Մի բան էլ ես պատմեմ

Ուրեմն, քրոջս տղան դեռ 3 տարեկան չկա, ունի պստիկ ապերիկ 10 ամսական, մյուս քրոջս տղան 7 ամսական ա: Էս մեծը՝ Ժանը, սկսում ա մամայիս խոսեցնել.
-Աննա տատա, իմ մաման քո բեբե՞քն է
/խոսում ա ակցենտով, որովհետև Սիրիահայ են/
-Հա,. բալես

-Վիկն էլ Լիանա մորքուրի բեբե՞քն է

-Ահա
-Բա Ռուզիկ մորքուրի բեբեքն ու՞ր է

-Ինքը դեռ բեբեք չունի
-Ինչու՞

-Դեռ հարսիկ չի դառել
-Ինչու՞
-Դեռ փոքր ա
-Ոոոչչչ, ինքն արդեն մեծ է, էգուր իրեն բեբեք տանք

-Ու՞մ բեբեքը տանք
-Արմանին
/փոքր եղբորը, որին շատ ա նախանձում/ տանք Ռուզիկ մորքուրին, որ ինքն էլ բեբեք ունենա, քո ամեն բեբեքները բեբեքներ կունենան
Ու էդ օրվանից, ոնց պտտվում ա, գալիս ա ինձ մոտ ու ասում.
-Ռուզիկ մորքուր, Արմանն արդեն քո բեբեքն է, աղվո՞ր է, կսիրե՞ս գոր իրեն:
ՀԳ էս ամենը լսելով ա հետաքրքիր
Էջանիշներ