User Tag List

Էջ 2 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 48 հատից

Թեմա: Մատաղ

  1. #16
    soleil levant Amaru-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.12.2006
    Հասցե
    Над каштановым побегом, в переплетах Мураками.
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    1,791
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում ars83-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչպես միշտ, կտրուկ և չհիմնավորված
    Ամառու, ասացեք խնդրեմ, դուք որևէ կենդանու միս ուտու՞մ եք, թե՞ ընդակեր եք (вегетарианка):
    Խնդրում եմ պատասխանից չփախչել։
    Եթե խնդրում եք, չեմ փախչի պատասխանից, թեև այդքա՜ն ուզում էի...
    Ո՛չ, ես կենդանու միս չեմ ուտում. բուսակեր եմ, ինչպես նաև կարող եմ ավելացնել, որ կնքված էլ չեմ:

    Վահի՛կ, այո՛, ճանճ սատկացնելն էլ է սպանել նշանակում, սակայն մենք դա «բարեպաշտություն» չենք անվանի, այլ պարզապես ինքնապաշտպանության նման մի բան… Հուսով եմ՝ միտքս հասկացաք, քանի որ չկարողացա հարմար բառ գտնել: Իսկ կենդանի էակի սպանությունը դարձնել սրբազան ծե՜ս...
    Держи меня за руку долго, пожалуйста,
    Крепко держи меня, я не пожалуюсь...

  2. #17
    Պատվավոր անդամ ars83-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.06.2008
    Գրառումներ
    2,966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Kuk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էէէ, Արս ջան, ի՞նչ ա փոխում կնքված լինելը, կասե՞ս դրա կարևորությունը:
    Կուկ ջան, ասեմ, թե ինչա փոխում ինձ համար։
    Ինձ համար դա հնարավորություն է մասնակցելու Եկեղեցու ամենակարևոր խորխուրդներից մեկին՝ հաղորդությանը, առանց մկրտվելու չի կարելի մասնակցել։ Մկրտությունն իմ ուխտն է Քրիստոսի հետ, որով ես մեկընդմիշտ ինձ հանձնել եմ Իրեն, կամքս եմ հայտնել գնալ Նրա ու մեր նախնիների հավատի ճանապարհով. թե ինչքանով կհաջողվի, Աստված գիտի։ Մկրտությունը վկայությունն է այդ որոշման՝ Աստծո, հրեշտակների և աշխարհի առաջ։ Դա նման է ամուսնության ժամանակ մատին մատանի դնելուն՝ հավատարմության խոստում է։

    Մկրտվելու որոշումը ես մի օրում չեմ ընդունել, ու ինձ համար դա պարզապես գեղեցիկ ծես չի եղել։ Երկար մտածել եմ, վերլուծել, նոր միայն որոշում կայացրել։ Հիմա ես ինձ ավելի շատ եմ զգում մեր Ժողովրդի, մեր Եկեղեցու մաս։ Ընդամենը 44 օր է, ինչ մկրտված եմ, դեռ սկիզբն է

  3. #18
    Կապելլան Monk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.12.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    1,608
    Բլոգի գրառումներ
    8
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Elmo-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ահագին սովորույթներ մնացել են հեթանոսությունից, ինչքան էլ ուզում ենք հերքենք: Արյունով իրանց Ացտեկներն ու Մայաներն էին նախշում: Դա մեզ վայել չէ:
    Օրինակ դու գիտե՞ս որ Վազգեն Առաջինը ինքն է ասել, որ եկեղեցուց հետ հետ դուրս գալը «սատանայի ճանապարհն է»: Մեր ծանոթներից մեկն էր պատմում: Իրանք երեխա ժամանակ դասարանով Էջմիածին էին գնացել ու հետ հետ դուրս գալուց բաղխվել էին կաթողիկոսին: Ինքն էլ բացատրել էր, որ «հետ հետ սատանան էր փախնում Հիսուսի գերեզմանից, հիմա դուք իրա ուղին եք կրկնում»: Բայց ինչի ենք մենք մինչև հիմա տենց դուրս գալիս եկեղեցուց: Որովհետև չգիտենք:
    Ես բան չունեմ ասելու: Որևէ ցանկություն չունեմ արդարացնելու այն սովորույթները, որ հեթանոսությունից են մնացել և այնքան էլ հումանիստական բնույթ չեն կրում: Բայց եթե ուշադրություն դարձնենք, շատ հաճախ ուղղակի հեշտ ձև ենք գտել ասելու, որ սա հեթանոսությունից են մնացել ու վերջ: Կան հարցեր, որ եթե հեթանոսական արմատներ էլ ունեն, ապա հեթանոսական բովանդակությունից վաղուց զրկվել են: Ուղղակի վեր են ածվել սովորույթների, որ եթե անգամ մարդկանց հարցնում ես, թե ինչու են հետևում դրանց, սպառիչ պատասխան չես լսում: Հիմա ինձ համար որևէ արդարացում չունի այն երևույթը, որ մատաղացու ոչխարի ականջը կտրում են, արյունով խաչ են անում, կամ նմանատիպ բաներ: Բայց հա բացատրի մարդուն, որ դա սխալ է, չի կարելի, էլի իրենցն են անում, չնայած հեթանոսական որևէ բովանդակություն չունի իր ենթագիտակցության մեջ:

  4. #19
    Պատվավոր անդամ ars83-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.06.2008
    Գրառումներ
    2,966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Amaru-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե խնդրում եք, չեմ փախչի պատասխանից, թեև այդքա՜ն ուզում էի...
    Ո՛չ, ես կենդանու միս չեմ ուտում. բուսակեր եմ, ինչպես նաև կարող եմ ավելացնել, որ կնքված էլ չեմ:
    Ա՜, այդ դեպքում անհիմն լինելու վերաբերյալ խոսքերս ետ եմ վերցնում և ներողություն խնդրում ձեազնից. դուք իրոք իրավունք ունեք այդպիսի հայտարարություն անելու, եթե ընդակեր եք

    Մի քանի միտք գրեմ կենդանիների զոհաբերության մասին։
    Այ, տեսեք, մեծ մասը գարշում է կենդանու սպանության տեսարանից։ Ես, օրինակ, միշտ մտածել եմ, թե ինչու՞ էր Հին Ուխտում պետք կենդանիների զոհաբերությունը, այն էլ մարդն իր ձեռքով պիտի տաներ կենդանուն սպանության։ Եվ երեխաներն էլ, կարծում եմ, տեսնում էին այդ զոհաբերությունները և գիտեին, թե ինչու են տանում կենդանիներին սպանելու (դրա օգտին է խոսում պատանի Իսահակի տված հարցը հորը, Աբրահամին, երբ Աբրահամը նրան տանում էր զոհաբերելու՝ ու՞ր է զոհաբերության գառը)։
    Կենդանիների զոհաբերության պատճառը Հին Ուխտում մեկն էր՝ մարդու մեղքը։ Եթե մարդու մեղքը չլիներ, ոչ մի կենդանի չէին զոհի։ Մարդը պետք է տեսներ, որ մեղքը տանում է միայն մահվան։ Պետք է գիտակցեր, որ իրականում իր մեղքի համար պետք է իր կյանքով հատուցեր, բայց փոխարենը կենդանին է զրկվում կյանքից իր փոխարեն։ Մարդը պետք է զարհուրեր այն մտքից, որ իր մեղքն ինչ–որ մեկի մահվան պատճառ է դարձել, և ձգտեր հեռու մնալ այդ մահաբեր երևույթից։ Առավել ևս մարդ զարհուրում է, երբ մտածում է, որ իր փոխարեն կյանք է տվել Քրիստոս՝ մարդ և Աստված։
    Այս ամենը դաժան է երևում, բայց դա իրականությունն է. մեղքը մահվան պատճառ է։

    Հիմա, նորուխտյան ժամանակում կենդանիների զոհաբերությունն այլ իմաստ ունի, ինչքանով ես հասկանում եմ, այն ողորմության ակտ պետք է լինի։ Մարդ ոչ թե հարազատ–բարեկամներին հավաքած, օղու շշերը բացած քեֆ–ուրախություն պիտի անի խաշլաման «ռնդելով», այլ պետք է իր բերանը չառնի այդ մսից այլ բաժանի այն կարիքավորներին և աղքատներին։ Բայց ո՞վ է այդպես անում։

  5. #20
    running... Elmo-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.11.2007
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    41
    Գրառումներ
    5,551
    Բլոգի գրառումներ
    5
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Monk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բայց հա բացատրի մարդուն, որ դա սխալ է, չի կարելի, էլի իրենցն են անում, չնայած հեթանոսական որևէ բովանդակություն չունի իր ենթագիտակցության մեջ:
    Բա էլ ինչի՞ են եկեղեցականները փող վաստակում, հալա պետությանն էլ հարկ չեն տալիս + դրան բանակում էլ չեն ծառայում: Բան ու գործների անունն ի՞նչ ա, թող բացատրեն: Հո ես չեմ գնալու իրանց գործը անեմ: Մենակ չասես չեն լսում, չեն ընդունում: Էդ եհովայի վկաներին ու մորմոններին լսում են, եկեղեցականներին չեն լսու՞մ: Չեմ հավատում: Պարզապես մեր եկեղեցականների 90 տոկոսը զբաղված ա փող աշխատելով ու կիրակի օրերին թանկարժեք պոռնիկներ վարձելով: Ագիտացիա չեն անում, բացատրական աշխատանքներ չեն կատարում: Խի մեր եկեղեցականներին վայել չի՞ մարդկանց սովորեցնելը:
    էսպես չի մնա

  6. #21
    soleil levant Amaru-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.12.2006
    Հասցե
    Над каштановым побегом, в переплетах Мураками.
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    1,791
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում ars83-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կենդանիների զոհաբերության պատճառը Հին Ուխտում մեկն էր՝ մարդու մեղքը։ Եթե մարդու մեղքը չլիներ, ոչ մի կենդանի չէին զոհի։ Մարդը պետք է տեսներ, որ մեղքը տանում է միայն մահվան։ Պետք է գիտակցեր, որ իրականում իր մեղքի համար պետք է իր կյանքով հատուցեր, բայց փոխարենը կենդանին է զրկվում կյանքից իր փոխարեն։ Մարդը պետք է զարհուրեր այն մտքից, որ իր մեղքն ինչ–որ մեկի մահվան պատճառ է դարձել, և ձգտեր հեռու մնալ այդ մահաբեր երևույթից։ Առավել ևս մարդ զարհուրում է, երբ մտածում է, որ իր փոխարեն կյանք է տվել Քրիստոս՝ մարդ և Աստված։
    Այս ամենը դաժան է երևում, բայց դա իրականությունն է. մեղքը մահվան պատճառ է։
    Կրոնական տեսակետերս թողնեմ մի կողմ և փորձեմ հարցին մոտենալ ձեր տեսանկյունից...
    Լավ, ընդունենք՝ մահվան պատճառը մեղքն է: Իսկ ԻՆՉՈՒ՞ պիտի մարդու մեղքերի համար պատժվի անմեղ կենդանին, այն էլ՝ այդպիսի բարբարոսական եղանակով: Ինչու՞ մարդու հանդեպ այդքան ներողամիտ լինել և դեռ նույնիսկ թույլ տալ, որ նա «զարհուրի և ձգտի հեռու մնալ այդ մահաբեր երևույթից»: Մեղք է գործել, թո՛ղ մահանա. էդպե՞ս չէ կարգը: Քանի՞ անգամ կարելի է ներել մեղքը, քանի՞ անգամ պիտի մարդու փոխարեն պատժվի կենդանին: Էստեղ արդեն հակասություն կա՝ մեղավոր մարդը կենդանի է մնում և դեռ իր մեղքերի ներման համար էլ սպանում է մի անմեղ էակի՝ նորից մեղք գործելով... Չէ՛, չեմ հասկանում:

    Ես բաց եմ բացատրություններ լսելու համար:
    Держи меня за руку долго, пожалуйста,
    Крепко держи меня, я не пожалуюсь...

  7. #22
    Կապելլան Monk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.12.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    1,608
    Բլոգի գրառումներ
    8
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Elmo-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բա էլ ինչի՞ են եկեղեցականները փող վաստակում, հալա պետությանն էլ հարկ չեն տալիս + դրան բանակում էլ չեն ծառայում: Բան ու գործների անունն ի՞նչ ա, թող բացատրեն: Հո ես չեմ գնալու իրանց գործը անեմ: Մենակ չասես չեն լսում, չեն ընդունում: Էդ եհովայի վկաներին ու մորմոններին լսում են, եկեղեցականներին չեն լսու՞մ: Չեմ հավատում: Պարզապես մեր եկեղեցականների 90 տոկոսը զբաղված ա փող աշխատելով ու կիրակի օրերին թանկարժեք պոռնիկներ վարձելով: Ագիտացիա չեն անում, բացատրական աշխատանքներ չեն կատարում: Խի մեր եկեղեցականներին վայել չի՞ մարդկանց սովորեցնելը:
    Թեմայից շատ չշեղվելու համար պատասխանեցի այստեղ.
    http://www.akumb.am/showthread.php?p...61#post1219261

  8. #23
    Պատվավոր անդամ ars83-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.06.2008
    Գրառումներ
    2,966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Amaru-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես բաց եմ բացատրություններ լսելու համար:
    Եթե հաջողվի, այսօր կպատասխանեմ, եթե ոչ՝ կփորձեմ մոտակա ժամանակները։ Պարզապես գործը շատ է, չեմ հասցնում

  9. #24
    Բունտավշիկ Kuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.03.2008
    Գրառումներ
    8,349
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում ars83-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կուկ ջան, ասեմ, թե ինչա փոխում ինձ համար։
    Ինձ համար դա հնարավորություն է մասնակցելու Եկեղեցու ամենակարևոր խորխուրդներից մեկին՝ հաղորդությանը, առանց մկրտվելու չի կարելի մասնակցել։ Մկրտությունն իմ ուխտն է Քրիստոսի հետ, որով ես մեկընդմիշտ ինձ հանձնել եմ Իրեն, կամքս եմ հայտնել գնալ Նրա ու մեր նախնիների հավատի ճանապարհով. թե ինչքանով կհաջողվի, Աստված գիտի։ Մկրտությունը վկայությունն է այդ որոշման՝ Աստծո, հրեշտակների և աշխարհի առաջ։ Դա նման է ամուսնության ժամանակ մատին մատանի դնելուն՝ հավատարմության խոստում է։

    Մկրտվելու որոշումը ես մի օրում չեմ ընդունել, ու ինձ համար դա պարզապես գեղեցիկ ծես չի եղել։ Երկար մտածել եմ, վերլուծել, նոր միայն որոշում կայացրել։ Հիմա ես ինձ ավելի շատ եմ զգում մեր Ժողովրդի, մեր Եկեղեցու մաս։ Ընդամենը 44 օր է, ինչ մկրտված եմ, դեռ սկիզբն է
    Պարզա, Արս ջան Ես չեմ ցանկանում մասնակցել հաղորդությանը, չեմ հանձնել ինձ Քրիստոսին, քանի որ Քրիստոսը պատրաստ է իրեն զոհաբերել այլոց հանցանքների համար, իսկ ես պատրաստ չեմ դրան և եթե հանձնեմ, հնարավոր է որ ինձ էլ զոհաբերի: Սա միքիչ կատակ էր, իհարկե Մկրտված չեմ
    Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…

  10. #25
    Պատվավոր անդամ ars83-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.06.2008
    Գրառումներ
    2,966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Amaru-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ ԻՆՉՈՒ՞ պիտի մարդու մեղքերի համար պատժվի անմեղ կենդանին, այն էլ՝ այդպիսի բարբարոսական եղանակով:
    Որպեսզի մարդը հասկանա իր հանցանքի խորությունը։

    Ինչու՞ մարդու հանդեպ այդքան ներողամիտ լինել և դեռ նույնիսկ թույլ տալ, որ նա «զարհուրի և ձգտի հեռու մնալ այդ մահաբեր երևույթից»: Մեղք է գործել, թո՛ղ մահանա. էդպե՞ս չէ կարգը:
    Ինչ հեշտ եք ասում՝ թող մահանա։ Իսկ եթե շա՞տ ես սիրում նրան։ Այնքան շատ, որ պատրաստ ես քեզ զոհելո՞ւ։ Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված այնքան սիրեց աշխարհը (ես հասկանում եմ՝ մարդուն), որ իր ամենաթանկը, միակ Որդուն չխնայեց նրա համար։

    Քանի՞ անգամ կարելի է ներել մեղքը,
    Եթե դուք մեկին սիրեք, օրինակ ձեր երեխային, կամ, չգիտեմ, ամենաթանկ էակին, քանի՞ անգամ կներեք նրան։

    քանի՞ անգամ պիտի մարդու փոխարեն պատժվի կենդանին:
    Ներկա ժամանակում, կենդանուն մարդու մեղքի համար սպանելու կարիքը չկա, քանի որ Քրիստոսի զոհը ծածկել է բոլոր կենդանիների զոհերը։ Բայց այն ժամանակ անհրաժեշտ էր, որպեսզի մարդու մոտ մեղքի գիտակցությունն արթնացներ։
    Մյուս կողմից, մարդիկ, այսպես թե այնպես, ուտում է կենդանիներին (նախապես մորթելով) և կենդանիներն էլ իրար են ուտում, այսինքն՝ միևնույն է մեռնում են բարբարոսային ձևով (օրինակ, երբ կատուն ճնճղուկի ձագ է սպանում, ուտում, դա բարբարոսային չէ՞ )։ Թե երբվանից է մարդը սկսել ուտել կենդանիներին, կամ նրանք միմյանց՝ չգիտեմ։ Բայց կարծում եմ՝ դա ադամական մեղքի արդյունք է։ Համենայն դեպս, եթե Աստվածաշնչի առաջին գլուխներն ուշադիր կարդաք, կտեսնեք, որ Ատված մարդուն և կենդանիներին ստեղծելիս՝ նրանց որպես կերակուր տալիս է միայն բույսեր։

    Աստուած ասաց. «Ահա ձեզ տուեցի ողջ երկրի վրայ տարածուած սերմանելի բոլոր բոյսերի սերմերը եւ իրենց մէջ պտուղ սերմանելու սերմ պարունակող բոլոր ծառերը։ Դրանք թող ձեզ համար սնունդ լինեն, իսկ բոլոր կանաչ խոտերը երկրի բոլոր գազանների, երկնքի բոլոր թռչունների եւ երկրի վրայ սողացող բոլոր սողունների՝ բոլոր կենդանիների համար թող լինեն կեր»։ Եւ եղաւ այդպէս։(Ծննդ. 1.29, 30)

    Մեղանչումից հետո միայն, Մովսեսի օրենքում սկսում են հայտնվել դրույթներ այն կենդանիների մասին, որոնք «մաքուր են» և «պիտանի ուտելու համար»։

    Էստեղ արդեն հակասություն կա՝ մեղավոր մարդը կենդանի է մնում և դեռ իր մեղքերի ներման համար էլ սպանում է մի անմեղ էակի՝ նորից մեղք գործելով...
    Կենդանուն սպանելը չեմ կարծում, որ մեղք է, եթե դա ուտելիքի և գոյատևման պահպանության համար է։ Իսկ եթե պարզապես հաճույքի համար է՝ այո։ Տվյալ դեպքում երկրորդը չէ, ոչ էլ ամբողջությամբ առաջինը, չնայած նրան, որ զոհաբերվող կենդանիների որոշ մասերն, այնուամենայնիվ ուտվում էին, այնպես որ ես սա մեղք չէի համարի, քանի որ հաճույքի համար կատարված սպանություն չէ։

    Ես բաց եմ բացատրություններ լսելու համար:
    Չգիտեմ՝ ինչքանով են իմ բացատրությունները բավարար։ Նշեմ, որ սա իմ տեսանկյունն է և չգիտեմ, թե ինչպես է այն առնչվում եկեղեցական վարդապետության հետ (հոգևորականները թող բացատրեն անհրաժեշտության դեպքում)։

    Ավելացվել է 49 վայրկյան անց
    Մեջբերում Kuk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մկրտված չեմ
    Ամեն ինչ դեռ առջևում է
    Վերջին խմբագրող՝ ars83: 06.10.2008, 21:31: Պատճառ: Գրառման ավելացում

  11. #26
    soleil levant Amaru-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.12.2006
    Հասցե
    Над каштановым побегом, в переплетах Мураками.
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    1,791
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Ինչ հեշտ եք ասում՝ թող մահանա։ Իսկ եթե շա՞տ ես սիրում նրան։ Այնքան շատ, որ պատրաստ ես քեզ զոհելո՞ւ։ Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված այնքան սիրեց աշխարհը (ես հասկանում եմ՝ մարդուն), որ իր ամենաթանկը, միակ Որդուն չխնայեց նրա համար։
    Ես չեմ հեշտ ասում, պարզապես դու ասացիր, որ մեղքի համար պատիժը մահն է, ես էլ ասում եմ՝ թող մեղավորը պատժվի։ Իսկ եթե մեղավորին ներում է շնորհվում, էլ ինչու՞ պատժել մեկ ուրիշ անմեղին: Աստծուն անպայման մեղքի համար հատուցու՞մ է պետք՝ առանց հաշվի առնելու՝ մեղավորն է հատուցում, թե անմեղը:

    Եթե դուք մեկին սիրեք, օրինակ ձեր երեխային, կամ, չգիտեմ, ամենաթանկ էակին, քանի՞ անգամ կներեք նրան։
    չգիտեմ պատժելուց հետո կներեմ ես, իհարկե, մահով չեմ պատժում, քանզի չունեմ դրա իրավունքը, բայց պարզապես ներել՝ առանց պատժելու, չեմ կարող...


    Մյուս կողմից, մարդիկ, այսպես թե այնպես, ուտում է կենդանիներին (նախապես մորթելով) և կենդանիներն էլ իրար են ուտում, այսինքն՝ միևնույն է մեռնում են բարբարոսային ձևով (օրինակ, երբ կատուն ճնճղուկի ձագ է սպանում, ուտում, դա բարբարոսային չէ՞
    Մարդը կենդանուց բանականությամբ է առանձնանում, մարդուն բնորոշ հատկանիշներից է նաև բարությունը. և դեռ նեանդերթալցու մոտ էլ ի հայտ են եկել բարության որոշ դրսևրումներ։ Ուժեղն ուտում է թույլի՞ն։ Մարդ արարածը, կարծում եմ, արդեն հասել է զարգացման այնպիսի մակարդակի, երբ նման պնդումների անժխտելիությունը պիտի գոնե կասկածներ առաջացնի...



    Կենդանուն սպանելը չեմ կարծում, որ մեղք է, եթե դա ուտելիքի և գոյատևման պահպանության համար է։ Իսկ եթե պարզապես հաճույքի համար է՝ այո։ Տվյալ դեպքում երկրորդը չէ, ոչ էլ ամբողջությամբ առաջինը, չնայած նրան, որ զոհաբերվող կենդանիների որոշ մասերն, այնուամենայնիվ ուտվում էին, այնպես որ ես սա մեղք չէի համարի, քանի որ հաճույքի համար կատարված սպանություն չէ։
    Եթե հենց գոյատևման պահպանության համար լիներ կատարված սպանությունը, ես դա էլի մեղք կհամարեի (թեկուզ մեղք հասկացությունը չեմ ընդունում. զուտ ձեր տեսանկյունից եմ ասում), բայց մի կերպ կհասկանայի՝ հաշվի առնելով, որ մեղքը կատարվել է այլ ելք չունենալու պատճառով, երբ կա՛մ կենդանին պիտի կեր դառնար, կա՛մ էլ մարդը պիտի սովից մեռներ. էս դեպքում, իսկապես, բնական ընտրությունն է գործում:

    Չգիտեմ՝ ինչքանով են իմ բացատրությունները բավարար։ Նշեմ, որ սա իմ տեսանկյունն է և չգիտեմ, թե ինչպես է այն առնչվում եկեղեցական վարդապետության հետ (հոգևորականները թող բացատրեն անհրաժեշտության դեպքում)։
    Ինձ թվում է, որ ամեն դեպքում քո բացատրությունն ավելի սպառիչ կլինի:
    Держи меня за руку долго, пожалуйста,
    Крепко держи меня, я не пожалуюсь...

  12. #27
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    12,735
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    31 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Surpr!Se-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ժողովուրդ ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս արարողությանը: Ճիշտ է, սա գալիս է դեռ շատ հին ժամանակվանից, բայց եկեք թողնենք Աստվածաշունչը մի կողմ, հին ժամանակները մի կողմ և այլն... ինչքանո՞վ եք մատաղը համարում նորմալ: Որ բոլորի աչքի առջև գառանը մոռթում են արյունլըվա անելով, երեխաների աչքի առաջ և այլն և այլն...
    չգիտեմ, իմ համար մի տեսակ տհաճա... դու՞ք ոնց եք վերաբերվում:
    Տհաճ բառը, կարծում եմ, տվյալ դեպքի համար չափից դուրս մեղմ ու նաև ինչ–որ առումով եսասիրական է հնչում։ Ես կասեի՝ անմարդկային։
    Մեջբերում Amaru-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    մարդու վայրենության հերթական դրսևորումներից մեկը... էդքան բան...
    աստվածաշնչյան պատվիրանն ասում է՝ մի սպանիր. բա մատաղն ի՞նչ է, սպանություն չէ՞...

    Ավելացվել է 3 րոպե անց
    նողկալի է սպանությունը համարել «բարեպաշտական սովորույթ»
    Մեջբերում Amaru-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կրոնական տեսակետերս թողնեմ մի կողմ և փորձեմ հարցին մոտենալ ձեր տեսանկյունից...
    Լավ, ընդունենք՝ մահվան պատճառը մեղքն է: Իսկ ԻՆՉՈՒ՞ պիտի մարդու մեղքերի համար պատժվի անմեղ կենդանին, այն էլ՝ այդպիսի բարբարոսական եղանակով: Ինչու՞ մարդու հանդեպ այդքան ներողամիտ լինել և դեռ նույնիսկ թույլ տալ, որ նա «զարհուրի և ձգտի հեռու մնալ այդ մահաբեր երևույթից»: Մեղք է գործել, թո՛ղ մահանա. էդպե՞ս չէ կարգը: Քանի՞ անգամ կարելի է ներել մեղքը, քանի՞ անգամ պիտի մարդու փոխարեն պատժվի կենդանին: Էստեղ արդեն հակասություն կա՝ մեղավոր մարդը կենդանի է մնում և դեռ իր մեղքերի ներման համար էլ սպանում է մի անմեղ էակի՝ նորից մեղք գործելով... Չէ՛, չեմ հասկանում:
    Ստորագրում եմ։ Որպեսզի նույն հարցն ինձ էլ նորից չտրվի, միանգամից ասեմ, որ ես էլ եմ բուսակեր։
    Մեջբերում Վահիկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի սպանիրը հո ամեն ինչին չի վերաբերվում...
    Ճանճ սատկացնելնելա սպանել եթե էդ կողմից նայենք
    Ինչպես Amaru–ն ասաց, այո՛, ճանճին սատկացնելն էլ է սպանություն։ Բայց ճանճին սպանելիս մարդ գոնե ստիպված է լինում, իսկ կենդանիներին գրեթե միշտ սպանում են առանց որևէ լուրջ պատճառի։ Ինձ համար կենդանուն սպանելու համար միակ հիմնավոր պատճառն ինքնապաշտպանությունն է, մնացածը մարդու կողմից հորինված ու բարոյապես չարդարացված պատճառներ են։

    Ի վերջո, ի՞նչ է մատաղը։ Զոհաբերություն, չէ՞։ Իսկ ի՞նչ է զոհաբերությունը։ Քեզ ինչ–որ բանից/մեկից զրկել, չէ՞։ Այսինքն՝ քեզ համար թանկ ինչ–որ բանից հրաժարվել՝ հանուն ինչ–որ բանի/մեկի։ Իսկ ի՞նչը կարելի է զոհաբերել։ Այն, ինչ միայն քեզ է պատկանում։ Իսկ մի՞թե կենդանու կյանքը մարդուն է պատկանում, որ նա իր հայեցողությամբ տնօրինի, տվյալ դեպքում՝ զոհաբերի հանուն ինչ–որ նպատակի կամ իր մեղքերի թողության։ Իհարկե, ո՛չ։ Այս երկրի վրա ցանկացած կենդանի էակ մարդուց պակաս իրավունք չունի ապրելու, և մարդ արարածը չի, որ պետք է որոշի նրա ապրել–չապրելը։ Կրկնում եմ, որ խոսքն ինքնապաշտպանության կամ նմանատիպ այլ հարկադրված սպանությունների մասին չէ, որոնց թվին, իմ խորին համոզմամբ, մատաղը չի պատկանում։

    Իսկ ոչ հարկադրված սպանություն անելն ու դեռ դրա անունն էլ զոհաբերություն ու Աստծոն հաճոյանալ դնելն ուղղակի անհեթեթություն եմ համարում։ Դա ոչ այլ ինչ է, քան աստվածահաճության անվան տակ քողարկված շահադիտական սպանություն։
    Գուցե շատերի համար ասածներս չափազանց խիստ հնչեն, բայց բարոյականության իմ պատկերացումների մեջ սա լիովին տեղավորվում է։
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 07.10.2008, 00:27:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  13. #28
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Մեջբերում Monk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե մատաղը սպանություն է, ուրեմն ցանկացած մարդ, ով միս է ուտում, մասնակից է սպանության: Բայց ես այդպես չեմ կարծում:
    Ինչ վերաբերում է թատերականացմանը և այլնին, դրանց ես էլ եմ դեմ: Մատաղը բարեգործական բնույթ ունի, իսկ բարեգործությունը նաև պետք է արվի գաղտնի, ոչ թե հրապարակային հնչողություն տալով` անկախ մասշտաբներից: Շատ հաճախ է պատահել, երբ մատաղ անել ցանկացող մարդիկ ինձ հարցեր են տվել, թե ինչը ինչպես անեն: Բայց շատ հաճախ էլ տեսել եմ, որ այդ մարդկանց համար իմ պատասխանը եղած-չեղած մի հաշիվ է: Մարդը որոշել է քեֆ-ուրախություն անել, փորձում է դրան մի քիչ էլ կրոնական երանգ տա` խիղճը ինչ-որ հարցում հանգստացնելու համար կամ էլ ժամանակին Աստծուն խոստացել է, որ եթե այսինչ բանն այպես լինի, ինքը դրա պարտքի տակ չի մնա: Կարճ ասած` բարեպաշտական սովորույթը վեր է ածվում ռաբիսության:
    :
    Հարգելի Մոնկ , մի քանի հարցեր ունեմ մատաղի արարողության վերաբերյալ , կցանկանայի լսել քո կարծիքը:
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

  14. #29
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Չսպասելով երկու Սարկավագների արձագանքին տամ առաջին հարցը:
    Ինչու՞ է կոչվում այդ ծիսական արարողությունը «մատաղ» ,խնդրում եմ չմատնանշենք հղումը , քանի որ այն թերի է քանի որ ՝
    1) Մատաղ ձևը քրիստոնեական գաղափարախոսության տերմին է , իսկ արարողություն ինչպես գիտենք շատ հին է և այն փոխառնված է նախաքիրստոնեական մշակույթից:
    2)Եթե այն այսպես է , իսկ դա այդպես է , հետևաբար բառի մեջ կա որոշակի իմաստային և տառա հնչյունային փոփոխություն , այդ մասին է վկայում Հայկազյան բացատրական բառարանը :
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

  15. #30
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մատաղ

    Ահա դարեր շարունակ թե ինչու՞ են վանականների մի մասը ընդվզում ,տալիս ես հարց և չես ստանում պատասխան , իսկ տված հարցի համար մտնում ես խուցը
    Հայ առաքելական եկեղեցին Արևապաշտական գաղափարախոսությունից շատ ծիսական արարողու թյուններ է վերցրել այդ մասին բավականին մշուշոտ ասում է նաև եկեղեցին, ներկայացնելով այն որպես ժողովրդական սովորություն , մոռանալով ասել , որ այդ սովորությունները Արևապաշտական դավանանքի մեջ նույնքան կայուն տեղ ունեին , ինչպես հիմա ունեն հայ առաքելական եկեղեցու տոնետի մեջ:
    Նշենք մի քանիսը
    Տրնդեզ, վարդիվոր, մատաղ, (նշել եմ այնպես ինչես այսօր արտասանվում են):
    Մատաղի սովորույթը նախաքրիստոնեական աշխարհի համար կայուն արարողություն էր , որի միջոցով կրոնական տարբեր ուղղություններում ծիսական ակտէր էին կատարում:
    Օրինակ շատ տարածված էր ընտանի կենդանիներից զոհաբերել խոյ և ցուլ :
    Այս երկու կենդանիների զոհաբերության հետ շատ հայտնի ավանդապատումներ կան, որոք մեկնաբանում և բացատրում են թե ինչու հենց հատկապես խոյ և ցուլ:
    Հիմնականում այս զոհաբերությունը կատարվում էր արևապաշտական գաղափարախոսության ընդիմա խոսների կողմից , որպես արևապաշտական խորհրդանշան կենդանիների ոչնչացման ակտ որը և կոչվում էր զոհաբերություն, այսինքն առաջին զոհաբերությունը ըստ հնագույն ավանդապատումների լուսնապա շտական և կրակապաշտական աշխարհի կողմից ճանաչվել են արևապաշտական խորհրդանիշ կենդա նիներ համարվող խոյը , հետագայում ցուլը:
    Մ.թ. առաջ 300 թվականներին հելենիզմի տարածումից հետո զոհաբերության կանոնակարգը վերածվեց ուժի և կարողության ցուցադրման երևույթի և այդպես այն մնաց մինչև քրիստոնեության հաստատումը:
    Ինչես տեսնում ենք նախաքրիստոնեական գաղափարախոսության ոչ արևապաշտական գաղափարա խոսության մեջ կա զոհ և զոհաբերույուն որը արտահայտվում է խոյի և ցուլի սպանությամբ՝ իբրև զոհ:
    Քրիստոնեական գաղափարախոսությունը այս զոհաբերման արարողությունը կոչում է մատաղ տալով նրան փրկության երանգ , ըստ էության քրիտոնեական գաղափարախոսությունը ընդունեց այս ծիսական համա կարգը տալով նրան «մատաղ» ծիսական անունը: Ծիսական արարողության մեջ առավելություն տրվում է արու կենդանիներին , նախնտրելի է տնային կենդանիներց խոյը ,ցուլը և աքլորը:
    (շարունակելի)
    Հ.Գ.
    Ինձ թվում է մինչև իմ շարունակելը մեր հարգաժան Սարկավագները կտան մեզ բացատրություն «մատաղ»տերմինի ծագման մասին:
    Ամեն
    Վերջին խմբագրող՝ Մեղապարտ: 08.10.2008, 17:52:
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

Էջ 2 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արամ ջան, շնորհավոր, քե մատաղ...
    Հեղինակ՝ Yellow Raven, բաժին` Շնորհավորանքներ
    Գրառումներ: 47
    Վերջինը: 03.08.2010, 23:27

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •