Հա, ծանոթ դեպք ա: Ինֆորմիս կուրսայինի ժամանակ էր հաճախ պատահում, երազումս ինչ-որ բաներ էի հորինում, հետո ուրախ-ուրախ արթնանում էի, կամ չէի հիշում, կոնկրետ ինչ էի մտածել, կամ էլ հիշում էի ու պարզվում էր ապուշություն աVisTolog-ի խոսքերից
Դե մի երկու անգամ օգնելա երազում խնդիր լուծել:Լուրջ:
...
Ես մինչև 18 տարեկան մտածել եմ, որ երազները լինում են սև ու սպիակ:
Հոգեբանությունից կուրսային աշխատանք էի գրում երազների մասին ու կողքից հանձնարարված գրականությունից շատ կարդացի:Այնքան տպավորվեցի, որ ինչքան երազների մասին տեղեկություն կարողացա, հավաքեցի:Ամենատպավորիչն այն էր, որ ինչ կարդում էի, հետո իսկապես համոզվում էի:Կարդում ու ապացուցվում էր իմ կողմից: Զարմացա, երբ կարդացի, որ երզները գունավոր են լինում: Անցավ մի քանի օր, ու ես, առաջին անգամ, էնպիսի գունավոր երազ եմ տեսնում` լռիվ ֆանտաստիկայի ժանրից` լազուր կապույտ երկնքում թռչող մուգ շագանակագույն շուն, կանաչ կանաչ խոտեր... գույների մի նենց ճոխություն, ոնց որ հեքիաթում լինեի:
Հիմա էլ սև սպիտակ երազներ չեմ տեսնում, չնայած, որ ամեն օր երազներ եմ տեսնում:Արդեն եթե մի օր չեմ տեսնում, ավելի ճիշտ չեմ հիշում երազներս, մի տեսակ էն չի:
Զգացել եք, որ երբ մակերեսային քնի ժամանակ եք երազ տեսնում ու արթնանում, աչքերը ցավում են մի տեսակ, ոնց որ հոգնած լինեն:
Մեկ-մեկ իմ մոտ այնքան են հոգնում, ոնց որ ամբողջ գիշեր ասենք կարդացած լինեմ:
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
ես էլ եմ միշտ հիշում իմ երազները
իսկ ես կարդացել եմ, որ մարդիկ չեն հիշում իրանց երազները, որովհետև չեն ուզում
Չէ, ոչ թե չեն ուզում, այլ չեն հիշում: Երբ խորը քնի մեջ են լինում, չեն հիշում:Հիմնականում հիշվում են մակերեսային քնի ժամանակ տեսածները կամ, որ միանգամից արթնանում են:
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
բայց բոլոր մարդիկ և՛ խորը, և՛ մակերեսային քնի մեջ լինում են․․ ոմանք տարին մեկ են հիշում երազը, ոմանք էլ միշտ
հարց՝ ինչու: )
Մարդկանց տեսակից է գալիս, օրինակ ես շատ զգայուն եմ: Ամեն անգամ երազ տեսնելուց ես զգում եմ, որ երազի մեջ եմ, ոնց որ կիսաքուն կինո նայեմ )))) հետո ամեն տեսած չի, որ հիշվում է:
Օրինակ "միրաժ" ասվածի մասին գիտեք չէ? կարճ ասած էն, որ մի պահ ինչ-որ լինում է կամ հեսա լինելու է, քեզ թվում է, թե արդեն էտ պահը տեսել ես կամ ապրել ես:Այ դա շատ գիտնականներ ասում են, որ մարդ երազում տեսնում է էտ ամենը ու երբ իրականում դա տեղի է ունենում, ենթագիտակցությունդ հիշեցնում է քեզ ))) Այսինքն, մարդ երազում տեսնում է շատ ավելին, որը մնում է ենթագիտակցության մեջ, ու չի հիշում, իսկ այն, ինչ հիշում է, շատ չնչին մասն է
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
բայց այդ քո ասած միրաժի բացատրության հետ համաձայն չեմՄարդկանց տեսակից է գալիս, օրինակ ես շատ զգայուն եմ: Ամեն անգամ երազ տեսնելուց ես զգում եմ, որ երազի մեջ եմ, ոնց որ կիսաքուն կինո նայեմ )))) հետո ամեն տեսած չի, որ հիշվում է:
Օրինակ "միրաժ" ասվածի մասին գիտեք չէ? կարճ ասած էն, որ մի պահ ինչ-որ լինում է կամ հեսա լինելու է, քեզ թվում է, թե արդեն էտ պահը տեսել ես կամ ապրել ես:Այ դա շատ գիտնականներ ասում են, որ մարդ երազում տեսնում է էտ ամենը ու երբ իրականում դա տեղի է ունենում, ենթագիտակցությունդ հիշեցնում է քեզ ))) Այսինքն, մարդ երազում տեսնում է շատ ավելին, որը մնում է ենթագիտակցության մեջ, ու չի հիշում, իսկ այն, ինչ հիշում է, շատ չնչին մասն է
ինչքան հասկացա, դու կողմ ես այն տեսակետին, որ երազները ապագան գուշակելու հատկություն ունեն
Չէ, հստակ չեմ կարող ասել ու ես էտ կարծիքը ամբողջությամբ չեմ կիսում, դրա համար նշել էի, որ ասում են
Ամեն դեպքում ամեն ինչ չի, որ կարող են գիտականորեն բացատրել ու ապացուցել: Օրինակ իմ մոտ էտ "միրաժները" շատ են լինում` գրեթե ամեն օր: Փոքր ժամանակ անգամ մտածում էի, թե ինչ-որ տեսիլքի նման բան է, որ մենակ ինձ է հատուկ, հետո իմացա, որ ես միակը չեմ (մի քիչ տխրեցի, բայց հետո հանգստացա, որ տենց ա)
Հետո էտ տեսակետը ինձ համար մինչև վերջ ապացուցված չի, որ պնդումներ անեմ:
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Առանց կատակ ու նառուրալիզմ։ Հետաքրքիր է՝ Թումանյանը քնա՞ծ է եղել, թե արթմնի երազո՞ւմ է տեսել այն մաքիին։
Աչքդ թեքեցիր՝ բանիդ տերը չես, բանդ թեքեցիր՝ աչքիդ տերը չես։
որ եկավ մոտը...
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
միրաժը ինձ թվումա հոտերի ու զգայական հիշողության հետա կապված․․Չէ, հստակ չեմ կարող ասել ու ես էտ կարծիքը ամբողջությամբ չեմ կիսում, դրա համար նշել էի, որ ասում են
Ամեն դեպքում ամեն ինչ չի, որ կարող են գիտականորեն բացատրել ու ապացուցել: Օրինակ իմ մոտ էտ "միրաժները" շատ են լինում` գրեթե ամեն օր: Փոքր ժամանակ անգամ մտածում էի, թե ինչ-որ տեսիլքի նման բան է, որ մենակ ինձ է հատուկ, հետո իմացա, որ ես միակը չեմ (մի քիչ տխրեցի, բայց հետո հանգստացա, որ տենց ա
Հետո էտ տեսակետը ինձ համար մինչև վերջ ապացուցված չի, որ պնդումներ անեմ:
իսկ Թումանյանի երկրպագուին շտապենք հիասթափեցնել․ ոչ ոք չգիտի պատասխանը
Չէ, ոչ միայն, բա տեսողականը?
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
այո, նաև տեսողականը
դե հենց էտ ա, որ կա )))
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Ես, օրինակ, չեմ բացառում, որ երազները հիշել–չհիշելը ուղղակի կապ ունենա նաև տվյալ մարդու հիշողության լավ կամ վատ լինելու հետ։ Մի պարզ օրինակ բերեմ. մեր ընտանիքում ես, մայրս ու եղբայրս, բայց հատկապես ես ու մայրս, միշտ շատ լավ հիշողություն ենք ունեցել՝ ամենատարբեր առումներով, ու էնպես է ստացվել, որ մենք միշտ հիշել ենք մեր երազները ու հաճախ ենք պատմել, իսկ, օրինակ, քույրս ու հայրս ընդհանուր առմամբ բավական վատ հիշողություն են ունեցել միշտ էլ՝ էն առօրեական ամենապարզ հարցերից սկսած մինչև կոնկրետ մանրամասներ, ու իրենք երկուսն էլ, իրենց ասելով, համարյա երբեք երազներ չեն տեսնում։ Դե, հայտնի է, որ երազներ բոլորը և միշտ են տեսնում, ուղղակի ոչ միշտ են հիշում։
Մի բան էլ. վերջին տարիներին իմ հիշողությունը նախկինի համեմատ զգալիորեն վատացել է, ու զարմանալի չի, որ եթե նախկինում ես, կարելի է ասել, ամեն օրվա տեսածս երազը կարող էի հստակ պատմել, հիմա ոչ միշտ եմ հիշում, թեև էլի հաճախ եմ հիշում։ Մի խոսքով՝ գուցե հիշողությունը երազները հիշել–չհիշելու հարցում միակ գործոնը չի, բայց ինչ–որ դեր հաստատ ունի, ու ոչ փոքր։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ