Հարցեր քահանային

[Ter Hayr]

Հարգելի Տեր Հայր Դուք այդպես էլ չպատասխանեցիք իմ հարցին

Եւս մեկ անգամ ողջունում եմ բոլոր ակումբցիներին և ուրախ եմ,որ կրկին կարողանում եմ ձեր հետ շփվել այս կայքի շնորհիվ: Մասնավոր հարգանքերս Աստղին:
Հարգելի Արմինա:
Իսկ ո?վ ասաց, որ հանգուցյալների համար ամեն ինչ վերջացած է: Համաձայն մեր եկեղեցու, և առհասարակ քրիստոնյա եկեղեցու վարդապետությանը, մարդը մահվանից հետո չի անէանում: Ի սկզբանե մարդը ստեղծվել է անմահության համար: Սակայն մեղքի պատճառով մարդը զրկվումէ այդ անմահությունից և Աստծո հրամանը նրա համար դառնում է հետևյալը` հող էիր և հող կդառնաս: Եւ մարդը սկսեց ապրել որոշակի տարիներ` երկար կամ կարճ: Բայց այս ամենը վերաբերվում է միայն մարդու մարմնին: Հոգին, որ կենդանություն է պարգևում մարմնին, չզրկվեց այդ անմահությունից: Ժառանգում է այդ անմահությունը մարմնի ֆիզիկական մահվանից հետո: Այսինքն մարմնի մահը դառնում է հոգու համար ազատագրում այդ կապանքներից /քանի որ մարմինը մեղավոր լինելով հանդերձ մշտապես դեպի չարը հակում ունենալու պատճառով կարող է կորստյան մատնել հոգուն/: Մահվանից հետո հոգին անմիջապես դրախտ կամ դժոխք չի ժառանգում: Այն փոխադրվում է մի վայր, որը մենք կոչում ենք Աբրահամի գոք, կամ հոգիների կայան: Այդ վայրը դուրս է ժամանակից: Եւ այնտեղ բնականաբար չի կարող լինել սպասել կամ չսպասել հասկացողությունը: Մարդկային հոգիներն այնտեղ մեր ըմբռնումով <<սպասում են>> Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը և Ահեղ Դատաստանին, ուր յուրաքանչյուրն իր արժանիքը պետք է ստանա` հավիտենական կյանք կամ հավիտենական տանջանք: Եւ այստեղ է, որ գալիս եմ հարցիդ բուն գաղափարին: Մենք մեր մշտական աղոթքներով և հոգենահնգիստներով դառնում ենք խնդրողներ մարդկային հոգու կամ հոգիների փրկության համար, որպեսզի Աստված ների կամ մեղմ վերաբերվի Դատաստանի ժամանակ, որպեսզի մեր խնդրանքներով և Իր գթասրտությամբ և արդարությամբ Աստված մոտենա նրանց Ահեղ Դատաստանի ժամանակ: Այդպես ենք մենք արտահայտում մեր սերը հանգուցյալներևի նկատմամբ, և այդպես էլ իրականում պետք է այն արտահայտենք, այլ ոչ թե գերեզմանների վրա բազմահազարանոց կոթոներ կառուցելով:
Կայքի մյուս հարցերին կանդրադառնամ վաղը կամ մյուս շաբաթվա սկզբին:
Աղոթաբար` Տեր Շմավոն քահանա:

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Այստեղ կա դրա մասին՝ http://mypriest.araratian-tem.am/showquest.php?id=50
(ճիշտ է, բառացիորեն նույն հարցերը չեն, բայց իմաստը մոտ է)


Արդյո՞ք փրկության միակ ուղին Հայ Առաքելական Եկեղեցին է: Այդ դեպքում ի՞նչ դեր ունեն կաթոլիկ և ուղղափառ եկեղեցիները:

Հայաստանում բնակվող հայ հավատացյալի՝ Սբ. Գրիգոր Լուսավորչի սերնդի համար, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին միակն է: Պատահում է, որ հայ մարդը ծնվում է օտար վայրում, որտեղ Հայ Եկեղեցի չկա: Նա ստիպված քրիստոնեական մեկ այլ ուղղության հետևորդ է դառնում: Կաթոլիկները և ուղղափառները Հայ Առաքելական Եկեղեցու քույր եկեղեցիներն են: Հայ Եկեղեցին Հիսուս Քրիստոսին ընդունում է որպես մարմնացած Աստված: Կաթոլիկ և ուղղափառ ուղղությունները քննարկում են Քրիստոսի մարդկային և Աստվածային էության հարցերը: Մենք ընդունում ենք նրանց կողմից արված մկրտությունը, որովհետև այդ եկեղեցիները առաքելահիմն են: Մեր ազգին տրված աստվածային շնորհը՝ հավատը, կայացել է Հայ Առաքելական Եկեղեցու միջոցով: Աստծու միածին որդին` Հիսուս Քրիստոս, իր էջքով Վաղարշապատում` Ս. Էջմիածնի հիմադրումով, հաստատեց հայ ժողովրդի հավատի կենտրոնը և կաթողիկոսական աթոռը: Հայ ժողովուրդը Ս. Գ. Լուսավորչի հավատի տեսիլքով, Աստծո կողմից տրված հավատով շաղկապված է Առաքելական Ս. եկեղեցուն: Ս. Էջմիածինն Աստծո կողմից մեզ տրված հավատի մշտանորոգ և կենսատու աղբյուրն է:
Հարցին պատասխանեց առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տ.Շահե քահանա Հայրապետյանը:


Արդյո՞ք Հայ Եկեղեցու համար վավերական է բողոքական ուղղությունների` մասնավորապես Հայ Ավետարանական եկեղեցու կատարած մկրտությունը:

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին ընդունում է ռուս ուղղափառ և կաթոլիկ եկեղեցիների կողմից կատարված մկրտությունը: Դրանք Հայ Առաքելական Եկեղեցու քույր եկեղեցիներն են: Հայ Եկեղեցուն քույր են համարվում այն եկեղեցիները, որոնք հիմնվել են առաքյալների կողմից: Օրինակ Հռոմի եկեղեցին հիմնել են Պողոս և Պետրոս առաքյալները, ռուս ուղղափառ եկեղեցին հունադավան է: Հայ ավետարանական եկեղեցին, ի տարբերություն առաքելահաստատ եկեղեցիների, մեռոն չի օգտագործում մկրտություն անելիս: Բացի այդ, շատ կարևոր մի հանգամանք ևս. Հայ ավետարանական եկեղեցին արևմուտքում սկիզբ առած Մարթին Լութերի այլադավան հոսանքի շարունակությունն է:

Ուրախալի է, որ մեր կայքին հղում եք կատարում: Ձեզ ասեմ, որ Արարատյան թեմի կայքերն այժմ գործում են www.araratian-tem.am և www.qahana.am հասցենեորվ ավելի հարուստ բովանդակությամբ: Այցելեք, կարդացեք, քննարկեք, հարցեր ուղղեք: Սիրով կպատասխանենք:
Հարգանքով` Մամլո դիվան:

[Նորմարդ]

Հարգելի Տեր Հայր, կարդալով մեջբերված հարցը և պատասխանը իմ մոտ մի այլ հարց ծագեց, միգուցե նրա պատասխանը ևս կա Արարատյան թեմի կայքում, սակայն խնդրում եմ հնարավորության դեպքում իմ հարցին պատասխանել այստեղ:

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին ընդունում է ռուս ուղղափառ և կաթոլիկ եկեղեցիների կողմից կատարված մկրտությունը:

Իսկ արդյոք մեր քույր եկեղեցիները ընդունում ե՞ն մեր եկեղեցու մկրտությունը:

Կանխավ շնորհակալություն:
Հարգանքներով`
Նորմարդ:

[Ներսես_AM]

վերջերս պարզեցի որ կնքվելուց հետո մինչև մեռոնից դուրս գալը ամուսինները չեն կարող սեռական հարաբերություններ ունենալ, իբր մեղք են գործում իսկ; Հիմա հարց ինչ է մկրտվելուց առաջ կարելի էր «մեղք» գործել: կնքվելուց հետո ոչ, իսկ 3 օր անց նորից կարելի է՞

Խնդրում եմ պատասխանել նաև այս հարցին։ Շնորհակալություն

[dvgray]

Տեր Հայր
Հարցս վերաբերվում է շարունակականությանը…
Փորձեմ այն ձևակերպել
Բնությունը, տիեզերքը շարունակական է:
Աստված նույնպես պետք է որ լինի մի ինչ - որ "Շարունակական շղթայի" մասնի, կամ սկիզբ, կամ ???…
Արդյո՞ք կարելի է համարել մարդուն Աստծո անմիջական շարունաություն:
Այդ դեպքում ինչպե՞ս բացատրել չափազանց մեծ տարբերությունը Աստծո և Մարդու միջև:
Իսկ եթե ոչ, ապա շղթայի ի՞նչ մասնիկներ են ընկած Աստծո և Մարդու արանքում

Շնորհակալություն պատասխանի համար

[Second Chance]

Եւս մեկ անգամ ողջունում եմ բոլոր ակումբցիներին և ուրախ եմ,որ կրկին կարողանում եմ ձեր հետ շփվել այս կայքի շնորհիվ: Մասնավոր հարգանքերս Աստղին:
Հարգելի Արմինա:
Իսկ ո?վ ասաց, որ հանգուցյալների համար ամեն ինչ վերջացած է: Համաձայն մեր եկեղեցու, և առհասարակ քրիստոնյա եկեղեցու վարդապետությանը, մարդը մահվանից հետո չի անէանում: Ի սկզբանե մարդը ստեղծվել է անմահության համար: Սակայն մեղքի պատճառով մարդը զրկվումէ այդ անմահությունից և Աստծո հրամանը նրա համար դառնում է հետևյալը` հող էիր և հող կդառնաս: Եւ մարդը սկսեց ապրել որոշակի տարիներ` երկար կամ կարճ: Բայց այս ամենը վերաբերվում է միայն մարդու մարմնին: Հոգին, որ կենդանություն է պարգևում մարմնին, չզրկվեց այդ անմահությունից: Ժառանգում է այդ անմահությունը մարմնի ֆիզիկական մահվանից հետո: Այսինքն մարմնի մահը դառնում է հոգու համար ազատագրում այդ կապանքներից /քանի որ մարմինը մեղավոր լինելով հանդերձ մշտապես դեպի չարը հակում ունենալու պատճառով կարող է կորստյան մատնել հոգուն/: Մահվանից հետո հոգին անմիջապես դրախտ կամ դժոխք չի ժառանգում: Այն փոխադրվում է մի վայր, որը մենք կոչում ենք Աբրահամի գոք, կամ հոգիների կայան: Այդ վայրը դուրս է ժամանակից: Եւ այնտեղ բնականաբար չի կարող լինել սպասել կամ չսպասել հասկացողությունը: Մարդկային հոգիներն այնտեղ մեր ըմբռնումով <<սպասում են>> Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը և Ահեղ Դատաստանին, ուր յուրաքանչյուրն իր արժանիքը պետք է ստանա` հավիտենական կյանք կամ հավիտենական տանջանք: Եւ այստեղ է, որ գալիս եմ հարցիդ բուն գաղափարին: Մենք մեր մշտական աղոթքներով և հոգենահնգիստներով դառնում ենք խնդրողներ մարդկային հոգու կամ հոգիների փրկության համար, որպեսզի Աստված ների կամ մեղմ վերաբերվի Դատաստանի ժամանակ, որպեսզի մեր խնդրանքներով և Իր գթասրտությամբ և արդարությամբ Աստված մոտենա նրանց Ահեղ Դատաստանի ժամանակ: Այդպես ենք մենք արտահայտում մեր սերը հանգուցյալներևի նկատմամբ, և այդպես էլ իրականում պետք է այն արտահայտենք, այլ ոչ թե գերեզմանների վրա բազմահազարանոց կոթոներ կառուցելով:
Կայքի մյուս հարցերին կանդրադառնամ վաղը կամ մյուս շաբաթվա սկզբին:
Աղոթաբար` Տեր Շմավոն քահանա:

Հարգելի ՏԵր Հայր շատ ուրախ եմ Ձեր վերադարձի համար, շնորհակալ եմ նաև , որ հարցս անպատասխան չթողեցիք, բայց՝

Մահվանից հետո հոգին անմիջապես դրախտ կամ դժոխք չի ժառանգում: Այն փոխադրվում է մի վայր, որը մենք կոչում ենք Աբրահամի գոք, կամ հոգիների կայան:

սրա հետ համաձայն եմ, բայց մի վերապահումով Աբրահամի Գոգ տեղափոխվում են միայն ճշմարիտ հավատացյալները/փրկվածները ( չէ , որ աղքատ Ղազարոսն էր Աբրահամի գոգում, իսկ հարուստի համար այլևս հույս չկար նրա համար այլընտրանք գոյություն չուներ)

Մենք մեր մշտական աղոթքներով և հոգենահնգիստներով դառնում ենք խնդրողներ մարդկային հոգու կամ հոգիների փրկության համար, որպեսզի Աստված ների կամ մեղմ վերաբերվի Դատաստանի ժամանակ, որպեսզի մեր խնդրանքներով և Իր գթասրտությամբ և արդարությամբ Աստված մոտենա նրանց Ահեղ Դատաստանի ժամանակ:

Հետևաբար այս խնդրանքները ինչ որ կերպ չէն կարող փոխել Աստծո դատավճիռը, Աստվածաշնչում որևէ տեղ նշված չէ նման փոխհատուցման մասին, եթե այդպես լիեր հենց հարուստի ու Ղազարոսի պատմոեւթյան մեջ որևէ կերպ կնշվեր այդ մասին, բայց ի հակառակ դրան ողջ աստվածաշնչում խոսվում է ետ դարձի մասին որ մարդիկ ետ դառնան իրենց չար ճանապարհներից քանի դեռ ուշ չի .... այսինքն մենք ենք որոշում մեր ետմահու ճակատագիրը քանի դեռ կենդանի ենք....

ՈՒրեմն մնում է ենթադրել ,որ դա ընդհամենը սրտահովանք է մահացածների հարազատների համար , բայց ոչ ավել

[Ter Hayr]

Հարգելի Տեր Հայր, կարդալով մեջբերված հարցը և պատասխանը իմ մոտ մի այլ հարց ծագեց, միգուցե նրա պատասխանը ևս կա Արարատյան թեմի կայքում, սակայն խնդրում եմ հնարավորության դեպքում իմ հարցին պատասխանել այստեղ:



Իսկ արդյոք մեր քույր եկեղեցիները ընդունում ե՞ն մեր եկեղեցու մկրտությունը:

Կանխավ շնորհակալություն:
Հարգանքներով`
Նորմարդ:

Ողջույններս բոլորիդ:
Դավանաբանորեն այդպես էլ պետք է լինի: Սակայն մենք տեղեկություններ ունենք, որ օրինակ Ռուս Ուղղափառ եկեղեցին երբմեն, և մշտապես Վրաց Ուղղափառ եկեղեցին վերամկրտում են մեր եկեղեցում մկրտված անձանց: Սա ճիշտ չէ: Քանի որ երբևիցե Հայ Առաքելական եկեղեցին նման քայլերի չի դիմում: Ավանդական և առաքելական ծագում ունեցող այլ եկեղեցիների հավատացյալները մշտապես կարողցել են հաղորդություն ստանալ մեր եկեղեցում: Ասեմ ավելին, կարող է նաև կնքահայր լինել: Հավատամքի մեջ գրված է, որ մենք հավատում ենք մեկ մկրտության: Սակայն այս ամենը չի վերաբերվում աղանդավարոկան որևէ կազմակերպության: Եթե հայորդին գնացել է ինչ-որ մի նման կազմակերպություն և լինելով չմկրտված Հայ Առաքելական եկեղեցում, այնտեղ է <<մկրտվել.., դա չի նշանակում, որ նա իրոք մկրտվել է: Եւ եթե նա դարձի գա, ապա Հայ եկեղեցին մեծ սիրով կրկին կընդունի և կմկտրի նրան: Իսկ եթե մկրտված է եղել, և կրկին <<մկրտվել է>> աղանդավորների մոտ, նրա դարձի ժամանակ մենք չենք մկրտի նրան կրկին: Այլ ապաշխարության շրջան կնշանակենք, որով նա վերստին մեր հոտի անդամը կդառնա:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա:

[Ter Hayr]

Խնդրում եմ պատասխանել նաև այս հարցին։ Շնորհակալություն

Հարգելիս,
Խոսքը չի գնում նախորդ անգամներ մեղք գործել-չգործլու մասին: Ոչ էլ ամուսնության պարագային դա մեղք չի համարվում: Այստեղ խոսքը գնում է Մյուռոնի մեջ եղած մաքրության օրերի մասին: Այդ 3 օրերի ընթացքում մկրտվածը չպետք է ոչ լողանա, ոչ լվացվի, քանի որ Մյուռոնը դեռևս իր վրա է` շ'ոշափելի և հոտոտելի լինելով հանդերձ: Սա մի տեսակ նաև պահքի շրջան է, երբ նոր մկրտվաշը պետք է առավելագույնս անդրադառնա այն կարևոր իրողությանը, որը տեղի ունեցավ: Այդ իսկ պատճառով մենք հորդորում ենք հրաժարվել ամեն մարմնական հաճույքներից:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա:

[Rammstein]

Մե՞ղք է արդեօք օնանիզմը (ձեռնաշարժութիւնը)։
Ինչո՞ւ։

Կանխաւ շնորհակալութիւն։

[Ter Hayr]

Աստծո գոյության մասին մոտ մինչև մեր թվարկությունը բազմաթիվ "ապացույցներ" կաին , իսկ հենց վոր մարդկությունը սկսեց կտրուկ զարգանալ էլ ոչ մի ապացույցներ չեն հայտնվում, վորովհետև դրանք այն ժամանակ տարածում էր եկեղեցին որը այն ժամանակ պարզապես ամբողջությամբ հիմնված էր ստի ու արյան վրա, և հին եկեղեցու անհետանալուց հետո կարծես թե անհետացավ նաև աստված. ինչով կբացատրեք դա?

Մոլորության մեջ ես, հարգելիս: Եթե Աստծո գոյությունը այդքան հեշտ լիներ ապացուցել, անհավատ մարդ չէր լինի: Սա թեորեմ չէ, որ ապացուցման կարիք ունենա: Կամ հավատում ես, կամ` ոչ: Հավատալով, ընդունում ես, որ Աստված կա: Եւ ընդունում ես նաև Նրա տված բոլոր շնորհները: Քո չհավատալուց` Աստծո գոյությունը չի դադարում տեղի ունենալ: Աստված միշտ եղել է և կլինի: Եւ չէի պատկերացնի, որ այսօր էլ կլինեն մարդիկ, ովքեր խորհրդային մտածելակերպը կունենա: Այն է, որ եկեղեցին հիմնված ստի և կեղծիքի վրա: Եթե այդպես է, ապա կուզենայի բացատրեիր, թե այն բազում հրաշքենորը ինչպես են տեղի ունենում մեր իրականության մեջ առ այսօր. անբուժելի հիվանդներն առողջանում են, և նմանատիպ շատ այլ բաներ:
[COLOR="DarkSlateBlue"]
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա/COLOR]

[Ter Hayr]

Ինչպե՞ս պետք է դուրս գալ եղեկեցուց, դեմքով դեպի խորա՞նը, թե սովորական շրջվել և գնալ: Եվ ինչո՞ւ: Լսել եմ, որ սխալ է, երբ եկեղեցուց ետ-ետ են դուրս գալիս....ասում են այդպես մենք կրկնում ենք սատանայի ճանապարհը.. նա է այդպես վարվել, երբ նրան վտարել են տաճարից, որտեղ դրված է եղել Հիսուսի մարմինը: Ինձ հետաքրքիր է իմանալ քահանայի, եկեղեցականի պատասխանն ու մեկնաբանությունը:

Հարգելի ակումբցիներ,
եկեղեցի մտնելու և դուրս գալու կանոնները հետևյալն են: Հիշեք բոլորդ, խնդրում եմ:
Մտնելիս խաչակնքվում ենք, և մտնում ենք եկեղեցի: Եկեղեցի մտնել պետք է պատշաճ հագուստով, ոչ սպորտային համազգեստով: Տղամարդիկ գլխաբաց, կանայք` գլխաշորով: Եկեղեցում չպետք է բարձ խոսել և աղմկել, ծամոն ծամել, հեռախոսով խոսել, ոտքը ոտքր վրա գցած նստել, փաթաթվել, համբուրվել և այլն: Հիշեք. Եկեղեցին աղոթքի վայր է, և այնտեղ պետք է ոչ միայն աղոթել, այլև չխանգարել ուրիշների աղոթքին: Դուրս գալուց, դռան մոտ պետք է շրջվել դեմքով դեպի խորանը, խաչակնքվել, փոքր-ինչ խոնարհվել և շրջվելով, դուրս գալ: Մնացած այլ պատմությունները դատարկ խոսակցություններ են: Դուք արեք այնպես, ինչպես ես ասացի, և սխալված չեք լինի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա:

[Dayana]

Բարի Վերադարձ Տեր Հայր ինչ լավ է, որ առողջացել եք

Ես մի փոքրիկ հարց ունեմ Վերջերս մի ֆիլմ էի նայում, գիտահանրամատչելի ու էնտեղ մի էսպիսի միտք կար՝ Աստված այնքան իդեալական գաղափար է, որ եթե մենք իսկապես գիտակցենք դրա իմասը, հասկանանք նրա մաքրությունը, ու չարանջատենք մարդկանց ըստ եկեղեցիների, մենք ի վիճակի չենք լինի մեղք գործել էդ բացարձակ դրական էակի հանդեպ:

Ու էստեղ ես խճճվեցի: Հիմա ինչ, վրցնենք ու բոլոր օրենքները դուրս նետենք, բոլոր կրոնական միավորումները անտեսենք ու միայն հավատանք ու եթե էս ամեն ինչը կա, ստացվում է, որ մենք իրականում չենք հավատում, այսինքն ոչ բավարար
Մի խոսքով մոտս խառնաշփոթ է առաջացրել էս միտքը Մի քի էս մասին կխոսե՞ք

[Ter Hayr]

Տեր Հայր Դուք հավատու՟մ եք աստծուն:
Զարմանալի է

Ինքդ քեզ վրա զարմացար, որ այդ հարցը տվեցիր, թե որ հավատում եմ: Մի զարմացիր, հավատում եմ: Էն էլ ոնց: Համոզված եղիր, որ չկա մարդ, ով չհավատա: Ես համոզված եմ, դու էլ ես հավատում, սակայն ինչ-ինչ պատճառներով չես ցանկանում դա ընդունել կամ փորձում ես օրիգինալ երևալ: Հավատա, մարդ դրանով չի կարող ինքնահաստատվել:

Աստված Ձեզ պահապան:

[Ter Hayr]

Մե՞ղք է արդեօք օնանիզմը (ձեռնաշարժութիւնը)։
Ինչո՞ւ։

Կանխաւ շնորհակալութիւն։

Ինքը, երևույթը, առաջ է եկել Օնանից, ով չէր կամենում իր եղբոր կնոջից երեխաներ ունենալ իր եղբոր համար /հրեական իրողության մեջ կար այդ օրենքը, որ եթե եղբայրը անժառանգ էր մահանում, մյուս եղբայրը իր համար ժառանգ էր թողնում հանգուցյալ եղբոր կնոջից/: Այն, ինչ անում էր Օնանը, կոչվում է ընդհատված սեռական ակտ: Հետագայում ձեռնաշարժություն երևույթը այդ Օնանի անունի հետ կապվեց, որը որ խորը վերցրված էլ համարվում է մեղք: Քանի որ այն զուգորդվում է մտավոր շնության հետ: <<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>>,- ասաց Քրիստոս:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Տեր Հայր
Հարցս վերաբերվում է շարունակականությանը…
Փորձեմ այն ձևակերպել
Բնությունը, տիեզերքը շարունակական է:
Աստված նույնպես պետք է որ լինի մի ինչ - որ "Շարունակական շղթայի" մասնի, կամ սկիզբ, կամ ???…
Արդյո՞ք կարելի է համարել մարդուն Աստծո անմիջական շարունաություն:
Այդ դեպքում ինչպե՞ս բացատրել չափազանց մեծ տարբերությունը Աստծո և Մարդու միջև:
Իսկ եթե ոչ, ապա շղթայի ի՞նչ մասնիկներ են ընկած Աստծո և Մարդու արանքում

Շնորհակալություն պատասխանի համար

Հարգելիս,
Աստված, եթե համարենք, որ շարունակական է, ապա նշանակում է, որ պետք է ընդունենք, որ ունի սկիզբ: Եւ ամեն շարունակություն ենթադրում է նաև ավարտ: Սակայն քանի որ Աստված ժամանակից դուրս է, այդ իսկ պատճառով Աստված չունի ոչ սկիզբ, ոչ վախճան: Նա միշտ եղել է, կա և կլինի: Նա է հավիտենությունը: Մարդը Աստծո արարչագործության պսակն է: Նա արարված է Աստծո պատկերով և նմանությամբ, որն էլ կայանում է հետևյալում. Ընտրելու հնարավորություն, արարելու ունակություն, ազատություն: Մարդու և Աստծու հարաբերությունը հայր և որդու հարաբերության նման են: Մարդը ավարտում է այն շղթան, որը մենք կոչում ենք արարչագործություն: Սակայն Աստված Իր նախախնամության շնորհիվ խնամում և պահպանում է ամբողջ Իր արարչագործության շղթան:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Հարգելի ՏԵր Հայր շատ ուրախ եմ Ձեր վերադարձի համար, շնորհակալ եմ նաև , որ հարցս անպատասխան չթողեցիք, բայց՝
սրա հետ համաձայն եմ, բայց մի վերապահումով Աբրահամի Գոգ տեղափոխվում են միայն ճշմարիտ հավատացյալները/փրկվածները ( չէ , որ աղքատ Ղազարոսն էր Աբրահամի գոգում, իսկ հարուստի համար այլևս հույս չկար նրա համար այլընտրանք գոյություն չուներ)


Այո, այդպես էր մինչև Քրիստոս: Դրա համար ես ասացի, պայմանական: Հիմնականում օգտագործվում է հոգիների կայան հասկացությունը, որը դուրս է ժամանակի հասկացությունից: Քրիստոս Իր մահվանից մինչև ՀԱրություն ընկած այդ մի քանի օրերի ընթացքում իջավ դժոխք, և ավերելով այն, ազատագրեց մարդկանց բոլոր հոգիները: Բայց սրանք և բոլոր մնացյալ հոգիները իրենց վարձը կամ պատիժը ստանալու են Վերջին Դատաստանի ժամանակ:



Հետևաբար այս խնդրանքները ինչ որ կերպ չէն կարող փոխել Աստծո դատավճիռը, Աստվածաշնչում որևէ տեղ նշված չէ նման փոխհատուցման մասին, եթե այդպես լիեր հենց հարուստի ու Ղազարոսի պատմոեւթյան մեջ որևէ կերպ կնշվեր այդ մասին, բայց ի հակառակ դրան ողջ աստվածաշնչում խոսվում է ետ դարձի մասին որ մարդիկ ետ դառնան իրենց չար ճանապարհներից քանի դեռ ուշ չի .... այսինքն մենք ենք որոշում մեր ետմահու ճակատագիրը քանի դեռ կենդանի ենք....

ՈՒրեմն մնում է ենթադրել ,որ դա ընդհամենը սրտահովանք է մահացածների հարազատների համար , բայց ոչ ավել

Սրտահովանք չէ: Այո, մենք ենք որոշում մեր հետմահու կյանքը: Սակայն չմոռանաք, որ Պողոս առաքյալը հորդորում է մեզ մեկս մյուսի համար աղոթք անելու: Եւ նաև իր ուզերձներում մշտապես խնդրում է աղոթել իր, այլ սրբերի և մնացյալների համար: Իսկ մենք գիտենք, որ Աստված մեռելների Աստված չէ, այլ կենդանիների: Եւ ուստի մենք աղոթք ենք անում ոչ թե մեռած հոգիների համար, այլ կենդանի մարդկացն համար, ովքեր պարզապես ֆիզիկապես ներկա չեն այս աշխարհում: Չմոռանանք նաև Պողոս առաքյալի մեկ այլ ուղերձ, որում ասվում է, որ տղամարդը կարող է արդարանալ իր կնոջ հավատքի շնորհիվ: Եւ կամ հակառակը: Ուստի ամեն պարագայում մեկս մյուսի համար աղոթելը դառնում է մեր սիրո արտահայտում է մեր ննջեցյալ հարազատների նկատմամբ:

[Bergmann]

Եթե աստված այդքան բարի է, այդ դեպքում ինչպես նա թողեց, որ օրինակի համար հայոց ցեղասպանությունը լինի, երբ միլիոնից ավել անմեղ քրիստոնյա մարդիկ զոհվեցին
Աստվածաշնչում գրվա՞ծ է, որ քրիստոնյաները պիտի եկեղեցիներ կառուցեն ու աղոթեն այնտեղ
և վերջապես որտե՞ղ են հայտնվում ոչ քրիստոնյա չինացիները մահվանից հետո

[Rammstein]

Ինքը, երևույթը, առաջ է եկել Օնանից, ով չէր կամենում իր եղբոր կնոջից երեխաներ ունենալ իր եղբոր համար /հրեական իրողության մեջ կար այդ օրենքը, որ եթե եղբայրը անժառանգ էր մահանում, մյուս եղբայրը իր համար ժառանգ էր թողնում հանգուցյալ եղբոր կնոջից/: Այն, ինչ անում էր Օնանը, կոչվում է ընդհատված սեռական ակտ: Հետագայում ձեռնաշարժություն երևույթը այդ Օնանի անունի հետ կապվեց, որը որ խորը վերցրված էլ համարվում է մեղք: Քանի որ այն զուգորդվում է մտավոր շնության հետ: <<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>>,- ասաց Քրիստոս:

Տէր Հայր, իսկ որեւիցէ տեղում տրւո՞ւմ է շնութեան սահմանումը։ Ես, օրինակ, միշտ կարծէլ եմ, որ շնութիւնը վերաբերում է ամուսնացած մարդուն, այսինքն` դա դաւաճանութիւնն է (ֆիզիկական կամ մտաւոր)։