Րոպե երջանկութան ու միասնության

[Ուլուանա]

Կարելի՞ է ես մի քիչ քննադատեմ... (Գիտեմ, որ զզվելի եմ , բայց դե որ դու ինքդ խնդրեցիր... ) Նման դեպքերում, երբ դիտողություններ եմ ունենում, բայց հատուկ չեն խնդրում քննադատություններ գրել, գերադասում եմ լռել՝ վախենալով, որ կարող է վիրավորեմ հեղինակին... Բայց որ խնդրեցիր, կգրեմ, համ էլ կարծում եմ, որ ինձնից չես նեղանա, չէ՞։

Ուրեմն այսպես...
Շարադրանքը՝ որպես այդպիսին. սահուն էր, գրագետ։ Բայց պատմությունը չափից դուրս սովորական էր, ծեծված սյուժեով... Նման պատմություններին սովորաբար «փրկում է» գրելաոճի ինքնատիպությունը, ինչը տվյալ դեպքում չնկատեցի... Մի տեսակ շարադրությունային էր, աշակերտական...

Մեկ էլ մի կոնկրետ օրինակի «կպնեմ».

Այս ծաղիկները քեզ, ի՛մ սիրելի մայր: Գիտե՞ս, ես այսօր իմ առաջին աշխատավարձն եմ ստացել:

Այս մասը մի տեսակ շատ հանդիսավոր ու ամպագոռգոռ է... Արհեստական է հնչում։ Օրինակ, դու պատկերացնու՞մ ես, որ իրական կյանքում որդին այդպիսի բառերով ու այդպիսի հանդիսավորությամբ դիմի մորը։ Հատկապես արդի ժամանակներն արտացոլող պատմվածքի մեջ դիմելաձևի նման հանդիսավորությունը, կարծում եմ, անտեղի է ու արհեստական է հնչում...

Դե լավ, շատ քննադատեցի։ Մերի ջան, ամեն դեպքում, հաշվի առնելով, որ սա քո առաջին ստեղծագործությունն է, որը գրի ես առել, հիմքեր կան հավատալու, որ հաջորդներն ավելի հաջող կլինեն։ Համենայնդեպս, ինչպես տեսար, մարդիկ կան, որոնք, պատմվածքդ կարդալով, դրական հույզեր ստացան, իսկ դա արդեն ինչ-որ բան նշանակում է։ Իսկ մնացածն արդեն ասացի, հուսով եմ՝դիտողություններս քեզ չեն վիրավորի և գոնե որոշ չափով կօգնեն հետագայում ավելի լավ ստեղծագործելու համար։

[Root]

Մեկ էլ մի կոնկրետ օրինակի «կպնեմ».


Մեջբերում:
Այս ծաղիկները քեզ, ի՛մ սիրելի մայր: Գիտե՞ս, ես այսօր իմ առաջին աշխատավարձն եմ ստացել:

Այս մասը մի տեսակ շատ հանդիսավոր ու ամպագոռգոռ է... Արհեստական է հնչում։ Օրինակ, դու պատկերացնու՞մ ես, որ իրական կյանքում որդին այդպիսի բառերով ու այդպիսի հանդիսավորությամբ դիմի մորը։ Հատկապես արդի ժամանակներն արտացոլող պատմվածքի մեջ դիմելաձևի նման հանդիսավորությունը, կարծում եմ, անտեղի է ու արհեստական է հնչում

"Եսօր առաջին աշխատավարձն եմ ստացել մա ... ես ծաղիկներնել քեզ ցավտ տանեմ "
գուցե սենց էիք ուզում գրվեր ?
Կամ սենց ?
"Մամ ջաննն, մաուլինա... հլը նայի "քեռին" ինչ ծաղինկերա բերելլլլ . եսօր հազիվ փող են տվել"

[Երվանդ]

"Եսօր առաջին աշխատավարձն եմ ստացել մա ... ես ծաղիկներնել քեզ ցավտ տանեմ "
գուցե սենց էիք ուզում գրվեր ?
Կամ սենց ?
"Մամ ջաննն, մաուլինա... հլը նայի "քեռին" ինչ ծաղինկերա բերելլլլ . եսօր հազիվ փող են տվել"

Համենայն դեպս հայ տղեն հաստատ չէր ասի՝այս ծաղիկները քեզ, ի՛մ սիրելի մայր, պատկերացրի տենց խոսացող տղու՝ ղժժալս եկավ, օհհհ իմ սիրելի մայր ընդհունեք այս ծաղիկներըըըը, ի հաստատումն իմ անսահման սիրո և նվիրվածության
նորմալ տղեն ուղղակի կասեր՝ մամ ջան էս քեզ, մի քիչ հետո էլ կասեր որ աշխատավարձա ստացել ու ամեն ինչ պարզ կլիներ:

[Selene]

Կարելի՞ է ես մի քիչ քննադատեմ... (Գիտեմ, որ զզվելի եմ , բայց դե որ դու ինքդ խնդրեցիր... ) Նման դեպքերում, երբ դիտողություններ եմ ունենում, բայց հատուկ չեն խնդրում քննադատություններ գրել, գերադասում եմ լռել՝ վախենալով, որ կարող է վիրավորեմ հեղինակին... Բայց որ խնդրեցիր, կգրեմ, համ էլ կարծում եմ, որ ինձնից չես նեղանա, չէ՞։
Մեկ էլ մի կոնկրետ օրինակի «կպնեմ». Այս մասը մի տեսակ շատ հանդիսավոր ու ամպագոռգոռ է... Արհեստական է հնչում։ Օրինակ, դու պատկերացնու՞մ ես, որ իրական կյանքում որդին այդպիսի բառերով ու այդպիսի հանդիսավորությամբ դիմի մորը։ Հատկապես արդի ժամանակներն արտացոլող պատմվածքի մեջ դիմելաձևի նման հանդիսավորությունը, կարծում եմ, անտեղի է ու արհեստական է հնչում...

Անահիտ ջան ապրես քննադատության համար Դու միանգամայն իրավացի ես, որ չեմ նեղանա՝ քնադատությունդ կարդալով Նախ ասեմ, որ կզարմանայի, որ հենց այդ պահի վրա ոչ ոք դիտողություն չաներ, անկեղծ ասած ես էլ հեչ չհավանեցի այդ մասը, երբ վերջում կարդացի Բայց և այնպես չփոխեցի
Իմիջայլոց, այդ մասը մի քիչ քննարկումների տեղիք է տվել, հետաքրքիր էր գրառումները կարդալ