Կարելի է ասել , որ մենք ապրում ենք բռնադատված կյանքով .այն գլխավորը որը պահպանում է մեր գոյությունը , քիչ է կախված մեր կամքից:
Մեզ ստիպում են ապրել և հնարավորություն են տալիս զգալու մեր կյանքի կենսաքիմիական մեքենայի օրգանիզմը. այն տրիլիոնավոր բջիջները , որոնցից բաղկացած է մեր մարմինը, ինչ-որ յուրացնում և բաշխում են , ճեղքում և սինթեզում են , անում են մեր կամքից անկախ ու մեզ անընդհատ կանգնեցնում կատարված փաստի առջև, որը և կանք մենք :Չհարցնելով մեր կամքը , աշխատում են երիկամները , թոքերն ու փայծաղը , ոսկրածուծը լռությամբ նորացնում է արյունը, կենտրոնացած բաբախում է սիրտը... Յուրաքանչյուր մազ ապրում է իր կյանքով : Մեր կամքը չէ աշխատանքի դնում այդ մեքենան և մեր կամքը չէ որ, քիչ բացառությամբ , կանգնեցնում է այն :
Փաստորեն կարելի է ասել , որ որոշ չափով մենք էլ ե՞նք ավտոմատ: ԻՆչ հետաքրքիր է կյանքը...
Մեջբերել
*e}|{uka*-ի խոսքերից
Էջանիշներ