Բարեկամ ջան, որսորդությունը ներկայումս հիմնականում հոբբի է իր համալիր հետաքրքրություններով ու հատկանիշներով, որոնցից են բնության մեջ գտնվելը, նոր վայրեր այցելելը, քայլարշավը, վայրիության մեջ կողմնորոշվելը, տարբեր զինատեսակների հմտություններին տիրապետելը, կենդանիների վարքն ու բարքը ուսումնասիրելը, անբարենպաստ եղանակներին ու պայմաններին գոյատևելու հմտությունները, հագուստ-կապուստն, հանդերձանքն ու գործիքները և այլն։Բարեկամ-ի խոսքերից
Այսինքն որսորդության հիմնական գրավչությունը որպես հոբբի հաստատ կենդանուն սպանելը չի, համենայն դեպս ոչ պրիմիտիվ որսորդների համար։ Բայց, այո, կենդանու սպանությունը որսորդության հիմնական նպատակակետն է, որին հետևում է այդ կենդանուն ուտելը։ Ու այդ սպանության մեջ հմտություն ցուցաբերելն էլ է մտնում հետաքրքրությունների մեջ, մասնավորապես կա այսպես կոչված էթիկական սպանություն հասկացությունը, որի մեխը կենդանուն արագ ու անսպասելի սպանելն է, դե առանց շատ տանջանքների։
Հիմա կարող ենք քննարկել, թե ոնց կարող է սպանությունը հոբբի համարվել։
Այ էստեղ պիտի հետ գնանք մի երկու միլիոն տարի, ու սկսենք մարդու զարգացումից, ապրելակերպից, սննդից ու մի քիչ էլ խորանանք մոլորակի վրա կենդանի արարածների կենսաբանությունից, նյութափոխանակությունից ու փորձենք առանց էմոցիաների։
Հենց էդ ամենը իրար հետ հասկացանք ու ընդունեցինք, ապա մնում է հասկանալ էմոցիաների մասը, այ էդ մասի վրա ես դեռ աշխատում եմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ