Սերժ Սարգսյան։ Նախագահության թեկնածու

[Վիշապ]

Ցավալին հենց դրանում է, որ ԼՏՊն իր ամբողջ արշավը ու նպատակը չի էլ թաքցնում, գրավել իր կողմ ոչ թե ժողովրդին, նրան սիրաշահելով, ժողովրդի դարդերին միջոց առաջարկելով, այլ զուտ փորձում է գրավել իր կողմ նրանց, ով ՍՍի համար ձայներ է բերելու, այնպես, որ իր ԼՏՊի համար ձայներ բերեն։

ԼՏՊն ժողովրդավարությանը չի հավատում, նրան ժողովուրդը պետք չի, այլ իշխանությունը ժողովրդի վրա, որ հիմա ունեն ՍՍն ու ՌՔն փորձում է ընդհամենը ԻՐԵՆՈՎ անել։

Մի մարդկանց զանգված ԼՏՊի կողմնակիցները, հույսը դրել են այն բանի վրա, որ ԼՏՊն ավելի քաղաքակիրդ ու ազնիվ է ու իրենով անելով իշխանությունը իրենց համար ավելի ԼԱՎ, ԲԱՐԻ, ԱՐԴԱՐ պապա կլինի։

Գիտակից, սթափ, առանց էմոցիաների գնահատելու դեպքում մարդիկ կամ թեքվում են Մանուկյանի կամ դաշնակցուոյան Հովհանիսյանի, կամ նույնիսկ Արտուր Բաղասարյանի կողմ, բայց ոչ ԼՏՊի...

Հետաքրքիր է, ինչի՞ց եք ենթադրում, որ Տեր–Պետրոսյանը ժողովրդավարությանը չի հավատում։ Ի՞նչ է նշանակում ընտրել Տեր–Պետրոսյանին նրա համար, որ Սարգսյանը լավը չի։ Սա չի՞ նշանակում, որ Տեր–Պետրոսյանը այնուամենայնիվ լավն է, որ ընտրությունը նրա կողմն է։
Իսկ բացի «լավ, բարի, արդար պապա» ձևակերպումից ավելի քաղաքակիրթ մակարդակի ձևակերպում, ասենք «նորմալ քաղաքական գործիչ, ժողովրդավար առաջնորդ» չի՞ կարող լինել Տեր–Պետրոսյանի համակիրների մոտ։
Ինչու՞ են գիտակից ու սթափ մարդիկ Ձեր կարծիքով թեքվում Մանուկյանի, Հովհաննիսյանի, Բաղդասարյանի կողմ և ոչ Տեր–Պետրոսյանի։ Իսկ ես որ մի երեք ամիս է արդեն ինչ թեքված եմ Տեր–Պետրոսյանի կողմ, հարբա՞ծ եմ, գուցե ուղեղի ցնցում ունե՞մ։ Այն ժողովուրդը որ այս օրերին հավաքվում է Տեր–Պետրոսյանի շուրջը, նրանք բոլորը աննորմալնե՞ր են։
Կարելի՞ է հիմնավորել, խնդրեմ։