Բոլոր բլոգային գրառումները

Ինչու՞ այսքան երկար չես գալիս… Այս հարցը, որ միշտ մնում է անպատասխան, ծնվում է աննկատ, առանց աղմուկի… Միախառնվելով մայրամուտի հետ` ներկում է հորիզոնը միայնության գույնով, կախվում է հոգուցդ, ինչպես անձրևն է կախվում երկնքից, և հանկարծ պատռելով այն` թափվում ...

Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում: Բարձրացնում է նա ինձ վերև Ու այնտեղից ցած գլորում: Թևեր տալիս ու այն այրում, Հույս է տալիս ու այն խլում: Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում

^{_{Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում: Բարձրացնում է նա ինձ վերև Ու այնտեղից ցած գլորում: Թևեր տալիս ու այն այրում, Հույս է տալիս ու այն խլում: Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում}}

Երազում ու թեկուզ կյանքում
Քո պատկերը իրական չի թվում
Գուցե այն հուշ դառնալով
Արդեն վաղուց ինձ չի պատկանում…

Մի գուցե հոգով քեզ կարոտում
Բայց սրտանց ներել չի ստացվում
Ու կամ էլ հիշելով թեկուզ մութ սենյակում
Միայն արցունքներն ...

Դու փափուկ խաղալիք ունես???.......Դե իհարկե ունեցել ես, ու բոլորի պես գիշերները հետդ պառկացրել ես, վերմակդ քցել ես վրան, որ չմրսի, չնայած դու մրսում էիր...... Դե իհարկե ունեցել ես.......
...ես էլ....ես էլ ունեի, ու հիմա էլ ունեմ, ունեմ մի հատ, անցյալիս հուշերից, միակ թանկ ...