Յուրովիժըն 2008
Նախ ասեմ, որ շատ համամիտ չեմ «Եվրատեսիլ» տերմինի հետ. դրա համար էլ գործածել եմ՝ Յուրովիժըն: Ավելի շուտ, համամիտ չեմ՝ միջազգային գործածություն ձեռք բերած բառերը կամ բարդ կապակցությունները, անպատճառ հայերենի վերածելու ճիգի, թե...մոլուցքի հետ: Նախասիրության հարց է, եթե հակառակն եք պնդում պատրաստ եմ գնալ երկխոսության:
Հիմա հանգիստ սրտով անցնեմ բուն նյութին:
Յուրովիժն կոչված, այսպես ասած՝ երգի մրցույթի վարկանիշային փուլում, ներկայիս կիրառվող մեթոդը, ըստ ամենայնի, ոչ միայն ամենահիմարն է երաժշտական արվեստի պատմության մեջ, այլև լիովին հակասում է մրցակցության առողջ ոգուն ու տրամաբանությանը: Քանզի, բոլորս էլ գիտենք, գերակշռողը ավելի շատ ցեղային ու ազգային կրքերը կամ բարիդրացիական հարաբերություններն են, քան ինքը ելույթը կամ դրա որակը: Մրցույթից հաճախ դուրս են մնում, կամ մնալու դեպքում՝ ցածր հորիզոնականներ զբաղեցնում Լավերը, իսկ Վատերը նվաճում են բարձրունքներ:
Թե ի՞նչ է կատարվում կուլիսների ետևում, դա էլ մի հարց է, որի պատասխանը պիտի որոնել ստացված արդյունքների լույսի տակ: Կան նաև՝արդյունքի վրա ճակատագրական ներգործություն ունեցող բազմաթիվ այլ գործոններ, սկսած՝ քաղաքական ընտրապայքար հիշեցնող նախնական հարցազրույցներից ու այցելություններից, վերջացած՝ ելույթի ընթացքին միլիոնավոր հեռուստադիտողներին հրամցվող կադրերով, որոնց մեջ «փայլում են» ոմանք ու «մոռացվում» ուրիշները: Նշենք նաև, որ ընդհանրապես արդիական տեխնոլոգիաների և ի մասնավորի հեռուստատեսային տեսախցիկների շնորհիվ հնարավոր է արվեստի մի թույլ գործ մատուցել որպես գլուխգործոց և ընդհակառակը՝ մի գլուխգործոց վերածել ոչնչության:
Գալով ելույթներին, ավելորդ է նշել, որ բացի մի քանիսից, դժվար է ԵՐԳ անունը տալ դրանցից մեծ մասին: Ճիշտ է, «շոուի» առկայությունը արդիական երգարվեստում դարձել է սովորական երևույթ, կասեի անհրաժեշտություն, սակայն դա հետզհետե վերածվում է կրքեր բորբոքող, թիթիզ ու անարվեստ մի երևույթի, որը առատորեն կարելի է տեսնել կաբարեներում կամ հաճույքի գիշերային նկուղներում: Հետևանքը լինում է այն, որ մեր օրերում նույնիսկ առաջին հորիզոնական զբաղեցրած երգը ունենալով կարճատև կյանք՝ գրողի ծոցն է գնում. և դա այն դեպքում, երբ տարիներ առաջ Յուրըվիժընում ներկայացված երգերից շատերը դեռևս չեն մոռացվել:
Թողնելով դա երաժշտագետների խղճին, չեմ ուզում վերլուծել Յուրըվիժն 2008-ի կատարումները, սակայն հանդգնում եմ ասել, որ եղածների մեջ՝ Սիրուշոյի երգը լավագույնն էր իր վոկալով, մեղեդայնությամբ, հագուստներով ու փայլուն կատարմամբ: Վատագույնը, կամ վատագույններից մեկն էր Ադրբեջանի ելույթը, որը գոյատևեց առաջին եզրափակիչում ու նույնիսկ «պատվավոր» հորիզոնական ապահովեց եզրափակիչում շնորհիվ իր մեծ բարեկամ Թուրքիայի, ազերիական սփյուռքի ու Եվրոպայի տարածքում վխտացող թուրք մոլեռանդ ազգաբնակչության կողմից տրված նիշերի:
Էջանիշներ