Իմ թախիծը լուսավոր է...

[Մանոն]

Չիրականացած երազանք

[Գոռ Ջան - Հայ]

Ապրես, լավա ստացվել:
Թախծոտա ...

[Ուլուանա]

Ապրես, լավա ստացվել:
Թախծոտա ...

Ըհը, ու հետևում երևացող լուսինն էլ ավելի է նպաստում թախծոտ տրամադրությանը...
Լավն է։

[Մանոն]

Նորից մի աշխատանք, նորից սրտի մի խոսք` «Ճակատագիր»

[Enipra]

Նորից մի աշխատանք, նորից սրտի մի խոսք` «Ճակատագիր»

Նորից քեզ հատուկ թախիծ, նորից մտածելու ու ինքնուրույն վերլուծելու համար թողած տեղ ու նորից հրաշալի։ Ապրես։

[Selene]

Մանոն ջան երկու նկարներն էլ՝ Չիրականացած երազանքը և Ճակատագիրը շատ-շատ լավն են
Ճակատագիրը նկարում այդ երկու ծառերն իրար այնքան մոտ ու, միաժամանակ, այնքան հեռու են
Իրոք, քո բոլոր նկարներում լուսավոր թախիծ կա

[ihusik]

Որքա՜ն եմ սիրում նաել քո ստեղծագործություններին, որոնց արարիչը դու ինքդ ես... Հոգեկան մեծ բավարարվածություն և խաղաղություն եմ զգում դրանք նաելուց՝ դրանք ասես խոսում են մեզ հետ. իհարկե պետք է նրանց լեզուն հասկանալ, որի իմացության դեպքում կխոսեն նրանք... կխոսեն, կպատմեն մի պատմություն, հարցեր կտան ու կպատասխանեն շատ հարցերի ու այդ պատասխաններից նոր հարցեր կծնվեն ու նոր պատասխաններ կգտնես, կխորհես, կտխրես ու կտեսնես նաև լույս... լույս՝ խավարի մեջ... թախիծ, որ լույս ունի, լույս, որ մարմնավորվում է նկարների մեջ, լույս, որ տա Աստված միշտ վառ լինի ու ջերմացնի քեզ...

Ի՜նչ գեղեցիկ, սեղմ ու դիպուկ ես ներկայացրել դու ինքդ քո աշխատանքը.
Նորից մի աշխատանք,
նորից սրտի մի խոսք`
«Ճակատագիր»

Ահա կյանքի գետը, որը հոսելով ամեն ակնթարթ փոփոխվում է ու անց կենում, բայց նույն տեղում են երկու ուռենին, նույն տեղում են, որովհետև ծառերն արմատներ ունեն հողին կպած, որն իրենց կյանք է տալիս, բայց և զրկում քայլելու հնարավորությունից, քանզի չկան բնության մեջ քայլող ծառեր... Կյանքի գետը, որը հոսելով գնում է դեպի արևը, լույսը, արևածագը, իսկ ուռենիներն իրենց տեղում կմնան թե՛ արևածագի և թե՛ արևամուտի ժամանակ...

Չգիտեմ որքանով են համապատասխանում նկարիդ Տերյանի այս տողերը, բայց այն տեսնելով մի պահ հիշեցի նրա այս բանաստեղծությունը.

FATUM

Կախարդական մի շղթա կա երկնքում՝
Աներևույթ, որպես ցավը խոր հոգու.
Իջնում է նա հուշիկ, որպես իրիկուն,
Օղակելով լույս աստղերը մեկմեկու։

Մեղմ գիշերի գեղագանգուր երազում՝
Այն աստղերը, որպես մոմեր սրբազան,
Առկայծում են կարոտագին, երազուն՝
Հավերժաբար իրար կապված և բաժան։

Ես ու դու էլ շղթայված ենք իրարու.
Կարոտավառ երազում ենք միշտ իրար,
Միշտ իրար հետ, բայց միշտ բաժան և հեռու,
Աստղերի պես և՛ հարազատ, և՛ օտար...

Կրկին ու կրկին շնորհավորում եմ քեզ այս նոր, գեղեցիկ քո սրտի աշխատանքի կապակցությամբ, որն ուրախացնում է մեզ բոլորիս...
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ...

[Ուլուանա]

Մանոն ջան, հավատա, որ քո նկարների թեմային ավելի լավ վերնագիր տալ չէիր կարող, որովհետև դրանք նայելիս մարդ իսկապես լուսավոր թախիծ է զգում։ Շատ սիրուն նկար է «Ճակատագիրը»։

[Angelina]

Չիրականացած երազանք

Ինձ ավելի շատ սա դուր եկավ:

[Fantazy]

Որքան շատ եմ նայում նկարածներդ, այնքան ավելի եմ համոզվում, որ ԴՈՒ ՏԱՂԱՆԴ ԵՍ:
Իսկապես, այնքան լավն են նկարներդ, որ խոսքերն արդեն ավելորդ կլինեն ու կփչացնեն դրանց իրական արժեքները: Պետք է լուռ տրտմությամբ ու հոգու թրթիռով հիանալ քո աշխատանքներով:

[Գոռ Ջան - Հայ]

Մանոն ջան իմ համար շատ հոգեհարազատ են քո նկարները:
Շատ լավա ստացվել, աչքա շոյում, ուզում ես նորից ու նորից երկաաար նայել էս նկարին, հանգստացնող նկարա: Հատկապես շողքերի ու ջրի վերարտադրությունը…
Հարգանքներս...

[Guest]

Մինչև հիմա չեի ասել Բայց լավ է ուշ, քան երբեք:
Իրոք շատ սիրուն ես նկարում… ասեմ, որ երկու հատը տպել եմ, ու պահում եմ իմ դարակում: Երբ տխուր և գորշ է դարնում աշխատանքային օրս, նայում եմ այդ նկարներին

[Մանոն]

Սիրելինե՜րս, չեք պատկերացնի որքան շոյված եմ ձեր խոսքերից: Միթե դրանից լավ բան կա, երբ աշխատանքդ գնահատվում ու պետքական է համարվում: Ու հասկանում ես, որ ինչքան էլ բարդ ու դժվար է կյանքը՝ արժե ապրել ու արարել…Շնորհակալ եմ, սիրում եմ բոլորիդ

[lili-4]

Հաճելի է, երբ մարդ կարողանում է հոգու մեջ եղած հույզերը, ապրումներն ու փոթորկվող խենթություններն արտահայտելու ձև գտնել: Ես կարծում եմ, որ ցանկացած արվեսի բնագավառում ասելիքն արտահայտելու համար նախ պետք է ունենալ ներքին կրակ, իսկ մասնագիտական շտկումները դրանք ժամանակի խնդիր են: Դու գտել ես քո արտահայտման ձևը, և վրձինի օգնությամբ կարողանում ես ասել այն, ինչի համար խոսքեր գուցե և չգտնես այդ պահին: Ես միշտ էլ հաճույքով եմ նայում քո աշխատանքները, ամեն անգամ ավելի ու ավելի եմ հաղորդակից դառնում քո ներքնաշխարհին: Ես չեմ փորձի մեկնաբանություններ կատարել այս նկարի մասին, քանի որ իմ կարծիքով բավականին լավ խոսքեր ու լավ մեկնաբանություններ եղել են: Միայն ասեմ, որ անհամբեր սպասում եմ քո նոր ասելիքներին, նոր բացահայտումներին:
Շարունակիր խոսել վրձինի լեզվով…

[ihusik]

Միանում եմ lili-4-ի խոսքերին -
Շարունակիր խոսել վրձնի լեզվով… մանավանդ, որ կարողանում ես լսել սրտիդ ձայնը, որտեղից գալիս է դարերով կուտակած Իմաստության խոսքը... որպեսզի զուտ գեղեցիկ խոսքեր ու հաճոյախոսություն չդիտվի ասածս, մի փոքր կրկին վերլուծեմ վերջին նկարդ՝ ավելացնելով արդեն առաջին գրածիս.

<<Ճակատագիր>> - Իմաստունները ճակատագիրը միշտ էլ պատկերել են գետի տեսքով՝ այն գետի, որի մեջ մարդ չի կարող երկու անգամ մտնել, քանզի ամեն ակնթարթ այն տարբեր է և եթե բաց է թողնված մի պահ, մի հնարավորություն, էլ այն ետ չի գա, որքան անգամ էլ կրկին որ այդ գետի մեջ հետո մարդ չմտնի...

Հոսող գետ, որ խորհրդանշում է նաև մարդկային հույզերը, որոնք էական դեր են խաղում մարդու ճակատագրում...

Կյանքի հոսող գետը, որը բաղկացած է սև ու սպիտակ իրար հաջորդող շերտերից և սա կրկին իմաստունների մեկնաբանությունն է...

Կյանքի գետը՝ ճակատագիրը, որն ինչպիսին էլ լինի վերջիվերջո տանում է մեզ դեպի Լույսը, քանզի այդպիսին է առաջընթացի անխախտ ընթացքը դրված նրա մեջ իսկզբանե, իվերուստ՝ ինչպիսին կա այն այդ հոսող գետի մեջ, որն ոչ ոք չի կարող այնպես անի որ իր այդ նույն հունով հակառակ հոսի...

Արմատներով հողին կպած ծառերը՝ կրկին մտքեր են ծնում ճակատագրի մասին, որը երբեմն հնարավոր չէ փոխել ինչ-ինչ պատճառներով ու նաև երբեմն այն պատճառով, որ մենք մտել ենք մի գետի մեջ ու այդ հոսանքը մեզ տարել, բերել է մի տեղ, ինչ ունենք այժմ, ինչին ամուր կպած ենք ներկայում ու չենք կարող արդեն հետ տալ ընթացքն այն գետի, որի մեջ մտել ենք ժամանակին ու եթե նույնիսկ տեղափոխելու նպատակով հնարավոր լինի արմատներով խոր հողին կպած ծառը հանել հետո անհնար կամ շատ դժվար կլինի, որ այն նոր տեղում կարողանա ամուր կպնի հողին, որը նրան կյանք պետք է տա...

Միշտ հետաքրքրել է ինձ Manon, դու այս ամենի մասին գիտե՞ս ու նկարելուց այնպես ես նկարում, որ այս բոլոր խորհրդանշերը համապատասխանեն նկարիդ բովանդակությա՞նը, թե՞ պարզապես լսում ես իմաստուն սրտիդ ձայնին ու նկարում... Չնայած այս հարցիս մասին իմ կարծիքը գրել եմ արդեն այս գրառմանս սկզբում, բայց կուզենայի քեզնից լսել ևս քո կարծիքն ու պատասխանը: