dvgray-ի, Բարեկամի և ivy-ի համատեղ պատմվածքը

[Արշակ]

Իսկ ինձ ամենաշատը dvgray–ի մասը դուր եկավ։ Ու լրիվ դիվիական էր Հավեսն էր։

Ու ոնց հաջողացրեց համբուրել իրեն … այն պահին,երբ ինքը ոգևորված պատնում էր Նաուհուն իր վերջին "հայտնագործած" "տեսության" մասին, որի համաձայն
Իսկ ի՞ նչ էր պատմում … բայց հավես էր: մի հատ էլ ինքը չբռնի՞ գրկի ու համբուրի Նաուհում: իսկ նա ճիշտ կհասկա՞:

Էս մասը վաբշե դիպուկ էր Բայց հավես չկա բացատրեմ, թե հատկապես ինչը։

Այ եթե Բարեկամի ժամանակը հերիքեր ու գրեր նենց ոնց որ նախատեսել էր, պիտի որ Ivy–ի մասը ահագին հետաքրքիր ստացվեր։ Մի խոսքով պատմության շարունակությունն ինձ համար ձանձրալի էր ընդհանուր առմամբ։

Հ. Գ.
Դիվ, բայց իսկականից տառասխալների վրա քեփլտալը պատկերից հա դուրս էր գցում։

[Yellow Raven]

dvgray-ը մյուսներին ընենց կացության մեջ էր գցել,որ տակից դուրս գալը շատ բարդ խնդիր էր: Մասամբ ստացվեց,ապրեք

[Գալաթեա]

Նաուհու քաշի կտրուկ ավելացումը մի քիչ արհեստական էր Բայց դե մարդ ես Նյութափոխանակությունա, բանա
Շարունակություններն էնքան էլ սահուն չէին ոնց որ թե..

Բայց դե վատը չէր Հումորը տեղն եր

[ivy]

Ես էլ իմ կարծիքը գրեմ։
Դիվի մասից մի քիչ լարվեցի ու ճիշտն ասած՝ հույս ունեի, որ Բարեկամը հնարավորինս կփոխեր իրավիճակը։ Բայց տեսնելով, որ Բարեկամը նույն ոճով է շարունակել, հետն էլ էդ անիմաստ սմայլիկները չի պակասեցրել, արդեն զայրացա։
Իմ գրածը հենց զայրույթ էր ու մի քիչ էլ ծաղր ստացված պատմվածքի հանդեպ։
Ահագին ուրախացա, որ գոնե մեկը դա նկատել էր։

ivy - ի հետ մի քիչ չէր լինելու: Ես դա զգում էր : Մի երկու տեղ ինձ ընկերական ապտակեց / / ու այդքանը, մնացածում գրում էր, ու դրան զուգահեռ արտահայտում իր բողոքը… Հիշու՞մ եք Բելմոնդոյի այն ֆիլմը, երբ նա գիրք էր գրում Ջեյմս Բոնդի մասին : Շատ նմանացրի :
մի խոսքով էսթետի բողոքը, որը սխալմամբ ընկերոջը բան է խոսք տվել ու հետո ստիպված է եղել զբաղվել իր չսիրած գործով, մոմենտի տակ, ընկերոջ խաթեր, որ խոսք է տվել
Մեռսի

Մի խոսքով, հեչ լավ եռյակ չէր։

[Բարեկամ]

այվ, սմայլիկների օգտագործումը այսպես ասած ռեժիսուրայա թատերականացում:

Իսկ ընդհանրապես, էս պռոյեկտում ամենապատասխանատուն առաջին գրողն ա, ինչ ոճով սկսեց՝ պետք ա շարունակես, այլապես անկապություն կդառնա: Ու եթե անկապությամբ ա սկսվել, ուրեմն անկապությամբ էլ պետք ա շարունակես, որ անկապություն չդառնա
Կոնկրետ դիվիի ոճը լավ էլ օրիգինալ ա, ես մոտավորապես տենց մի բան էլ սպասում էի, ուղղակի պետք էր նույն լադի տակ շարունակել, թե ինչքանով ստացվեց, եսիմ

[ivy]

Իսկ ընդհանրապես, էս պռոյեկտում ամենապատասխանատուն առաջին գրողն ա, ինչ ոճով սկսեց՝ պետք ա շարունակես, այլապես անկապություն կդառնա: Ու եթե անկապությամբ ա սկսվել, ուրեմն անկապությամբ էլ պետք ա շարունակես, որ անկապություն չդառնա
Կոնկրետ դիվիի ոճը լավ էլ օրիգինալ ա, ես մոտավորապես տենց մի բան էլ սպասում էի, ուղղակի պետք էր նույն լադի տակ շարունակել, թե ինչքանով ստացվեց, եսիմ

Համաձայն չեմ, թե առաջին գրողի ոճը պետք է պահպանել։ Այս պրոյեկտի ամբողջ համն ու հոտն էլ հենց այն է, որ ամեն մարդ իր ձևով է շարունակում՝ միևնույն ժամանակ փորձելով ամբողջական պատմվածք ստանալ։ Այլապես կստացվի նմանակում. ով առաջին սկսեց, նրա ոճին էլ մյուսները նմանակում են, ինչը իմ կարծիքով այնքան էլ հաճելի բան չի. գոնե ընթերցողի տեսանկյունից։ Երբ երեք հեղինակներ են, ես՝ որպես ընթերցող, ամեն մեկի գրածում ուզում եմ հենց նրա ձեռագիրը տեսնել ու հաճույյք ստանալ երեք տարբեր ձեռագրերով կազմված պատմվածքը կարդալուց։ Ինչն իմ կարծիքով շատ լավ էր ստացվել Չուկի, Ուլուանայի ու տեսիլքի մոտ։ Ոչ Ուլուանան, ոչ տեսիլքը Չուկի ոճով չէին գրել. պատմվածքն էլ շատ հաջող էր ստացվել։ Օրինակ՝ Ուլուանայի մասը կարդալիս, ես հենց իրեն էի էնտեղ տեսնում, ոչ թե Չուկի ոճը։
Հիմա նրանից, որ դու պահպանել ես Դիվի ոճն ու «լադը», չեմ կարող ասել, թե պատմվածքը շահել է։