Արս83 , ինչ դաժան բաներ ես հիշում
հա, մի հատ նոր թեմա է պետք բացել - սարսափելի դաժան մանրապատումներ....Dayana-ի խոսքերից
Արս83, ամբողջ մարմնովս դող անցավ....
I may be paranoid but no android!
Հայկ ջան գիտես, երևի մենք ենք մեղավոր, կայնքին էնքան ենք վարդագույն ակնոցներով նայելհա, մի հատ նոր թեմա է պետք բացել - սարսափելի դաժան մանրապատումներ....
Արս83, ամբողջ մարմնովս դող անցավ....
Առանձնապես մի ուրախացի։ Էդ նույն "արա"-ի սցենարը կրկնվել է մոտ մի տարի առաջ, երբ ես էի նայում ներկայացումը։Երեկ գնացել էի Մեա Կուլպա ներկայացմանը:
Հասավ այն պահը ներկայացման մեջ, երբ գերմանացի Հիտլերը պիտի ասի "ետ ինչ եք անում ԱՐԱ՝"… դե բոլորը էտ կադրը հաստատ տեսած կլինեն ……
Մի խոսքով, Հրանտ Թոխատյանը պատրաստվեց էտ պահին, խորը շունչ քաշեց ու,-«ետ ինչ եք անում……» ու մի թեթև պաուզա տվեց որ արա-ն ասի ու մեկ էլ մեկը դահլիճից բարձր՝ «ԱՐԱ»
էս թոխատյանն էլ իրան չկորցրեց ու ավելացրես «աԲրես»
դահլիճը պայթեց էտ իմպրովիզից ու մի 2 րոպեի չափով ուշքի չեր գալիս
ախր շատ տպավորիչ էր ու վարկենական կատարվեց դա
Իմպրովիզ չի։ Դերակարարումա, որում ներգրավված է նաև հանդիսատեսը։ Հայ ենք չէ՞, անպայման պետքա տեղից ելույթ ունենանք։ Իրենք էլ գիտեն էդ մասին ու օգտագործում են։
Ընդամենը դա է։
Դայանա ջան, մեջս տպավորվում ու դուրս չի գալիս։(ռուսական մի ֆորումում այսպես էի գրել. "Каждый ребенок - маленький, светлый мирок, а взрослые - большие, черные дыры")։ Իրոք, եթե ուզում ես հոգիդ հանգստանա, հավատդ չկորցնես մարդու նկատմամբ, բարու, գեղեցիկի նկատմամբ՝ շփվիր քառորդ ժամ երեխայի հետ։ Ես, օրինակ, իմ կյանքի ամենաերջանիկ պահերն եմ համարում երեխաների հետ շփումը։ Երբ նրանց համակարգչով հացից, մրգերից ու բանջարեղենից պատրաստված կոմոպոզիցիաների լուսանկարներ եմ ցույց տալիս (հասարակ բան, տեղադրեցի ֆորումում, ոչ ոք չարձագանքեց, իսկ երեխաներն այնպիսի հետաքրքրությամբ են նայում, հարցեր տալիս, ուրախանում), հետաքրքիր բաներ եմ պատմում, երաժշտություն ենք լսում։ Երեխաների հետ շփվելը հեշտ է, մոռանում ես հոգսերի, հոգնածության մասին։ Ընդ որում, սա մարդկանց միակ դասակարգն է, որի համար միջազգայնական, կրոնական, քաղաքական և այլ սահմաններ չկան։
Համալիրում բողոքական ժամանակս գնացել էի մի սեմինարի, որին չինացիներ էին եկել իրենց երեխաների հետ։ Մի րոպե էլ չքաշեց, որ հայ, ռուս ու չինացի երեխաները, առանց իրար լեզու իմանալու, սկսեցին միասին խաղալ, խաղաղ, համերաշխ, ուրախ։ Իտալացի ընկերոջս տանը նրա մեծ տղայի հետ (6-7 տարեկան) էլեկտրական դաշնամուրով իտալական երգեր էինք նվագում միասին, ուրախանում՝ այն դեպքում, երբ երկուսիս իմացած ընդհանուր լեզուն ֆրանսերենն էր, այն էլ մի քանի բառ։
Երեխան մի ուրույն աշխարհ է. մաքուր, լուսավոր, գեղեցիկ (տգեղ երեխա չկամ տեսած կյանքումս)։
Ու երբ տեսնում ես, որ այդ էակների նկատմամբ ոտնձգություն է կատարվում, չարություն, կոպտություն, մեջդ ամեն ինչ խառնվում է
Այ, Կասիոպեայի որբանոց կազմակերպած այցելության նկարները նայեք, երեխաների լավաշից պատրաստած կոմպոզիցիաները, բա դա հրաշք չէ՞։
Դե լավ, այս թեմայով որ ծավալվեմ, էլ չեմ կարողանա կանգնել, համ էլ թեմային չի բռնում։
Մի բան էլ ասեմ. ինչքան մեծանում եմ, այնքան ավելի դժվար է դառնում երեխայի աչքերի մեջ նայելը, չեմ դիմանում նրանց մաքրությանը։ Դա հասկանալի է՝ խավարն ի՞նչ գործ ունի լույսի հետ...
Էհ Արս83
Իսկ երեխաների նկատմամբ ոտնձգությունները դառել են մեր իրականության անբաժան մասերից
Էհ, իսկ ես չեմ կարողանում։ Դու Ժելեզնիկովի "Чучело"–ն կարդացե՞լ ես։ Ֆիլմն էլ կա, Յուրի Նիկուլինն ու Քրիստինա Օրբակայտեն են խաղում։ Ուղղակի սպանիչ գիրք է ու ֆիլմ։ Հազար օսկար արժի։Էհ Արս83
Մի դեպք էլ պատմեմ, գնամ։ Մինչև հիմա չեմ կարողանում հասկանալ այդ երեխայի վարքը, շատ եմ մարդկությունից հեռացել։ Մի շվեյացարական սուպերմարկետում ընկերոջս էի սպասում։ Մի հնդիկ կին էր կանգնած երեխայի հետ։ Երեխան ինչ–որ շատ էր ջղայնացրել նրան։ Կինը անընդհատ գոռում էր, ատամները սեղմում։ Հետո սկսեց երեխային խփել։ Եվրոպացիների մոտ ընդունված բան չի, իհարկե, բայց դե ու՞մ ինչ բանն է՝ ուրիշի գործին խառնվեն։ Ես սպասում էի, որ երեխան կփախչի մորից, մանավանդ, որ նա չէր պահում նրան, միայն հարվածում էր՝ մեջքին, գլխին, երեսին։ Երեխան լացում էր, ձեռքերով գլուխը փակեց։ Հետո ձեռքերը քաշեց գլխից, փաթաթվեց մոր ոտքերին ու սկսեց հեկեկալ։ Մայրը շարունակում էր հարվածել անպաշտպան գլխին ու մեջքին, բայց սա է՛լ ավելի ամուր էր բռնվում մոր ոտքերից ու ավելի ուժեղ լացում։
Կինը չդիմացավ, թափով գրկեց երեխային, գլուխը սեղմեց կրծքին, սկսեց համբուրել ու հեկեկալ։ Երկուսով էին լացում, մայրը երեխայի ձեռքերն ու երեսն էր համբուրում, ինչ–որ բաներ ասում ու լացում։ Երկուսով հեկեկում էին, բայց մայրն ավելի ուժեղ էր լալիս։
Հետո, երբ հիշում էի այս դեպքը, հիշեցի Աստվածաշնչի մի դրվագի մասին, որում Աստված ասում է Իսրայերին՝ քեզ հարվածեցի, բայց չդարձար Ինձ։ Ես էլ միշտ մտածում էի՝ ախր որ մեկին ծեծես, ո՞նց պիտի քեզ դառնա։ Բայց, փաստորեն, կարող է։ Ու միայն հիմա եմ հասկանում, թե այդ խոսքերից հետո Աստված ինչպես է ասում այդ նույն Իսրայելին՝ քեզ հետ եմ լինելու, քեզ աչքի բիբի պես եմ պահելու, հավիտյան քեզ վրա չեմ բարկանալու։
Երևի դա միայն ծնողը կարող է մինչև վերջ հասկանալ...
Արս83 ջան ֆիլմն եմ նայել, գիրքը ցավոք չեմ կարդացել, բայց ֆիլմն իսկաես հազար օսկար արժի
Չի կարելի փախչել, եթե նույնիսկ քեզ քշում են, չի կարելի փախչել
Իսկ խանությում պատահած օրինակդ իսկապես բացառիկ է : Չի կարելի ծեծել երեխային
Արսեն ջան իսկ ասենք ավելի ուրած ՄԱՆՐԱՊԱՏՈՒՄՆԵՐ կարո՞ղ ես հիշել, թե չէ սենց շատ ինչ որ տխրեցինք
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Դեռ միտս բան չի գալիս, որ հիշեմ, կպատմեմ
Ձեր չաթային գրառումներից հետո որոշեցի ես էլ օդնոկլասսնիկներում տարբեր տղաների կողմից ինձ «կպցնելու» փորձեր անելուց մի քիչ գրեմ…
barev.. sex uzum es?
գրեցի
dzmeruk em uzum
էն ICQ-ի նման
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Freeman (07.10.2011)
Մի դեպք հիշեցի, կիսատխուր–կիսաուրախ։
Կապանից մեր բարեկամներից մեկի երեխաներն էին եկել, աղջիկ ու տղա, երևի մի 7-8 տարեկան։ Փողոցով միասին քայլում ենք, ինձ հարցաքննում են։
(Տղան) –Բա տյու սոտըվի ունե՞ս։
–Չէ, չունեմ (երջանիկ մարդ էի, չունեի այն ժամանակ)։
(Զարմացած աչքեր) –Բա խէ՞ չես առնում, փող չունե՞ս։
–Չէ, ինձ պետք չի գալիս, դրա համար էլ չեմ առնում։
(Թերահավատությամբ նայում է վրաս ու լռում։ Մի քիչ քայլում ենք, աղջիկը հարցնում է) – Բա տյու մաշնա ունե՞ս։
–Չէ չունեմ։
–Որ մեծանաս առնե՞լու է՞ս։
–Չէ, ես մեքենա չեմ սիրում։
–Խէ՞, բա քեզ պետք չի՞։
–Չէ, պետք չի։
Մի պահ կանգնեցին, քույր և եղբայր մեծ աչքերով իրար նայեցին ու միաբերան ասացին.
– Շյաշ ա, է՜
Արս ինչ լավն էրՏու լրիվ շյաշ ես
Բա որ ասում եմ, երեխաները լրիվ ուրիշ աշխարհ ենԱրս ինչ լավն էր
Հիմա էլ հո սոտվի ունեսԲա որ ասում եմ, երեխաները լրիվ ուրիշ աշխարհ ենզնգիր
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ