Զվարճալի պատմություններ

[VisTolog]

Մորաքույրս թոռնիկ էր ունեցել, բոլորս հավաքվել էինք, ամեն մեկն իրա հերթին մի բան էր ասում, վայ ինչ լավնա, ուտեմ սիրուն մռութիկը, ուտեմ թուշիկները, նման բաներ, ես էլ հետ չմնացի ու ասեցի.
-Վայ ես ուտեմ քո գլուխը

Լավ մի քանի, ոչ այնքան զվարճալի դեպք էլ ես պատմեմ:
Որ պատմեմ վրես չջղայնանաք
ՈՒրեմն մի երկու տարի առաջ, մեր շենքում մարդ էր մահացել, իսկ ես ու մեր հարևանի երեխեն մեր <<պադյեստում>> նստաց ուտում-խմում էինք... մեկ էլ իմ հետինը որ չասեց /կենաց էր ասում/ առողջ ողջ, թուլացա, պառկա գետնին, փորս բռնել եմ, /ներքևի հարկում էլ էդ մահացած մարդու ազգականներն են/, թե ինչ կար ըտեղ ծիծաղալու, չեմ հասկացել եսքան ժամանակ: Մի կերպ ինձ պահելով գնացինք իրանց տուն /էն կոկայի շիշն էլ ընդեղ շուռ եկավ /: Սկսեցինք բա~րձր-բա~րձր ծիծաղալ: Էդ պահին եկավ մեր հարևանը.
-Երեխեք էդ ինչա ձեր ձենը:
Դե արի ես մարդուն ասա, որ ողջ-առողջ բառի վրեն էինք ծիծաղւմ:

Մի դեպք էլ պատմեմ:
ՈՒրեմն ընկերոջս հետ քայլում էինք /ձմեռ էր/, մեր համար, հանգիստ... մեկ էլ ընկերոջս ոտը սղաց, ու երկու ոտքը մինչև վերջ բացած կանգնեց փողոցի մեջտեղը: Հիմա ես կանգնել ծիծաղում եմ, /մենակ էդ պահը տենայիք/ գոնե իրան օգնեմ, մեքենաները <<ձայնային ազդանշան>> են տալիս... հենց որ արդեն կանգնավ, ուզում էր անցներ, նորից սղաց ու դրմփաց, ինչ ամոթ վիճակ: Ծիծաղից չեմ կարում իրար գամ: Վերջը մի կերպ էդ փողոցը անցանք, ընկերոջս <<ծակ>> գլխով:

Բա մի օր էլ, մեր հարևանը /իրանք կատու ունեն/ իրա երեխուն /8 տարեկան/ մենակա թողնում տանը ու գնում խանութ: Մեկ էլ գալիսա, ու ինչ տեսնում: Ես երեխեն, կատվին գցելա ջուրը, հետո հանելա ու իրանց տան պարանից <<շպիլկով>> կախելա: Ո~ր, մերը չտեսավ, ուույյյյ, սկսվեց տուրուդմփոցը: Բառերը էլ չասեմ, դուք արդեն հասկացաք:

Որ հիշեմ, էլի կգրեմ:

[Smergh]

Մի օր, Երևանի ընկերներով որոշեցինք Եղեգնաձորցի մեր ընկերոջը հյուր գնալ: Նախաձեռնողը Հակոբն էր, որն այնքան գեր է, որ իր տաբաթի գոտին փորի մեծության պատճառով չի կարողանում տեսնել, մենք նրան Ակո ենք կոչում: Գիտեինք, որ ճոխ ընդունելություն է սպասվում` մենք էլ լավ պատրաստված մեկնեցինք:Մարատը /տանտերը/ մեզ զգուշացրեց, որ գիշերելու ենք իրենց մոտ, իսկ առավոտյան խաշ ենք ուտելու:
-Հենա,տոտիկնրը մաքրված ու բակի ջրի ծորակի տակ դրված լվացվում են:
Սեփական տան մեծ պատշգամբում մոտ 4 ժամ քեֆ էինք անում, արդեն մութը վաղուց ընկել էր:Բոլորիս քեֆն ինչպես ասում են հազար էր: Ակոն ականջիս շշուկով ասաց
-Ես իջնեմ բակի զուգարանում ջուր թափեմ գամ, չանհանգստանաք, - ու գնաց:
Չեմ կարող ասել թե ինչքան ժամանակ էր անցել` սակայն Ակոն չկար ու չկար: Ես անհանգստացա ու իջա բակ: Փայտաշեն զուգարանի բաց դռնից մթության մեջ հազիվ նշմարեցի Ակոյին: Մոտեցա, տեսնեմ տաբաթի կոճակներն արձակած, ձեռքերը գոտկատեղին դրած, միզողի դիրքով անշարժ կանգնած է:
-Այ Ակո, ես ի՞նչ ես անում այսքան ժամանակ, -հարցրի նրան:
-Արա մեռա, ես կես ժամ ա միզում եմ , չի պրծնում, չե՞ս լսում ճլճլոցը:
Ես մոտեցա խաշի տոտիկների վրա բացած ջրի ծորակին ու փակեցի այն:
-Օ~ֆ, հազիվ պրծա, ապե դու որ չգայիր` եսի անվերջ երկարելու էր,- ասաց նա տաբաթի կոճակները կոճկելով:
- Դու իրավացի ես,- ասցի ես ջրի ծորակը կրկին բացելով:

[Լէգնա]

Մի օր, Երևանի ընկերներով որոշեցինք Եղեգնաձորցի մեր ընկերոջը հյուր գնալ: Նախաձեռնողը Հակոբն էր, որն այնքան գեր է, որ իր տաբաթի գոտին փորի մեծության պատճառով չի կարողանում տեսնել, մենք նրան Ակո ենք կոչում: Գիտեինք, որ ճոխ ընդունելություն է սպասվում` մենք էլ լավ պատրաստված մեկնեցինք:Մարատը /տանտերը/ մեզ զգուշացրեց, որ գիշերելու ենք իրենց մոտ, իսկ առավոտյան խաշ ենք ուտելու:
-Հենա,տոտիկնրը մաքրված ու բակի ջրի ծորակի տակ դրված լվացվում են:
Սեփական տան մեծ պատշգամբում մոտ 4 ժամ քեֆ էինք անում, արդեն մութը վաղուց ընկել էր:Բոլորիս քեֆն ինչպես ասում են հազար էր: Ակոն ականջիս շշուկով ասաց
-Ես իջնեմ բակի զուգարանում ջուր թափեմ գամ, չանհանգստանաք, - ու գնաց:
Չեմ կարող ասել թե ինչքան ժամանակ էր անցել` սակայն Ակոն չկար ու չկար: Ես անհանգստացա ու իջա բակ: Փայտաշեն զուգարանի բաց դռնից մթության մեջ հազիվ նշմարեցի Ակոյին: Մոտեցա, տեսնեմ տաբաթի կոճակներն արձակած, ձեռքերը գոտկատեղին դրած, միզողի դիրքով անշարժ կանգնած է:
-Այ Ակո, ես ի՞նչ ես անում այսքան ժամանակ, -հարցրի նրան:
-Արա մեռա, ես կես ժամ ա միզում եմ , չի պրծնում, չե՞ս լսում ճլճլոցը:
Ես մոտեցա խաշի տոտիկների վրա բացած ջրի ծորակին ու փակեցի այն:
-Օ~ֆ, հազիվ պրծա, ապե դու որ չգայիր` եսի անվերջ երկարելու էր,- ասաց նա տաբաթի կոճակները կոճկելով:
- Դու իրավացի ես,- ասցի ես ջրի ծորակը կրկին բացելով:

աաա

[Tig]

Մի օր, Երևանի ընկերներով որոշեցինք Եղեգնաձորցի մեր ընկերոջը հյուր գնալ: Նախաձեռնողը Հակոբն էր, որն այնքան գեր է, որ իր տաբաթի գոտին փորի մեծության պատճառով չի կարողանում տեսնել, մենք նրան Ակո ենք կոչում: Գիտեինք, որ ճոխ ընդունելություն է սպասվում` մենք էլ լավ պատրաստված մեկնեցինք:Մարատը /տանտերը/ մեզ զգուշացրեց, որ գիշերելու ենք իրենց մոտ, իսկ առավոտյան խաշ ենք ուտելու:
-Հենա,տոտիկնրը մաքրված ու բակի ջրի ծորակի տակ դրված լվացվում են:
Սեփական տան մեծ պատշգամբում մոտ 4 ժամ քեֆ էինք անում, արդեն մութը վաղուց ընկել էր:Բոլորիս քեֆն ինչպես ասում են հազար էր: Ակոն ականջիս շշուկով ասաց
-Ես իջնեմ բակի զուգարանում ջուր թափեմ գամ, չանհանգստանաք, - ու գնաց:
Չեմ կարող ասել թե ինչքան ժամանակ էր անցել` սակայն Ակոն չկար ու չկար: Ես անհանգստացա ու իջա բակ: Փայտաշեն զուգարանի բաց դռնից մթության մեջ հազիվ նշմարեցի Ակոյին: Մոտեցա, տեսնեմ տաբաթի կոճակներն արձակած, ձեռքերը գոտկատեղին դրած, միզողի դիրքով անշարժ կանգնած է:
-Այ Ակո, ես ի՞նչ ես անում այսքան ժամանակ, -հարցրի նրան:
-Արա մեռա, ես կես ժամ ա միզում եմ , չի պրծնում, չե՞ս լսում ճլճլոցը:
Ես մոտեցա խաշի տոտիկների վրա բացած ջրի ծորակին ու փակեցի այն:
-Օ~ֆ, հազիվ պրծա, ապե դու որ չգայիր` եսի անվերջ երկարելու էր,- ասաց նա տաբաթի կոճակները կոճկելով:
- Դու իրավացի ես,- ասցի ես ջրի ծորակը կրկին բացելով:

Քիչ մնաց աթոռից ընկնեի…

[ivy]

Մի օր, Երևանի ընկերներով որոշեցինք Եղեգնաձորցի մեր ընկերոջը հյուր գնալ: Նախաձեռնողը Հակոբն էր, որն այնքան գեր է, որ իր տաբաթի գոտին փորի մեծության պատճառով չի կարողանում տեսնել, մենք նրան Ակո ենք կոչում: Գիտեինք, որ ճոխ ընդունելություն է սպասվում` մենք էլ լավ պատրաստված մեկնեցինք:Մարատը /տանտերը/ մեզ զգուշացրեց, որ գիշերելու ենք իրենց մոտ, իսկ առավոտյան խաշ ենք ուտելու:
-Հենա,տոտիկնրը մաքրված ու բակի ջրի ծորակի տակ դրված լվացվում են:
Սեփական տան մեծ պատշգամբում մոտ 4 ժամ քեֆ էինք անում, արդեն մութը վաղուց ընկել էր:Բոլորիս քեֆն ինչպես ասում են հազար էր: Ակոն ականջիս շշուկով ասաց
-Ես իջնեմ բակի զուգարանում ջուր թափեմ գամ, չանհանգստանաք, - ու գնաց:
Չեմ կարող ասել թե ինչքան ժամանակ էր անցել` սակայն Ակոն չկար ու չկար: Ես անհանգստացա ու իջա բակ: Փայտաշեն զուգարանի բաց դռնից մթության մեջ հազիվ նշմարեցի Ակոյին: Մոտեցա, տեսնեմ տաբաթի կոճակներն արձակած, ձեռքերը գոտկատեղին դրած, միզողի դիրքով անշարժ կանգնած է:
-Այ Ակո, ես ի՞նչ ես անում այսքան ժամանակ, -հարցրի նրան:
-Արա մեռա, ես կես ժամ ա միզում եմ , չի պրծնում, չե՞ս լսում ճլճլոցը:
Ես մոտեցա խաշի տոտիկների վրա բացած ջրի ծորակին ու փակեցի այն:
-Օ~ֆ, հազիվ պրծա, ապե դու որ չգայիր` եսի անվերջ երկարելու էր,- ասաց նա տաբաթի կոճակները կոճկելով:
- Դու իրավացի ես,- ասցի ես ջրի ծորակը կրկին բացելով:

Սպանեցի՜ր

[Selene]

Մորաքրոջս երեքամյա թոռնիկը առավոտյան արթնանում է, քիչ անց աչուկից հանած ճպուռը ձեռքին գալիս է ու մայրիկին հարցնում, թե սա ինչ է: Մայրն էլ աում է, որ դա ճպուռ է, աչուկներին լինում է, երբ նոր են արթնանում քնից, ու էտպես ձեռքից վերցնում է, գցում ճպուռը: Էս խեղճ պստլոն մի երկու ժամ լաց է լինում ու ասում.
-Տո՛ւր իմ ճպուռը, տո՛ւր:
Մայրը չի իմանում, թե էլ ոնց երեխայի ձայնը կտրի, համոզում է երեխային, որ երևի ճպուռը տատիի տուն է գնացել, ու վեր են կենում մայր ու տղա գնում տատիկի տուն՝ ճպուռի հետքերով
Մտնում են տատիկի տուն, հանկարծ մայրը գետնին տեսնում է ընկույզի փոքրիկ, սպիտակ կտոր, ու ասում է.
-Ահա, բալես, էս էլ քո ճպուռը:
Երեխան ոնց է ուրախանում, վերցնում է ճպուռը, դնում անձեռնոցիկի մեջ ու ասում.
-Մամա, տանեմ ցանեմ ճպուռս, հա

Հ.Գ. Երեխաները աշխարհի ամենաիսկական քայլող հրաշքներն են

[Smergh]

Քիչ մնաց աթոռից ընկնեի…

Tig ջան, իսկ ես մի կես ժամ չէի կարողանում աթոռին նստել, որ հանգստանամ ու տղերքին պատմեմ եղելությունը:Մերոնք ինձ հարբած գժի տեղ էին դրել, ու ոչ մի կերպ չէին թույլ տալիս որ հանգստանամ ու պատմեմ: Ես ծիծաղում էի եղածի վրա`նրանք իմ վրա...
Զավեշտալին այն էր, որ Ակոն էլ էր ծիծաղում ինձ վրա, առանց կասկածելու, որ այդ համընդհանուր քրքջոցի պատճառն ինքն էր:

[Apsara]

Տեսեք ինչի կարան բերեն բամբասանքները մանավանդ հարևանների…

1.Քույրս պարի խմբով մեկ ամսով մեկնում է ՀունաստաՆ: Այդ ամսվա մեջ մենք ընտանիքով ինչ-որ տեղ պիտի մեկնենք ու ես մեր բակում մեր ավտոմեքենայի մեջ նստած սպասում եմ ծնողներիս: Այդ ժամանակ մեր մյուս մուտքի տատիկ հարևաններից մեկն է անցնում և իր սովորությանը հակառակ բարևում է ինձ ու ասում
_ Քուրիկդ արդեն երեխա ունեցավ՞
Ես զարմացած պատասխանում եմ
_Ոչ
_Վոնց, բա ինքը հղի չէր, որ ամուսնացավ գնաց՞
_Բայց իմ քույրը չի ամուսնացել…

2. Մեր *-րդ հարկի հարևանը իր սովորությանը հակառակ քրոջս հրավիրում է իրենց տուն: Բազմապիսի զրույցներից հետո չի դիմանում և հարցնում է.
_Քույրդ նշանվելա, չէ՞
_Չէ, ովա ասել,- զարմանում է քույրս
_Ոնց բա ******ը ասեց, որ ամառը իրա նշանդրեքն էր, որ տենց նշում էիք

[Grieg]

մի օր մտնում եմ դիսկոներից մեկը, առաջին անգամեի այդտեղ մտնում.. անցնում եմ մուտքը նայում եմ շուրջս մեկել տեսնեմ ծանոթ դեմք՝ եղբայրս մի երկու մետր հեռու կանգնած ու ինձել նայում ա, զարմացած հարցնու եմ "էս դ՞ու ել ես ստեղ" նայում ա ժպտալով, ես շարունակում եմ հարցեր տալ հետո զգում եմ պատասխան չկա մտածում կամ ինքը ինձ չի լսում կամ ես մոտիկանում եմ մեկել տեսնեմ դեմս հայելի է /այդքան ժամանակ հայելու հետեի փորձում խոսել/

[Ուլուանա]

մի օր մտնում եմ դիսկոներից մեկը, առաջին անգամեի այդտեղ մտնում.. անցնում եմ մուտքը նայում եմ շուրջս մեկել տեսնեմ ծանոթ դեմք՝ եղբայրս մի երկու մետր հեռու կանգնած ու ինձել նայում ա, զարմացած հարցնու եմ "էս դ՞ու ել ես ստեղ" նայում ա ժպտալով, ես շարունակում եմ հարցեր տալ հետո զգում եմ պատասխան չկա մտածում կամ ինքը ինձ չի լսում կամ ես մոտիկանում եմ մեկել տեսնեմ դեմս հայելի է /այդքան ժամանակ հայելու հետեի փորձում խոսել/

Սպանիչ էր։ Փաստորեն, դու ու եղբայրդ այդքան նման եք, հա՞։

Ես էլ մի բան հիշեցի։
Ուրեմն մի անգամ քրոջս հետ պիտի գնայինք համերգ, պայմանավորվել էինք, որ ես կոնկրետ ժամի կգնամ իր մոտ՝ համալսարան, իր կուրսեցի ընկերուհին էլ պիտի գար՝ էլի քրոջ հետ։ Ես էլ ընկերուհուն լավ ճանաչում եմ, բայց ընկերուհու քրոջը երբեք չեմ տեսել։ Համալսարան հասնելով ու քրոջս իրենց մասնաշենքի մոտ չտեսնելով՝ որոշեցի մտնել ներս, ու այդ ընթացքում աչքս ընկավ կողքովս անցնող մի աղջկա վրա, որին թռուցիկ տեսնելով՝ անմիջապես ակամա մտածեցի. «Ինչ նման էր Լիլիթին, կարո՞ղ ա քույրն էր (Լիլիթը քրոջս ընկերուհին էր), բայց միաժամանակ մտածեցի, որ չէ, եթե քույրը լիներ, դժվար թե հակառակ ուղղությամբ գնար։ Հետո ահագին փնտրեցի քրոջս, մինչև գտա, ու տեսա, որ հետն էին նաև ընկերուհին ու էն իմ տեսած աղջիկը։ Պարզվեց, որ իրոք քույրն էր, ու ինքն էլ ինձ տեսնելիս էր նույն բանը մտածել. «Ինչ նման ա Շուշանին, հաստատ քույրն ա»։

[Լ.յ.ո.վ.]

Ես էլ մի բան հիշեցի։
Ուրեմն մի անգամ քրոջս հետ պիտի գնայինք համերգ, պայմանավորվել էինք, որ ես կոնկրետ ժամի կգնամ իր մոտ՝ համալսարան, իր կուրսեցի ընկերուհին էլ պիտի գար՝ էլի քրոջ հետ։ Ես էլ ընկերուհուն լավ ճանաչում եմ, բայց ընկերուհու քրոջը երբեք չեմ տեսել։ Համալսարան հասնելով ու քրոջս իրենց մասնաշենքի մոտ չտեսնելով՝ որոշեցի մտնել ներս, ու այդ ընթացքում աչքս ընկավ կողքովս անցնող մի աղջկա վրա, որին թռուցիկ տեսնելով՝ անմիջապես ակամա մտածեցի. «Ինչ նման էր Լիլիթին, կարո՞ղ ա քույրն էր (Լիլիթը քրոջս ընկերուհին էր), բայց միաժամանակ մտածեցի, որ չէ, եթե քույրը լիներ, դժվար թե հակառակ ուղղությամբ գնար։ Հետո ահագին փնտրեցի քրոջս, մինչև գտա, ու տեսա, որ հետն էին նաև ընկերուհին ու էն իմ տեսած աղջիկը։ Պարզվեց, որ իրոք քույրն էր, ու ինքն էլ ինձ տեսնելիս էր նույն բանը մտածել. «Ինչ նման ա Շուշանին, հաստատ քույրն ա»։

Ես էլ տենց մի անգամ էլեկտրասյանն եմ բախվել


Մի պատմություն էլ ես պատմեմ,հոպարիս հետ է պատահել:
Ուրեմն հոպարս կայարանում սպասելուց որոշում է հաց ուտի ու ջրիկ ճաշ է վերցնում:
Հենց այդ պահին մարդու զուգարան գնալը բռնում է,ու որոշում է,որ ոչ մեկ ճաշին չկպնի թղթի վրա գրում է "ճաշի մեջ թքել եմ" ու գնում է հանգիստ իր գործերով:Մի քիչ հետո հետ է գալիս ու ինչ տեսնի?
Տակը գրած է` "ես ել եմ թքել"

[Լ.յ.ո.վ.]

Պատմություն այն մասին,թե ինչպես կարող է մարդու հիմարությունը նրա կյանքը փրկել:
Երկրորդ համաշխարհայինի ժամանակ մեկը կռվի դաշտում տեսնում է,որ ինչ-որ գերմանացի իրա վրա է նշան բռնել,ու փոխանակ փախնի կողք, ընկերոջը գոռում է "արա Սերոբ հլը դրան նայի ինձ ա ուզում խփի" ու ձեռքով ցույց տալիս այդ գերմանացու վրա:Գերմանացին էլ կրակում է ու փոխանակ էս մարդու գլխին կպնի, կպնում է էդ ձեռքի ցուցամատին ու միջնամատին ու դրանով հանդերձ իրա կյանքը փրկում,փոխարենը խլելով 2 մատ:Տարօրինակն այն է,որ էդ մարդը ապրել է 92 տարի ու չնայած ունեցել է 5 երեխա,մահանալիս ոչ մեկ կողքը չի եղել,որովհետև բոլորն էլ արդեն մահացել էին:Երևի ամբողջ կյանքում էդ մարդու հիմարությունը իր կյանքը փրկել է:

[Ջուզեպե Բալզամո]

Մոտ 20 տարի առաջ, մի պապա իր 3-4 տարեկան տղայի հետ, Հին Խնձորեսկի անցած փառքի վկա՝ ավերակներն ու հուշարձանները հետազոտելուց հետո, փորձում են մութն ընկնելուց առաջ հասնել տուն: Հոգնած են,դրա համար դանդաղ են քայլում: Լուռ են, իրենց մտքերի հետ: Մայրամուտ է՝ երկարող մռայլ ստվերներ, սարսռելու չափ դժնադեմ ժայռեր, մութ քարայրների սառը խորքերում երևի դարանակալած ինչ որ բաներ…
– Պա՛պ…
– Հըմ…
– … բա որ հիմա մի գայլ գա…( լռություն)
– Հա…
– … բա որ մի գայլ գա ( 3 վայրկյան լռություն), մեզանից մեկին ուտի… (էլի լռություն)
– Է՞…
– … բա ես ո՞նց եմ գնալու տուն…

[Selene]

Եղբորս անունը Վահան է, դե շատերն էլ քույրիկիս գիտեն՝ Գոհար, ես չներկայանամ էլ
Այս նույն պատմվածքի երեքամյա հերոսը հեռուստացույցով նայում է գինու գովազդ, որտեղ հոլովակում նկարված են Ֆորշն ու մի ռուս աղջիկ, դե երբ Ֆորշը ասում է՝ սուր, աղջիկը պատասխանում՝ վահան, մեր փոքրիկ հերոսը բարձրաձայն գոռում է Մերի՛, Գոհա՛ր, ու էտպես ամեն էտ գովազդը նայելիս


Չեմ հիշում՝ այս մեկը պատմել եմ թե ոչ, ամեն դեպքում, եթե կրկնվում եմ, կներեք

Կուրսեցուս հայրը մի այսպիսի սովորություն ուներ, միշտ տանից դուրս գալիս ամռանը գալիս էր ու աղջիկների ննջասենյակի զարդասեղանից վերցնում դեզադորանտը /հայերեն համարժեքը չգիտեմ/, փչում թևատակերին ու գնում: Մի օր էլ, շտապ պայմանավորվածություն է ունեցել, արագ-արագ մտել է սենյակ, վերցել այնքան պետքական սրվակն ու փչել, բայց այ քեզ բան, թևերն իջեցնել չի կարողացել, քանի որ շփոթվել ու մազի լաքն է վերցրել, հետևանքներն էլ պատերացրեք Հանդիպումը մի ժամով հետաձգվել է, մինչ լոգանք է ընդունել

[Fedayi]

Երկու ընկերով մեր վանաձորցի ընկերոջ տանն ենք: Մեր համար զրուցում ենք: Մեկ էլ զանգեցին մեր լոռեցուն, երևի Վանաձորից էին: Տաքացած սկսեց խոսալ: Մեկ էլ գոչումա.
-Տի տի լի, տի տի լի,..
Ուզում էր ասել` էդտեղ պետքա լինի:
Դե պատկերացրեք մեր` երևանցիների վիճակը: