Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործիչը

[Լավ ոստիկան]

Ես օրինակ գտնում եմ, որ երբ օրենքները անբարոյական են ապա դրանց խախտելը ավելի բարոյական է քան դրանց ենթարկվելը:

Այդ առումով, երբ սովորական քաղաքացին կաշառք է տալիս որպեսզի շրջանցի ինչ որ մի աբսուրդ օրենք ապա դա չի կարելի համարել անբարոյական արարք, որովհետև այդ մարդու վզին դրել են աբսուրդ օրենք, ինքն էլ ստիպված շրջանցում է որպեսզի չմեռնի:

Գրեթե ճիշտ է...
Երբ որևէ պետության շրջանականներում գործում է որևէ անընդունելի օրենք (թեև սա նույնպես պայմանակն է, ոմոնց համար անընդունելի, ոմանց համար` ոչ), ապա մարդուն մնում է

• բացեիբաց հայտարարել, որ ինքը չի պատրաստվում հետևել այդ օրենքին և պատրաստ լինել զոհել իր կյանքը դրա համար: Սակայն այս դեպքում նա պետք է հստակ համոզված լինի, որ իր սեփական կյանքի նպատակը հենց դրանում է կայանում (ինչպես Հիսուսը), հակառակ դեպքում նա պարզապես սխալ կվարվի: Մեզանից ոչ ոք իրհարկե չէր ցանկանա, որպեսզի մի այդպիսի օրենքի համար իրենց կյանքը զոհեին Մոցարտը, Միքելանջելլոն կամ Մհեր Մկրտչյանը: Իսկ, որ նրանց կյանքի օրոք նման օրենքներ կային ու կան, կարող եք չկասկածել: [/*]
• կամ էլ այս, կամ այն կերպ խույս տալ սեփական կյանքի գնով այդ "վատ" օրենքների դեմ պայքարելուց` համոզված լինելով, որ իրենց կյանքի նպատակը բնավ էլ դա չէ:

Կարող է հարց առաջանալ, որ անարդար օրենքների կամ ռեժիմի դեմ բնավ էլ պարտադիր չէ, որպեսզի կյանքի գնով պայքարես: Դա այդպես չէ, եթե ինչ-որ բանի դեմ պայքարում ես, ապա պետք է պատրաստ լինես գնալ մինչև վերջ:
Ինչևէ, ճիշտ են մարդկային խմբի երկու տիպերն էլ (կարող են և այլ տիպեր լինել, սակայն դրանք վերջին հաշվով այս երկուսի տարատեսակներից որևէ մեկը կլնի)
Արդարացնող հանգամնքները ավելի քան բավական քանակությամբ առկա են այս երկու տիպերի համար էլ:

Ես կարծում եմ, որ տեսականորեն մենք կարող ենք դառնալ նորվեգացու պես, ասենք՝ հասարակության մեջ գիտակցությունը հասցվի այն մակարդակի, որ հայի հայրը որդուն չստիպի օրենք խախտել, կամ մարդիկ հաճույքով ծառայեն իրենց երկրին, իսկ երկիրը՝ ի դեմս պետության, մեծ ախպոր պես կանգնած լինի քաղաքացու մեջքին։

Եվ այստեղ հարցը ոչ այնքան նրանում է կայանում, որպեսզի հայրը չստիպի որդուն օրենք խախտել, այլ նրանում, թե արդյոք արդին պատրաստ է անհրաժեշտության դեպքում զանց առնել հինգերորդ պատվիրանը (Պատվի'ր քո հորն ու մորը) կամ ընդհանրապես պատվիրաններից որևէ մեկը և կուրորեն հետևել այն երկրի ու պետականության օրենքներին, որին ինքը նվիրված է: (Կարծում եմ Մարոզովի ու Սամվելի դեպքերը շատ քչերին են ոգեշնչում)
Իսկ այն հարցում, որ հարկավոր է հարգել պետության օրենքները, ես միանգամայն համաձայն եմ Վիշապի հետ: Սակայն դա պետք է ընդամենը հարգանք լինի և ոչ ավելին:

Ավելացվել է 6 րոպե անց

"Ասիայի ամենաօրինավոր ազգ" պատվավոր տեղն էլ վատը չի: Ես համաձայն եմ:
Իսկ այդ ինչպես ստացվեց, որ վիկինգաց ժառանգորդ նորվեգների մոտ հոր կուլտի մասին այդպես արագ մոռացան: Ինչ է նրանք չեն ունեցել ժամանակին աայդ կուլտը: կարծում եմ ունեցել են նույնքան որքան մենք: "Օդինի արդարություն" հասկացությունն էլ համահունչ չէ Նորվեգիայի ժամանակակից սահմանադրության հետ: Գումարած այդ հետամնացները մինչև այժմ ապրում են սահմանադրական միապետության համակարգում, ինչը չես ասի Հայաստանի Հանրապետության մասին:
Ինչը փոխեց նորվեգներին, որը չի կարող փոխել մեզ: Ինչպես նրանք հանկարծ դարձան ավելի քաղաքակրթված, քան մենք ենք:

Նրանց ավելի քաղաքակրթված լինելը հարաբերական հասկացողություն է: Կցանկանայի տեսնել, թե ինչ կլիներ այդ քաղաքակրթվածության հետ, եթե այն մի լուրջ փորձության ենթարկվեր, ինչպիսին ենթարկվում են հայերը վերջին դարի ընթացքում:
Իսկ նրանց այդ թվացյալ քաղաքակրթության պատճառն էլ այն է, որ ինչպես ինքդ ասացիր, ընկեր, "Օդինի արդարություն" հասկացությունը իր որական ու իմաստային առումով շատ ավելի զիճում է "Արիական արդարություն" հասկացությունը, որը անգույն արյան տեսքով հոսում է, ամեն մի հայի երակներով, սակայն միանգամայն գունավոր հետևանքներ է ունենում: