Մատաղ

[ars83]

Աստծուն անպայման մեղքի համար հատուցու՞մ է պետք՝ առանց հաշվի առնելու՝ մեղավորն է հատուցում, թե անմեղը:

Այո, մեղքի վարձքը մահն է, այլապես Աստված արդար չէր լինի։

Բանը նրանում է, որ մեղքն ինքն այնպիսի բնույթ ունի, որ թափանցելով մարդու մեջ, սկսում է քաղցկեղի նման տարածվել և մահ է առաջ բերում։ Խոսքը ֆիզիկական մահի մասին չէ միայն, մարդու հոգին է դառնում մեռած, անընդունակ բարին ընդունելու և գործելու։ Ինչպե՞ս բացատրեմ։ Այ, նայի՛ր, ի՞նչ է սև գույնը։ Դա ոչ թե գույն է, այլ գույնի ընդհանրապես բացակայություն (դեռ ֆիզիկայի դպրոցական դասընթացից է հայտնի)։ Նույն ձևով մեղքը՝ մարդու մեջ Աստծո լույսի պակասությունից է առաջ գալիս։

չգիտեմ պատժելուց հետո կներեմ ես, իհարկե, մահով չեմ պատժում, քանզի չունեմ դրա իրավունքը, բայց պարզապես ներել՝ առանց պատժելու, չեմ կարող...

Հետաքրքիրն ես Բա որ դու առանց պատժելու չես ներում, Աստծուց ինչպե՞ս ես պահանջում։ Իսկ դու ինչի՞ համար կպատժեիր։ Պատժի նպատակը ո՞րն է քեզ մոտ։

Եթե հենց գոյատևման պահպանության համար լիներ կատարված սպանությունը, ես դա էլի մեղք կհամարեի (թեկուզ մեղք հասկացությունը չեմ ընդունում. զուտ ձեր տեսանկյունից եմ ասում), բայց մի կերպ կհասկանայի՝ հաշվի առնելով, որ մեղքը կատարվել է այլ ելք չունենալու պատճառով, երբ կա՛մ կենդանին պիտի կեր դառնար, կա՛մ էլ մարդը պիտի սովից մեռներ. էս դեպքում, իսկապես, բնական ընտրությունն է գործում:

Ընդհանրապես կենդանիներ ուտելու հարցը շատ վիճահարույց է։ Ես կարծում եմ, որ դա, այնուամենայնիվ, անեծքի արդյունք է (ինչպես նշեցի նախորդ գրառմանս մեջի)։ Մյուս կողմից, այսպես որ գնանք, շատ հեռու կարող ենք հասնել. բույսերն, օրինակ, ի՞նչ է, կենդանի չե՞ն։ Շատ էլ, որ չեն շարժվում։ Հիմա այս խեղճ մարդ արարածը, որի օրգանիզմի գոյատևման համար որոշ նյութեր են անհրաժեշտ, դրանք որտեղի՞ց ձեռք բերի, եթե ոչ մի կենադանի օրգանիզմ չուտի։

Վերադառնանք նորից մատաղին։ Այն ձևով, որ հիմա է ընդունված, այսինքն՝ ոչ թե զոհաբերություն, այլ ողորմություն աղքատներին, ես այն լրիվ ընդունելի եմ համարում։ Քանի որ արդյունքը (եթե Եկեղեցու ասածին ականջ են դնում և բաժանում աղքատներին, այլ ոչ քեֆ անում բարեկամներով) դրական է՝ սոված մարդիկ կերակրվում են։ Ինչ վերաբերում է հանրության առջև կենդանուն մորթելուն, միգուցե, դա իրոք անհարիր է (հատկապես, երեխաների աչքի առաջ)։

[Ուլուանա]

Ընդհանրապես կենդանիներ ուտելու հարցը շատ վիճահարույց է։ Ես կարծում եմ, որ դա, այնուամենայնիվ, անեծքի արդյունք է (ինչպես նշեցի նախորդ գրառմանս մեջի)։ Մյուս կողմից, այսպես որ գնանք, շատ հեռու կարող ենք հասնել. բույսերն, օրինակ, ի՞նչ է, կենդանի չե՞ն։ Շատ էլ, որ չեն շարժվում։ Հիմա այս խեղճ մարդ արարածը, որի օրգանիզմի գոյատևման համար որոշ նյութեր են անհրաժեշտ, դրանք որտեղի՞ց ձեռք բերի, եթե ոչ մի կենադանի օրգանիզմ չուտի։

Չէի ցանկանա թեման շեղել բուսակերության ուղղությամբ, բայց քանի որ խոսք եղավ, չեմ կարող չպատասխանել։ Ճիշտ է, մարդու համար անհնար է ապրել առանց որևէ կենդանի օրգանիզմի վնասելու կամ ոչնչացնելու, բայց նախ նկատենք, որ առանց կենդանի ուտելու մարդը ոչ միայն կարող է ապրել, այլև շատ ավելի առողջ ու մաքուր է ապրում, քանի որ միսը վնասակար է, ի տարբերություն բույսերի։ Բացի դրանից, հայտնի է, որ բույսերն ունեն անհամեմատ ավելի թերի զարգացած նյարդային համակարգ, և ոչնչացվելիս նրանց «զգացած ցավը» պարզապես անհամեմատելի է կենդանիների ապրած ցավի հետ։ Էլ չեմ ասում, որ բույսերի հասունացմանը հաջորդում է դրանց փչացումը, այսինքն՝ չուտվելու դեպքում դրանք, միևնույն է, փչանալու են, այստեղից կարելի է եզրակացնել, որ դրանք ի սկզբանե նախատեսված են ուտելու համար, մինչդեռ մորթվող կենդանիները դեռ շատ երկար կարող էին ապրել, եթե մարդն ինքնագլուխ չորոշեր նրանց կյանքին վերջ տալ։ Էլի եմ ասում, մարդ արարածը չի կարող գոյատևել առանց որևէ կենդանի օրգանիզմի վնասելու, դա գործնականում անհնար է, բայց կարելի է և պետք է այդ վնասը նվազագույնի հասցնել, հատկապես որ դրանից միմիայն օգուտ է լինում թե՛ մարդուն, թե՛ կենդանական աշխարհին։

Վերադառնանք նորից մատաղին։ Այն ձևով, որ հիմա է ընդունված, այսինքն՝ ոչ թե զոհաբերություն, այլ ողորմություն աղքատներին, ես այն լրիվ ընդունելի եմ համարում։ Քանի որ արդյունքը (եթե Եկեղեցու ասածին ականջ են դնում և բաժանում աղքատներին, այլ ոչ քեֆ անում բարեկամներով) դրական է՝ սոված մարդիկ կերակրվում են։ Ինչ վերաբերում է հանրության առջև կենդանուն մորթելուն, միգուցե, դա իրոք անհարիր է (հատկապես, երեխաների աչքի առաջ)։

Եթե մատաղի նպատակն աղքատներին, սովյալներին կերակրելն է, ապա դա կարելի է անել այլ սննդատեսակների միջոցով, բոլորովին պարտադիր չէ, որ դրա համար ինչ–որ կենդանի կյանքից զրկվի։

[ars83]

Ճիշտ է, մարդու համար անհնար է ապրել առանց որևէ կենդանի օրգանիզմի վնասելու կամ ոչնչացնելու, բայց նախ նկատենք, որ առանց կենդանի ուտելու մարդը ոչ միայն կարող է ապրել, այլև շատ ավելի առողջ ու մաքուր է ապրում, քանի որ միսը վնասակար է, ի տարբերություն բույսերի։

Ոչ մի դեմ բան չունեմ։ Ինքս հազվադեպ եմ միս ուտում, նախընտրում եմ բուսական սնունդը։ Ծովամթերք (ձուկ, ծովախեցգետի, նման բաներ) ընդհանրապես չեմ ուտում փոքրուց։

Բացի դրանից, հայտնի է, որ բույսերն ունեն անհամեմատ ավելի թերի զարգացած նյարդային համակարգ, և ոչնչացվելիս նրանց «զգացած ցավը» պարզապես անհամեմատելի է կենդանիների ապրած ցավի հետ։

Կենդանիների մթերման շատ «քաղաքակիրթ» ձևեր են այժմ մշակված՝ ընդհուպ մինչև էլեկտրական պարպումը։ Այնպես որ «ցավ զգալը» վիճելի է։

Էլ չեմ ասում, որ բույսերի հասունացմանը հաջորդում է դրանց փչացումը, այսինքն՝ չուտվելու դեպքում դրանք, միևնույն է, փչանալու են, այստեղից կարելի է եզրակացնել, որ դրանք ի սկզբանե նախատեսված են ուտելու համար, մինչդեռ մորթվող կենդանիները դեռ շատ երկար կարող էին ապրել, եթե մարդն ինքնագլուխ չորոշեր նրանց կյանքին վերջ տալ։

Սա արդեն ապրիորի ենթադրություն է։ Երկարն ու կարճը մարդն իր կյանքի տևողությամբ է չափում։ Հիմա կենդանու կյանքի տևողությունն ավելի մոտ է միջինում մարդու կյանքի տևողությանը, քան բույսինը, բայց դա չի նշանակում, որ դա պատճառ է՝ բույսն ուտելու կենդանու փոխարեն։ Կենդանին էլ է «փչանում», ուղղակի ավելի ուշ։ Էլ չասած, որ մարդն ինքն է «փչանում»։ Անիմաստ, միայն հաճույքի համար կատարված սպանությանը (որինակ, որսին) ես էլ եմ դեմ։

Եթե մատաղի նպատակն աղքատներին, սովյալներին կերակրելն է, ապա դա կարելի է անել այլ սննդատեսակների միջոցով, բոլորովին պարտադիր չէ, որ դրա համար ինչ–որ կենդանի կյանքից զրկվի։

Դե, կոպիտ ասած, միևնույն է, կամ այդ կենդանին վերջում կսատկի, կամ էլ մեկ այլ կենդանի նրան կուտի։ Ավելի լավ չէ՞՝ աղքատն ուտի, կշտանա։ Նորից եմ ասում, ես ինքս մսի սիրահար չեմ, բայց մարդկանց, որոնք միս են ուտում, ոչ մի կերպ չեմ կարող կշտամբել։

[Amaru]

Հետաքրքիրն ես Բա որ դու առանց պատժելու չես ներում, Աստծուց ինչպե՞ս ես պահանջում։ Իսկ դու ինչի՞ համար կպատժեիր։ Պատժի նպատակը ո՞րն է քեզ մոտ։

Ասածս այն է, որ ես միմիայն մեղավորին կպատժեի... թեման շեղեցինք Ուրեմն, աստված մեղքի փոխարեն վերցնում է ցանկացած հոգի՝ լինի անմեղ, թե մեղավոր... Նրան հատուցում է պետք, ուրիշ ոչինչ նրան հետաքրքիր չէ: Օրինակի համար՝ եթե մարդը հարուստ է, այսինքն՝ ունի շատ ոչխարներ, նա կարող է հանգիստ մեղքեր գործել, հերթով մոռթել ոչխարներին՝ ամեն մեղքի համար մի անմեղ հոգի տալ աստծուն. աստված ստացավ մեղքի փոխհատուցումը, հաշիվը փակված է, մեղքը՝ ներված, բոլորը երջանիկ են... Ու հաստատ էդ ոչխարի լեշը ինքն աղքատներին չի տա...

[ihusik]

Ինչպես իմ տարեց ընկերներից մեկն է ասում. «Կա երկու անսահմանություն՝ Տիեզերական Իմաստության Անսահմանությունն ու մարդկային տգիտության անսահմանությունը»
մատաղը բնականաբար երկրորդին է պատկանում...

[sarkavag]

Ողջույն բոլորին, չգիտեմ հարգելիներ որտեղից սկսեմ ձեր բազմակողմանի ու «մարդասիրական» խոհերից հետո, հատկապես մեր վանականի ընդարծակ վերլուծություններից հետո կարծես թե այս թեմայում էլ բան չմնաց ասելու. մատաղն անվանեցինք անմարդասիրական երևույթ, կարծես թե դրանից բացի աշխարհն իրեն կոտորում էր մարդասիրությունից, հետո էլ մեր վանականը վերջակետը դրեց նրանով, որ մատաղն այնուամենայնիվ հեթանոսական արարողություն է: Նախ սկսեմ մարդասիրությունից, հարգելի ԲՈՒՍԱԿԵՐՆԵՐ« շտապեմ ձեզ ուրախացնել, որ մատաղ կարող եք անել ոչ միայն կենդանու մսի միջոցով, խնդրեմ, գնեցեք հաց և այն բաժանեցեք աղքատներին, ահա և քեզ մատաղ, և հետո` մարդկային պատմության ծագումն ուսումնասիրելով կհասկանանք, որ ի վերուստ մարդուն տրված է կենդանական աշխարհին կառավարելու բնական իրավունքը, սակայն խոսքը գնում է ողջախոհ կառավարման մասին, իսկ քանի որ մարդիկ սկսեցին արածացնել կենդանիներին, դրանք իրենց համար արդեն շատ թանկ մի բան էին, ինչպես Աբելի պարագայում ու դրանցից մեկի զոհաբերումն արդեն իսկ գնահատվում էր Տիրոջ կողմից:
Հետո կարծեմ Արս83ը շատ լավ բացատրել է, թե այդ կենդանական զոհի գաղափարը իչպես լրվեց` Քրիստոսով` մեծագույն զոհով, որից հետո այլևս զոհեր պետք չեն: Անձամբ ինձ համար էլ շատ տհաճ է կենդանու սպանդը, բայց հարգելիներս, եկեք մեր մարդասիրությունը չկենտրոնացնենք այդ անմեղ արարքի վրա, քանզի աշխարհը լի է այլ չարիքներով, որոնց որ պետք է ուղղվի մեր մարդասիրությունը: Այո, երեխաների ճակատներին արյուն քսելը խոտելի է, գառան ականջը կտրելը նույնպես կամ այդ ամենն երեխաների աչքի առաջ անելը, բայց միթե մեր ժողովրդին դա քսան անգամ պիտի բացատրվի: Ձեր գրածներից երևում է, որ մեր ժողովրդի տարբեր խավերում դեռ առկա է այդ հեթանոսական մոտեցումները: Մեկ անգամ ևս կրկնենք, դուք էլ սիրելիներ, անմեղ գառներին ափսոսալու փոխարեն, մտածեք որ քանի անմեղ երեխաներ են սոված նստած այդ մի փոքր մսի կարոտ: Ուղղակի բացատրեք բոլորին, որ եթե ուզում են գառան տեսքով անել մատաղը, անեն կարգին ու բաժանեն ԱՂՔԱՏՆԵՐԻՆ...

[sarkavag]

Վանական ջան, ուզում ես «մատաղ» բառի բացատրությունը, բայց պահանջում ես, որ իմ բերված հղումից չլինի, այդ հոդվածում բառի ստուգաբանական մի քանի տարբերակներ տրված են. մատուցել աղ կամ մատղաշ կենդանի զոհաբերել: Ես իրավասու չեմ դրանից ավելին բաներ հորինեմ, սեփական ստուգաբանություն բնականաբար չունեմ, չնայած ավելի հակված կլինեի, որ բառը ստուգաբանվեր` «մատուցիր աղքատներին կերակուր», քանզի այժմ իրոք այդ իմաստի գերակշռմամբ պիտի կատարվի մատաղը, և ոչ թե մեղքերի քավության ու թողության համար:

[Մեղապարտ]

Վանական ջան, ուզում ես «մատաղ» բառի բացատրությունը, բայց պահանջում ես, որ իմ բերված հղումից չլինի, այդ հոդվածում բառի ստուգաբանական մի քանի տարբերակներ տրված են. մատուցել աղ կամ մատղաշ կենդանի զոհաբերել: Ես իրավասու չեմ դրանից ավելին բաներ հորինեմ, սեփական ստուգաբանություն բնականաբար չունեմ, չնայած ավելի հակված կլինեի, որ բառը ստուգաբանվեր` «մատուցիր աղքատներին կերակուր», քանզի այժմ իրոք այդ իմաստի գերակշռմամբ պիտի կատարվի մատաղը, և ոչ թե մեղքերի քավության ու թողության համար:

Հարգելի Սարկավագ տպավորություն չառաջանա որ ես շատ բան եմ ցանկանում , ես ցանկանում են հասկանալ մատաղի գաղափարը:
Այն ինչ ներկայացվում է մեր եկեղեցու կողմից որպես կանոնիկ ծիսակատարություն իմ կողմից հասկանալի է , սակայն դա չի նշանակում որ հարցերի պատրասխանը կա ,կամ եղածը բավարարում է :
Հորինելու խնրիր չկա, ես ինքս հորինած ծիսակատարության մասին եմ մտածում,
որը դուրս է հումանիտար քրիստոնեական գաղափարախոսության համատեքստից:
Համարժեք են արդյոք իրար զոհաբերությունը և մատաղը :
Երկու դեպքում ել մենք գործ ունենք արյան հետ խորհուրդը ընկալելի չէ :
Մեր եկեղեցին իրոք աստվածատուր ծիսական արարողություններ ունի , որոնք վեհ են և շատ բարձր , արարում են և տալիս են լույս:
(շարունակելի)

[sarkavag]

Համարժեք են արդյոք իրար զոհաբերությունը և մատաղը :

Ոչ, համարժեք չեն, մատաղը միմիայն աղքատներին տրվող կերակուր է և ոչ ավելին, իսկ որ մատաղի ձև հայ ժողովրդի մոտ ընդունված է առավելաբար մատղաշ գառը, թող դա շփոթություների տեղիք չտա, մատաղի այս տեսակն ընդամենը բարեխաշտական սովորույթ է, որ խորապես արմատավորվել է մեր ժողովրդի կյանքում, ծիսական հատվածն այստեղ միմիայն աղի օրհնությունն է, որ Հաստատել է մեր առաջին կաթողիկոսը` Գրիգոր Լուսավորիչը, քանզի աղն ունի մաքրագործման խորհուրդ:

[Մեղապարտ]

Ոչ, համարժեք չեն, մատաղը միմիայն աղքատներին տրվող կերակուր է և ոչ ավելին, իսկ որ մատաղի ձև հայ ժողովրդի մոտ ընդունված է առավելաբար մատղաշ գառը, թող դա շփոթություների տեղիք չտա, մատաղի այս տեսակն ընդամենը բարեխաշտական սովորույթ է, որ խորապես արմատավորվել է մեր ժողովրդի կյանքում, ծիսական հատվածն այստեղ միմիայն աղի օրհնությունն է, որ Հաստատել է մեր առաջին կաթողիկոսը` Գրիգոր Լուսավորիչը, քանզի աղն ունի մաքրագործման խորհուրդ:

Ես ներկայացնեմ իմ երկխոսություն վարելու սկզբունքը , տպավորություն չառաջանա որ ես ցանկանում եմ վարքաբելել կամ թերահավատությամբ մոտենալ «մատաղի» արարողության անհրաժեշտությանը , այն պարզաբանման և ճիշտ ընկալման խնդիր ունի:
Հարգելի Սարկավագ, կարծում եմ դուք նույնպես հակաված ենք այն կարծիքին , որ հայ էթնոսը (ոչժողովուրդը) իր ծիսական համակարգում պատահականություններին տեղ չի թողել : Ինչու՞ է այն դարձել բարեպաշտություն և ինչն՞ է ստիպել որպեսզի «մատաղի» ծիսական արարողության մեջ դրվի արու կենդանին: Իմ հարցադրմանը բավարար չէ սովորական և շարքային պատասխանները:
Եւ հակված եմ կարծելու որ շատ հավատացյալներ կցանկանային հասկանալ և ըմբռնել
մատաղի իրական խորհուրդը:
Երբ ես 8 տարեկան էի, իմ ծնողները որոնք իրենց ժամանակի համար առաջադեմ հայացքների տեր մարդիկ էին ինձ ասացին, որ ինձ համար մի գառ են գնել , նա իմն է և նրան մատաղ են անենու:
Մեծերը խոսում էին այդ մատաղի մասին մեծ ոգևորութամբ ,իսկ ես ինձ հպարտ էի զգում:
Եկավ մատաղի օրը, գառի վզին կարմիր վզնոց կապեցին , ուրախ զվարթ բոլորս գնա ցինք Գեղարդ ,...............թե ինչ տեղի ունեցավ, այն ժամանակ ես շատ ուշ հասկացա:
Տեր հայրը արյունով խաչ արեց ճակատիս, հետո հաց կերանք , գնացինք տուն , գառը մեր հետ չէր, մենք տանու էինք մեր հետ գառան մորթին
Ինչու մատաղ արեցիք ես գոռում և լաց էի լինում ,իսկ մեծեը ուսերն էին թոթովում և անկապ բան ասում:

[Karina]

Մատաղ անելով մարդիկ անարգում են Քրիստոսի թափած անարատ ու սուրբ արյունը: Մեզ համար Հիսուսը արդեն մատաղ է եղել մեկ անգամ և դրանով ծածկել է մեր բոլոր մեղքերը: Կենդանու մատաղը ընդունելը առնվազն կնշանակի որ այդ կենդանու արյունը ավելի սուրբ է քան Քրիստոսի արյունը…

[Hrayr]

ՉԷ։ Ես կարծում եմ որ մատաղի միջոցով մարդիկ փորձում են մարել իրենց խղճի ձայնը։ Շատերն անգամ չեն հավատում, բայց Ատծուց իրենց մեջ խղճմտանք է դրված և ստիպված են մարել այն։
Համարձակ հայտարարում եմ. դա ինքնախաբեություն է։ Իսկ նեղյալներին ավելի լավ է հաց ու պանիր բաժանեք, կարծեմ նույն գնին ավելի շատ նեղյալներ կկշտանան ու խնդրում եմ իրականությունը մի աղավաղեք։

[ars83]

Մատաղ անելով մարդիկ անարգում են Քրիստոսի թափած անարատ ու սուրբ արյունը: Մեզ համար Հիսուսը արդեն մատաղ է եղել մեկ անգամ և դրանով ծածկել է մեր բոլոր մեղքերը: Կենդանու մատաղը ընդունելը առնվազն կնշանակի որ այդ կենդանու արյունը ավելի սուրբ է քան Քրիստոսի արյունը…

Վերը արդեն բացատրվել է, թե մատաղն ինչպես և ինչ նպատակով պետք է կատարվի, վերընթերցեք, խնդրեմ։
Եվս մեկ անգամ շեշտեմ, մատաղը Եկեղեցու կողմից նախատեսված է որպես ողորմության ակտի (գործողության) մի տեսակ։ Այլ բան է՝ թե մարդիկ ինչքանով են իրականացնում այդ ակտը և ինչ իմաստ եմ դրան վերագրում։

Իսկ նեղյալներին ավելի լավ է հաց ու պանիր բաժանեք, կարծեմ նույն գնին ավելի շատ նեղյալներ կկշտանան

Իսկ սա արդեն ամեն մարդ ինքն է որոշում՝ ինչ բաժանի աղքատներին, ուզում է՝ հաց և պանիր, ուզում է՝ միս, ուզում է՝ հագուստ։ Պետք չէ սահմանափակել։

ու խնդրում եմ իրականությունը մի աղավաղեք։

Ինչի՞ մասին է խոսքը։

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Օրինակի համար՝ եթե մարդը հարուստ է, այսինքն՝ ունի շատ ոչխարներ, նա կարող է հանգիստ մեղքեր գործել, հերթով մոռթել ոչխարներին՝ ամեն մեղքի համար մի անմեղ հոգի տալ աստծուն. աստված ստացավ մեղքի փոխհատուցումը, հաշիվը փակված է, մեղքը՝ ներված, բոլորը երջանիկ են... Ու հաստատ էդ ոչխարի լեշը ինքն աղքատներին չի տա...

Էհե՜յ, այս ինչ դատողություններ են... Մորթված կենդանին չի հատուցում մարդու մեղքը, այն միայն հիշեցնում է մարդուն նրա մասին, որ մեղքը տանում է մահվան։ Բայց հատուցումը միայն Քրիստոսի միջոցով է և մարդու առաքինի կյանքով (որով մարդ ցույց է տալիս, որ ընդունել է Քրիստոսի զոհն իր համար)։

[Ֆրեյա]

Կան սովորույթներ ու ծիսակատարություններ, որոնք նունիսկ քրիստոնեություն տարածող մեր նախահայրերըչեն կարողացել հանել ժողովրդի միջից...
և նրանք ավելի իմաստուն են գտնվել. փխանակ փորձել ժողովրդին պարտադրել փոխել իր հին սովորույթները, դրանք կապել են նոր հավատքի հետ՝ նորիմաստ ու խորհուրդ տալով դրանց /ինչպես, օրինակ, Վարդավառը/
Չեմ կարծում, որ մատաղ անելուց մարդիկ խորը մտածում են, թե ինչ են անում և ինչի համար են անում...
Ուղղակի բնազդաբար ենթարկվում են եկող սովորույթին, նույն կերպ, ինչպես հարսանիք, ծնունդ, կամ հոգեհանստի արարողություններ են կազմակերպում:

[Aurora]

Երբ մարդ դժբախտությունից կամ ծանր հիվանդությունից բարեհաջող դուրս է գալիս, հարազատները Աստծուն խոստանում են մատաղ անել' ի նշան երախտագիտության Աստծուն: Հնուց ի վեր ես այդ եմ լսել ու տեսել, մատաղն էլ բազում անգամներ տեսել եմ հենց ոնց են բաժանում աղքատ ընտանիքներին: Դաժան բան է իհարկե կենդանի զոհելը այդ նպատակով, բայց երբ դա արվում է բարի նպատակներով, աղքատներին կերակուր տալու նպատակով կամ հենց ի նշան երախտագիտության Աստծուն, կարծում եմ արդեն խորհուրդ ունի իր մեջ: