Մի անգամ ես տեսել եմ աշխարհի վերջը: Այդ երազը շատ լավ եմ հիշում, չնայած որ արդեն համարյա թե 15 տարի է անցել:
Բոլորը գնում էին դատի: Այ դա արդեն վերջն եր: Այդ երազում ես տեսել եմ նաև Քրիստոսին: Դա շատ մեծ տպավորություն է թողել ինձ վրա:
Երազները, իհարկե, մեր ուղեղի արխիվացման աշխատանքներն են, օրվա ողջ ինֆորմացիայի ամփոփումը և արխիվացումը: Եթե չքնես երկու օր, երրորդ օրն արդեն կարողա տեսիլներ տեսնես: Առանց երազների մարդիկ կգժվեին, չի կարելի թերագնահատել դրանք:
Ես էլ էմ նմանատիպ երազ տեսել, աշխարհի վերջը
: Երկինքը սևացել էր, հսկաներ էին գուռզերով
շենքերի վրայով քայլում, հետն էլ ջարդում : Մարդիկ վազում էին էս կողմ էն կողմ
: Հետո արևի խավարումն էր, Քրիստոսին եմ տեսել ձեռնաշղթաներով
: Ահավոր տպավորվել էր, այն աստիճանի, որ զարթնելիս նկատեցի աչքերս արցունքոտ են
![]()
Чеширский КотЭ
Իսկ գուցե դա աշխարհի վերջը չէր, այլ... Մի մեծ ու լուսավոր ցանկություն ես ունեցել, որոնք փշրվել են ու չեն իրականացել ու այդպես էլ այդ ցանկության լույսը խավարել է ու շղթայված մնացել... իհարկե պետք է հիշես այն քո ժամանակահատվածը, երբ տեսել ես այդ երազը. չգիտեմ ինչի այսպիսի մեկնաբանություն առաջացավ նկարագրածդ երազը կարդալիս ու որոշեցի այն այստեղ գրել. իհարկե չգիտեմ էլ թե գոնե մեկ տոկոս ասածիս մեջ ճշմարտություն կա՞, թե՞ ոչ![]()
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է...
Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
երեկ երազումս ինչ-որ գետի ափին էի, մեն-մենակ զբոսնում էր` հարսի շորով ու քողով… տենց մինչև մտածում էի, թե ինչ եմ էդտեղ անում ու ինչու հարսի շորով, ինչ-որ հսկա առյուծ հայտնվեց ու ուզում էր ինձ ուտել…![]()
արթնացա, տենց էլ չիմացա վերջը կերավ, թե չէ…![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Երեխեք երազում մի քանի օր իրար հետևից նույն մարդուն տեսնելն ի՞նչ ա, տարօրինակ ա, ախր չեմ էլ մտածել այդ մարդու մասին(այդ անձնավորությունն անընդհատ նեղված ա
)
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
Երազներ, հաճախ մարդուն թևեր տվող և հեռու հեռավոր եզերքներ տեսնելու, լինելու հնարավորություն տվող,
Երազներ- շատ անգամ սարսափներ ու մղձավանջներ
Երազները հնարավորի ու կատարվածի կամ անցյալի և ապագայի խառնումից առաջացած կարճատև տեսիլքներ են, որոնք մարդու վրա իհարկե զադում են ռեալ կյանքում և դրդում այս կամ այն որոշումն ու քայլը ընդունելու, կատարելու...
Մի ժամանակ սարսափներ էի տեսնում...հրեշներ և այլ անիրական էակներ...
Հետո սկսեցի երազում սավառնել ու անեցնել հեռու աշխարհներ, եզերքներ...
Շատ հետաքրքիր էին այն երազները, որոնց ժամանակ կարծես թե ինչ որ վաղ ժամանակներում արդեն տեսել էիր այդ ամենը, էակներին ու տեղանքը և նաև նոր էակների ես տեսնում ու սկսում ես մի սպանիչ հետաքրքրությամբ առաջ սլանալ ու տեսնել, թե ամենավերջում, արդյոք ինչ կա, ով կա....կարծես ինչ որ բան ես կորցրել ու փնտրում ես ագահաբար... ու զգալով, որ ուժերդ ու հույսերդ դավաճանում են... ափսոսանքով վերադառնում ես, բայց էլի հույսով, որ նորից կգնաս հեռուները ու կգտնես մի այնպիսի հրաշք, որը կարծես գիտես, ու եթե գտնես, կիմանաս, որ դա է ինչ պետք է, ու կդադարես թափառել, որոնել, տանջվել.... գուցե այդ վայրը դրախտն էր, թե դժոխքը? ավաղ էլ այդքան չեմ սավառնում այդ երազներում, ուժերս քիչ են արդեն, հեռուն չեմ հասնում, բայց երբ դասական երաժշտություն եմ լսում` մեղմ ու ներդաշնակ, տխուր ու հանդարտ, տեղ-տեղ արտասովոր դաշնամուրի, ջութակի կատարումներ, ապա միանգամից հագենում եմ ու էլ ձգտումս չի ստիպում փնտրել, կարծես արդեն գտած լինեմ և բավարարվում եմ դաժան իրականությամբ... ինչը ավելի տխուր է, երբ չես պայքարում....![]()
Ես իմ երազներիս վրա գիրք եմ գրելու
Ուրեմն երազումս լուսին եմ տեսել այն էլ ժպտացող, էս սմայլիկի նմանԳիշեր էր, հետո պարզվեց, որ ցերեկ ընդհանարպես չի լինում, այսինքն ցերեկ էր
: Մի հատ մեեեեծ չափսերի օդապարիկ կար (Կամ ավելի շուտ դիրիժաբլ, հայերեն չգիտեմ ոնց կլինի
), այդ դիրիժաբլի թևերին ամրացված էր դեղին գույն կտոոոոր ու երբ լուսնի տակ էր պահվում, ապա ցերեկային վաաաաաաաաաաաաաառ լույս էր պատում ու բոլորը ուրախանում էին: Իմ երազում երևի լուսինը փոքր էր ...
Հետո նորից օդապարիկանման բան եմ տեսել, պատուհանի մոտ կանգնած իմ աստղին եմ նայում ,մեկ էլ տեսնեմ մի հատ մեծ օդապարիկ երկնքում՝շաաատ հեռու, հետո սկսեց մոտենալ ու երբ մոտեցավ, տեսա որ մեջը տարօրինակ մարդիկ էին՝մեկը կապույտ գույնի էր, երկար գլխով (ոնց որ լուսնից իջած լիներ), մյուսը մարդ էր, բայց մարդու նման չէր: Բարբարոսավիկինգանման էր հագնված: Վախեցա. գլուխս իջացրեցի պատուհանի տակ պախկվեցի, օդապարիկը մոտեցավ պատուհանի մոտ, նայեց , դե բնականաբար ես չէի երևում, ու մի վարկյանում նորից կորավ երկնքի հեռուներում : Պատկերացնում եմ ինձ գտած լինեին, հիմա ու՜ր կլինեի![]()
![]()
Чеширский КотЭ
Ուզում եմ խոսենք մասնավոր դեպքի մասին, այն մասին, երբ մարդիկ երազի մեջ գիտակցում են, որ երազ են տեսնում:
Ամեն ինչ սկսվեց, երբ 8-9 տարեկան էի: Ինչպես կարելի է մոռանալ առաջին երազը, երբ գիտակցում ես, որ երազում ես:Հիշում եմ, թե ինչպես էի քեռակնոջս համոզում, որ հիմա մենք երազի մեջ ենք, նա ծիծաղում էր ինձ վրա, իսկ ես ասում էի, թե հասկանում եմ, որ անհավատալի է, բայց սա իմ երազն է:
Ես գիտեմ, որ կան ինձ նման մարդիկ, մի քանի հոգու հանդիպել եմ:
Բայց էս սաղ հեչ, մի 2 ամիս առաջ շատ վախեցա,չնայած կյանքում շատ քիչ բաներից եմ վախենում, երբեք չէի մտածի, որ կարողեմ վախենալ երազիցս:Վերջերս արդեն երազներ քիչ էի տեսնում:Մի երազիս մեջ էլի գիտեի, որ երազ ա, բայց ամեն ինչ ահավոր իրական էր:Ես կռիվ էի անում մի քանի զինված մարդկանց հետ, բայց ոնց որ իրականում լիներ:Վերջում համբուրվեցի մի աղջկա հետ, առաջ էլ էի երազիս մեջ համբուրվել, բայց էդ անգամը չէր տարբերվում իրականից:Ուղղակի չեմ կարող բացատրել թե ինչ իրական էր ամեն ինչ, բոլոր զգացողությունները, հարվածները ամեն ինչ:
Արթնանալուց հետո վախեցած էի, չնայած երազս վախենալու չէր, ընդհակառակը, բայց նստել ու մտածում էի, թե ոնց կարող էր ամեն ինչ էդքան իրական լինել:Ուրիշ անգամներ, երբ երազիս մեջ գիտակցում էի, թե երազում եմ, ուղղակի ծիծաղս գալիս էր, թե ինչքան անիրական բաներ են կատարվում:
Ժող. ջան չեմ կարծում, որ ներվային կամ հոգեկան խնդիրներ ունեմ:Ձեր մեջ չկան մարդիկ, որոնց հետ պատահել է նման բաներ???
Վերջին խմբագրող՝ Selene: 17.11.2008, 23:48:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ