Լրատվական բլոկադա

[քաղաքացի]

Չի բացվում "Հայկական ժամանակ" թերթի սայտը:
Ինչ-որ մեկը տեղյա՞կ է, թե ինչ է պատահել:

Արձակուրդային ընդմիջու՞մ

ես նայեցի, նորմալ բացեց: www.hzh.am

Վախենում եմ, որ arminco-ն «բլոկադային» համագործակից կարող է դառնալ:

[dvgray]

Արձակուրդային ընդմիջու՞մ

ես նայեցի, նորմալ բացեց: www.hzh.am

Վախենում եմ, որ arminco-ն «բլոկադային» համագործակից կարող է դառնալ:

դեռ չի բացո՞ւմ :Ինձ մոտ նորմալ է:

Շնորհակալություն :
Իմ մոտ էլ նորմալ բացվում է:
Եղած լարվածությունը տեսնելով, ամեն ինչ էլ կարելի է սպասել…

[Che_Guevara]

Մտահոգված են
03.12.07 06:33


Մտահոգված ենՀայաստանում գործող բոլոր, այդ թվում եւ հակադիր քաղաքական ուժերը համամիտ են այն հարցում, որ 2008 թվականի փետրվարի 19-ին կայանալիք նախագահական ընտրությունների որակը վճռական նշանակություն է ունենալու երկրի ապագայի համար:

Ընտրությունների ազատության եւ արդարության կարևոր չափորոշիչներից մեկը տեղեկատվության մատչելիությունն է: Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների ճնշող մեծամասնության համար տեղեկատվության տպագիր միջոցները տարբեր պատճառներով մատչելի չեն և ներքաղաքական զարգացումների մասին տեղեկատվության հիմնական աղբյուրը նրանց համար հեռուստատեսային եթերն է:

ԶԼՄ-ները, հեռուստատեսությունները ընդհանրապես, եւ Հանրային հեռուստաընկերությունը հատկապես պարտավոր են հանրությանը տրամադրել ամբողջական, համակողմանի, հավասարակշռված եւ անաչառ տեղեկատվություն: Մեր խորին համոզմամբ Հայաստանյան հեռուստաընկերությունների ջախջախիչ մեծամասնությունը, Հանրային հեռուստատեսության առաջնորդությամբ, չեն կատարում այս գործառույթը:

Մենք` ներքոստորագրյալներս, մեր մտահոգությունն ու վրդովմունքն ենք արտահայտում այս իրավիճակի կապակցությամբ:

Վերը նշված հեռուստաընկերություններին, եւ մասնավորապես Հանրային հեռուստատեսությանը կոչ ենք անում չմոռանալ հանրության առաջ ունեցած պարտավորությունների մասին եւ վերջ դնել հասարակության լայն շերտերին տեղեկատվական շրջափակման մեջ առնելու քաղաքականությանը:

Դումանյան Վահրամ - ԵՊՀ Ինֆորմատիկայի և կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետի դեկան, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների թեկնածու, դոցենտ,

Սեդրակյան Դավիթ - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս,

Հակոբյան Հակոբ - ԵՊՀ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր,

Սահակյան Արթուր - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից-անդամ,

Հակոբյան Յուրի - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր,

Հարությունյան Լյուդմիլա - ԵՊՀ Սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դեկան,
փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր,

Ղազարյան Հայկ - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր,

Չուբարյան Էդուարդ - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս,

Խաչատրյան Իշխան - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր,

Հակոբյան Գուրգեն - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների թեկնածու, դոցենտ,

Մարտիրոսյան Վալերի - ԵՊՀ ամբիոնի վարիչ, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից-անդամ,

03 դեկտեմբերի 2007թ.

http://elections.a1plus.am/news/55/


Այս մասին անհանգստացած է նաև "Ժառանգություն" կուսակցությունը`
http://elections.a1plus.am/news/55/

[Kuk]

«ՊԱՇՏՈՆԱԿԱՆ ԼՐԱՏՎՈՒԹՅԱՆ» ԻՐԱԿԱՆ ԱՐԺԵՔԸ



Որ արտահերթ զեկույցից հետո իշխանական բոլոր կառույցները հարձակվելու են օմբուդսմենի վրա` ի սկզբանե պարզ էր: Իշխանություններն Արմեն Հարությունյանին «իրենց մարդ» էին համարում եւ ակնկալում էին այնպիսի զեկույց, որն առանձնապես չտարբերվի դատախազության «պաշտոնական տեսակետից»: Բայց օմբուդսմենի հասցեին ասես դիրիժորական փայտիկով հրահանգավորված մեղադրանքներից մեկին արժե անդրադառնալ ավելի հանգամանորեն: Բանն այն է, որ ի թիվս այլ «մահացու մեղքերի» նրան մեղադրում են նաեւ այն բանի համար, որ իր զեկույցը կազմելիս հենվել է նաեւ «ընդդիմադիր մամուլում տեղ գտած» հրապարակումների վրա», մինչդեռ, ըստ հանրապետական պատգամավորների, պիտի հենվեր բացառապես «պաշտոնական լրատվության վրա»:

Ամոթ չլինի հարցնելը` իսկ դուք մարտի 1-ին հաջորդած քսան օրերի «պաշտոնական լրատվությունը» հիշո՞ւմ եք: Հիշո՞ւմ եք, թե ինչպես փոխոստիկանապետ (ներկայումս գործազուրկ) Արարատ Մահտեսյանը «պաշտոնապես» հայտարարեց, թե ոստիկանությունն ընդհանրապես հրազեն չի կիրառել: Հիշո՞ւմ եք, թե ինչպես էր «Հայլուրը» (որն, ի դեպ, առաջիկայում ամենայն հավանականությամբ կկանգնի դատարանի առջեւ) ռեպորտաժներ հաղորդում Ազատության հրապարակի «զինված թմրամոլների» մասին: Ի վերջո` ո՞րն էր այդ «պաշտոնական լրատվությունը»: Ա՞յն, որ մարտի 1-ի սպանդից ժամեր անց հայտարարվեց, թե «բախումների ընթացքում ութ հոգի վիրավորվել են», եւ սա այն դեպքում, երբ «ընդդիմադիր մամուլն» արդեն գիտեր ութ զոհերի եւ 200-ից ավելի վիրավորների մասին: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ «պաշտոնական լրատվության» մասին է խոսքը: Հայաստանում պաշտոնական լրատվություն չկա. գոյություն ունի ռեժիմին սպասարկող կառույց (դատախազության կամ ոստիկանության նման մի բան), որի միակ նպատակն իշխանությունների «տեսակետը» տեղ հասցնելն է: Գոյություն ունեն բազմաթիվ իբր մասնավոր հեռուստաընկերություններ, որոնց իրավունք է տրված ցուցադրել «Հայլուրի» «դաբրոն» ստացած կադրերը եւ ընթերցել Ազգային անվտանգության ծառայության ուղարկած տեքստերը: Իսկ հիշո՞ւմ եք, թե մարտի 1-ին հաջորդած 20 օրերի ընթացքում ինչով էր զբաղված «ազատ, բայց պատասխանատու մամուլը»: Դատախազությունից «մեյլով» ստացված նյութերն էին տպագրում, ու եթե չէին ալարում, վերեւում երեք բառ էին ավելացնում` «մեր տեղեկությունների համաձայն»:

Այո, եթե չլիներ «ընդդիմադիր մամուլը», շատ-շատերն այդպես էլ չէին իմանա, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել մարտի 1-ին: Քսան օր շարունակ անկախ թերթերը լույս չէին տեսնում, բայց շարժումը կարողացավ տեսասկավառակների միջոցով ճշմարտությունը տեղ հասցնել, իսկ թերթերի հրատարակումը վերսկսելուց հետո ճշմարտությունը թաքցնելն այլեւս անհույս գործ էր: Օմբուդսմենն իր զեկույցում հիմնվել է «ընդդիմադիր մամուլի հրապարակումների վրա» մի պարզ պատճառով. վաղուց արդեն Հայաստանում որեւէ այլ տեղ ճշմարտություն գտնել հնարավոր չէ: Բա հո «Հայլուրի» վրա չէ՞ր հենվելու, որին եթե հավատալու լինենք` մարտի 1-ին մի խումբ ջհուդամասոն թմրամոլներ, ծածանելով թուրքական փողերով գնված իսրայելական դրոշները, հարձակվել են բացարձակապես անզեն ոստիկանության վրա, հետո սկսել տրանսպորտային միջոցներ հրկիզել ու իրար վրա կրակել` նպատակ ունենալով բռնազավթել իշխանությունը (ծրագիր-մաքսիմում) կամ գոնե բոյկոտել Սիրուշոյին (ծրագիր-մինիմում):

Ի դեպ, «ընդդիմադիր մամուլի հրապարակումների վրա հիմնվելով», օմբուդսմենը որեւէ օրենք չի խախտել, որովհետեւ, Հայաստանի օրենքների համաձայն, մամուլի հրապարակումները կարող են ընդունվել որպես «հաղորդում հանցագործության մասին»: Ռեժիմի կատաղության պատճառն այն է, որ օմբուդսմենը հենց այդպես էլ վարվել է: Միայն մի օրինակ բերենք. «պաշտոնական լրատվությունը» ծպտուն անգամ չի հանել այն մասին, որ մարտի 1-ի վաղ առավոտյան Քոչարյանի թիկնազորի պետ Գրիգորի Սարկիսյանն անձամբ եղել է Ազատության հրապարակում եւ անձամբ է տնային կալանքի ենթարկել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին: Ուրեմն օմբուդսմենն իրավունք չունե՞ր իր զեկույցում նշել այդ փաստը:

Մի խոսքով, հետաքրքիր իրավիճակ է: Ուշադրություն դարձրեք` որեւէ մեկն «ընդդիմադիր մամուլում հրապարակված փաստերի» ճշմարտացիությունը կասկածի տակ չի առնում: Օմբուդսմենի` դրանց վրա հիմնվելու «իրավաչափությունն» է կասկածի տակ առնում: Մեկնաբանությունները, կարծում ենք, ավելորդ են:

Մարկ Նշանյան