Ռուսական ավանտյուրայի վերաբերյալ նյութեր վերջապես գտա ինտերնետում՝ Мифы о войне в Грузии
1500 զոհերի հետքերը ինչ որ չեն նկատվում՝ Russia/Georgia: Investigate Civilian Deaths
Россия завысила число жертв в Южной Осетии в десятки раз?
Si vis pacem, para bellum
Վիշապ ջան
Ոնց որ ասեիր, թե վերջապես գտա ինտերնետում, որ գայլն է կծել եղնիկի քամակը, և ոչ թե հակառակը, ինչպես պնդում է գայլը ու իրեն "թիմը"
…
Մի փոքր պատմություն իմացող ու մի պուճուրիկ տրամաբանաությանը տիրապետող ցանկացած մարդ էտ ապացույցի կարիքը չունի: Պարզից էլ պարզ է որ ռուսական հատուկ ծառայությունները սարքել էին օսերի վրա վրացիքի հարձակումը:
…
Իսկ թե ես ամենը ինչ վերջ կունենա մինչև ողն ու ծուծը փտած ու միայն նավթի անխնա շահագործման հաշվին զկռտվող ռուսական պետության համար, սա էլ պարզ է: Մոտենում է իրենց վերջը, եթե սա իրենց ինքնագործնեության արդյունքն էր / որին խիստ կասկածում եմ/ :
Եկեք չմոռանանք ԱՄՆ-ի գործոնը
"Clouds now and again
give a soul some respite from
moon-gazing-behold."
Matsuo Basho
Աղբյուրը՝ lragir.amԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԿԱՄ ՄԱՍԻՑ ՀՐԱԺԱՐՎԵԼՈՒ ԱՐՎԵՍՏԸ
Հարավային Օսիայում բռնկված ռուս-վրացական պատերազմն աստիճանաբար արդեն դառնում է պատմություն, իրադարձությունները սկսում են զարգանալ ռազմական ավելի ու ավելի քիչ բաղադրիչով, մինչդեռ շատ շատերին դեռ շարունակում է հետաքրքրել հարցը, թե այդուամենայնիվ ինչի հետ գործ ունեցավ աշխարհը Հարավային Օսիայում: Ինչ էր դա, զուտ Սահակաշվիլու էմոցիոնալություն եւ Պուտինի վրեժխնդրություն կամ քեն, թե բավական նրբորեն պլանավորած աշխարհաքաղաքական մի ծրագիր, որն ուներ շատ ավելի գլոբալ նպատակ, քան Հարավային Օսիան, ինչին էլ հակամարտության երեք կողմից զոհ գնացին հազարավոր մարդիկ` զինվոր, թե խաղաղ բնակիչ:
Շատ դժվար է հավատալ, որ Սահակաշվիլին այդքան միամիտ էր ինքնուրույն պատերազմ սկսելու համար, այն էլ Ռուսաստանի դեմ, իսկ աշխարհն էլ այդքան քնած էր, նրա այդ ինքնագործունեությունը չկանխելու համար: Ռազմական գործողությունների հետեւանքով Վրաստանի անհաջողությունից հետո Թբիլիսիի կենտրոնում իր զինակիցներին հանրահավաքի բերած Սահակաշվիլին հայտարարեց, թե ինքն ակնկալում էր, որ միջազգային հանրությունը կկանգնի Ռուսաստանի ագրեսիայի դեմ, բայց իր հույսը չարդարացավ: Եթե ոչ լրիվ, ապա գոնե մասամբ Սահակաշվիլին երեւի թե անկեղծացել է, տեսնելով բազմահազարանոց հանրահավաքը:
Հարց է միայն, թե ինչն էր միջազգային հանրության հանդեպ այդ հավատի պատճառը: Արդյոք նույն այդ հանրության առանձին ներկայացուցիչների հավաստիացումները, որ թույլ չեն տա Ռուսաստանին խառնվել վրաց-օսական պատերազմին, թե հավատը պարզապես հիմնված էր այն պարզ պատկերացումների վրա, թե Վրաստանը միջազգային հանրության բարեկամն է, իսկ Ռուսաստանը մրցակից, եւ հետեւաբար մրցակցին թույլ չեն տա բարեկամին նեղել: Սահակաշվիլու մեջ երեւի թե խոսել է հայկական արյան այն մասը, որի համար նույնիսկ Վրաստանի որոշ շրջանակներ համարում էին, որ Վրաստանում 2004 թվականին տեղի ունեցավ հայկական հեղափոխություն: Հայկական արյունն էլ երեւի թե թույլ չի տվել հիշել, որ քաղաքականության մեջ բարեկամ կամ մրցակից հասկացությունները խիստ պայմանական են, իսկ գերիշխողը շահն է: Հետեւաբար, իրավիճակն առավելագույնս հասկանալու համար, այն էլ ինֆորմացիայի սղության պարագայում, պետք է երեւի թե դիտարկել, թե ով շահեց տեղի ունեցածից: Ըստ այդմ էլ հնարավոր է որոշակի եզրակացություն անել, թե ով էր ի վերջո բախման իրական նախաձեռնողը:
Թվում է, թե շահողներից մեկը Ռուսաստանն է: Նա կարողացավ Վրաստանին լուրջ դաս տալ, իսկ աշխարհին էլ ցույց տալ, որ դեռ ունակ է կայացնելու ինքնուրույն որոշումներ եւ չանսալու միջազգային հանրության սպառնալիքներին, թե իրեն կմեկուսացնեն համաշխարհային քաղաքականությունից: Բացի այդ, Ռուսաստանը փաստացի իր օգտին լուծեց Աբխազիայի եւ Օսիայի խնդիրը, այդ տարածքներում տեղակայելով իր զորքը, թերեւս բավական երկար ժամանակով: Սակայն երբ խնդիրը նայում ենք մյուս կողմից, ապա ակնհայտ է, որ Ռուսաստանը զգալիորեն կորցրեց թե Հարավային Կովկասում, թե ընդհանրապես համաշխարհային քաղաքական գործընթացում: Օրինակ, հարց է առաջանում, իսկ Ռուսաստանի ինչին է պետք Օսիան եւ Աբխազիան, եթե դրանք վերջնականապես կտրվում են Վրաստանից եւ այլեւս չեն կարող Ռուսաստանի ձեռքին ծառայել որպես այդ երկրի դեմ կիրառվող գործիք: Աբխազիան եւ Օսիան նույնիսկ կարող են դառնալ Ռուսաստանի ուսին բեռ, քանի որ այդ չճանաչված երկրների վարչակարգերին Ռուսաստանի Դաշնային իշխանությունը ֆինանսական մեծ օժանդակություն էր ցուցաբերում ու պահում էր Վրաստանի վրա անջատական տրամադրություններով ազդելու համար: Մինչդեռ հիմա հարց է առաջանում, թե արդեն ինչի համար է Ռուսաստանը ֆինանսավորելու այդ չճանաչված հանրապետությունների կառավարիչներին, եթե նրանք արդեն կորցրել են իրենց հիմնական գործառույթը` ծակել Վրաստանին, ազդել այդ երկրի ղեկավարության նյարդերի վրա: Հարց է նաեւ, թե ինչ կլինի, եթե Ռուսաստանը դադարի ֆինանսավորել: Այդ դեպքում Օսիան ու Աբխազիան կարող են դառնալ անվերահսկելի տրածքներ, եւ փաստացի պոտենցիալ Չեչնիաներ Ռուսաստանի գլխին: Այսինքն, երբ Ռուսաստանը հիմա սկսի անիմաստ ծախսեր անել Օսիայի եւ Աբխազիայի վրա, թերեւս դրանից հետո կհասկանա, որ իրեն ոչ թե դրանք էին պետք, այլ Վրաստանը, մինչդեռ ինքը ձեռք բերեց այն, ինչ իրեն պետք չէր, ու կորցրեց այն, ինչ այդքան անհրաժեշտ էր Կովկասում հեռանկար ունենալու համար:
Թվում է, թե շահել են Աբխազիան ու Օսիան, որ ի վերջո կարողացան պոկվել Վրաստանից: Բայց մյուս կողմից, Վրաստանից անջատվել ցանկացող Աբխազիան ու Օսիան գործոն են, իսկ Վրաստանից անջատված Աբխազիան ու Օսիան դադարում են իրենցից որեւէ հետաքրքրություն ներկայացնելուց: Հետեւաբար նրանց շահած լինելու տպավորությունը խիստ հարաբերական է, առնվազն:
Որքան էլ զարմանալի է,. բայց տեղի ունեցածից շահեց Վրաստանը: Այս դեպքում պետք չէ Վրաստան հասկացությունը նույնացնել Սահակաշվիլու հետ: Սահակաշվիլին, կամա, թե անկախ իր կամքից, Վրաստանը փաստացի ազատեց Աբխազիայի եւ Օսիայի վերաբերյալ պատրանքներից, որ անկասկած այս կամ այն կերպ ուներ այդ երկրի վերնախավը, թեեւ գուցե տարբեր մոտեցումների տեսքով: Ընդհանրապես, Վրաստանի ուսերից ցած ընկան Աբխազիան ու Օսիան, իսկ դա, թեեւ առաջին հայացքից կորուստ է ենթադրում, այնուհանդերձ ենթադրում է նաեւ ավելորդ ու անպետք բեռի թեթեւացում, ինչն էլ ավելի դյուրին կդարձնի անցնելիք հետագա ճանապարհը: Այլ կերպ ասած, Վրաստանի բեռը թեթեւացավ, Ռուսաստանը փաստացի բեռնավորվեց, Օսիան ու Աբխազիան կորցրին իրենց էական նշանակությունը, Ռուսաստանի առաջ փակվեց Հարավային Կովկասի հյուսիսային դարպասը: Արդյոք ում էր դա ձեռնտու:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Ի՞նչ կասեք պարոնայք իմաստուններ![]()
Ռուսաստանը կար ու մնաց նույնը: "Վարկաբեկված ու քնձռոտ" երեկ չի դառել: Ռուսաստանի բանակին պետք չի թերագնահատել, մանավանդ որ ոչ ՆԱՏՕ-ն և ոչ էլ ԱՄՆ-ը չեն թերագնահատում: Ստուգում էին, միգուցե…
Էն որ Մերձավոր Արևելքի քարտեզը վերաձևելու են, իմ մոտ դառնում է համոզմունք: Ու որքանով ես եմ տեսնում, Ռուսաստանին բավական մեծ "թուլափայ" են տալու: Արևմուտքն իր գազի ու նավթի դարդին է, հասարակ վրացու համար չի էլ ֆսֆսա:
Արթ բան էի հարցրել, բայց ֆորումի "քիմմաքրման" պատճառով ջնջվել է: Հիմա ստիպված նորից եմ հարցնում. կարող ե՞ս տեղեկանալ - Շալիկաշվիլու ռեզիդենցիան (ասում են Գորիի մոտերքն է) գնդակոծվել է՞, վնասված է՞, թե սաղ լավա …![]()
Կյանքի իմաստը քեզ կերտելու մեջ չէ , այլ` քեզ գտնելու...
Loading your personal settings....
Բորժումիում կրակոցներ են![]()
Чеширский КотЭ
Պատերազմը արդեն ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի հետ ա գնում: Ագիտացիոն պատերազմ, որտեղ Ռուսաստանը էլի հաղթումա: Իսկ Վրաստանը ամբողջովին ջախջախված ա: Բանակ էլ չունի, գործընկեր էլ, նախագահն էլ գալստուկն ա ծամում բառիս բուն իմաստով:
էսպես չի մնա
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ