Եթե չլինեին ձեռքերս…

[Ծով]

Համ նվիրում եմ,համ լալիս...
Ես քեզ կտամ արցունքներս՝կաթիլների երազը ծով,
Որ դու փռես քո սեղանին ու նրանցով անվերջ խաղաս:
Ես քեզ կտամ աղոÃքներս՝իմ հույզերի երամը մով,
Որ դու փռես քո սեղանին ու նրանցով հպարտանաս:
Ես քեզ կտամ կարոտը իմ,դու վարագույրդ կդարձնես,
Կլինեմ ես սպասումը քո,միայն, թախի՛ծ, ինձ չհասնես:
Ես իմ խենթ սերն էլ քեզ կտամ,թե հոշոտես դու անխնա,
Խոցված սիրտս քեզ կժպտա,միայն ինձ հետ դու մի մնա:
.........
Արցունք,կարոտ,աղոթք ու սեր.
Ընծաներ եմ անվերջ տալիս,
Թախի՛ծ,այդ երբ ես ինձ հասել,
Համ նվիրում եմ,համ լալիս:
18.12.2005

Կյանքը ես եմ...
Քողն է իջնում իմ լռության, անքուն գիշերն է ինձ պատում,
Ես հաշվում եմ ժամերը իմ մի մոլորված ակնթարթում,
Եվ ի վերջո երբ հոգնում եմ, տանջված աչքերն եմ իմ փակում,
Անգութ մի վիհ փնտրում է ինձ, չար երազ է դուռն իմ Ãակում:
Ես՝միայնակ, խելակորույս, մի անսովոր վախ եմ շնչում,
Խեղդվում եմ ես, ու թվում է կյանքիս օրերն են լուռ հանգչում,
Ինչ- որ սարսափ՝ մի ուրու կա, սրտիս արյան լիճն է քամում,
Ու ես տալիս եմ իմ ներկան այգաբացիս վերջին քամուն:
Խոժոռվում է օրն ավելի, փոթորիկներն են հյուր գալիս,
Կայծակի հետ ես գոռում եմ, անձրևի հետ անվերջ լալիս,
Բայց խիղճն է ինձ նորից տանջում,ու մաքառում եմ ես անվերջ,
Ու վիրավոր երկինքը իմ ինչ- որ խաչ է դնում իմ մեջ:
Ես՝ հողեղեն ու հուսախաբ ու մեղսագործ մի պատանի,
Այդ խավարում որոնում եմ դեռ գույները ծիածանի:
Ու արյունոտ արցունքներս միակ աղոթքն են շշնջում,
Իմ զղջացող թևերը բաց՝ երկինքն են իմ փորձում գրկել,
Լոկ երեք քայլ, վախկոտ հույսով ես իմ հայացքն եմ ետ շրջում,
Իմ սրտի մեջ ապրող խաչին անվերջ խնդրում եմ ինձ փրկել:
.........
Կրծքիս վրա շողում է դեռ իմ հավատքի խաչը վսեմ,
Ես մահվանը մեղմ ժպտալով շշնջում եմ՝ կյանքը ես եմ:
2005
Ժամանակ՝սիրտ ու հոգի...
Ժամանակը սրտիս հետ խաղում էր,անցնում,
Տանում էր հոգիս իր հետ,չէր վերադարձնում:
Երբ կարոտը իմ սրտի ցավին միացավ,
Սիրտս նույն ժամանակի սլաքը դարձավ:
Հիմա սրտիս զարկերը այդ նույն տիկ-տակն է,
Իսկ իմ հոգու պատկերը իմ ժամանակն է:
15.01.06

Իզուր էր...
Սիրտս արյուն չգտավ ու ձուլվեց երակներիս,
Երակս արյուն կտար,բայց փախչում էր զարկերից,
Վերջին շնչով երբ խոսեց սիրտս,երակս լուռ էր,
Նա չգիտեր,որ առանց սրտիս կյանքն իր իզուր էր:19.01.06

.........
Ես անպաշտպան փոքրիկ թիթեռ էի,
Ես երազներ ունեի լուսե,
Մի փոքրիկ տղա մի օր ինձ գտավ,
Կարծեցի՝ նրա երազը ես եմ:
Այնպես մեղմ ժպտաց,այնպես մեղմ շոյեց,
Ասես չէր ուզում ցավ պատճառել ինձ,
Իմ փոքրիկ սիրտն իր ափերում այրեց,
Ես հայացք առա նրա աչքերից:
Թվում էր՝ շուրջս հեքիաթ էր հյուսված,
Այդ ջերմ ափերի նավակն էի դարձել,
Որ,ալիքների կորստից հոգնած,
Տենչում էր սիրո օվկիանը անցնել:
Բայց շուտով ինչ- որ օտար մի աշխարհ
Ինձ իր էջերի մշուշը դարձրեց,
Ու սիրտն իմ գրքում այդ փոշիացավ,
Երբ իր հորինած երազը կորցրեց:
13.02.06