Եթե չլինեին ձեռքերս…

[Ծով]

Մոդերատորական միջամտություն. Alizée-ի առաջին ժողովածուի մասին կարդացեք այստեղ:


…միտքս կխենթանար

Գիշերանոցը…
Գիշերն էլ քնեց,լուսնոտ է դարձել իմայսքան գունատ գիշերանոցը,
Լուսնից հեռացել,չափում է աստղե պուրակներին կից Լուսնի փողոցը։
Լուսնոտն էլ քնած մի ճանապարհ է,աչքերս փակվել չեն կարողանում,
Լուսի՛ն,ինձ թվաց՝դու գիտես ճարս,ախր իմ քունն է մահու չափ տանում։
………
Լացելուց հետո այս մրմռոցն է
Դարձել աչքերիս գիշերանոցը։
18.05.06

Ինչքան էլ այս ժամանակին ես հարվածեմ իմ ձեռքերով,
Միևնույն է պիտի քայլեմ ժամանակի խոր հետքերով։
Անդունդի է կյանքը նման,երբ անընդհատ գլորվում ես,
Երբ չընդհատվող պատժի նման սիրտդ ցավից տրորվում է։
Բայց ձեռքերս խոնարհվում են անապական աղոթքի պես,
Աղոթում եմ ոչ ինձ համար,այլ որ երբեք դու չտխրես։
24.05.06

Այդպես է լինում…
Մոտ ընկերներ են սրտիս զարկերն ու շնչառությունս,
Երբեք չեն կռվում ու զգում են իրար ամեն մի ժամի,
Ու հենց որ մեկ էլ ինչ-որ տառապանք ինձնից կառչում է,
Վազում ե սիրտս,շունչս աղոթում,որ նա կանգ չառնի։
Այդպես է լինում,երբ հանկարծ օդւ ինձ չի հերիքում,
Երբ ինչ-որ խեղդող դատարկություն է շրջում իմ հոգում։
28.05.06

Ազրայիլ…
Որտեղի՞ց այդքան չարիք կուտակվեց,
Մեկը ճանկռում էր մաշված պատերը
Խիղճը դողալով հոգին դատարկեց,
Մյուսն էլ հատակից մաքրեց պատկերը։
Աստվա՛ծ իմ,ախր գժվելու բան է
Այսօր ուրիշ են,վաղն էլ ավելի,
Խիղճն էլ տիրոջից իր անբաժան է,
Բայց թույլ է մտքից,իսկ սրտին՝գերի։
Ու ո՞րն է ելքը,ի՞նչ պիտի անի
Մարդը,որն արդեն խիղճն ի՞նչ է,չունի։

Մարդ,որն իր սրտի տեղը չի հիշում,
Մինչդեռ այդ սիրտն է,որ կյանքն է հուշում։
…………………………………….
հենց այդ մարդն ահա ազրայիլ դարձավ,
երբ իր սեփական հոգին ուրացավ…
09.06.06

Դերձակուհին եմ…
Սիրտս ձևում է անվերջ իմ կյանքը,
Մինչդեռ հոգիս է ժամերս կարում.
Ասեղնագործվեց իմ ժամանակը,
Բայց իմ շուրջը դեռ քո շունչն է պարում։
Գուցե ոչինչ էլ դեռ չի ավարտվել,
Այս տխրությունն էլ եկել է,կանցնի,
Ամեն ինչ սրտիս վրա էի բարդել,
Չգիտեի,որ ինձ դերձակ կդարձնի։
.............................................................
Ես էլ իմ կյանքի դերձակուհին եմ,
Հագուստս միակ այս ժամանակն է,
Ձևերն եմ փոխում,հագուստս հին է,
Կյանքն է,ուրիշ բան չեմ կարող հագնել։
12.07.06

[Ուլուանա]

Ի՜նչ լավ ես գրում։ Այնքան սահուն ու հետաքրքիր է կարդացվում։ Մեծ բավականություն ստացա կարդալիս։ Շատ եմ հավանում քո ոճը։

[StrangeLittleGirl]

մենակ առաջինը կարդացի, մնացածը չեն թողնում, հետո կկարդամ
բայց էդ մեկը շատ լավն էր, շատ պատկերավոր

[Ծով]

Ի՜նչ լավ ես գրում։ Այնքան սահուն ու հետաքրքիր է կարդացվում։ Մեծ բավականություն ստացա կարդալիս։ Շատ եմ հավանում քո ոճը։

Շնորհակալ եմ…
Ինձ համար էլ միշտ կարևոր ա քո կարծիքը…

[Ծով]

մենակ առաջինը կարդացի, մնացածը չեն թողնում, հետո կկարդամ
բայց էդ մեկը շատ լավն էր, շատ պատկերավոր

մերսիներ…տեսնես ով ա համարձակվել քեզ ինչ-որ բան չթողնել

[StrangeLittleGirl]

Եղբայրս, էլ ո՞վ:
Հիմա արդեն լրիվ կարդացի: Լավ էր, բայց առաջինն ինձ ամենաշատը դուր եկավ, մեկ էլ վերջից էս նախադասությունը.

Կյանքն է,ուրիշ բան չեմ կարող հագնել։

[Lionne_en_Chasse]

Շատ հավանեցի, հիանալի ես գրում (ինչպես միշտ)

[kristal]

Ապրես շատ լավ ես գրում

[Մելիք]

Ընտիր էս գրում, շատ եմ հավանում գրածներդ՝ բոլորն էլ : Բոլորն էլ տպեցի, որ մոտս պահեմ

[Esmeralda]

Դու թաքնված հրաշք ես....

Լացելուց հետո այս մրմռոցն է
Դարձել աչքերիս գիշերանոցը։

[Shauri]

Alize_etoilik> Շնորհակալություն, շատ գեղեցիկ ստեղծագործություններ են, մեծ հաճույքով կարդացի

[Ծով]

Շնորհակալ եմ

[Ծով]

Համ նվիրում եմ,համ լալիս...
Ես քեզ կտամ արցունքներս՝կաթիլների երազը ծով,
Որ դու փռես քո սեղանին ու նրանցով անվերջ խաղաս:
Ես քեզ կտամ աղոÃքներս՝իմ հույզերի երամը մով,
Որ դու փռես քո սեղանին ու նրանցով հպարտանաս:
Ես քեզ կտամ կարոտը իմ,դու վարագույրդ կդարձնես,
Կլինեմ ես սպասումը քո,միայն, թախի՛ծ, ինձ չհասնես:
Ես իմ խենթ սերն էլ քեզ կտամ,թե հոշոտես դու անխնա,
Խոցված սիրտս քեզ կժպտա,միայն ինձ հետ դու մի մնա:
.........
Արցունք,կարոտ,աղոթք ու սեր.
Ընծաներ եմ անվերջ տալիս,
Թախի՛ծ,այդ երբ ես ինձ հասել,
Համ նվիրում եմ,համ լալիս:
18.12.2005

Կյանքը ես եմ...
Քողն է իջնում իմ լռության, անքուն գիշերն է ինձ պատում,
Ես հաշվում եմ ժամերը իմ մի մոլորված ակնթարթում,
Եվ ի վերջո երբ հոգնում եմ, տանջված աչքերն եմ իմ փակում,
Անգութ մի վիհ փնտրում է ինձ, չար երազ է դուռն իմ Ãակում:
Ես՝միայնակ, խելակորույս, մի անսովոր վախ եմ շնչում,
Խեղդվում եմ ես, ու թվում է կյանքիս օրերն են լուռ հանգչում,
Ինչ- որ սարսափ՝ մի ուրու կա, սրտիս արյան լիճն է քամում,
Ու ես տալիս եմ իմ ներկան այգաբացիս վերջին քամուն:
Խոժոռվում է օրն ավելի, փոթորիկներն են հյուր գալիս,
Կայծակի հետ ես գոռում եմ, անձրևի հետ անվերջ լալիս,
Բայց խիղճն է ինձ նորից տանջում,ու մաքառում եմ ես անվերջ,
Ու վիրավոր երկինքը իմ ինչ- որ խաչ է դնում իմ մեջ:
Ես՝ հողեղեն ու հուսախաբ ու մեղսագործ մի պատանի,
Այդ խավարում որոնում եմ դեռ գույները ծիածանի:
Ու արյունոտ արցունքներս միակ աղոթքն են շշնջում,
Իմ զղջացող թևերը բաց՝ երկինքն են իմ փորձում գրկել,
Լոկ երեք քայլ, վախկոտ հույսով ես իմ հայացքն եմ ետ շրջում,
Իմ սրտի մեջ ապրող խաչին անվերջ խնդրում եմ ինձ փրկել:
.........
Կրծքիս վրա շողում է դեռ իմ հավատքի խաչը վսեմ,
Ես մահվանը մեղմ ժպտալով շշնջում եմ՝ կյանքը ես եմ:
2005
Ժամանակ՝սիրտ ու հոգի...
Ժամանակը սրտիս հետ խաղում էր,անցնում,
Տանում էր հոգիս իր հետ,չէր վերադարձնում:
Երբ կարոտը իմ սրտի ցավին միացավ,
Սիրտս նույն ժամանակի սլաքը դարձավ:
Հիմա սրտիս զարկերը այդ նույն տիկ-տակն է,
Իսկ իմ հոգու պատկերը իմ ժամանակն է:
15.01.06

Իզուր էր...
Սիրտս արյուն չգտավ ու ձուլվեց երակներիս,
Երակս արյուն կտար,բայց փախչում էր զարկերից,
Վերջին շնչով երբ խոսեց սիրտս,երակս լուռ էր,
Նա չգիտեր,որ առանց սրտիս կյանքն իր իզուր էր:19.01.06

.........
Ես անպաշտպան փոքրիկ թիթեռ էի,
Ես երազներ ունեի լուսե,
Մի փոքրիկ տղա մի օր ինձ գտավ,
Կարծեցի՝ նրա երազը ես եմ:
Այնպես մեղմ ժպտաց,այնպես մեղմ շոյեց,
Ասես չէր ուզում ցավ պատճառել ինձ,
Իմ փոքրիկ սիրտն իր ափերում այրեց,
Ես հայացք առա նրա աչքերից:
Թվում էր՝ շուրջս հեքիաթ էր հյուսված,
Այդ ջերմ ափերի նավակն էի դարձել,
Որ,ալիքների կորստից հոգնած,
Տենչում էր սիրո օվկիանը անցնել:
Բայց շուտով ինչ- որ օտար մի աշխարհ
Ինձ իր էջերի մշուշը դարձրեց,
Ու սիրտն իմ գրքում այդ փոշիացավ,
Երբ իր հորինած երազը կորցրեց:
13.02.06

[Ծով]

………
Դու կանգ առար իմ դարակի մի անկյունում
Երբ ձանձրացար միշտ նույն կլոր ճանապարհից,
Ես քո ճամփան մեկ րոպեում էի անց կենում,
Քո մեկ ժամը մի կարճ օղակ էր թվում ինձ։
………
Դու ստրուկ էիր խեղճ,մարդն է քո կյանքը հորինել,
Եվ այն ինչին դու կարող ես դիպչել, սուտ է
Քո զարկերին երբեք ականջ ես չեմ դրել,
Դու չես կարող հետաձգել մայրամուտը…
………
Ես կարող եմ կյանքդ շարժել ետ ուառաջ…,
Ո՞վ է զորեղ
Դու,ես,թե մեր ժամանակը…
Ես իշխում եմ քեզ,դու չկաս,ինչպես առաջ,
Նա անտարբեր օրորում է իմ օղակը…
………
վայրկյաններում շնչակտուր վազում է նա
ու պետք չէ որ սլաքներն իր հանգստացնի,
Որ քայլերն իմ այդ ընթացքում չձանձրանան
Ես կաղոթեմ,որ նա երբեք քնով չանցնի…
………
Ես կարող էի քո մարմինը կյանքի կոչել,
Ես կարող էի քանզի քո մեջ չկար հոգի,
Բայց ոչ ինձ էիր դու պետք այնժամ,ոչ էլ,
Քեզ միշտ հեգնող իմ անտարբեր ժամանակին…
………
Ես մարդն եմ,դու ինձ լսու՞մ ես,նյութեղե՛ն կյանք,
Ես եմ,որ քեզ պիտի փշուր-փշուր անեմ,
իսկ թե հանկարծ ժամանակին լինես դու թանկ,
Եթե հանկարծ…եթե հանկարծ…ես կանգ կառնեմ……

[Ծով]

Դժվար է ստվերին նայելը,խավար է հայացքդ ու բութ
Աչքերը ստվերի միշտ համր են,չկա դիմախաղը սուտ…
Դժվար է քայլել,երբ ստվերդ ոտքերիդ առաջ է փռվում,
Անծանոթ պատկերում խավար քեզ ծանոթ մարմին է դողում
Ստվերներում դեմքեր չկան, ուրեմն կեղծի՞ք էլ չկա,
Ի՞նչ եղավ…
և ստվերում անգամ իմ հոգին կեղծիքդ զգաց…
17.11.06

Առավոտը նորից քնած մնաց,բայց գիշերն էլ լռեց,
Լուսաբացը գրկած ես քեզ մոտ եմ գալիս.
Արթնացի՛ր , խնդրում եմ…
Իմ կարոտը նորից գիշերում քո մնաց, ու գիշերս լռեց
Լուսաբացից առաջ տե՛ս չեմ լալիս,
Արթնացի՛ր, խնդրում եմ…
Լուսաբացը չկա…
Դեռ քնա՞ծ ես…
Իսկ ես միշտ եմ արթուն…
…քո արթնացման պահին,
որ քնած չլինեմ…
21.11.06


Իմ կենաց ծառը…
Իմ ստվերում,ես չեմ այլ ուրիշ մեկը,
Ինձ ճանաչում են,նրան չգիտեք,,
Նա է իմ հոգու միակ եզերքը,
Որ պարզ է մաքուր քանզի չունի դեմք…
Արմատները խոր սրտիս զարկերն են
Մեկ առ մեկ կոփել իմ կյանքի շեմին,
Ճյուղերը հատված իմ երակներն են,՛
Որ շղթայվել են ընդմիշտ իմ մարմնին…
Հողը,որի մեջ խրված է հոգիս,
Երկնքից ուժ է ներարկում իմ մեջ,
Եվ տերևներն են երգերը մտքիս,
Ու հեվքը պարող տողերում անէջ։
Պատռում են հողս,ճաքեր է տալիս,
Չորանում են իմ արմատները թաց,
Ես չեմ թուլանում նույնիսկ պարտվելիս,
Հաղթո’ղ է միշտ էլ իմ Ծառը կենաց…
21.11.06