Հարցեր քահանային

[Ter Hayr]

Բարև Ձեզ. Վերջերս ինձ ասեցին, որ եկեղեցում աղոթելուց պարտադիր է երեսով շրջվել դեպի խաչը: Ինչքանով է սա համապատասխանում իրականությանը: Նախապես շնորհակալ եմ:

Երբ որ եկեղեցում ես, ապա աղոթքի ժամանակ դեմքով պետք է կանգնես դեպի խորան, որտեղ կանգնեցված է Տերունական խաչը: Սա ընդունված կերպ է և բոլոր արարողությունները նույնպես այդ սկզբունքով են կատարվում: Սակայն երբ որ դու դրսում լինես, ապա պարտադիր չէ դեմքով արևելք փնտրես: Այլ պարզապես կարող ես մտովի քո զրույցը տանել Աստծո հետ:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Դա բացատրություն չէ,չեք կարծում որ Գրիգոր Լուսավորիչը դա անում էր որ խուսափեր կրոնափոխությունից,չէ որ նոր էր Քրիստոնեությունը ընդունվել և դժվար թե մարդիկ դոշ տային հանուն Քրիստոնեության,իմ համար մինչև հիմա անհասկանալի է մնացել,թե այդ ինչպես պատահեց որ 451թ. ին հայ ժողովուրդը դոշ տված պայքարում էր հանուն Քրիստոնեության սակայն չպայքարեց 301թ ին,ինչքան էլ ասեք որ Քրիստոսն էր ճշմարիտը սակայն դարերից եկած հեթանոսությունից դժվար է հրաժարվելը և հեշտությամբ դավանափոխ լինելը,Քրիստոնեությունը ընդունվել է բռնի ուժով ես դրանում համոզված եմ:

Եթե քեզ թվում է, որ Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը, դուրս գալով Խոր Վիրապից, միանգամից 301թ.-ին ժողովրդին մաինգամից համոզեց, կամ ինչպես դու ես ասում, բռնի ուժով ստիպեց ընդունել քրիստոնեությունը, ապա սխալվում ես: Մի մոռացիր, որ 44թ., ապա 60-ական թթ. –ին Ս. Թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալներն իրենց քարոզչական, նաև ցմահ գործունեությունը տարածեցին հենց հայոց աշխարհում: Եւ ո?րն էր դրա արդյունքը: Այն, որ հիմնադրվեից եպիսկոպոսական աթոռներ, որոնց միջոցովկարգավորվում էր քրիստոնյաների կայնքը հայոց աշխարհում: Իսկ քրիստոնյաներն այնքան էլ քիչ չէին: Նրանց թիվը 3-րդ դարի կեսերին հասնում էր մոտ 100.000: Եւ սրանք բնակչության գիտակից, նաև ազնվական մարդիկ էին: Չեմ մտածում, որ քրիստոնյաներն այնքան քիչ լինեին, որ նրանց նկատմամբ պետական հալածանք սկսվեր: Սա վկայում է այն բանի մասին, որ նրանք բավականին շատ էին և իրենց բազմությամբ վախեցնում էին թագավորներին և իշխողներին: Եւ այս քրիստոնյաների բազմության հիման վրա, նաև ունենալով վերը թվարկված նախադրյալները` Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը և Տրդատ թագավորը կարողացան Քրիստոնյա Հայաստան կառուցել: Բռնի ուժով որևիցե գաղափարախոսություն կամ կրոն չի կարող մարդկանց համար դառնալ այնքան հարազատ, որ հանուն դրա հնարավոր լիներ զոհաբերել ընտանիքը և սեփական անձը:
Այս ամենից զատ բռնի ուժով սերմանած որևէ մի բան չի կարող երկար կյանք ունենալ: Օրինակ Ձեզ Խորհրդային իշխանությունները: Իսկ քրիստոնեությունը Հայաստանում իր սկբնավորման օրվանից գոյություն ունի շուրջ 2000 տարի: Մտածում եմ, որ այս ցուցանիշը արդեն իսկ հերքում է քո` բռնի ուժի մասին թյուր կարծիքը:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Եթե ճիշտ եմ, ապա Աստված արգելել է ինքնասպանությունը:
Իսկ սեփական կյանքի նվիրաբերումը ազգային, կրոնական, համամարդկային, կամ ինչ որ կոնկրտ մի մարդու, և գիտակցված զոհումը այդ նվիրաբերվածին, արդյոք՞ ինքնասպանություն չէ, և ի՞նչպես է այս հարցը մեկնաբանվում:
Շնորհակալություն պատասխանի համար

Ինչպե՞ս կարելի է համեմատել հիասթափված, հիվանդագին վարվելակերպը անձնուրաց աստվածսիրության, հայրենասիրության հետ: Մի պարագային դա հիասթափված և մոլորված մարդու արարք է, որն արժանի է դատապարտության կամ ցավակցության, իսկ մյուի դեպքում` արարք, որը որ կյանք է պարգևում թե ազգին, թե հայրենիքին, թե հենց ինքն իրեն: Ցանկացած մարդ ցանկացած ասպարեզում եթե նվիրում չունենա, ապա նա այդ ասպարեզում առնվազն հաջողված չի լինի: Մի պարզ օրինակ. անգամ վայր գազանները արժանանում են մարդկային հիացմունքին և գնահատականին երբ որ բնազդաբար հանուն իրենց ձագերի գնում են գիտակցված մահվան: Որքան առավել ևս մարդը, ով բանական էակ է, և աստվածատուր բանականությամբ կատարումէ ինքնազոհաբերումը:
Ի դեպ, բերեմ ձեզ մարդկային կյանքից մի օրինակ: Սարդարապատի տոնախմբության շրջանակում Մուսա լեռում անցյալ տարի կազմակերպվեց հերթական համերգային ծրագիր, որին ելույթ էին ունենում նաև Ս. Սարգսի եկեղեցու երգչախմբի մենակատարները: Մի ցավալի դեպք տեղի ունեցավ, երբ համերգի ժամանակ երկաթե կառույցը կոտրվեց և սկսեց ընկնել բեմի վրա: Ուր այդ պահին ելույթ էին ունենում երեխաներ: Այդ երգխաչմբի անդամ Արտակը, տեսնելով դա, անմիջապես իր մեջքով ծածկեց եևրեխաներին` փրկելով նրանց կյանքը: Մինչ այսօր Արտակը հաշմանդամ է և չի կարողանում քայլել: Սակայն նա երբեք չի փոշմանում իր կատարածի համար: Ի դեպ բոլոր ակումբցիներին տեղեկացնեմ, որ Արտակ Կիրակոսյանի բուժման համար գումար է անհրաժեշտ և Արարատբանկում հաշվեհամար կա. 151 000 51 75 900 100
Կարծում եմ, այսքանը քեզ բավական է:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Ինձ դեռ շարունակում է հետաքրքրել այս հարցի պատասխանը

Հայ Առաքելական եկեղեցին կատարում է նաև պսակադորթւյան խորհուրդը երկրորդ անգամ: Սակայն մինչ այդ ամենը խորհուրդ պիտի տայի,ո րպեսզի հանդիպեիք հոգևորականի հետ, և տվյալ հարցը ավելի մանրամասն նրա հետ քննարկեիք: Չեմ մտածում, որ որևիցե խոչընդոտ լինի: Պարզապես հոգևորականը Ձեզ ճիշտ խորհուրդներ կտա, որպեսզի երկրորդ անգամ սխալներից խուսափեք: Մարդն իր էությամբ սխալական է: Եւ կարող է անգամ ամուսնության դեպքում սխալվել: Իսկ արդեն երկորդ ամուսնությունից առաջ գոնե երկար մտածի, որպեսզի պարբերաբար ամուսնության չդիմել:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Տեր Հայր իմ ոչ մի դասախոս այդպես էլ չպատասխանեց այս հարցիս, եթե հնարավորա Դուք պատասխանեք
Ու՞մ էր տրված Հիսուսի փրկագինը:

Պազրաբանեք, թե ինչ փրկագին նկատի ունեք, սիրով պատասխանեմ: Հիսուս Ինքը Իր խաչելությամբ և Հարությամբ փրկագին դարձավ մեր հոգիների փրկության համար:

[Ter Hayr]

Խնդրում եմ ինձ բացատրեք, թե ինչպե՞ս է մեկնաբանվում Աստվածաշնչյան հետևյալ միտքը. «Իմ մահվան օրն ես ավելի երջանիկ էի, քան իմ ծննդյան օրը»:

Խոսքն այստեղ գնում է, ըստ իս, երկրային բոլոր հոգսերի, ցավերի, տառապանքների մասին: Քանի որ, ինչպես մենք գիտենք, մահը վերջ չէ քրիստոնյայի համար, այլ սկիզբ անմահության և հավիտենության: Իսկ ծնունդն ինքին ենթադրում է երկար կյանք, որը որ լի է ամեն տեսակ ցավերով և տառապանքներով: Այս ամենը չի նշանակում կայնքի մերժում և որ կայնքում ուրախ և երջանիկ օրեր չկան: Կյանքի յուրաքանչյուր օր պետք է ապրել այնպես, որ երբևիցե չզղջալ ապրածի համար, ըստ Աստծո կամքի և արժանանալ հավիտենական կյանքի:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Oրհնեցեք Տեր Հայր,
Ինչ է Ժամերգությունը՞:
Ո՞ր ժամերին է մեր եկեղեցիներում կատարվում Ժամերգություն:

Աստված օրհնի քեզ, Կարինե
Վերջապես այս կայքում հանդիպեցի հոգևորականին դիմելու կանոնական ձև:
ԲԱյց սա ամենևին մեղադրանք թող չհնչի մնացյալ ակումբցիների համար: Ժամերգությունը հավաքական աղոթք է, որը կատարվում է եկեղեցում որոշակի ժամերի: Ժամերգույունն իրենից ներկայանում է աղոթքների, շարականների, մաղթանքների և քարոզների կանոնական ամբողջություն: Ժամերգության գերագույն նպատակը Աստծո փառաբանությունն է, գոհունակություն հայտնելը և հոգևոր խնդրանքներ: Հայ Առաքելական Ս. Եկեղեցին ունի հետևյալ ժամերգությունները. Գիշերային, Առավոտյան, Արևագալի, Ճաշու ողորմյաներ, Երեկոյան, Խաղաղական և Հանգստյան: Այսօր հետևյալ ժամերգությություններն են կատարվում. առավոտյան ժ. 9.00-ին` միասնաբար Գիշերային, Առավոտյան, Ճաշու ժամամուտ, որնին կոչում են նաև թիվ պատարագ: Երեկոյան ժ. 17.00-ին` Երեկոյան ժամերգություն: Մեծ Պահքի օրերին առավոտյան ժ. 9.00-ի կատարվելիք ժամերգություններին ավելանում են Արևագալի և Ճաշու 3 ողորմյաները, նաև Երեկոյան ժամերգությունը կատարվում է իբրև միջօրեի ժամերգություն; Իսկ երեկոյան`ժ. 17.00-ին, փոխնիփոխ` Խաղաղական և Հանգստյան ժամերգությունները:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Հարգելի Տեր Հայր, կարդալով մեջբերված հարցը և պատասխանը իմ մոտ մի այլ հարց ծագեց, միգուցե նրա պատասխանը ևս կա Արարատյան թեմի կայքում, սակայն խնդրում եմ հնարավորության դեպքում իմ հարցին պատասխանել այստեղ:



Իսկ արդյոք մեր քույր եկեղեցիները ընդունում ե՞ն մեր եկեղեցու մկրտությունը:

Կանխավ շնորհակալություն:
Հարգանքներով`
Նորմարդ:

Դավանաբանորեն, ելնելով Նիկիական հանգանակից, պետք է որ ընդունեն: Սակայն մեծամասամբ քահանաների քմահաճույքի պատճառով կատարվում է կրկնամկրտություն: Այս երևույթը շատ տարածված է, համատարած է Վրաստանում, իսկ Ռուսաստանի տարածքում նույնպես հանդիպում է: Ցավալի է, բայց այդ երևույթը կա: Դա մահացու մեղք է համարվում այն հոգևորականների համար, ովքեր դա կատարում են: Եթե հնավարություն ունես, այդ նույն հարցն ուղղիր այդ եկեղեցիների ներկայացուցիչներին:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Տեր Հայր
Հարցս վերաբերվում է շարունակականությանը…
Փորձեմ այն ձևակերպել
Բնությունը, տիեզերքը շարունակական է:
Աստված նույնպես պետք է որ լինի մի ինչ - որ "Շարունակական շղթայի" մասնի, կամ սկիզբ, կամ ???…
Արդյո՞ք կարելի է համարել մարդուն Աստծո անմիջական շարունաություն:
Այդ դեպքում ինչպե՞ս բացատրել չափազանց մեծ տարբերությունը Աստծո և Մարդու միջև:
Իսկ եթե ոչ, ապա շղթայի ի՞նչ մասնիկներ են ընկած Աստծո և Մարդու արանքում

Շնորհակալություն պատասխանի համար

Հետաքրքիր հարց է:
Այն ամենը, ինչ թվարկեցիր-բնություն, տիեզերք, ունեն սկիզբ, որը նաև ենթադրում է շարունակականություն: Սակայն Աստված ամենևին էլ չի կազմում որևէ շղթայի մի մասնիկ, քանի որ Աստված Ինքն է այդ ամենն արարել: Որպես համեմատություն. Արդյոք կարելի? Է կավեղեն ստեղծագործությունները համարել բրուտի շարունակականություն: Կամ համարել բրուտի մասնիկը: Ոչ, ամենևին: Դա բրուտի ստեղծագործությունն է` արարված իր բարի կամքով: Նույնպես և տիեզերքը և այն աեմենը, ինչ նրանում կա, համարվում է Աստծո ստեղծագործությունը: Այստեղ մի բացառություն է կազմում մարդը: Նա տարբերվումէ ամբողջ արարված աշխարհից մեկ կարևոր սկզբունքով: Մարդն արարվեց Աստծո պատկերով և նմանությամբ: Եւ պատկերն ու նմանությունն ամենևին արտաքինը չեն, այլ ներքին բանական կերտվածքն է, որը մեզ նմանություն է տալիս Աստծո հետ: Որքան էլ որ տարբեր լինեն մարդ և Աստված, այնուամենայնիվ մարդը, եթե կարելի է այսպես արտահայտվել, Աստծո մանրակետրնէ երկրի վրա, որը սակայն մշտապես եղծվում է նույն մարդու մեղքերի պատճառով:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[karina13]

Oրհնեցեք Տեր Հայր,
Շատ հաճախ մենք զղջում ենք մեր որոշ մեղքերի համար: Կախված թե ինչքանով է մեր հոգին «կենդանի»: Բայց պետք է նաեւ չկրկնել այդ մեղքերը, իսկ դրա համար
անհրաժեշտ է որ մարդը հասկանա իր մեջ տեղի ունեցող հոգեբանական խաբկանքները, որոնց պատճառը գուցե հենց չարն է: Ես չեմ վստահում քրիստոնեությունից հեռու գտնվող հոգեբաններին: Արդյո՞ք հոգեւորականը չպետք է օգնի անհատին հասկանալու եւ արմատախիլ անելու հոգեբանական խնդիրները: Որովհետեւ կարելի է զղջալ բայց առանց հասկանալու ու գիտակցելու ... Միեւնույն ժամանակ հասկանում եմ որ մարդը ամեն դեպքում մենակ է եւ ինքը իր ազատ կամքով ամեն րոպե պետք է ընտրի բարին:
Ի՞նչ է իրական Դարձը դեպի Աստված: Հավատքը ինչպե՞ս է ծնվում մարդու հոգում, թե դա ի սկզբանե Աստված դրել է մեր մեջ:
Շնորհակալություն

[Ter Hayr]

Oրհնեցեք Տեր Հայր,
Շատ հաճախ մենք զղջում ենք մեր որոշ մեղքերի համար: Կախված թե ինչքանով է մեր հոգին «կենդանի»: Բայց պետք է նաեւ չկրկնել այդ մեղքերը, իսկ դրա համար
անհրաժեշտ է որ մարդը հասկանա իր մեջ տեղի ունեցող հոգեբանական խաբկանքները, որոնց պատճառը գուցե հենց չարն է: Ես չեմ վստահում քրիստոնեությունից հեռու գտնվող հոգեբաններին: Արդյո՞ք հոգեւորականը չպետք է օգնի անհատին հասկանալու եւ արմատախիլ անելու հոգեբանական խնդիրները: Որովհետեւ կարելի է զղջալ բայց առանց հասկանալու ու գիտակցելու ... Միեւնույն ժամանակ հասկանում եմ որ մարդը ամեն դեպքում մենակ է եւ ինքը իր ազատ կամքով ամեն րոպե պետք է ընտրի բարին:
Ի՞նչ է իրական Դարձը դեպի Աստված: Հավատքը ինչպե՞ս է ծնվում մարդու հոգում, թե դա ի սկզբանե Աստված դրել է մեր մեջ:
Շնորհակալություն

Ո?վ ասաց, որ հոգևորականը չպետք է օգնի նաև հասկանալու, հոգեբանական մոտեցում ցույց տալու իր մոտ եկած մարդու: Հոգևորականը ոչ միայն խոստովանությունն է լսում, որը գալիս է անկեղծ զղջումից, այլև օգնում է հավատացյալին դուրս գալ այն ծանր հոգեվիճակից, որն առաջանում է մեղքի պատճառով: Այո, ճիշտ ես ասում, մարդն ինքը պետք է բարին ընտրի: Դրանով է կատարվում իրական նմանությունը Աստծուն: Չ?է որ Իր պատկերով և նմանությամբ ստեղծվեցինք: Այդ իսկ պատճառով Աստված թույլ է տալիս չարի առկայությունը միառժամանակ, որպեսզի մարդու բարին ընտրելը գիտակցված և ազատ կամքի դրսևորում լինի: Իսկ իրական դարձը դեպի Աստված դա սեփական անձի մեջ այն սիրո հայտնաբերումն է, որով դիմացի մարդը դառնում է քեզ համար հոգածության, սիրո անձ: Սիրիր դիմացինիդ ինչպես քո անձը: Միայն այս դեպքում կարող ես քեզ հավատացյալ համարել: Իսկ հավատքը դա աստվածատուր շնորհ է:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

[Ձայնալար]

Հարգելի Տեր Հայր, կուզենայի ճշտել կատարու՞մ է արդյոք մեր եկեղեցին պսակադրության արարողություն պահոց շրջանում, այսինքն՝ հիմա:

[Andard]

Տեր Հայր, Դուք տարօրինակ ոչինչ չեք տեսնում հետևյալ իրողության մեջ: Վեհափառի եղբայր Եզրաս եպիսկոպոսը, 10-ից ավել տարիներ ծառայում էր Լենինգրադում, որպես ամենասովորական ու ոչնչով աչքի չընկնող հովիվ ու աբեղա , և հանկարծակի երկու տարվա մեջ դարձավ եպիսկոպոս, Հայաստանյաց Առաքելական Եկեղեցու ամենաազդեցիկ ու ամենահարուստ թեմերից մեկի առաջնորդը: Հընթացս "ոտնատակ" տալով Եկեղեցու երկարամյա ծառայողներից մեկին՝ առնվազն վաստակաշատ Տիրան եպիսկոպոսին:
Տեր Հայր, արդյո՞ք զուգադիպություն է այն, որ Վեհափառի քրոջ որդին շատ երիտասարդ հասակում դարձավ Սևանի ճեմարանի տեսուչը:
Տեր Հայր, եթե առաջինը տարօրինակ չէ, իսկ երկրորդը՝ զուգադիպություն, ապա Դուք վերջին հիսուն տարիների մեջ հիշում եք նման նախադեպեր, երբ թեմի սովորական աբեղան երկու տարվա մեջ դառնում է թեմակալ առաջնորդ կամ այդքան երիտասարդ աբեղան մի անգամից նշանակվում է Ճեմարանի տեսուչ:
ՀԳ
Եթե հարցերիս կոնկրետ պատասխանները վտանգելու են Ձեր քահանայական կարիերան, կարող եք չպատասխանել դրանց:

[VisTolog]

Ի՞նչ կասեք 2012 թվականի մասին
Հուսով եմ ոչինչ չեք թաքցնի և կասեք այն ինչ իրականում գիտեք

[Ter Hayr]

Ի՞նչ կասեք 2012 թվականի մասին
Հուսով եմ ոչինչ չեք թաքցնի և կասեք այն ինչ իրականում գիտեք

Մանրամասնեք, թե ինչ նկատի ունեք