Ես, անկեղծ ասած, չունեմ այդ հատկությունը` վիրավորվել: Սա, իրոք որ, կարծում եմ տղային ոչ բնորոշ բնավորության գիծ է: Եվ փոխարենն էլ աշխատում եմ այնպես ապրել, որպեսզի որևէ մեկին չնեղացնեմ: Իսկ եթե ինչ-որ նման բան է տեղի ունեցել, այսինքն` ինչ-որ մեկին վիրավորել եմ, կամ ինքն է ինձ վիրավորել, փորձում եմ անկեղծ զրույցի միջոցով պարզաբանել, թե ինչումն է խնդիրը: Ի վերջո, եթե ես իրականում չեմ ցանկանում վիրավորել մեկին, սակայն նա ինձնից ինչ-որ պատճառով վիրավորվել է, ես դա հասկանալով` ամոթ չեմ համարում ներողություն խնդրել, լինի տղա, թե աղջիկ: Եվ ամեն ինչ դրանով վերջանում է: Իսկ հակառակ դեպքում` ես անպարտ եմ: Ես նրա դեմ ոչ մի քինախնդրություն չունեմ, ընդունում եմ իմ սխալը, ներողություն եմ խնդրում, իսկ նա չի ներում, դա իր խնդիրն է: Խռովությունը մնում է ոչ թե իմ, այլ իր սրտում, ինչը կյանքում կարող է շատ խանգարել:
Ավելացվել է 9 րոպե անց
Նեղանա՞լ... հեչ մի մտածի, տաք ջրով կլվանանք լնենանաRoot-ի խոսքերից
ԼՕԼ
Ճիշտ ես, տղամարդու նեղանալը ես չեմ հասկանում, թեպետ հաճախ եմ հանդիպում, էն էլ աղջկանից նեղացած տղեն:
Մեջբերել
Էջանիշներ