Raedwulf-ի խոսքերից
Երևի արդեն մի քսան անգամ տեսած կլինեմ, բայց ամեն անգամ իմ վրա սարսափելի ազդեցություն է թողնում Դարեն Արանոֆսկու Requiem for a Dream կինոն.... Կինոյի մեջ չկան ոչ մեռածենրի հոգիներ, ոչ արյուն, ոչ դաժանություն, այլ մարդկային հոգեբանություն ու կախվածություն թմրանյութերից, դեղերից և այլնից.... Իսկ սաունդթրեքը պարզապես գլուխգործոց է.... Ամիսը մեկ պարտադիր դիտում եմ, կարծես իմ մոտ էլ է կախվածություն առաջացել այս ֆիլմից...
սարսափելի ֆիլմ է, խորհուրդ չեմ տալիս դիտել....
: Ահավոր ծանր կինո է: Բայց և՝ գլուխգործոց: Ահավոր ա հետևելը, թե ինչպես ա, օրինակ, հերոսուհին սկզբում թղթե ինքնաթիռներ բաց թողնում կտուրից, իսկ վերջում... Վերջում... Մի խոսքով: Տղայի ձեռքը, ու մանավանդ՝ թե ինչպես է էդ ձեռքով սրսկվում, տեսնելուց հետո քիչ էր մնում վատանայի
: Սաունդտրեկը շեդեվր ա: Ես ջութակ չեմ սիրում, բայց էդ կինոյի երգի խաթր սկսել եմ սիրել:
Մեջբերել
Էջանիշներ