հմմմմմմ....
գոռալու ցանկություն չառաջացավ, բայց լացել կարելի է՝ որոշակի ջանքերից հետո....
հմմմմմմ....
գոռալու ցանկություն չառաջացավ, բայց լացել կարելի է՝ որոշակի ջանքերից հետո....
ես չլացեցիimpression-ի խոսքերից
նույնիսկ ուրախացա, ահավոր դրական ստեղծագործություն էր
կներեք եթե կարծիքս կնեղացնի
Հեքիաթ Սիրո ու Ժամանակի մասին…
Վաղուց… շատ վաղուց մի կղզի կար, որի վրա ապրում էին բոլոր հոգևոր արժեքները` Ուրախությունը, Տխրությունը, Ճանաչումը, Իմաստությունը և այլոք: Նրանց հետ ապրում էր Սերը…
Մի օր զգացմունքները նկատեցին, որ կղզին սկսում է խորտակվել… Բոլորը նստեցին իրենց նավակները ու լքեցին կղզին… Սերը չէր շտապում և սպասում էր մինչև վերջին րոպեն… Եվ միմիայն երբ զգաց, որ կղզու փրկությանը ոչ մի հույս չկա, այն սկսեց օգնություն կանչել…
Այդ պահին անցնում էր Հարստության շքեղ նավը…
Սերը խնդրում էր, որ իրեն վերցնեն նավի վրա, բայց Հարստությունն ասաց, որ իր նավի վրա անհամար ոսկի ու արծաթ կա, ու Սիրո համար պարզապես տեղ չկա…
Սերը օգնություն խնդրեց Հպարտությունից, որի նավակն էր անցնում…
Բայց, ի պատասխան, Սերը լսեց, որ իր ներկայությունը կխանգարի Հպարտության նավակի կարգուկանոնն ու անթերիությունը…
Օգնություն աղաչեց Սերը Տխրությունից…
-Օ~ ,Սեր,- պատասխանեց Տխրությունը, - ես այնքան տխուր եմ, որ պետք է մնամ մենակության մեջ…
Կղզու կողքով անցնում էր Ուրախության նավակը, բայց այն այնքան տարված իր խրախճանքով, որ նույնիսկ չլսեց Սիրո կանչը…
Հանկարծ Սերը լսեց մի ձայն.
-Արի՛ այստեղ, ես քեզ ինձ հետ կտանեմ…
Սերը մի ալեհեր ծերուկի տեսավ, ու նա այնքան երջանկացավ, որ նույնիսկ մոռացավ հարցնել նրա անունը… Իսկ երբ նրանք հասան Երկիր, Սերը մնաց, իսկ ծերուկը շարունակեց իր ճանապարհը… Ու միայն այն ժամանակ, երբ ծերուկի նավակը սկսեց անհետանալ, Սերը զգաց, որ նույնիսկ շնորհակալություն չհայտնեց ծերուկին…
Սերը հարցրեց Իմաստությունից.
- Իմաստությու՛ն, ասա՛ ինձ, ո՞վ փրկեց ինձ…
- Դա Ժամանակն էր, - պատասխանեց Իմաստությունը…
- Ժամանա՞կը, - զարմացավ Սերը,- Ինչու՞ նա ինձ օգնեց…
Իմաստությունը պատասխանեց.
- Միայն Ժամանակը գիտի, թե ինչքան կարևոր է կյանքում Սերը…
Վերջին խմբագրող՝ Երկնային: 16.05.2008, 03:14:
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Մի տեղ էս կարդացել եմ ոնց որՀեքիաթ Սիրո ու Ժամանակի մասին…
Վաղուց… շատ վաղուց մի կղզի կար, որի վրա ապրում էին բոլոր հոգևոր արժեքները` Ուրախությունը, Տխրությունը, Ճանաչումը, Իմաստությունը և այլոք: Նրանց հետ ապրում էր Սերը…
Մի օր զգացմունքները նկատեցին, որ կղզին սկսում է խորտակվել… Բոլորը նստեցին իրենց նավակները ու լքեցին կղզին… Սերը չէր շտապում և սպասում էր մինչև վերջին րոպեն… Եվ միմիայն երբ զգաց, որ կղզու փրկությանը ոչ մի հույս չկա, այն սկսեց օգնություն կանչել…
Այդ պահին անցնում էր Հարստության շքեղ նավը…
Սերը խնդրում էր, որ իրեն վերցնեն նավի վրա, բայց Հարստությունն ասաց, որ իր նավի վրա անհամար ոսկի ու արծաթ կա, ու Սիրո համար պարզապես տեղ չկա…
Սերը օգնություն խնդրեց Հպարտությունից, որի նավակն էր անցնում…
Բայց, ի պատասխան, Սերը լսեց, որ իր ներկայությունը կխանգարի Հպարտության նավակի կարգուկանոնն ու անթերիությունը…
Օգնություն աղաչեց Սերը Տխրությունից…
-Օ~ ,Սեր,- պատասխանեց Տխրությունը, - ես այնքան տխուր եմ, որ պետք է մնամ մենակության մեջ…
Կղզու կողքով անցնում էր Ուրախության նավակը, բայց այն այնքան տարված իր խրախճանքով, որ նույնիսկ չլսեց Սիրո կանչը…
Հանկարծ Սերը լսեց մի ձայն.
-Արի՛ այստեղ, ես քեզ ինձ հետ կտանեմ…
Սերը մի ալեհեր ծերուկի տեսավ, ու նա այնքան երջանկացավ, որ նույնիսկ մոռացավ հարցնել նրա անունը… Իսկ երբ նրանք հասան Երկիր, Սերը մնաց, իսկ ծերուկը շարունակեց իր ճանապարհը… Ու միայն այն ժամանակ, երբ ծերուկի նավակը սկսեց անհետանալ, Սերը զգաց, որ նույնիսկ շնորհակալություն չհայտնեց ծերուկին…
Սերը հարցրեց Իմաստությունից.
- Իմաստությու՛ն, ասա՛ ինձ, ո՞վ փրկեց ինձ…
- Դա Ժամանակն էր, - պատասխանեց Իմաստությունը…
- Ժամանա՞կը, - զարմացավ Սերը,- Ինչու՞ նա ինձ օգնեց…
Իմաստությունը պատասխանեց.
- Միայն Ժամանակը գիտի, թե ինչքան կարևոր է կյանքում Սերը…
Re. Սիրային պատմվածքիկներ
Փշաքաղվեցի, անկեղծ եմ ասում:
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Մի հատիկ էլ…
Ես չեմ կարող թռչել…
Նա թևեր ուներ… իսկ Տղան դրա մասին չգիտեր, ավելի շուտ չէր ցանկանում հավատալ…
Նա կարողանում էր թռչել… իսկ Տղան չէր ցանկանում անգամ դրա մասին լսել… Ամեն առավոտ Աղջկան ամպերից իջեցնելով` նա ասում էր.
- Մի՛ հորինիր, հիմարի՛կ… Դու չես կարող թռչել…
Իսկ աղջիկը չէր նեղանում… ու նորից թռչում էր, թափառում էր միայնակ ամպերում, գրկում էր արևը, բռնում էր մարդկանց երազանքները ու քնքշորեն համբուրում…
Բայց գալիս էր Տղան… նա չէր կարողանում թռչել…
Աղջիկը մանկան հոգի ուներ… սիրում էր դաշտային ծաղիկների, Երիցուկներ… Տղան միլիոնավոր Երիցուկներ էր նրան նվիրում…
Բայց Աղջիկը չէր ծիծաղում… անշունչ ծաղիկներից ցուրտ էր գալիս, ինչպես և Տղայից…
Աղջիկը Քամին էր… Ամեն գիշեր նա թռչում էր աստղերի մոտ` ուղարկելով նրանց օդային համբույրներ… Աստղերը ծաղկեպսակներ էին հյուսում նրա համար ու առաջարկում, որ իրենց հետ մնա…
Բայց գալիս էր Տղան ու ասում.
- Մի՛ հորինիր, հիմարի՛կ… Դու Քամին չես…
Աղջիկը սիրում էր Անձրևը…
Նա կաթիլների միջով հասնում էր Անձրևի սրտին…
Նա Ծիածանն էր… Նա նկարում էր ծիածանի գույները, նա նկարում էր քաղաքը…
- Մի՛ հորինիր, հիմարի՛կ… Դու Ծիածանը չես, - ասում էր տղան…
Աղջիկը Պոետի սիրտ ուներ… նա սիրում էր պոեզիան, որի միջոցով հասնում էր Ամպերին ու ցած իջնում…
- Մի՛ հորինիր, հիմարի՛կ, - ասում էր Տղան:- Դու Պոետ չես…
Աղջիկը սիրում էր նկարել… իր վրձինով նա նկարում էր Արևածագն ու Մայրամուտը… Իսկ հետո նվիրում էր մարդկանց…
Բայց էլի գալիս էր Տղան.
- Մի՛ հորինիր, հիմարի՛կ… Դու Նկարիչ չես…
Մի օր Աղջիկը գնաց… գնաց ընդմիշտ` թողնելով իր թևերը… Գուցե ոտաբոբիկ գնաց` հավաքելով Երիցուկներ, ու հյուսելով իր մազերին…
Տղան միայնակ մնաց…
Նա վերցնում էր աղջկա վրցինները ու փորձում էր նկարել Մայրամուտը… «Ես Նկարիչ չեմ», - մտածեց նա…
Նա փորձեց գրել բանաստեղծություն… Պատռում էր թղթերն ու մտածում. « Ո՛չ, ես Պոետ չեմ»…
Նա հավաքում էր Երիցուկներ, նայում էր Աստղերի ու Ծիածանին… Փորձում էր քայլել Ամպերի վրայով…
Հետո վերցրեց Աղջկա թևերը…
Կանգնեց ամեաբարձր Ամպիկի վրա…
Նետվեց ցած…
«Ես չեմ կարող թռչել»,- մտածեց նա…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Նյութ, շատ հրաշք պատմություն էր, պատկերացրու, որ սենտեմենտալ բաներ շատ չեմ սիրում, բայց սա նենց նուրբ ու մռութ պատմություն էր։ Շատ հավանեցի։Ապրես...
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ