագործելը ամեն մեկի բանը չի, ինչպես ասենք ստեղծագործությունը լսել ու գնահատելը ամեն մեկի բանը չի: Սա քեզ չի վերաբերվում: Կուզենայի, որ այսպիսի բաներին նայենք իմ ասած ֆուտբոլի անալոգով: Ման չգայինք այն, ինչ սկզբունքորեն չի կարող լինի կոնկրետ իմ մոտ :

[Ուլուանա]

Ուլուանա, ես հարգում եմ քո կարծիքը, և միշտ ուշադրությամբ լսում /երբեմն նաև կատարում /: Ես չեմ ստեղծագործել. որովհետև ստեղծագործելը ամեն մեկի բանը չի, ինչպես ասենք ստեղծագործությունը լսել ու գնահատելը ամեն մեկի բանը չի: Սա քեզ չի վերաբերվում: Կուզենայի, որ այսպիսի բաներին նայենք իմ ասած ֆուտբոլի անալոգով: Ման չգայինք այն, ինչ սկզբունքորեն չի կարող լինի կոնկրետ իմ մոտ :

Հասկանում եմ, բայց ամեն դեպքում սա Ստեղծագործողի անկյուն է, պատմվածքն էլ ստեղծագործություն է, ու եթե դու հանձն ես առել մասնակցել դրան, ապա ենթադրվում է, որ պիտի հնարավորինս աշխատես անել դրա համար պահանջվող կամ ինքնին ենթադրվող ամեն ինչ, իսկ կոնկրետ գրառումն ուղարկելուց առաջ կարդալն ու տառասխալ–վրիպակներից խուսափելն իրականում մեծ զոհողություն չի ու, մեր մեջ ասած, ստեղծագործելու ունակության հետ ոչ մի կապ չունի, ընդամենը, իմ տեսանկյունից, քո գրածն ընթերցողի նկատմամբ հարգանքի դրսևորման մի մաս է կազմում։ Եթե մարդը, հատկապես իմանալով, որ առանց ստուգելու գրելու դեպքում սխալներ է թույլ տալիս, միևնույն է, ալարում է մի անգամ կարդալ ու ստուգել նախքան ուղարկելը, ապա ես դա ընկալում եմ այսպես. չի ուզում իրեն նեղություն տալ՝ մի քանի րոպե ծախսելով ստուգելու վրա, որի հետևանքով բազմաթիվ ընթերցողներ իր գրածը կարդալիս նյարդայնանում են։

Ինչևէ, պատմություն դարձավ... Ճիշտն ասած՝ հեչ չէի ուզենա էս թեմայում էսքան խորանալ, բայց որ գրեցիր, չէի կարող չպատասխանել։ Ուղղակի դա իմ ընկալումն է, նաև գիտեմ, որ ուրիշ շատերի, ուղղակի ոչ բոլորն են արտահայտվում։