Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

[Լեռնցի]

Հարգելիներս, ես էլ դեմ եմ բոլոր տեսակի անարդարություններին: Բայց այստեղ շատ նուրբ հարցեր կան, որի հետ հաշվի չենք նստում:
Ավելի էականը այն չէ, թե ով է երկրիդ ղեկավարը, ավելի էական է, թե նա ինչ ժողովուրդի նախագահ է: Այսինքն, մինչև ժողովուրդն ինքն առաջ չքաշի իրեն հուզող խնդիրները, ղեկավարը ձեռնամուխ չի լինի այդ խնդիրների լուծման, և կլուծի հիմնականում ավելի “թեթև” խնդիրներ:
Այսօր ես չեմ մասնակցում իրականացվող շարժմանը, բայց պակաս չեմ մտահոգված հայրենիքիս ճակատագրով: Պարզապես, այն գաղափարախոսությունը, որով և դուք եք շարժվում սխալ է/ըստ իս/, և հենց դա է պատճառը, որ այժմ միասնական չէ մեր ժողովուրդը:
Հստակ պետք է գիտակցել, որ այժմ մեզ պետք չի ոչ ՌՔ-ի դատը, ոչ էլ ՍՍ-ի հրաժարականը, ոչ էլ ԼՊՏ-ի վերընտրվելը: Կուշտ ենք արդեն մենք այդ ձանձրալի թեմաներից: Ավելի լուրջ խնդիրներ կան, որ ծանրացած է մեր Հայրենիքում: Այսօր մեր մշակույթն է կործանվում, … ու այդ խնդիրը ոչ ԼՏՊ-ն, ոչ ՍՍ-ն և ոչ էլ ոչ ոք, չի կարող լուծել: Դա կարող է լուծել միայն ժողովուրդը: Այսօր մենք ոչ թե պետք է պահանջեք հրաժարական, այլ պետք է պահանջենք խնդիրների շուտափույտ լուծում: Համոզված եղեք, որ մեր Երկրի առջև ծանրացած խնդիրները ոչ Եվրոպան կարող է և ցանկանում է լուծել ոչ ՌԴ-ն և ոչ էլ ԱՄՆ: Մենք ինքներս պետք է լուծենք մեր առջև ծանրացած խնդիրները: Չէ որ այդ երկրների ղեկավարներն էլ մեր պես մարդիկ են, ունեն իրենց ընտանիքը, իրենց Հայրենիքը: Նրանց հազար տարի մնա չի մտահոգում, թե Հայաստանում կրթությունը ցածր մակարդակի վրա է/նկատի ունեմ, որ ներկայիս սերունդն անգրագետ է/, նրանց չի մտահոգում, թե Մարտի 1-ին քանի մարդ զոհվեց… քանի քանիսն են այլերկրներում զոհվել հենց իրենց լռությամբ կամ հենց թույտվությամբ, հազարներ, հազարներ… նրանց չի հետաքրքրում, որ այսօր հայերը հնարավոր է կեղտոտում են իրենց քաղաքն ու բնությունը…
Ուրեմն որպեսզի մենք կարողանանք միասին գործել, մենք հրապարակում չպետք է գոռանք “Լևոն նախագահ”: Հստակ պետք է քննարկվի ու մշակվի այն հարցերը և հարցերի լուծման տարբերակները, որոնք կբերի այս խնդիրների լուծմանը: Հիշեք, որ ժողովուրդի ամենամեծ միավորողը իր մշակույթն ու ադաթներն են և այդ միասնությունը ի զորու է լուծել ցանկացած խնդիր: Դա ապացուցում է մեր պատմությունը: Ուրեմն ես կասեմ, մինչ հիմա ինչ եղել է մեր երկրում, ոչ ՌՔ-ն, ոչ ԼՏՊ-ն և ոչ էլ եսիմ ով մեղավոր չէ…մեղավոր է հենց ժողովուրդը…մեղավոր է մեր մտավորականությունը, մեր երիտասարդությունը…մենք ենք թույլ տվել, որ այսօր այսպիսի խնդիրներ առաջանան, ուրեմն մենք էլ պիտի լուծենք այդ խնդիրները, ոչ թե ՌՔ-ին դատենք, ՍՍ-ին հանենք, ԼՏՊ-ին դնենք, հետո նորից ԼՏՊ-ին հանենք, ՋՊՌ-ին դնենք… Յուրաքանչյուրդ հենց ինքնիրենից պետք է զբաղվի այդ խնդիրների լուծմամբ, ու այդքանը պետք է կատարվի մի միասնական մթնոլորտում, իսկ այդ միասնությունը մեր մշակույթն է, մեր ադաթները…մեր կրթվածության աստիճանը…մեր ազնվությունը:
Որ մի մեկդ երգել գիտի 5-ից ավելի ազգային երաժշտություն, որ մի մեկդ գիդի ճիշտ պարել Քոչարի, որ մի մեկդ է կարդացել 100-ից ավելի գրականություն…այո ինքնակրթվելով մենք նաև միշտ պետք է պահանջենք և թույլ չտանք, որ մեզնից մեկը իրեն ավելի դասի, իրեն ավելի խելոք ու ուժեղ համարի…քանի որ այդ ինքնակրթությունն է, որ մեզ կարող է լիարժեք միավորել ու համախմբել մի ընդհանուր ազգային մտածելակերպի շուրջ…դրանք մեր մշակույթային արժեքներ են:

Հ.Գ. Վերջերս գնացել էի Վիկտոր Համբարձումյանի տուն թանգարան: Այնտեղ ես տեսա մի լուսանկար: Լուսանկարում Կոմիտասը դաշնամուր էր նվագում, իսկ նրան ունկնդրում էր Թումանյանը, Իսահակյան, Րաֆֆին, Հակոբ Պարոնյանը, Սիամանթոն, … և այլ մտավորականներ:

[Chuk]

Որ մի մեկդ երգել գիտի 5-ից ավելի ազգային երաժշտություն, որ մի մեկդ գիդի ճիշտ պարել Քոչարի, որ մի մեկդ է կարդացել 100-ից ավելի գրականություն…այո ինքնակրթվելով մենք նաև միշտ պետք է պահանջենք և թույլ չտանք, որ մեզնից մեկը իրեն ավելի դասի, իրեն ավելի խելոք ու ուժեղ համարի…քանի որ այդ ինքնակրթությունն է, որ մեզ կարող է լիարժեք միավորել ու համախմբել մի ընդհանուր ազգային մտածելակերպի շուրջ…դրանք մեր մշակույթային արժեքներ են:

Ի դեպ հանրահավաքներում ու բողոքի այլ ցույցերի ժամանակ բացի «Լևոն նախագահ» գոռալուց նաև Քոչարի են պարում, երգում ազգային երգեր, զբաղվում ընթերցանությամբ, ինքնակրթմամբ...

Գրածներդ այնքա՜ն գեղեցիկ են, որքան, կներես, դատարկ: Քանի անգամ ես փորձել զարգացնել մշակույթը, կրթությունը: Տեսե՞լ ես, թե դրա դեմը ոնց են առնում պետական մակարդակով: Միայն վերջին տարիներին ԵՊՀ-ն լրիվ դուքանի վերածեցին, նախանձում են երևի կրթյալներին, չգիտեմ: Ապազգային ծրագիր են իրականացնում, քո այսքան գեղեցիկ խոսքերով ո՞նց կարող ես առաջն առնել: Սա ուտոպիա է: Երազանք: Իղձ: Բաղձանք: Բայց ոչ իրականանալի ինչ-որ մի բան: Սա ընդամենը խոսքեր են, իրենց ետևում գործ չենթադրող:

Շարժումը... նայե՞լ ես ովքեր են մասնակցում: Կրթյալներ, ազգային արժեք իմացողներ (ոչ թե ազգին գերագնահատողներ), մշակութային արժեքի կրողներ: Էն ինչ-որ ասում ես, շարժման հենց գաղափարախոսության մեխերից է: Լռելյայն հասկանալի մեխերից մեկը: Իսկ դու ասում ես, խոսում ես, գրում ես...

[Norton]

Չուկի գրառմանը ավելացնելու բան չունեմ, գրելու վրա այսքան ժամանակ ծախսելու տեղը՝ մեկ-մեկ գործիր:

[Ձայնալար]

TuroJan ջան
Ճիշտն ասած ես այդպես էլ չհասկացա, թե ինչ ես առաջարկում: Հիմա որ մենք բոլորս սկսենք լավ քոչարի պարել ու մարդա 101 գիրք կարդանք, դրանից ներկա իշխանությունները կսկսե՞ն արդյունավետ կառավարել երկիրը: Իմ կարծիքով այսօր Հայաստանի առաջ ծառացած համար մեկ խնդիրը ժողովրդավարություն կառուցելն է: Եթե մենք սովորենք ընտրություններով նախագահ, խորհրդարան և տեղական ինքնակառավարման մարմիններ ընտրել, եթե դատարանները անկախ լինեն և արդար, եթե լինի խոսքի ազատություն, մեխանիզմը կաշխատի և երկիրը կսկսի զարգանալ թե տնտեսապես, թե մշակութային առումով: Ահա թե ինչի համար է պայքարում Լևոնի գլխավորած շարժմանը միացած մարդկան մեծամասնությունը (իմ կարծիքով): Անձամբ ինձ համար այս պահին այնքան կարևոր չէ, թե ով կդառնա նախագահ, որքան կարևոր է, թե ինչպես կդառնա:

[Վիշապ]

Ժողովուրդը համաժողովրդական խնդիրները լուծում, իսկ նպատակները իրականացնում է իշխանությունների միջոցով։ Դրա համար ժամանակ առ ժամանակ տեղի են ունենում իշխանություններ ներկայացնող մարմինների ընտրություններ։ Հանձինս տեղական ինքնակառավարման, իմա՝ թաղապետերի, ազգային ժողովի և հանրապետության նախագահի։ Ընտրությունների ժամանակ թեկնածուները ժողովրդին ներկայացնում են իրենց ծրագրերը, և ժողովուրդը տեսնում է թե ում ծրագրերն ու խոստումներն են ժողովրդի խնդիրներին ու նպատակներին ավելի համահունչ, ու ըստ այդմ էլ ընտրում են, յուրաքանչյուրը իր օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ քցել–բռնելու հիման վրա։ Հիմա ու՞ր հասանք

[Լեռնցի]

Գրածներդ այնքա՜ն գեղեցիկ են, որքան, կներես, դատարկ: Քանի անգամ ես փորձել զարգացնել մշակույթը, կրթությունը: Տեսե՞լ ես, թե դրա դեմը ոնց են առնում պետական մակարդակով: Միայն վերջին տարիներին ԵՊՀ-ն լրիվ դուքանի վերածեցին, նախանձում են երևի կրթյալներին, չգիտեմ: Ապազգային ծրագիր են իրականացնում, քո այսքան գեղեցիկ խոսքերով ո՞նց կարող ես առաջն առնել: Սա ուտոպիա է: Երազանք: Իղձ: Բաղձանք: Բայց ոչ իրականանալի ինչ-որ մի բան: Սա ընդամենը խոսքեր են, իրենց ետևում գործ չենթադրող:

Երբ ես որոշեցի բացել այս թեման, ինձ համար սպասելի էր այդպիսիք ըմռնումը...
Ես վերջին 2 տարում շատ անգամ եմ փորձել ու դեռ փորձում եմ վերականգնել մեր մշակույթը, նրա հանդեպ ճանաչողականությունը: Բայց ասեմ, այս պահին Քոչարյանին դատելը կամ ՍՍ-ի դեմ այդպիսի պայքարով հրաժարական պահանջելը ավելի դժվար է, քան այն, ինչ ես եմ առաջարկում/և դա ոչ միայն ես եմ առաջարկում/:
Իմ նշածը ընդամենը խոսքեր չեն, և կխնդրեի ավելի լուրջ մոտենալ և խորհել ասածներս շուրջ: Այստեղ ես առաջարկում եմ, որ դուք էլ բերեք խնդիրներ և այդ խնդիրների լուծման ձեր տարբերակները:Ես հաճույքով կքննարկեմ դրանք ձեզ հետ:

Շարժումը... նայե՞լ ես ովքեր են մասնակցում: Կրթյալներ, ազգային արժեք իմացողներ (ոչ թե ազգին գերագնահատողներ), մշակութային արժեքի կրողներ: Էն ինչ-որ ասում ես, շարժման հենց գաղափարախոսության մեխերից է: Լռելյայն հասկանալի մեխերից մեկը: Իսկ դու ասում ես, խոսում ես, գրում ես

Ես գիդեմ, թե ով է մասնկացում շարժմանը, և շատ լավ գիդեմ, թե ով չի մասնակցում շարժմանը... այն մտավորական խավը, որը չի մասնակցում դրան, պետք է մտահոգի ձեզ, իսկ ես առաջարկում եմ փաստացի մի բան, որի շուրջ կարելի է միավորվել և լուծել խնդիրներ:

Չուկի գրառմանը ավելացնելու բան չունեմ, գրելու վրա այսքան ժամանակ ծախսելու տեղը՝ մեկ-մեկ գործիր:

Իմ մոտ այն տպավորությունն է, որ դուք կարծում եք, թե ով չի մասնակցում շարժմանը, ուրեմն, ինքը չի մտածում իր երկրի մասին կամ չի գործում: Ասեմ ձեզ, որ ես այդ շարժման մասնակիցների շատերից ավելի եմ մտահոգված ու շատերից ավելին եմ "գործում"...
Ձայնալար ջան....մեզ` ժողովրդին կարող է լիարժեք միաորել միայն մեր մշակույթն ու մշակույթային արժեքները: Էն որ Չուկը նշում է Քոչարի ենք պարել հրապարակում...Քոչարի շատ են պարում, բայց ով է ճիշտ պարում էդ պարը...միթե խնդիր չէ, որ ներկայիս սերունդն անգրագետ է????
Ոչ ԼՏՊ և ոչ էլ այլ ոք, չի կարող այնպես միավորել ժողովուրդին, ինչպես ազգային ինքնագիտակցությունը և այն վտանգի կանխազգումը, որ սպառնում է մեր ազգին...վերջինս ոչ կոռուպցիայի ոչ էլ ժողովրդավարության հետ կապ չունի:

[Ձայնալար]

Իմ կարծիքով ժողովրդին լիարժեք միավորել չեն կարող նույնիսկ մշակույթը՝ ինչքան ուզում ենք ես ու դու քոչարի պարենք, մեկա մուղամ լսողը մուղամ ա լսելու: Ցանկացած հարցի շուրջ ժողովրդի մեջ լինելու են տարակարծություններ և դա, ըստ իս բնականոն է: Ճիշտն ասած ես ժողովրդի միավորումը միքիչ այլ կերպ եմ պատկերացնում: Իմ համար ժողովուրդը կլինի միավորված այն դեպքում, երբ բոլորը կպայքարեն արդարության համար, անկախ նրանից, թե դա ում է ձեռնտու և. թե որ ճամբարից է կոնկրետ դեպքում անարդարության զոհը: Միավորում ասելով ես հասկանում եմ, որ երբ կեղծված ընտրությունների արդյունքում իմ կարծիքով ամենաարժանի թեկնածուն դառնա թաղապետ, բայց ես գիտակցեմ, որ արդար ընտրությունների արդյունքում թաղապետ կդառնար իմ ոխերիմ թշնամին, ես շարունակեմ պայքարել արդարության համար իմ թաղամասի մյուս բնակիչների հետ միասին: Պետք չէ նոր գաղաբարներ փնտրել՝ մեր սահմանադրության մի քանի կետի շուրջ էլ, եթե համախմբվենք հրաշալի կլինի:

[Norton]

Ընկեր քեզ ոչ մեկ չի էլ ասում շարժմանը միացի, շարժումը այս կազմով էլ իրեն արդարացնումա ու մեծ բան չի կորցնի, իսկ երկրի մասին մտածում են բոլորը՝ նույնիսկ այս իշխանությունները, ուղղակի ոմանք մտածում են ոնց երկիրը առաջ տանեն, մյուսները էլ ինչ օբյեկտ կարելիա բացել:
Հիմա դու էլ այս կերպ էս մտածում երկրի մասին, ուրեմն գործիր՝ քո ծրագրերը իրագործի, հավաքի համախոհների, եթե դրանից լուրջ բան դուրս գա օգնողներ կլինեն:
Երևի լսած կլինես "ձուկը գլխիցա հոտում", իսկ դու ուզում ես պոչից այն բուժել, այդպես չի ստացվի:
Իսկ հիմա էլի եմ ասում ես թեմայում երկար գրելու փոխարեն կարող ես գործով զբաղվել: Օրինակ՝ գիրք կարդալու ագիտացիա:

[Chuk]

Երբ ես որոշեցի բացել այս թեման, ինձ համար սպասելի էր այդպիսիք ըմռնումը...
Ես վերջին 2 տարում շատ անգամ եմ փորձել ու դեռ փորձում եմ վերականգնել մեր մշակույթը, նրա հանդեպ ճանաչողականությունը: Բայց ասեմ, այս պահին Քոչարյանին դատելը կամ ՍՍ-ի դեմ այդպիսի պայքարով հրաժարական պահանջելը ավելի դժվար է, քան այն, ինչ ես եմ առաջարկում/և դա ոչ միայն ես եմ առաջարկում/:
Իմ նշածը ընդամենը խոսքեր չեն, և կխնդրեի ավելի լուրջ մոտենալ և խորհել ասածներս շուրջ: Այստեղ ես առաջարկում եմ, որ դուք էլ բերեք խնդիրներ և այդ խնդիրների լուծման ձեր տարբերակները:Ես հաճույքով կքննարկեմ դրանք ձեզ հետ:

Ներիր, Արթուր ջան, բայց չեմ կարող ավելի լուրջ մոտենալ խնդրին, քան այն կա: Այն կա այնքան, ինչքան կա: Այսինքն տեսական, երազային մի բան, ռեալ լուծում չունեցող, խոսքերից, գեղեցիկ խոսքերից բաղկացած նախադասություններ: Ապացույց, դու վերջին 2 տարում փորձել ես վերականգնել մեր մշակույթը (թույլ տուր խիստ թերահավատորեն մոտենալ այդ պնդմանը), սակայն ոչ մի ռեալ արդյունքի, թեկուզ չնչին չես հասել: Իսկ մենք արդան շատ բանի ենք հասել մեր պայքարում: Իրապես շատ: Անհաշվելի շատ: Մենք հարկադրել ենք իշխանությանը գոնե իմիտացիա անել գործ անելու, մենք մոտեցել ենք Սերժի հրաժարականին, մենք մոտեցել ենք Քոչարյանի դատին, ստորագրահավաքը ընդանում է բուռն, մենք կարողացել ենք քաղաքացիների մեջ ներմուծել քաղաքացիական գիտակցությունը և այլն: Ի դեպ ասում եմ մենք, բայց ես այդ մենքի մեջ չկամ: Դա ուրիշները արեցին, իմ ու քո փոխարեն, քանի դեռ մենք այստեղ անիմաստ գրառումներ էինք անում:

Ես գիդեմ, թե ով է մասնկացում շարժմանը, և շատ լավ գիդեմ, թե ով չի մասնակցում շարժմանը... այն մտավորական խավը, որը չի մասնակցում դրան, պետք է մտահոգի ձեզ, իսկ ես առաջարկում եմ փաստացի մի բան, որի շուրջ կարելի է միավորվել և լուծել խնդիրներ:

Երբևէ բոլորը չեն միանալու: Մտավորականների, կրթված մարդկանց այն զանգվածը ով այսօր միացել է պայքարին, իմ կողմից ամենից ավելի հարգված մարդիկ են, իմ կարծիքով ամենաարժանիները ու լրացուցիչ հարցերի հետևից ընկնել չեմ ուզում: Այո՛, կան հրաշալիներ, ովքեր մեզ չեն միացել: Ցավոք, բայց դա այսօր իրենց խնդիրն է, ապագայում իրենց խղճի հարցը: Դա նրանք պետք է մտածեն, թե տասնյակ տարիներ հետո իրենց թոռներին ու զավակներին ի՞նչ են պատասխանելու, ինչու արդար ու ժողովրդական շարժմանը չէին միացել ու ինչու՞ իրենց ազատության համար չէին պայքարել: Ի դեպ դու էլ ես զավակներիդ ստիպված լինելու տալ այդ հարցերի պատասխանը, այնպես որ այսօրվանից, ավելի լավ կլինի, այդ խնդիրների մասին մտածես:

[Լեռնցի]

Ներիր, Արթուր ջան, բայց չեմ կարող ավելի լուրջ մոտենալ խնդրին, քան այն կա: Այն կա այնքան, ինչքան կա: Այսինքն տեսական, երազային մի բան, ռեալ լուծում չունեցող, խոսքերից, գեղեցիկ խոսքերից բաղկացած նախադասություններ: Ապացույց, դու վերջին 2 տարում փորձել ես վերականգնել մեր մշակույթը (թույլ տուր խիստ թերահավատորեն մոտենալ այդ պնդմանը), սակայն ոչ մի ռեալ արդյունքի, թեկուզ չնչին չես հասել: Իսկ մենք արդան շատ բանի ենք հասել մեր պայքարում: Իրապես շատ: Անհաշվելի շատ: Մենք հարկադրել ենք իշխանությանը գոնե իմիտացիա անել գործ անելու, մենք մոտեցել ենք Սերժի հրաժարականին, մենք մոտեցել ենք Քոչարյանի դատին, ստորագրահավաքը ընդանում է բուռն, մենք կարողացել ենք քաղաքացիների մեջ ներմուծել քաղաքացիական գիտակցությունը և այլն: Ի դեպ ասում եմ մենք, բայց ես այդ մենքի մեջ չկամ: Դա ուրիշները արեցին, իմ ու քո փոխարեն, քանի դեռ մենք այստեղ անիմաստ գրառումներ էինք անում:

Եղբայր, ես հասկանում են և ընդունում եմ այն դրական տեղաշարժը, որը նկատվում է այսօր շարժման շրջանականերում:
Ես առաջարկում եմ, որ այստեղ, այլ մոտեցումներ ունեցող անձանց չդնենք տարբեր բևեռներում: Այստեղ բոլորս էլ նույն բևեռից ենք, բոլորս էլ ցանկանում ենք, որ հայ մարդը ԼԱՎ ապրի իր հայրենիքում, բոլորս էլ դեմ ենք անարդարություններին:
Ու այստեղ քննարկենք այն գաղափարախոսությունը, որը պետք է ավելի միավորի մեր ժողովուրդին: Եկեք հասկանանք միմանց, եթե այսօր ժողովուրդը միավորվի, ու ասենք ՍՍ-ն հրաժարական տա, և մնացածը ինչ դուք եք ակնկալում, այդքանը իրականացնելուց հետո, դուք կարծում եք, որ էլ խնդիրներ չկան? Իսկ միգուցե այդ խնդիրներն էլ հիմիկվանից դնենք քննարկման դաշտում?

[Ձայնալար]

Մոդերատորական: Խնդրում եմ թեմայից չշեղվել:

[Ձայնալար]

Թեմայից դուրս գրառումները տեղափոխվել են այստեղ:

[Mephistopheles]

Եղբայր, ես հասկանում են և ընդունում եմ այն դրական տեղաշարժը, որը նկատվում է այսօր շարժման շրջանականերում:
Ես առաջարկում եմ, որ այստեղ, այլ մոտեցումներ ունեցող անձանց չդնենք տարբեր բևեռներում: Այստեղ բոլորս էլ նույն բևեռից ենք, բոլորս էլ ցանկանում ենք, որ հայ մարդը ԼԱՎ ապրի իր հայրենիքում, բոլորս էլ դեմ ենք անարդարություններին:
Ու այստեղ քննարկենք այն գաղափարախոսությունը, որը պետք է ավելի միավորի մեր ժողովուրդին: Եկեք հասկանանք միմանց, եթե այսօր ժողովուրդը միավորվի, ու ասենք ՍՍ-ն հրաժարական տա, և մնացածը ինչ դուք եք ակնկալում, այդքանը իրականացնելուց հետո, դուք կարծում եք, որ էլ խնդիրներ չկան? Իսկ միգուցե այդ խնդիրներն էլ հիմիկվանից դնենք քննարկման դաշտում?

TuroJan, ամեն հասարակություն և ժողովուրդ ունի առաջնային և երկրորդական խնդիրներ: Այսօր մեր ժողովրդի առաջնային խնդիրը այս իշխանություններից ազատվելն է: Ինչու, որովհետև.
1. Նրանք իշխանության են եկել կեղծված ընտրությունների արդյունքում և միջոցների առաջ խտրականություն չեն դնում իրենց անօրինականությունը կոծկելու: Ընտրությունները դա իշխանության կազմավորման առաջին քայլն է և դրա կեղծումն աններելի է, իսկ հանդուրժելը՝ հանցագործություն: Այս տեսակի իշխանությունները բարոյազրկում ու նվաստացնում են մեր ժողովրդին:

2. Մարտի մեկի բացահայտումը. սա մի հարված էր մեր ժողովրդին և բացահայտումը մասամբ միայն կմեղմացնի մեր ցավը, բայց այսօր մենք ունենք մի "նախագահ" որն ասաց (այն էլ օտար մամուլին տրված հարցազրույցում), թե եթե 10 հոգին չզոհվեին (կարդա "չսպանեինք") ապա ավելի շատ մարդ կզոհվեր. այսինքն սա նշանակում է, որ չեն բացահայտելու թե ով է մեղավորը…ով է հրաման տվել և ով է սպանել, դեռ հլա մի բան էլ լավ են արել, մեր օգտի համար են արել: Սա քեզ համար նվաստացուցիչ չէ՞:

3. Հոկտեմբերի 27: Սա մեր ժողովրդի հավերժ խայտառակությունն է և դրա չբացահայտումը մեզ կդարձնի "հաշմանդամ": Եվ այս ամենից հետո այդ ժամանակվա Ազգային Անվտանգության Ծառայության պետը ոչ այլ ոք էր քան մեր այսօրվա "նախագահը"… ain't that a bitch?

Դե հիմա ասա այս ստորացված ժողովուրդը ի՞նչ մշակույթ կարող է ստեղծել և ինչպես պիտի պահպանի եղածը…Գրողներն ի՞նչ գիրք պիտի գրեն, երգիչներն ի՞նչ երգ պիտի երգեն, նկարիչներն ի՞նչ նկար նկարեն ու դերասաններն ի՞նչ թատրոն խաղան…երբ այս ամենը իրենց ապրած կյանքի և իրականության մասին է: Մշակույթը դա հասարակության պատկերն է:

Այս վիճակը պարարտ հող է ստեղծում զանազան տեսակի ռասիստական ու ազգայնամոլական/ծայրահեղական գաղափարախոսությունների համար, որոնց միջոցով ժողոնուրդը փորձում է հետ բերել իր կորցրած արժանապատվությունը (տես 30 ականների Գերմանիան և մեր օրերի Ռուսաստանը)

Վերը նշված 3 կետերին ես կավելացնեի նաև մեր այսօրվա իշխանական միաբջիջ/մոնոլիտ ապարատի կազմաքանդումը, որը կնպաստի օրենքի գերակայությանը. սա ֆունդամենտալ նշանակություն ունի և առանց սրա վերը նշված 3 մինիմում խնդիրների իրագործումը զուտ կոսմետիկ բնույթ կարող է կրել: Սրանք են մեր առաջնային խնդիրները և առանց այս խնդիրների լուծման ոչինչ չի ստացվի:

Վատ(սխալ) հիմքերի վրա լավ(ճիշտ) կառույց չես կարող կառուցել:

[Լեռնցի]

TuroJan, ամեն հասարակություն և ժողովուրդ ունի առաջնային և երկրորդական խնդիրներ: Այսօր մեր ժողովրդի առաջնային խնդիրը այս իշխանություններից ազատվելն է: Ինչու, որովհետև.
1. Նրանք իշխանության են եկել կեղծված ընտրությունների արդյունքում և միջոցների առաջ խտրականություն չեն դնում իրենց անօրինականությունը կոծկելու: Ընտրությունները դա իշխանության կազմավորման առաջին քայլն է և դրա կեղծումն աններելի է, իսկ հանդուրժելը՝ հանցագործություն: Այս տեսակի իշխանությունները բարոյազրկում ու նվաստացնում են մեր ժողովրդին:

2. Մարտի մեկի բացահայտումը. սա մի հարված էր մեր ժողովրդին և բացահայտումը մասամբ միայն կմեղմացնի մեր ցավը, բայց այսօր մենք ունենք մի "նախագահ" որն ասաց (այն էլ օտար մամուլին տրված հարցազրույցում), թե եթե 10 հոգին չզոհվեին (կարդա "չսպանեինք") ապա ավելի շատ մարդ կզոհվեր. այսինքն սա նշանակում է, որ չեն բացահայտելու թե ով է մեղավորը…ով է հրաման տվել և ով է սպանել, դեռ հլա մի բան էլ լավ են արել, մեր օգտի համար են արել: Սա քեզ համար նվաստացուցիչ չէ՞:

3. Հոկտեմբերի 27: Սա մեր ժողովրդի հավերժ խայտառակությունն է և դրա չբացահայտումը մեզ կդարձնի "հաշմանդամ": Եվ այս ամենից հետո այդ ժամանակվա Ազգային Անվտանգության Ծառայության պետը ոչ այլ ոք էր քան մեր այսօրվա "նախագահը"… ain't that a bitch?

Դե հիմա ասա այս ստորացված ժողովուրդը ի՞նչ մշակույթ կարող է ստեղծել և ինչպես պիտի պահպանի եղածը…Գրողներն ի՞նչ գիրք պիտի գրեն, երգիչներն ի՞նչ երգ պիտի երգեն, նկարիչներն ի՞նչ նկար նկարեն ու դերասաններն ի՞նչ թատրոն խաղան…երբ այս ամենը իրենց ապրած կյանքի և իրականության մասին է: Մշակույթը դա հասարակության պատկերն է:

Այս վիճակը պարարտ հող է ստեղծում զանազան տեսակի ռասիստական ու ազգայնամոլական/ծայրահեղական գաղափարախոսությունների համար, որոնց միջոցով ժողոնուրդը փորձում է հետ բերել իր կորցրած արժանապատվությունը (տես 30 ականների Գերմանիան և մեր օրերի Ռուսաստանը)

Վերը նշված 3 կետերին ես կավելացնեի նաև մեր այսօրվա իշխանական միաբջիջ/մոնոլիտ ապարատի կազմաքանդումը, որը կնպաստի օրենքի գերակայությանը. սա ֆունդամենտալ նշանակություն ունի և առանց սրա վերը նշված 3 մինիմում խնդիրների իրագործումը զուտ կոսմետիկ բնույթ կարող է կրել: Սրանք են մեր առաջնային խնդիրները և առանց այս խնդիրների լուծման ոչինչ չի ստացվի:

Վատ(սխալ) հիմքերի վրա լավ(ճիշտ) կառույց չես կարող կառուցել:

Եղբայր հասկանում եմ և կարևորություն տալիս եմ քո նշած խնդիրներին:
Բայց ազգային ճիշտ գաղափարախոսությունը մի շփոթի ռասիզմի և այլ հիմարությունների հետ: Որն էր 88-ի շարժման ոգին? Միթե կարելի է այդ շարժման մասնակիցներին անվանել նացիստներ:
Այստես կցանկանայի քննարկել, թե ինչքանով է համատեղելի դեմոկտրատիա, ժողովրդավարություն և կապիտալիզմ "հասկացողություններն" իրար հետ: Ըստ իս, սրանք լրիվ անհամատեղելի են...Օրինակ, կարծում եք, որ ԱՄՆ-ում, նախագահ ընտրվում է ժողովրդավարական օրենքներով? Չէ որ Կլանն է կապիտալիզմում օրենք որոշողը...
Իսկ դեմոկրատական սկզբունքներն ինչքանով են հարազատ հայիս? Այսօր հայրենասերներին մի խումբ դեմոկրատներ նացիստներ են անվանում? Ինչու? Իսկ որ Երկիրն է այսօր խոսում համաժողովրդական շահերից?, որ Հայը խոսի դրանից: Դա է իմ ասածը, որ այսօր, մենք ինքներս մեր հարցերը պետք է լուծենք, մենք ինքներս պետք է մտածենք մի գաղափարախոսություն, որը միավորի ու հզորացնի մեզ.... իսկ մշակույթը, մշակույթային արժեքները պետք է լինեն այդ գաղափարախոսության հիմքում...և այլ խելոք բաներ, որ կարող եք դուք էլ առաջարկել...

[Mephistopheles]

Եղբայր հասկանում եմ և կարևորություն տալիս եմ քո նշած խնդիրներին:
Բայց ազգային ճիշտ գաղափարախոսությունը մի շփոթի ռասիզմի և այլ հիմարությունների հետ: Որն էր 88-ի շարժման ոգին? Միթե կարելի է այդ շարժման մասնակիցներին անվանել նացիստներ:
Այստես կցանկանայի քննարկել, թե ինչքանով է համատեղելի դեմոկտրատիա, ժողովրդավարություն և կապիտալիզմ "հասկացողություններն" իրար հետ: Ըստ իս, սրանք լրիվ անհամատեղելի են...Օրինակ, կարծում եք, որ ԱՄՆ-ում, նախագահ ընտրվում է ժողովրդավարական օրենքներով? Չէ որ Կլանն է կապիտալիզմում օրենք որոշողը...
Իսկ դեմոկրատական սկզբունքներն ինչքանով են հարազատ հայիս? Այսօր հայրենասերներին մի խումբ դեմոկրատներ նացիստներ են անվանում? Ինչու? Իսկ որ Երկիրն է այսօր խոսում համաժողովրդական շահերից?, որ Հայը խոսի դրանից: Դա է իմ ասածը, որ այսօր, մենք ինքներս մեր հարցերը պետք է լուծենք, մենք ինքներս պետք է մտածենք մի գաղափարախոսություն, որը միավորի ու հզորացնի մեզ.... իսկ մշակույթը, մշակույթային արժեքները պետք է լինեն այդ գաղափարախոսության հիմքում...և այլ խելոք բաներ, որ կարող եք դուք էլ առաջարկել...

TuroJan, Դեմոկրատիա նշանակում է ժողոովրդի կառավարում ու երբ որ դու հացնում ես թե դա ինչքանով է հային հարազատ, դու ուղղակիորեն հարցականի տակ ես դնում մեր ժողովրդի ընտրություն անելու և երկիր կառավարելու կարողությունը: Այսինքն մեղմ ասած դու մեր ժողովրդի մասին շատ վատ կարծիք ունես և չես վստահում նրան, ուստի առաջարկում ես ստեղծել մի գաղափարախոսություն, որը ցույց կտա ժողովրդին իչպես մտածել և գործել, ընդորում բոլորը պիտի մտածեն ու գործեն միանման (միգուցե և հագնվեն):

Միակ գաղափարախոսությունը դա ազատության գաղափարախոսությունն է, որը հնարավորություն կտա մարդուն ազատ ընտրելու, արտահայտվելու, մտածելու և գործելու: Միայն այս դեպքում կարելի ստեղծել բարձր մշակույթ և միավորվել: բազմազանությունն ու տարկարծությունը դա միավորման ձև է որտեղ անհատն իր անհատականությունն ու արժանապատվությունը կարողանում է պահպանել. բնությունն իր բազմազան գույներով, տոներով ու կոնտրաստներով է միասնական ու գեղեցիկ