Հերմայոնի Գրեյնջերի սինդրոմը, կամ գիտունիկներ

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, եթե քո ասածով առաջնորդվենք ու մտածենք, թե մենք ով ենք, որ ընդհանրապես որևէ մեկին օգնենք, ուրեմն ոչ մեկի երբեք չպիտի օգնենք։ Եթե մեկին օգնում ես, դա չի նշանակում, թե համարում ես, որ նա քեզնից ինչ–որ բանով պակաս է։ Էս ի՞նչ նորություն էր։ Եթե դու ուրիշի օգնությունը նման կերպ ես ընկալում, այսինքն՝ իրեն քեզնից վեր դասելու ու քեզնից ավել լինելու դրսևորում, ապա դա քո խիստ սուբյեկտիվ վերաբերմունքն է ու հաստատ ոչ առողջ։

Ես բոլոր դեպքերի մասին չեմ ասում, այլ կոնկրետ այս մեկի: Տվյալ դեպքում ստացվում է՝ դու թերանում ես մարդկային հարաբերություններում, ես՝ ոչ, բեր օգնեմ: Իսկ կարո՞ղ ես ասել, թե էդ օգնելը որն է, ինչ ես անում, որ օգնում ես:

Կյանքը ցույց է տվել, որ այդպիսի մարդիկ, այո՛, հենց շատ դեպքերում նման օգնության կարիք ունենում են։ Էլի եմ ասում. ոչ միշտ, բայց շատ դեպքերում։ Իսկ եթե չունեն, ապա ոչ ոք էլ նրանց զոռով չի կարող «օգնել»։ Իսկ պարզելը՝ դրա կարիքն ունեն, թե ոչ, կարծում եմ, այնքան էլ բարդ ու երկարատև գործընթաց չի, և պետք չի դրանից լուրջ խնդիր սարքել ու բորբոքվել։

Օրինակնե՞ր

[Ուլուանա]

Ես բոլոր դեպքերի մասին չեմ ասում, այլ կոնկրետ այս մեկի: Տվյալ դեպքում ստացվում է՝ դու թերանում ես մարդկային հարաբերություններում, ես՝ ոչ, բեր օգնեմ: Իսկ կարո՞ղ ես ասել, թե էդ օգնելը որն է, ինչ ես անում, որ օգնում ես:

Ի՞նչ տվյալ դեպք։ Մենք էստեղ ինչ–որ կոնկրետ անձի դե՞պքն ենք քննարկում, ես խաբար չեմ։ Թեման կարծես ընդհանուր էր ու ոչ մեկի մասին չէր։
Ճիշտն ասած՝ մտադիր չեմ էստեղ մանրամասն նկարագրել էդ օգնության ընթացքը։ Ու չեմ կարծում, թե էդքան դժվար է պատկերացնել, թե ինչպիսին կարող է լինել այդ օգնությունը։

Օրինակնե՞ր

Ի՞նչ օրինակներ։ Մարդկանց անուննե՞ր ես ուզում։

[Ֆրեյա]

Մտքովս չի էլ անցել, թե ինձ ես նկատի ունեցել


Բայց դրա մեջ ի՞նչ վատ բան կա:

Ընդհանրապես, ինձ համար էլ է Հերմիոնան շատ դրական կերպար: Ճիշտ է՝ ես գրքերը չեմ կարդացել, մենակ .......................երևի էմոցիոնալ ոլորտն է:

Ռի՛փ, ես համաձայն չեմ, որ նրանց պետք է օգնել: Կարծում եմ՝ էդ մեկուսացվածությունն իրենք են ընտրում, և դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Սեփական փորձից եմ ասում

Բյուր, ճիշտ եմ ընկալում, որ քանի որ դու քեզ համարում ես Գրեյնջերի նման, այդ պատճառով ասում ես, որ շատ լավ է, հոյակապ է նրա նման լինելը:
Օրինակ, եթե դու իրա նման չլինեիր, համոզված եմ, ինչքան վատ բան կա ասելու էիր իրա հասցեին: Դրա համար կարծում եմ սուբյեկտիվ ա կարծիքդ: եթե դու քեզ տենց ես համարում, դե չի նշանակում, որ դա ճիշտ է, կամ էլ՝ որ լավագույն ձևն է:
Ես օրինակ ճանաչում եմ մարդկանց, որոնք շաաաատ խելացի են, այսպես կբնութագրեի նույնիսկ, Հերմայոնի գումարած Հարրի Փոթեր, համ խելացի, համ տաղանդավոր/երրորդում Հերմայոնին ինքն էլ է ընդունում որ տաղանդ չունի / բայց այդ մարդը շատ հանգիստ և վեհ է, երբեք չի ցույց տալիս՝ թե մեկից առավել է:

Նորից եմ ասում, մարդկանց չեն չափում գիտելիքներով, եթե մեկը, օրինակ լավ վիրաբույժ է, մյուսը լավ հոգեբան, վիրաբույժը եթե հոգեբանությունից բան չհասկանա, դա կլինի լրիվ նորմալ, քանի որ հոգեբանն էլ չի կարող վիրաբույժությունից այնպես հասկանալ, ինչպես վիրաբույժը: Դա չի նշանակում, որ նրանք պետք է ամեն վայրկան իրար հետ մրցեն:
Իսկ էքսպերտային կարծիք հայտնելու մասին ասեմ/քո լեզվով /, որ մարդիկ ով են, որ մի հատ էլ կարծիք հայտնեն, եթե իրենց չեն խնդրել Թող իրենց կարծիքները իրենց մեջ պահեն

[StrangeLittleGirl]

Մենք էստեղ ինչ–որ կոնկրետ անձի դե՞պքն ենք քննարկում, ես խաբար չեմ։ Թեման կարծես ընդհանուր էր ու ոչ մեկի մասին չէր։

Չէ՛, կոնկրետ թեմա ենք քննարկում ու կոնկրետ օգնություն: Խոսքս, օրինակ, որևէ բան թարգմանելիս որևէ մեկի օգնությունը ստանալը չէ կամ նման այլ բան: Խոսում ենք կոնկրետ «համախտանիշով» «տառապողների»՝ մարդկանց հետ հարաբերություններում ունեցած դժվարությունների ժամանակ օգնության կարիք ունենալ-չունենալու մասին:

Ճիշտն ասած՝ մտադիր չեմ էստեղ մանրամասն նկարագրել էդ օգնության ընթացքը։ Ու չեմ կարծում, թե էդքան դժվար է պատկերացնել, թե ինչպիսին կարող է լինել այդ օգնությունը։

Մտադիր չե՞ս, թե՞ չես կարող: Անկեղծ ասած, ես չեմ պատկերացնում: Ուզում եմ հասկանալ, թե ինչպես է կատարվում այդ օգնությունը: Մարդ ես, գուցե դրա կարիքը ե՞ս էլ ունեմ, որովհետև քիչ թե շատ Հերմիոնա էլ ես եմ, կամ էլ գուցե իմ շրջապատու՞մ կան այդպիսիք, և ես կուզենայի օգնել:

Ի՞նչ օրինակներ։ Մարդկանց անուննե՞ր ես ուզում։

Չէ՛, կարող ես անուններ չլսել: Դեպքերի օրինակներ եմ ուզում:

[StrangeLittleGirl]

Victory, հա՜, ճիշտ ա, ի տարբերություն Հերմյոնայի, ես նաև տաղանդավոր եմ

Նորից եմ ասում, մարդկանց չեն չափում գիտելիքներով, եթե մեկը, օրինակ լավ վիրաբույժ է, մյուսը լավ հոգեբան, վիրաբույժը եթե հոգեբանությունից բան չհասկանա, դա կլինի լրիվ նորմալ, քանի որ հոգեբանն էլ չի կարող վիրաբույժությունից այնպես հասկանալ, ինչպես վիրաբույժը: Դա չի նշանակում, որ նրանք պետք է ամեն վայրկան իրար հետ մրցեն:

Հա՛, նորմալ է: Բայց նաև նորմալ է այն, եթե վիրաբույժը շատ ավելի լավ հոգեբանություն գիտի, քան հոգեբանը, շատ ավելի լավ է ֆուտբոլ խաղում, քան ֆուտբոլիստը:

Իսկ էքսպերտային կարծիք հայտնելու մասին ասեմ/քո լեզվով /, որ մարդիկ ով են, որ մի հատ էլ կարծիք հայտնեն, եթե իրենց չեն խնդրել Թող իրենց կարծիքները իրենց մեջ պահեն

Սա հեչ էլ իմ լեզվով չէր, որովհետև ես այդպես ասում եմ, երբ մարդկանց որևէ խմբի մասին մյուսներն ամպագոռգոռ հայտարարություններ են անում: Իմ լեզվով ասած՝ դուք ո՞վ եք, որ արգելեք այդ մարդկանց արտահայտել իրենց կարծիքը: Հա՛, չեք խնդրել, լավ եք արել: Հիմա մարդը խոսում է: Դուր չի գալիս, կարող եք, էդքան դուխ ունեցեք ու ասեք այդ մասին, ներվեր ունեք՝ մինչև վերջ լսեք:

[ivy]

Բյուր, այ Բյուր, ես երբ գրում էի օգնելու մասին, նկատի ունեի ինքնամփոփ գիտունիկներին, որոնք երազում են ունենալ ընկերներ կամ գոնե մերվել շրջապատում, բայց չգիտեն, թե ոնց։ Նրանք հաստատ շատ երջանիկ կլինեն, եթե շրջապատի մարդիկ օգնեն, թեկուզ ոչ անմիջականորեն, իրենց օտար չզգալու, մերվելու, ընկերներ ունենալու։
Դու ասում ես, որ քո սեփական օրինակով գիտես, որ նրանք այդ օգնության կարիքը չունեն։ Բյուր ջան, բայց դու ախր էդքան էլ չես համապատասխանում ինքնամփոփ գիտունիկի կերպարին, դու ավելի շուտ ինքնավստահ, համարձակ ու մի քիչ էլ գոռոզ գիտունիկ ես։ Եթե ինչ–որ մեկն էլ որոշի քեզ փոխել, պիտի քեզնից ավելի համառ լինի, ու քեզ զոռով «օգնի»։

[Ուլուանա]

Բյուր, այ Բյուր, ես երբ գրում էի օգնելու մասին, նկատի ունեի ինքնամփոփ գիտունիկներին, որոնք երազում են ունենալ ընկերներ կամ գոնե մերվել շրջապատում, բայց չգիտեն, թե ոնց։ Նրանք հաստատ շատ երջանիկ կլինեն, եթե շրջապատի մարդիկ օգնեն, թեկուզ ոչ անմիջականորեն, իրենց օտար չզգալու, մերվելու, ընկերներ ունենալու։
Դու ասում ես, որ քո սեփական օրինակով գիտես, որ նրանք այդ օգնության կարիքը չունեն։ Բյուր ջան, բայց դու ախր էդքան էլ չես համապատասխանում ինքնամփոփ գիտունիկի կերպարին, դու ավելի շուտ ինքնավստահ, համարձակ ու մի քիչ էլ գոռոզ գիտունիկ ես։ Եթե ինչ–որ մեկն էլ որոշի քեզ փոխել, պիտի քեզնից ավելի համառ լինի, ու քեզ զոռով «օգնի»։

ivy–ն ասեց այն ամենը, ինչ ես պիտի ասեի , ուղղակի ինքը որոշ բաներ ավելի մեղմ ասեց, քան ես կասեի։

[Ambrosine]

գիտունիկներ
երբ որ դասախոսը ինչ-որ հանձնարարություն է տալիս օրինակ ամռանը, դրանք հենց սկզբից ասում են, թե չեն անելու, հավես չունեն. բայց դե ես արդեն դրանց լավ գիտեմ. ամբողջ խմբի հետ ասում եմ, որ չեմ կարդացել. մեկ էլ մեր գիտունիկներից մեկը հանկարծ մտքի փայլատակում ա ունենում ու <<տրամաբանությամբ>> կարողանում ա պատմի էդ գրքում գրվածը: Բայց եթե չես կարդացել, ինչ տրամաբանություն? օֆֆֆֆֆ, իսկ քննությունից առաջ... լավ օրինակներ բերել եք
հա, սուտի մոզգերի համար մի ձև էլ կա քննություն ստանալու. ամբողջ տարվա ընթացքում դասախոսի հետևից ման են գալիս, գլուխը տանում, տարբեր հարցեր են տալիս, իբր թե ինչ-որ բան գիտեն. բայց հաստատ դրանց գլխում վակուում ա քննության օրն էլ մտնում են ամենավերջում ու միայնակ

[Ֆրեյա]

Սա հեչ էլ իմ լեզվով չէր, որովհետև ես այդպես ասում եմ, երբ մարդկանց որևէ խմբի մասին մյուսներն ամպագոռգոռ հայտարարություններ են անում: Իմ լեզվով ասած՝ դուք ո՞վ եք, որ արգելեք այդ մարդկանց արտահայտել իրենց կարծիքը: Հա՛, չեք խնդրել, լավ եք արել: Հիմա մարդը խոսում է: Դուր չի գալիս, կարող եք, էդքան դուխ ունեցեք ու ասեք այդ մասին, ներվեր ունեք՝ մինչև վերջ լսեք:

Դուխի հարց չի, Բյուր ջան: Ուղղակի պատկերացրա, որ ամեն քայլափոխին մարդիկ իրար վրա մուննաթ գային, ինչի կնանվեր աշխարհը Էնքան ստրեսս կուտեիր, որ հաստատ սենց բան չէիր ասի:
Ուղղակի ավելի իմաստուն գտնվելով, մարդիկ եկել են այնսպես ասած մյուչուալ համաձայնության, մեկը չի խառնվում, մյուսը չի մուննաթ գալիս:
Հիմա երբ մեկը արհամարհում ա այդ համաձայնությունը ու սկսում ա անպոչ գդալի նման խոսել, պարզ է, պետք է մյուսներն էլ մունաթ գան:
Չեմ կարծում, որ երկուստեք հաճելի պրոցես կլինի

[ivy]

գիտունիկներ
երբ որ դասախոսը ինչ-որ հանձնարարություն է տալիս օրինակ ամռանը, դրանք հենց սկզբից ասում են, թե չեն անելու, հավես չունեն. բայց դե ես արդեն դրանց լավ գիտեմ. ամբողջ խմբի հետ ասում եմ, որ չեմ կարդացել. մեկ էլ մեր գիտունիկներից մեկը հանկարծ մտքի փայլատակում ա ունենում ու <<տրամաբանությամբ>> կարողանում ա պատմի էդ գրքում գրվածը: Բայց եթե չես կարդացել, ինչ տրամաբանություն? օֆֆֆֆֆ, իսկ քննությունից առաջ... լավ օրինակներ բերել եք

Իսկ մտքովդ չի՞ անցել, որ ասելով, թե չեն կարդալու գիրքը՝ այդ մարդիկ փորձում են «նմանվել մյուսներին», մտնել «չսովորողների շարքը», որ դրանով ցույց տան խմբին պատկանելը, չտարբերվելը... Համաձայն եմ, որ այնքան էլ հաջող փորձ չի, բայց դե արդեն ասել եմ, որ այդ մարդիկ հաճախ մերվելու, խմբում ընդունելի լինելու խնդիր ունեն ու չգիտեն, թե ինչպես այն լուծել։
Ինչ վերաբերվում է քննություններից առաջ ասելուն, թե լավ չեն պարապել, ցածր են ստանալու, ապա համոզված եմ, որ նրանք հաճախ հենց այդպես էլ մտածում են, որովհետև չափազանց պահանջկոտ իրենք իրենց հանդեպ կամ ցածր ինքնագնահատական ունեն, թեև կողքից կարող է լրիվ հակառակը թվալ...

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, այ Բյուր, ես երբ գրում էի օգնելու մասին, նկատի ունեի ինքնամփոփ գիտունիկներին, որոնք երազում են ունենալ ընկերներ կամ գոնե մերվել շրջապատում, բայց չգիտեն, թե ոնց։ Նրանք հաստատ շատ երջանիկ կլինեն, եթե շրջապատի մարդիկ օգնեն, թեկուզ ոչ անմիջականորեն, իրենց օտար չզգալու, մերվելու, ընկերներ ունենալու։
Դու ասում ես, որ քո սեփական օրինակով գիտես, որ նրանք այդ օգնության կարիքը չունեն։ Բյուր ջան, բայց դու ախր էդքան էլ չես համապատասխանում ինքնամփոփ գիտունիկի կերպարին, դու ավելի շուտ ինքնավստահ, համարձակ ու մի քիչ էլ գոռոզ գիտունիկ ես։ Եթե ինչ–որ մեկն էլ որոշի քեզ փոխել, պիտի քեզնից ավելի համառ լինի, ու քեզ զոռով «օգնի»։

Ռի՛փ, էդ ինքնամփոփ գիտունիկները հեչ էլ չեն երազում շրջապատ ունենալու մասին: Հիմնականում նրանց մեկ-երկու մտերիմ ընկերները լրիվ հերիք են: Իսկ ես շփվող եմ, չէ՞: Ես բազմաթիվ շրջապատներ ունեմ/ունեցել եմ, բայց երբեք, հասկանու՞մ ես, երբե՛ք, չեմ մերվել: Ու ճիշտ այդպես ունեցել եմ խիստ սահմանափակ թվով մտերիմներ: Եվ գիտե՞ս, թե ինչքան շատ մարդիկ են փորձել ինձ «օգնել»: Ուղարկել եմ գրողի ծոցը, մեղմ ասած՝ վիրավորել:

ivy–ն ասեց այն ամենը, ինչ ես պիտի ասեի , ուղղակի ինքը որոշ բաներ ավելի մեղմ ասեց, քան ես կասեի։

Փաստորեն, երկուսդ էլ օգնելու կոնկրետ առաջարկներ չունեք

գիտունիկներ
երբ որ դասախոսը ինչ-որ հանձնարարություն է տալիս օրինակ ամռանը, դրանք հենց սկզբից ասում են, թե չեն անելու, հավես չունեն. բայց դե ես արդեն դրանց լավ գիտեմ. ամբողջ խմբի հետ ասում եմ, որ չեմ կարդացել. մեկ էլ մեր գիտունիկներից մեկը հանկարծ մտքի փայլատակում ա ունենում ու <<տրամաբանությամբ>> կարողանում ա պատմի էդ գրքում գրվածը: Բայց եթե չես կարդացել, ինչ տրամաբանություն? օֆֆֆֆֆ, իսկ քննությունից առաջ... լավ օրինակներ բերել եք
հա, սուտի մոզգերի համար մի ձև էլ կա քննություն ստանալու. ամբողջ տարվա ընթացքում դասախոսի հետևից ման են գալիս, գլուխը տանում, տարբեր հարցեր են տալիս, իբր թե ինչ-որ բան գիտեն. բայց հաստատ դրանց գլխում վակուում ա քննության օրն էլ մտնում են ամենավերջում ու միայնակ

Astgh, կներես, բայց ես քո գրածից նախանձ տեսա, միայն ու միայն նախանձ… Անկեղծ ասած, այդ քո նշած գիտունիկներն ավելի կարգին ուսանողներ են, քան նրանք, ովքեր այդպիսին չեն: Այո՛, եթե ուզում ես լավ մասնագետ դառնալ, պետք է շատ կարդաս: Այո՛, պետք է դասախոսի հետևից վազես ու ինչքան հնարավոր է՝ շատ բան քամես նրանից: Իսկ քննության օրը վերջինն ու միայնակ մտնելն ինչ վատ բան է, չգիտեմ: Չգիտեմ՝ դու ինչով ես դա բացատրում, բայց ես, օրինակ, կարող եմ ասել, որ էդպես են անում ոչ թե նրա համար, որ ոչ ոք իրենց պատասխանը չլսի, այլ նրա համար, որ ոչ ոք իրենց չշեղի, չխանգարի: Ի՞նչ գիտես, որ վակուում է նրանց ուղեղում: Ստուգե՞լ ես:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Դուխի հարց չի, Բյուր ջան: Ուղղակի պատկերացրա, որ ամեն քայլափոխին մարդիկ իրար վրա մուննաթ գային, ինչի կնանվեր աշխարհը Էնքան ստրեսս կուտեիր, որ հաստատ սենց բան չէիր ասի:
Ուղղակի ավելի իմաստուն գտնվելով, մարդիկ եկել են այնսպես ասած մյուչուալ համաձայնության, մեկը չի խառնվում, մյուսը չի մուննաթ գալիս:
Հիմա երբ մեկը արհամարհում ա այդ համաձայնությունը ու սկսում ա անպոչ գդալի նման խոսել, պարզ է, պետք է մյուսներն էլ մունաթ գան:
Չեմ կարծում, որ երկուստեք հաճելի պրոցես կլինի

Բայց կարելի է էդ ամեն ինչն առանց մուննաթի ասել: Եվ ո՞վ ասաց, որ երկկողմ համաձայնություն կա: Եթե մեկը սիրում է խոսել, երբ իրեն ոչ ոք չի դիմել, դա դեռ չի նշանակում, որ նա պետք է լռի, որովհետև դա կարող է ինչ-որ մեկի դուր չգալ:

[Ambrosine]

Իսկ մտքովդ չի՞ անցել, որ ասելով, թե չեն կարդալու գիրքը՝ այդ մարդիկ փորձում են «նմանվել մյուսներին», մտնել «չսովորողների շարքը», որ դրանով ցույց տան խմբին պատկանելը, չտարբերվելը... Համաձայն եմ, որ այնքան էլ հաջող փորձ չի, բայց դե արդեն ասել եմ, որ այդ մարդիկ հաճախ մերվելու, խմբում ընդունելի լինելու խնդիր ունեն ու չգիտեն, թե ինչպես այն լուծել։
Ինչ վերաբերվում է քննություններից առաջ ասելուն, թե լավ չեն պարապել, ցածր են ստանլու, ապա համոզված եմ, որ նրանք հաճախ հենց այդպես էլ մտածում են, որովհետև չափազանց պահանջկոտ իրենք իրենց հանդեպ կամ ցածր ինքնագնահատական ունեն, թեև կողքից կարող է լրիվ հակառակը թվալ...

շատ մեղմ ես արտահայտվում դրանց մասին. մերվելու կարիք... ախր նենց նախանձ բաներ են անում..... կարող ա չեն գիտակցում, բայց ինչ իրանց պետք ա, շատ լավ էլ գիտակցում են. օրինակ, երբ դասախոսը հարց է տալիս, լսարանի 85 ուսանողներից ոչ մեկ այդ հարցի պատասխանը չգիտի ու կարծես թե դասախոսը հիմա կասի, թե լավ, երեխեք ջան, ուրեմն այդ մասին չենք խոսել. հանկարծ մեկը ձեռքը կտնկի ու կպատասխանի` անգրագետ հանելով մնացած 84-ին, իսկ ինքն էլ բարձր կուրսեցիներից մեկի տետրից է կարդացած լինում, ոչ թե դասախոսն էր ասել: Էս ա մերվելը? Ինքը չի հասկանում, որ դրանով ավելի ա հեռանում մյուսներից?

[StrangeLittleGirl]

Ինչ վերաբերվում է քննություններից առաջ ասելուն, թե լավ չեն պարապել, ցածր են ստանլու, ապա համոզված եմ, որ նրանք հաճախ հենց այդպես էլ մտածում են, որովհետև չափազանց պահանջկոտ իրենք իրենց հանդեպ կամ ցածր ինքնագնահատական ունեն, թեև կողքից կարող է լրիվ հակառակը թվալ...

Լիովին համաձայն եմ: Կոնկրետ ես մատների վրա կարող եմ հաշվել այն քննությունները, որոնց, իմ կարծիքով, լավ եմ պատրաստվել: Բայց մինչև հիմա ընդամենը երկուսը «գերազանց» չեմ ստացել: Սակայն ի տարբերություն քեզ, իմ խմբեցիները գիտեն, որ այդպիսին եմ, դրա համար ինձ ավելի շուտ գնահատում են, քան հետևիցս էսպիսի բաներ ասում:

[Ambrosine]

Բյուրակն, ախր դրանց նախանձելը կնշանակի, որ ես լրիվ դատարկ եմ ու նախանձում եմ իրանց. ես էլ կարող ա կարդացած լինեմ, բայց երբեք դասախոսի մոտ ցույց չեմ տա դա. թող ինձ էլ մյուսների հետ անգրագետ համարի, բայց ես չեմ առանձնանա իմ ընկերներից
իսկ վերջում մտնողներին որ տենաս, նոր կասես

[StrangeLittleGirl]

շատ մեղմ ես արտահայտվում դրանց մասին. մերվելու կարիք... ախր նենց նախանձ բաներ են անում..... կարող ա չեն գիտակցում, բայց ինչ իրանց պետք ա, շատ լավ էլ գիտակցում են. օրինակ, երբ դասախոսը հարց է տալիս, լսարանի 85 ուսանողներից ոչ մեկ այդ հարցի պատասխանը չգիտի ու կարծես թե դասախոսը հիմա կասի, թե լավ, երեխեք ջան, ուրեմն այդ մասին չենք խոսել. հանկարծ մեկը ձեռքը կտնկի ու կպատասխանի` անգրագետ հանելով մնացած 84-ին, իսկ ինքն էլ բարձր կուրսեցիներից մեկի տետրից է կարդացած լինում, ոչ թե դասախոսն էր ասել: Էս ա մերվելը? Ինքը չի հասկանում, որ դրանով ավելի ա հեռանում մյուսներից?

Բայց ի՞նչ վատ բան կա բարձր կուրսեցիների տետրերից կարդալու մեջ: Հակառակը, նա մնացած 84-ից ավելի ձգտող է, որովհետև, փաստորեն, նրան չի բավարարում այն, ինչ սովորեցնում են տվյալ կուրսում, առաջ է անցնում: Այն, որ նա պատասխանում է հարցին, դեռ չի նշանակում, որ դասախոսն ասել է: Կոնկրետ մեզ մոտ շատ ծիծաղելի է, երբ ուսանողները պատասխանում են այն հարցին, որի պատասխանն արդեն դասախոսն ասել է:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Բյուրակն, ախր դրանց նախանձելը կնշանակի, որ ես լրիվ դատարկ եմ ու նախանձում եմ իրանց. ես էլ կարող ա կարդացած լինեմ, բայց երբեք դասախոսի մոտ ցույց չեմ տա դա. թող ինձ էլ մյուսների հետ անգրագետ համարի, բայց ես չեմ առանձնանա իմ ընկերներից

Իսկ ինչու՞ ցույց չես տա: Քեզ հաճելի՞ է անգրագետ երևալը: Ինձ հաճելի չէ:

իսկ վերջում մտնողներին որ տենաս, նոր կասես

Հա՛, ցույց տուր